Έγκλημα και Τιμωρία!!

Το φάντασμα του Ρασκόλνικωφ, ήρωα του Ντοστογιέφσκι σε ένα από τα μεγαλύτερα έργα παγκοσμίως που διδάσκεται σε πολλές σχολές Ψυχολογίας πανεπιστημίων του σύγχρονου κόσμου, θα χάιδευε με στοργή τα κεφάλια των πεσμένων στο χορτάρι παικτών της Μπενφίκα, αναγνωρίζοντας εικόνες από το δικό του δράμα. Θύτης και θύμα ταυτόχρονα του τρόπου προσέγγισης σε ένα ερώτημα που για να βρει την απάντηση θα σκοτώσει, θα χάσει την ψυχή του που θα συναντήσει ξανά όταν έρθει η κάθαρση. Οι πορτογάλοι κατάφεραν να χάσουν ένα ακόμα ευρωπαϊκό τίτλο, δύο φετινούς στόχους σε πέντε ημέρες, από μία αντίπαλο εξαιρετική στο να μη χάνει χιλιοστό των υλικών στο ζύγι από τις χρυσές συνταγές που τις χαρίζουν ευρωπαϊκά κύπελλα, χωρίς να είναι φαβορί. Χωρίς καν να αποδεικνύει την ανωτερότητα της στο μεγαλύτερο μέρος των τελικών που έχει συμμετάσχει σε δύο συνεχόμενες σεζόν.

Η Μπενφίκα με σχηματισμό 1-4-1-4-1 ξεκίνησε το παιχνίδι με σκοπό να «πνίξει» την αντίπαλο της εφαρμόζοντας κατά γράμμα όσα επιτάσσουν οι σχολές του σύγχρονου ποδοσφαίρου και στις τέσσερις φάσεις:

• Συνδυαστικό παιχνίδι, με δημιουργική ανάπτυξη τις πρώτες ζώνες, γρήγορη και ευέλικτη λειτουργία που απορρέει από τον συνδυασμό μεγάλων και μικρών μεταβιβάσεων, χρησιμοποιώντας το πλάτος και το βάθος του γηπέδου (ο σχηματισμός στην επιθετική φάση και ενώ η μπάλα βρίσκεται πλέον στις ζώνες επίθεσης μεταβάλλεται σε 1-2-4-4….)
• Ενεργητική άμυνα ,πιεστική (αυστηρά) προσανατολισμένη στη μπάλα, με πίεση σε άμεσους χρόνους όταν χαθεί η κατοχή με τη συμμετοχή πολλών παικτών (οι ακραίοι χαφ πρεσάρουν άμεσα τους αντίπαλους ακραίους μπακ, οδηγώντας με αυτό τον τρόπο το παιχνίδι της Τσέλσυ στον άξονα όπου διαθέτει υπεραριθμία η Μπενφίκα).
• Ελκυστικότητα παιχνιδιού, με ξαφνικούς συνδυασμούς, με ρίσκο και θάρρος στην πρόκληση προσωπικών μονομαχιών-ειδικότερα στην δεύτερη ζώνη επίθεσης (στο πρώτο τέταρτο του αγώνα καταγράφεται υψηλός δείκτης μονομαχιών στην πρώτη ζώνη άμυνας της Τσέλσυ-15,οι παίκτες της Μπενφίκα κερδίζουν τις 11 από αυτές).
• Άριστη τεχνική υπό την πίεση των αντιπάλων και ευελιξία στην τακτική (διατηρεί σε σταθερό ρυθμό τον έλεγχο του αγώνα, τόσο στα ποσοστά κατοχής 56%-44%, στις επικίνδυνες επιθέσεις με 13 υπέρ της έναντι 4 των αντιπάλων, με συνέπεια και πλουραλισμό λύσεων σε όλες τις αγωνιστικές φάσεις).

Στο ίδιο διάστημα η Τσέλσυ ( με σχηματισμό 1-4-2-3-1) έχει να αντιπαρατάξει ένα χαρακτήρα που θυμίζει έντονα το βρετανικό στυλ παιχνιδιού προσαρμοσμένο στη σημερινή εποχή ,κι αν κάτι είναι άξιο θαυμασμού είναι η σταθερότητα στη διατήρηση ταυτότητας και του χαρακτήρα της ομάδας, ανεξάρτητα από την επιλογή προπονητή, ένα σύνολο που έμαθε το μάθημα του από τον περυσινό τελικό του Μονάχου και δεν άλλαξε στο παραμικρό την επιτυχημένη συνταγή:

• γνωρίζοντας πολύ καλά τις δυνάμεις της ομάδας-καταπονημένη από τον υψηλό δείκτη έντασης σε προηγμένο πρωτάθλημα στο τέλος της περιόδου-αφήνει την πρωτοβουλία στον αντίπαλο ,κλείνοντας τους χώρους στο μισό γήπεδο.
• εφαρμόζοντας άμυνα χαμηλής πίεσης στο σύνολο, κινούμενη συνειδητά στις πρώτες ζώνες άμυνας της, περιορίζοντας απλά τα κενά στις περιοχές ευθύνης κάθε παίκτη.
• όταν κερδίζει την κατοχή επιχειρεί άμεσα μεγάλη μεταβίβαση στον Τόρες, ο οποίος κρατά την μπάλα έως ότου δεχθεί βοήθειες από τους συμπαίκτες, χαρίζοντας παράλληλα πολύτιμες ανάσες και χρόνο για την ανάπτυξη.
• περιορίζοντας τα αβίαστα λάθη της, όπως πέρυσι απέναντι στην Μπάγιερν, σε μόλις τέσσερα, εξαιρετικός αριθμός σε τέτοιο επίπεδο και αγωνιστικών απαιτήσεων…
• χρησιμοποιώντας απλή ποδοσφαιρική λογική και ορθολογικό τρόπο προσέγγισης των απαιτήσεων του αγώνα προσαρμοσμένες στην αξία του συνόλου και κυρίως στηριζόμενη στο βασικό κανόνα :διαθέτοντας παίκτες υψηλής κλάσης, από τους κορυφαίους σε παγκόσμιο επίπεδο, σε κάθε γραμμή-και στον άξονα. Του Τσεχ στην άμυνα, του Λάμπαρντ στο κέντρο, του Τόρες στην επίθεση.

Η ανώτερη Μπενφίκα έχασε δύο φορές την ευκαιρία να κερδίσει ένα δικό της παιχνίδι. Στο πρώτο ημίχρονο όπου είχε τις ευκαιρίες και ήταν πάντα πολύ κοντά στο να σημειώσει πρώτη γκολ, να μεταφέρει το βάρος στην άλλη πλευρά ώστε να βρει ανοικτούς χώρους πλέον και να «τελειώσει» την υπόθεση τελικός 2013. Κυρίως για να αφήσει πίσω τις μνήμες του τελικού πρωταθλήματος με την Πόρτο. Από την στιγμή που δεν το κατάφερε ήταν θέμα χρόνου πλέον να δεχθεί το γκολ από τη στιγμή που οι ψυχικές και σωματικές δυνάμεις θα άρχιζαν να την εγκαταλείπουν.
Στο δεύτερο μέρος όπου-όπως και στον περυσινό τελικό- η Τσέλσυ ανέβασε τον ρυθμό της και κέρδιζε πλέον τις μονομαχίες στις ζώνες του κέντρου, και από εκεί επιχείρησε πλέον κάθετες πάσες τόσο στον Ραμίρεζ (με εμμονή) όσο και στον Τόρες: η Μπενφίκα και εδώ είχε τη λύση, εφαρμόζοντας με εξαιρετικό τρόπο το τεχνητό οff side, εκθέτοντας 9 φορές τους αντιπάλους, αρκούσε όμως μία φορά για να πληρώσει ακριβά το λάθος της.
Την δεύτερη ευκαιρία της η Μπενφίκα την έχασε μετά την ανέλπιστη ισοφάριση δώρο με το χέρι πέναλτυ: έχοντας αιφνιδιάσει με το ρίσκο των αλλαγών του προπονητή της, τόσο στα πρόσωπα, όσο και στην τακτική, ρίσκο που απέδωσε καρπούς (αντικατάσταση Μελγαρέχο και Λίμα, μετατόπιση του δημιουργικού Γκαϊτάν αριστερά, δημιουργώντας εκεί την υπεραριθμία και την ποιοτική της υπεροχή),είχε φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της και μπορούσε να πάρει τη νίκη.

Τα στατιστικά του αγώνα

Χαρακτηριστικότερη φάση όλων στα 94 λεπτά του αγώνα, αυτή που αποτυπώνει και την εικόνα των δύο ομάδων-κυρίως τον τραγικό χαρακτήρα της ομάδας της Λισαβόνας, είναι το γκολ που έκρινε και το παιχνίδι. Στην τελευταία-λογικά-επικίνδυνη επίθεση των αντιπάλων της η αφέλεια και η έλλειψη καθαρού μυαλού μπορεί να διδάσκεται σε σεμινάρια ως παράδειγμα προς αποφυγή):

• η ενδεδειγμένη λύση της παρεμπόδισης του παίκτη που εκτελεί το κόρνερ(ως προς τον ελεύθερο τρόπο εκτέλεσης, και την παρεμπόδιση σε περίπτωση που θελήσει να φέρει την μπάλα σε χαμηλό, ή μέσο ύψος, ή στο πρώτο δοκάρι) δεν εφαρμόζεται…
• την στιγμή που στην περιοχή της 10 παίκτες έναντι μόλις 6 της Τσέλσυ, που κρατά παίκτες στην άμυνα της με το φόβο της αντεπίθεσης.
• δεν υπάρχει τοποθετημένος παίκτης πίσω από τον τερματοφύλακα που αρχικά κατευθύνεται προς την μπάλα, κι όταν αυτή κατευθύνεται προς το τέρμα είναι εκτός θέσης.
• χάνοντας την τελευταία, κρίσιμη μονομαχία, δύο εναντίον ενός μάλιστα, όταν και στις εναέριες μονομαχίες στο σύνολο του αγώνα υπερτερεί των αντιπάλων της (36 έναντι 33)….

Η Τσέλσυ προσέθεσε ένα ακόμα τρόπαιο, το δεύτερο σερί ευρωπαϊκό της. Η Μπενφίκα έχασε άλλο ένα. Όπως , όμως συχνά έχει συμβεί στην ιστορία του ποδοσφαίρου, αυτές ακριβώς οι ομάδες λατρεύονται και μένουν στις καρδιές του θαυμαστού, αυτού, κόσμου: που επιδιώκουν την νίκη αρνούμενες τον παθητικό ρόλο ,(με κύρια επιδίωξη απλά την αποφυγή της ήττας) με επιθετικό παιχνίδι πρωτοβουλίας, αισθητικά όμορφο στα μάτια αυτών που το απολαμβάνουν, χωρίς σκοπιμότητα έως και με παιδική αφέλεια και άγνοια κινδύνου στις λεπτομέρειες που κρίνουν τον νικητή-ακόμα και σε έναν τελικό…. Η Ολλανδία του Κρόιφ έμεινε στην κορυφή των συνόλων που αγαπήθηκαν, χαραγμένη στις συνειδήσεις ως η ομάδα που εξέλιξε το άθλημα-το ίδιο συνέβη και με την Μπενφίκα το βράδυ της Τετάρτης στο Άμστερνταμ δίνοντας του ένα φύσημα ακόμα. Κι αν ο ήρωας του Ντοστογιέφσκι ήταν πραγματικός…τότε ένας Ρασκόλνικωφ θα τριγυρνούσε στα στενά μεθυσμένος, κλαίγοντας και γελώντας ταυτόχρονα λυτρωμένος. Με ερυθρόλευκο κασκόλ -που έχει σήμα τον αετό -στο λαιμό…
Πηγή: overlap.gr