Κάποιοι άλλοι, όμως, το είδαν σαν άλλο ένα… επαγγελματικό ταξίδι.
Βλέπετε για κάποιους η στήριξη της Εθνικής της χώρας τους δεν είναι απλά
ένα αγαπημένο χόμπι. Είναι κάτι σαν επάγγελμα που απαιτεί θυσίες, αλλά
δεν πληρώνεται!
Ένας από αυτούς τους… επαγγελματίες οπαδούς είναι και ο «Manolo el del Bombo» όπως τον γνωρίζουν οι φίλαθλοι της Εθνικής Ισπανίας. Είναι ο γνωστός οπαδός των Furias Rojas που με το χαρακτηριστικό τύμπανό του δίνει τον ρυθμό στην εξέδρα σε κάθε αγώνα.
Όλοι τον γνωρίζουν εμφανισιακά, αλλά λίγοι γνωρίζουν τη θλιβερή ιστορία του ως αποτέλεσμα της αγάπης του για τη Roja. Για να αφοσιωθεί στο πάθος του, ο Manolo θυσίασε φιλίες, δουλειά, ακόμα και την οικογένειά του. Τα μάτια του γεμίζουν δάκρυα όταν θυμάται την ημέρα που επέστρεψε σπίτι του και το βρήκε άδειο, με τη γυναίκα του να τον έχει εγκαταλείψει παίρνοντας μαζί της τα τέσσερα παιδιά τους. Λέει ότι πλέον το έχει ξεπεράσει κι έχει ξαναφτιάξει τη ζωή του έχοντας κι άλλο ένα παιδάκι με τη δεύτερη γυναίκα του, αλλά το πρόσωπό του πάντα θα συννεφιάζει όταν θα θυμάται μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του.
Όταν η Ισπανία δεν αγωνίζεται, θα τον βρείτε στο μπαρ που διατηρεί δίπλα στο Μεστάγια. Αν και ισχυρίζεται ότι η Εθνική είναι η μοναδική του αγάπη, δεν κρύβει την συμπάθειά του για την Ουέσκα, τη Σαραγόσα και τη Βαλένθια. Για να στηρίξει τους Furias Rojas έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Έχει παρακολουθήσει από κοντά 8 Παγκόσμια Κύπελλα και 7 Euro. Μέχρις ότου ο Ίκερ Κασίγιας και η παρέα του σηκώσουν το τρόπαιο στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας το 2008 «πίστευα ότι ο γκαντέμης ήμουν εγώ» παραδέχεται!
Έπειτα από τόσα χρόνια, έχει ειδική μεταχείριση από την Ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, κάτι που δυσαρεστεί κάποιους οπαδούς. Όταν ακούει πικρόχολα σχόλια εκείνος τους υπενθυμίζει τις θυσίες και τα έξοδα που έκανε τόσα χρόνια για την ομάδα. Τότε που με το δικό του αυτοκίνητο ταξίδευε από το ένα άκρο της χώρας στο άλλο για να βρεθεί κοντά και στην Εθνική U-21 και αμέσως μετά στην Ανδρών. Ή τότε που ταξίδεψε με… νεκροφόρα από τη Βαλένθια στη Βαρκελώνη κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας το 1982.
Στις βαλίτσες του υπάρχουν μόνο ρούχα με το εθνόσημο. Είναι αγαπητός σε όλους, ενώ έχει καλές σχέσεις με πολλές μεγάλες προσωπικότητες του εγχώριου ποδοσφαίρου, όπως οι Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Μιγκέλι και τους πρώην ομοσπονδιακούς προπονητές Χαβιέρ Κλεμέντε και Λουίς Αραγονές.
Ο Manolo βρίσκεται δίπλα στη Roja και στο φετινό Euro, παρά το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Έχει υποβληθεί σε έξι επεμβάσεις στομάχου και το πρόβλημά του τον ανάγκασε να αποχωρήσει εν μέσω του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Έχασε την αναμέτρηση με την Παραγουάη, αλλά μόλις προσγειώθηκε στην Ισπανία το μετάνιωσε κι επέστρεψε.
Χθες πανηγύρισε έντονα την πρόκριση στα προημιτελικά. Το τύμπανό του θα συνεχίσει έτσι να χτυπά στη φετινή διοργάνωση. Και όπως έχει πάρει απόφαση, θα χτυπά για όσο ακόμα αντέχει ο οργανισμός του. Άλλωστε εκεί έχει αφιερώσει πλέον τη ζωή του και είναι πολύ αργά για να αλλάξει πορεία…
Ένας από αυτούς τους… επαγγελματίες οπαδούς είναι και ο «Manolo el del Bombo» όπως τον γνωρίζουν οι φίλαθλοι της Εθνικής Ισπανίας. Είναι ο γνωστός οπαδός των Furias Rojas που με το χαρακτηριστικό τύμπανό του δίνει τον ρυθμό στην εξέδρα σε κάθε αγώνα.
Όλοι τον γνωρίζουν εμφανισιακά, αλλά λίγοι γνωρίζουν τη θλιβερή ιστορία του ως αποτέλεσμα της αγάπης του για τη Roja. Για να αφοσιωθεί στο πάθος του, ο Manolo θυσίασε φιλίες, δουλειά, ακόμα και την οικογένειά του. Τα μάτια του γεμίζουν δάκρυα όταν θυμάται την ημέρα που επέστρεψε σπίτι του και το βρήκε άδειο, με τη γυναίκα του να τον έχει εγκαταλείψει παίρνοντας μαζί της τα τέσσερα παιδιά τους. Λέει ότι πλέον το έχει ξεπεράσει κι έχει ξαναφτιάξει τη ζωή του έχοντας κι άλλο ένα παιδάκι με τη δεύτερη γυναίκα του, αλλά το πρόσωπό του πάντα θα συννεφιάζει όταν θα θυμάται μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του.
Όταν η Ισπανία δεν αγωνίζεται, θα τον βρείτε στο μπαρ που διατηρεί δίπλα στο Μεστάγια. Αν και ισχυρίζεται ότι η Εθνική είναι η μοναδική του αγάπη, δεν κρύβει την συμπάθειά του για την Ουέσκα, τη Σαραγόσα και τη Βαλένθια. Για να στηρίξει τους Furias Rojas έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Έχει παρακολουθήσει από κοντά 8 Παγκόσμια Κύπελλα και 7 Euro. Μέχρις ότου ο Ίκερ Κασίγιας και η παρέα του σηκώσουν το τρόπαιο στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας το 2008 «πίστευα ότι ο γκαντέμης ήμουν εγώ» παραδέχεται!
Έπειτα από τόσα χρόνια, έχει ειδική μεταχείριση από την Ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, κάτι που δυσαρεστεί κάποιους οπαδούς. Όταν ακούει πικρόχολα σχόλια εκείνος τους υπενθυμίζει τις θυσίες και τα έξοδα που έκανε τόσα χρόνια για την ομάδα. Τότε που με το δικό του αυτοκίνητο ταξίδευε από το ένα άκρο της χώρας στο άλλο για να βρεθεί κοντά και στην Εθνική U-21 και αμέσως μετά στην Ανδρών. Ή τότε που ταξίδεψε με… νεκροφόρα από τη Βαλένθια στη Βαρκελώνη κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας το 1982.
Στις βαλίτσες του υπάρχουν μόνο ρούχα με το εθνόσημο. Είναι αγαπητός σε όλους, ενώ έχει καλές σχέσεις με πολλές μεγάλες προσωπικότητες του εγχώριου ποδοσφαίρου, όπως οι Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Μιγκέλι και τους πρώην ομοσπονδιακούς προπονητές Χαβιέρ Κλεμέντε και Λουίς Αραγονές.
Ο Manolo βρίσκεται δίπλα στη Roja και στο φετινό Euro, παρά το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Έχει υποβληθεί σε έξι επεμβάσεις στομάχου και το πρόβλημά του τον ανάγκασε να αποχωρήσει εν μέσω του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Έχασε την αναμέτρηση με την Παραγουάη, αλλά μόλις προσγειώθηκε στην Ισπανία το μετάνιωσε κι επέστρεψε.
Χθες πανηγύρισε έντονα την πρόκριση στα προημιτελικά. Το τύμπανό του θα συνεχίσει έτσι να χτυπά στη φετινή διοργάνωση. Και όπως έχει πάρει απόφαση, θα χτυπά για όσο ακόμα αντέχει ο οργανισμός του. Άλλωστε εκεί έχει αφιερώσει πλέον τη ζωή του και είναι πολύ αργά για να αλλάξει πορεία…
πηγή:Othersidefootball.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου