Πόσο άδικη ήταν η γιούχα στο ΟΑΚΑ!!

Ο Βασίλης Σαμπράκος προσπαθεί να καταλάβει γιατί έπρεπε να αποδοκιμαστούν ο Χουχούμης, ο Ντίνας, ο Αποστολόπουλος και οι άλλοι πιτσιρικάδες που δούλεψαν πολύ σε έναν κακοφτιαγμένο Παναθηναϊκό.

Είσαι φίλος του Παναθηναϊκού. Και σε μια από τις πιο τζούφιες ημέρες της άνοιξης, γεμάτη από λασποβροχή, βρίσκεις νόημα να πας στο ΟΑΚΑ για να δεις την αγαπημένη σου ομάδα. Κι ας ξέρεις ότι έχει πια λίγες πιθανότητες για να πετύχει έναν στόχο, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι το ιστορικό αυτονόητο για τον Παναθηναϊκό και τίποτα παραπάνω, δηλαδή να πάρει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Για να έχεις βρει νόημα σε μια βόλτα στο ΟΑΚΑ προφανώς παρακολουθείς στενά τη ζωή της αγαπημένης σου ομάδας. Εχεις λοιπόν καταλάβει τι έχει φταίξει φέτος, πόσο δύσκολα ξεκίνησε η σεζόν, πόσα λάθη έχει κάνει μια τόσο άπειρη διοίκηση, πόσες εκπτώσεις έγιναν στο ρόστερ, πόσο κακό κάνει σε μια ομάδα να αλλάζει κάθε δίμηνο προπονητή. Και για να πας αυτή την Κυριακή στο ΟΑΚΑ σημαίνει ότι έχεις πάει πολλές φορές στη διάρκεια της σεζόν και, λογικά, έχεις καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα για τον Παναθηναϊκό να δίνει τη φανέλα του σε ανώνυμους “ταβανάτους” ξένους, που θα κερδίσουν θέση μόνο σε ένα trivia παιχνίδι της ιστορίας του και πάντως ποτέ δεν θα μπουν σε μια ψηφοφορία του μέλλοντος σαν αυτή που τώρα τρέχει στο gazzetta για την ανάδειξη των κορυφαίων στην ιστορία του συλλόγου.
Τα έχεις λοιπόν όλα αυτά στο κεφάλι σου και πας και βλέπεις μια ομάδα που δίνει φανέλα βασικού ή χρόνο συμμετοχής στους Μπαρμπαρούση, Χουχούμη, Τριανταφυλλόπουλο, Ντίνα, Αποστολόπουλο, δηλαδή σε νέα παιδιά που, αν “κάνουν”, μπορούν να γίνουν το βασικό όφελος του ΠΑΟ από μια κάκιστη σεζόν και μια βάση για να χτιστεί πάνω της μια ομάδα με προδιαγραφές που θα δίνουν προοπτική. Βλέπεις τόσα νέα και άπειρα παιδιά, ξέρεις ότι στον πάγκο βρίσκεται ένας υπηρεσιακός, πρωτόπειρος προπονητής, ο οποίος έχει κάνει μόλις μια χούφτα προπονήσεις. Και τους βλέπεις όλους αυτούς που παίζουν να φτιάχνουν περί τις 35 ευκαιρίες και, σε κάθε περίπτωση, να προσπαθούν τόσο που να τα φτύνουν στο τέλος και να ξαπλώνουν στο χόρτο αποκαμωμένοι. Και λήγει το ματς 0-0. Κι εσύ γιουχάρεις. Γιατί;
Μου γράψατε στο twitter ότι η γιούχα δεν πήγαινε σε αυτή την εμφάνιση, αλλά έρχεται ως φυσική αντίδραση για όσα έχουν παρακολουθήσει ως τα τώρα οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Και πρέπει να την πληρώσουν ο Ντίνας, ο Αποστολόπουλος και ο Χουχούμης; Κρίνεις ότι φταίει η διοίκηση; Αποδοκίμασέ τη. Κρίνεις ότι έφταιξαν οι προπονητές; Κάνε το ίδιο. Σε τι πιστεύεις ότι ωφελεί το ξέσπασμά σου πάνω σε παιδιά που μόλις τώρα αποκτούν παραστάσεις και είναι η μόνη ελπίδα που έχεις για να μην αποδειχθεί εντελώς χαμένη η φετινή σεζόν; Σκέψου πόσο άδικη και πόσο εξαρτώμενη από το αποτέλεσμα, και μόνο από αυτό, είναι η συμπεριφορά σου. Δηλαδή αν ο Γιαννακόπουλος δεν έκανε μια από τις καλύτερες επεμβάσεις στη σεζόν στο σουτ του Βιτόλο, και ο Παναθηναϊκός νικούσε 1-0, αυτή η ομάδα θα άξιζε το χειροκρότημα που – ιστορικά αποδεδειγμένα – θα της έδινες στο τέλος, ενώ τώρα άξιζε τη γιούχα σου;
Για τον Παναθηναϊκό μπορεί να αποδειχθεί ζωτικής – οικονομικά – σημασίας μια αποτυχία στη μάχη για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Ποδοσφαιρικά όμως η μεγαλύτερη φετινή αποτυχία του είναι που έφτασε στην 28η αγωνιστική για να κάνει με έναν υπηρεσιακό προπονητή το αυτονόητο, δηλαδή να δώσει χρόνο στα παιδιά του, για να τα ζυγίσει και να αποφασίσει αν και σε ποια μπορεί να εμπιστευτεί το μέλλον του. Ισως όχι τυχαία, αυτή ήταν πιο μαχητική, πιο ενθουσιώδης και πιο λειτουργική ποδοσφαιρικά εμφάνιση συγκριτικά με πολλές εκ των προηγούμενων. Γι' αυτό κι ήταν πολύ άδικο που “σφυρίχτηκε”. Διότι δημιουργεί κακό προηγούμενο, δικαιώνει αυτούς που διοικούν και τα κρίνουν όλα εκ του αποτελέσματος και στέλνει λάθος μήνυμα προς τους νεαρούς ποδοσφαιριστές που προσπαθεί να αναθρέψει ο Παναθηναϊκός.
πηγή: gazzetta.gr