Γράφει ο Σίμης Ηλιάδης*
Η Λέσχη Φίλων Άρη από την πρώτη στιγμή λειτουργίας της (2006), στα νηπιακά της βήματα, ήταν αναγκασμένη για να επιβιώσει να προσαρμοστεί στο περιβάλλον και στις συνθήκες που λειτουργούσε ο Άρης.
Ένα περιβάλλον που το όριζε ο λόγος ενος πανισχυρου Προέδρου με την απόλυτη στήριξη του μεγαλυτερου συνδέσμου του Άρη. Σε αυτό το περιβάλλον ήταν στρατηγική απόφαση της Λέσχης (τώρα Κοινωνίας Μελών Άρη) να κινηθεί με αργά και σταθερά βήματα, έχοντας πάντα στραμμένο το βλέμμα προς τον στόχο της εδραίωσης της.
Η Λέσχη έκανε το πρώτο ουσιαστικό της βήμα, δικαιολογώντας για πρώτη φορά τον ρόλο της ως μεγαλομετόχου και ρυθμιστή των εξελίξεων στην Π.Α.Ε. Αρης το 2009 και κατέδειξε σε όλους ότι ιεραρχικά ο ρόλος της Λέσχης είναι ανώτερος από την διοίκηση της Π.Α.Ε. που αυτή εκλέγει άρα και «υποχρεούται» και να ελέγχει.
Σήμερα 4 χρόνια μετά, βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν για την Λέσχη. Στην πορεία αυτών των χρόνων χάθηκε η ουσία της Λέσχης και μετέπειτα Κοινωνίας Μελών Αρη. Η «ουσία» της Λέσχης δεν βρίσκετε ούτε στην εκλογή διοίκησης, ούτε στον ελεγκτικό της ρόλο που είναι βασικοί σκοποί της δημιουργία της. Η ουσία και η επιτυχία της Λέσχης είναι στην σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο δ.σ. της Λέσχης και στα μέλη της.
Εμπιστοσύνη που χάθηκε όταν τα ίδια τα συμβούλια της Λέσχης “αποφάσισαν” ότι η Λέσχη, δεν μπορεί πια να επιτελέσει τον ρόλο της ως μεγαλομετόχου στην ΠΑΕ επειδή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα χρέη που δημιούργησαν οι διοικήσεις της Π.Α.Ε.
Αν ανατρέξει κανείς σε όλα τα παρεμφερή μοντέλα σε όλον τον κόσμο θα διαπιστώσει οτι σε καμιά ομάδα δεν είναι το ζητούμενο να καλυφθεί το budget από τις συνδρομές των μελών, πολύ περισσότερο τα χρέη που δημιούργηθηκαν από κακοδιαχείρηση. Συνήθως οι συνδρομές καλύπτουν ένα ποσοστό κάτω του 10% .
Η Λέσχη είναι ένα ευέλικτο σύστημα διοίκησης χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς αδιέξοδα. Η Λέσχη δεν αποκλείει τους «επενδυτές», το αντίθετο μάλιστα… Στο ποδόσφαιρο, τα «χρήματα» είναι ένα διαχρονικό ζητούμενο, πάντα θα αναζητούνται νέοι τρόποι εισροής κεφαλαίων και ειδικότερα στον Αρη που «διοικούν» οι οπαδοί.
Αυτό που δεν κατανοήσαμε είναι το ότι «διοικούν» οι οπαδοί δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διοικούν σωστά και σε επαγγελματικά πρότυπα. Ο Άρης και η Λέσχη φίλων Αρη σε αυτόν τον τομέα από πολύ νωρίς έχει φροντίσει να αναπτύξει συνεργασία με ομάδες που εφαρμόζουν με επιτυχία αντίστοιχα μοντέλα αλλά και με τον οργανισμό supporters direct που έχει σαν στόχο την μεταφορά της τεχνογνωσία της.
Το 2011 μετά από αλλεπάληλες συναντήσεις με όλους τους φορείς του Αρη, από τον πρόεδρο μέχρι και τους οπαδούς, προτάθηκε ένα σχέδιο λειτουργίας, που ποτέ δεν υπήρξε στον Αρη, για να μπορέσει ο σύλλογος να οργανωθει σε επαγγελματικά πλαίσια. Το σχέδιο αυτό μπήκε στο συρτάρι και δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Στον Αρη δεν απέτυχε η Λέσχη αλλά οι άνθρωποι που την διαχειρίστηκαν.
Δεν προχωρήσαμε ποτέ ουσιαστικά στο δεύτερο βήμα που ήταν και είναι το πιο σημαντικό. Στην ανάληψη της ευθύνης και άρα της «εξουσίας».
Είναι πολύ εύκολο τις δικές μας παραλείψεις, λάθος αποφάσεις να τις «χρεώνουμε» στο μοντέλο αλλά δεν είναι η πραγματικότητα. Με αυτήν την λογική στον Άρη πριν από την Λέσχη, «απέτυχαν» και οι επενδυτές και οι ανθρωποι τους.
* Ο Σίμης Ηλιάδης διετέλεσε Πρόεδρος της Λέσχης Φίλων Άρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου