Το πήρε πράγματι;

Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε στο πρώτο παιχνίδι στην Τουρκία κι ο Σπύρος Καβαλιεράτος αναρωτιέται αν πήρε το μάθημά του, ενώ ο Θανάσης Ασπρούλιας θεωρεί πως το επόμενο παιχνίδι θα κριθεί στη συγκέντρωση.

Σπύρος Καβαλιεράτος
Τα πλέι οφ δεν είναι εκδρομή, είναι μάχη μέχρι τέλους. Η Εφές ήταν το πληγωμένο θηρίο που δεν ήθελε με τίποτα να τεθεί νοκ άουτ, ο Ολυμπιακός κατέβηκε με τη σιγουριά του 2-0. Αποτέλεσμα; Ήττα στο Αμπντί Ιπεκτσί και 2-1.
Το μάτι δεν γυάλιζε, λοιπόν, και ο Ολυμπιακός έχασε. Ο τίτλος του gazzetta στο ματς ήταν «πήρε το μάθημά του», αλλά αυτό είναι το ζητούμενο. Το ερώτημα είναι αν πράγματι το πήρε. Γιατί ο Ολυμπιακός έχασε το ματς δίχως ουσιαστικά να το διεκδικήσει. Το... καλύτερό του ήταν όταν μείωσε στους 7, ενώ απέμεναν 3 λεπτά για το τέλος.
Όταν "ξύπνησαν¨οι ερυθρόλευκοι ήταν αργά, η Εφές είχε ήδη βάλει τις βάσεις για να νικήσει. Δεν της χρειαζόταν κάτι παραπάνω από ένα - δύο μεγάλα σουτ. Τα πέτυχε και «καθάρισε» το παιχνίδι, αφού είχε όλα της τα αστέρια σε μεγάλη μέρα. Και τον Φάρμαρ και τον Σαβάνοβιτς. Και τον Γκόρντον και τον Βούγιασιτς. Αυτή τη φορά η Εφές ήταν εύστοχη στα τρίποντα, είχε 8 στα 15, καμία σχέση δηλαδή με ό,τι συνέβη στο ΣΕΦ. Και όταν χρειαζόταν και η βοήθεια των σέντερ, ο Ολυμπιακός έπεφτε πάνω στον Ερντέν.
Ο Τούρκος κυριάρχησε μέσα στις δύο ρακέτες, είχε αντίπαλο μόνο όσο έπαιζε ο Χάινς. Ο Αμερικανός ήταν ό,τι καλύτερο είχαν να παρουσιάσουν οι ερυθρόλευκοι, αλλά όταν μπήκε ήταν αργά. Ξύπνησε τον Ολυμπιακό, αλλά ο χρόνος δεν ήταν αρκετός... Όσο κι αν το πάλευε ο Λο, το ματς είχε πάρει το δρόμο του.
Φυσικά δεν είναι καταστροφή μια ήττα στα πλέι οφ. Ειδικά όταν έχουν προηγηθεί δύο νίκες και ο Ολυμπιακός κρατάει για τα καλά την τύχη στα χέρια του. Όμως η σειρά δεν έχει τελειώσει, συνεπώς η... εκδρομή τέλος. Οχι τίποτα άλλο, η Εφές είναι ομάδα με εξαιρετικό ρόστερ, που όταν βρει ρυθμό μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Δεν την τελείωσε ο Ολυμπιακός και τώρα πρέπει να βρει τον τρόπο να παίξει διαφορετικά. Να μπει στο παρκέ και το μάτι να γυαλίζει, να μην είναι χαλαρός στην άμυνα.
Διότι στην πραγματικότητα δεν έκανε κάτι διαφορετικό στο παρκέ η Εφές από πλευράς τακτικής. Ήταν απλά πιο εύστοχη. Η άμυνα του Ολυμπιακού δεν ήταν επιθετική, ο Πάουελ έχασε τις μάχες από τον Ερντέν, ο Πρίντεζης από τον Σαβάνοβιτς. Ο Φάρμαρ έκανε... πάρτι από τη στιγμή που ζεστάθηκε, ο Βούγιασιτς εκμεταλλεύτηκε κάθε ευκαιρία για ελεύθερο σουτ, ο Γκόρντον έδωσε λύση όταν έπρεπε να σηκώσει στους ώμους του την Εφές. Όσο για τον Ολυμπιακό; Με τον Σπανούλη εκτός παιχνιδιού, ήταν δύσκολο να ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Έκανε πάλι 8 ασίστ, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους τομείς δεν βοήθησε. Και μαζί του παρασύρθηκαν σε κακή εμφάνιση και οι υπόλοιποι. Κάτι που λογικά δεν μπορεί να ξανασυμβεί την Παρασκευή...
Και κάτι τελευταίο. Η διαιτησία ήταν αν μη τι άλλο περίεργη. Φυσικά και δεν έχασε ο Ολυμπιακός από τη διαιτησία, αλλά σίγουρα οι ρεφ και κυρίως ο Ισπανός «έσπρωξαν» την Εφές στο +19. Τα υπόλοιπα ήταν για τα μάτια του κόσμου, άλλωστε όταν γινόταν απειλητικοί οι ερυθρόλευκοι, κάτι γινόταν. Μήπως μερικές φορές η σιωπή εκλαμβάνεται ως αδυναμία; Μήπως τελικά χρειάζεται... φασαρία; Αλλά δεν φταίει κανείς, ο Ολυμπιακός φταίει που έδωσε και δικαιώματα με την εμφάνισή του.
Θανάσης Ασπρούλιας
Στο Αμπντί κερδίζει η άμυνα, όχι η επίθεση
Είναι από τα βράδια που δεν πάει τίποτα καλά από όλα όσα είχαν προγραμματιστεί και την ίδια στιγμή η ομάδα δείχνει αδυναμία να ανταπεξέλθει και να απαντήσει ως σύνολο στην επέλαση του αντιπάλου.
Το πρόβλημα του Ολυμπακού στην Πόλη δεν ήταν τεχνικό. Ήταν αρχικά θέμα νοοτροπίας, που κάποιο λόγο βρέθηκε σε επίπεδο απόλυτης ανετοιμότητα. Ο Ολυμπιακός, ο μαχητής, ο πολεμιστής, των παικτών που δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να χάσουν ούτε μία μπάλα χωρίς να βουτήξουν και να την διεκδικήσουν, παρουσιάστηκε στο Αμπντί Ιπεκτσί με μία ελιτίστικη λογική, με μία λανθάνουσα υπεροψία, που όχι μόνο δεν ταιριάζει στη ιδιοσυγκρασία αυτής της ομάδας, αλλά έχει αποδείξει πολλές φορές ότι την αποστρέφεται κιόλας.
Ο κόσμος πάντως δε χάθηκε... Ο Ολυμπιακός έχει ακόμα δύο ευκαιρίες, η μία εκ των οποίων θα είναι στην έδρα του, για να καθαρίσει τη μπουγάδα και να κάνει το ταξίδι στο Λονδίνο.
Χρειάζεται όμως, να λειτουργήσει πολύ καλύτερα στην άμυνά του και τουλάχιστον στο Αμπντί Ιπεκτσί να μην επιτρέψει στην Εφές να εκτελεί με τόση μεγάλη ευκολία. Τα τραγικά ποσοστά που είχαν οι Τούρκοι στο ΣΕΦ, στα σουτ τριών πόντων, ήταν μαγική εικόνα και με την ίδια λογική είναι αδύνατον να παίξει εκτός έδρας. Η Εφές έχει καλούς σουτέρ, οι οποίοι ευνοήθηκαν από το γεγονός ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού έχασαν σχεδόν όλες τις προσωπικές μονομαχίες στο ένας εναντίον ενός με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αρκετά ρήγματα στην άμυνα. Και δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά, καθώς η Εφές δε διαθέτει εντός ρακέτας παίκτες που μπορούν να ποστάρουν και να απαιτήσουν ντουμπλάρισμα από δεύτερο πρόσωπο. Πλην του Σαβάνοβιτς, ο οποίος όμως, είναι ένας πολύ ποιοτικός παίκτης, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει προβλήματα από όλα τα σημεία του γηπέδου.
Θα σπεύσει να πει κανείς ότι ο Σπανούλης ήταν πολύ κακός, άρα ο Ολυμπιακός εκ προοιμίου δεν είχε τύχη. Δεν είναι αλήθεια. Ο ηγέτης των ερυθρολεύκων βρέθηκε πράγματι σε μία από τις πιο κακές βραδιές της καριέρας του στον Ολυμπιακό, αλλά οι πρωταθλητές Ευρώπης (έπρεπε να) έχουν μάθει και χωρίς τον αρχηγό τους. Το έχουν κάνει στο παρελθόν. Ίσως να μην περίμενε κανείς ότι ο Kill Bill θα ήταν εξίσου κακός στη συγκέντρωσή του και θα έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο, με τόση ευκολία. Γενικώς η ομάδα του Μπαρτζώκα, αιχμαλωτίστηκε και δεν "πόνεσε" την μπάλα όσο θα έπρεπε...
Ο Έλληνας κόουτς ανακάτεψε την τράπουλα, προσπάθησε να χτυπήσει στο λόου ποστ για να βρει κι από εκεί δημιουργία ή σκορ, αλλά τα πολλά λάθη, τα πολύ άσχημα ποσοστά στα τρίποντα (28% με τον Σπανούλη, τον Αντιτς και τον Σλούκα να έχουν 0/11!!!) και τα προβλήματα στην άμυνα, τον έφεραν νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο σε ρόλο κυνηγού.
Κι αν σε όλα αυτά συνυπολογίσετε και την πολύ κακή διαιτησία, που είχε κάποια ακατανόητα κραυγαλέα σφυρίγματα υπέρ των Τούρκων, τότε το παζλ θα ολοκληρωθεί.
Η σειρά δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ούτε για τη μία, ούτε για την άλλη πλευρά. Η συγκέντρωση είναι αυτή που θα φέρει τον Ολυμπιακό στο υψηλότερο επίπεδο του ανταγωνισμού απέναντι στην Εφές μέσα στην έδρα της κι εν συνεχεία η άμυνα. Εκτός έδρας, δεν μπορεί να υπάρχει άλλος στόχος από το: «Να βάλουμε έναν πόντο περισσότερο από όσους δεχθούμε». Με λίγα λόγια στο Αμντί Ιπεκτσί δεν κερδίζει η επίθεση, αλλά η άμυνα. Ξεκάθαρα πράγματα. 
πηγή: gazzetta.gr