Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Και τώρα ποιος φταίει κ. Ιβάν;

Ο Δημοσθένης Καρμοίρης εξηγεί γιατί ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ δίνει την εντύπωση έλλειψης επαφής με την ποδοσφαιρική πραγματικότητα και τη ροπή του σε κακούς συμβούλους εκτός οικογένειας «Δικεφάλου του Βορρά» Η εκκίνηση του ΠΑΟΚ με… την όπισθεν σ’ αυτό το μίνι πρωτάθλημα των play off, που εξανέμισε από τις δύο πρώτες κιόλας αγωνιστικές το βαθμολογικό προβάδισμα που είχε κατακτήσει ύστερα από ιδρώτα 30 αγώνων στην κανονική περίοδο, άφησε έκθετο ένα γενικότερο «σύστημα», «μέτωπο», «συμμαχία», «μπλοκ», όπως του ακούγεται καλύτερα του καθενός τέλος πάντων.
Τα «λαϊκά δικαστήρια» που στήθηκαν στην Τούμπα, τα «βαριά» συνθήματα, το κράξιμο που «περιέλουσε» τους παίκτες του «δικεφάλου του βορρά» και επεκτάθηκε στην ΠΑΕ, χωρίς να κατονομαστούν πρόσωπα - και ειδικά αυτό του μεγαλομετόχου, καθώς δεν παύει να αποτελεί, προς ώρας τουλάχιστον, την μοναδική έκφραση μιας «ηλιαχτίδας μέλλοντος», ώστε να μετουσιωθούν κάποια στιγμή τα όνειρα εκατοντάδων χιλιάδων «ασπρόμαυρων» οπαδών… - έχουν σαφή αντίκτυπο στην κατάρρευση αιτιάσεων, προφάσεων και δικαιολογιών. Είναι το γκρέμισμα «χάρτινων πύργων» των όποιων ισχυρισμών του Ιβάν Σαββίδη περί αλλότριων υπαιτίων κάθε αποτυχίας της ομάδας του.
Για το αφεντικό του ΠΑΟΚ, πότε φταίει η διαιτησία, πότε (κλασικά) ο… Ολυμπιακός,πότε ο Δώνης, πότε οι παίκτες που κατσαδιάζονται όταν χάνουν το… τρένο του τελικού από τον Αστέρα ή σπαταλούν το βαθμολογικό πλεονέκτημα των play off, με  τις σερί ήττες τους από Ατρόμητο και ΠΑΣ.
Άλλοτε πάλι όμως, φταίει ο Βρύζας, ακόμα και ο Τσιστιακόφ - ο άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του - το «δεξί χέρι» του σε προγενέστερες συνεργασίες τους, το μάτι και το αφτί του, ο τοποτηρητής του στην Τούμπα, όταν οι επαγγελματικές δραστηριότητες τον καλούν πίσω στη Ρωσία ή οπουδήποτε αλλού, εκτός ελληνικών συνόρων, καθώς είναι γνωστό άλλωστε ότι ο κ. Σαββίδης δεν είναι μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης.
Η… μπογιά για τα αυγά
Συνολικά προκύπτει από τις κινήσεις και τις δηλώσεις του, ότι ο κ. Σαββίδης δεν έχει γνώση του αντικειμένου στο οποίο προτίθεται να εισβάλλει δυναμικά σύμφωνα με τις εξαγγελίες του και, πιθανότατα, να του λείπει και το χαρακτηριστικό προνόμιο της αυτοκριτικής! Δεν μπορεί να ευθύνονται πάντα όλοι οι άλλοι και ποτέ εκείνος, δίνοντας ταυτόχρονα την αίσθηση ότι άγεται και φέρεται από «πληροφοριοδότες» και «συμβουλάτορες», οι οποίοι μάλιστα, είναι εκτός οικογένειας ΠΑΟΚ και το μόνο που ευαγγελίζονται είναι η εξεύρεση «συνδαιτημόνων» στην εκστρατεία ευτελισμού του ποδοσφαιρικού προϊόντος.
Με τη διαφορά ότι όλοι αυτοί οι όψιμοι «σύντροφοι» του Ιβάν Σαββίδη είναι προφανές ότι επιζητούν την καταστροφή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, για τον απλό λόγο ότι υπολογίζουν να… «βάφουν αβγά με π…ές», που λέει ο λαός, εν αντιθέσει με τον μεγαλοσχήμονα επενδυτή της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Που διατείνεται ότι θα ρίξει πολύ χρήμα στην αγορά για να κάνει τον λαοφιλή σύλλογο της Θεσσαλονίκης ανταγωνιστική μονάδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο κ. Σαββίδης είναι ο «Άσχετος» της εβδομάδας και ανοίγει το χορό της επικριτικής καθιερωμένης στήλης του Sportdog: «Ο Καλός, ο Κακός και… ο Άσχετος». Ακολουθούν τα υπόλοιπα πρόσωπα:

Ο ΚΑΚΟΣ
1) ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ: Επ, επ, κύριε πρόεδρε, ξεφύγαμε νομίζω. Ποιος σας είπε ότι επειδή η τσιμπίδα του ΕΣΡ δεν επεμβαίνει στο διαδίκτυο, δικαιούστε να ρίχνετε «Χριστοπαναγίες»; Να υποβιβάζετε το επίπεδό σας – αναφέρομαι στους… ανατριχιαστικούς διαλόγους με τους οργανωμένους της Θύρας 13 – τη στιγμή μάλιστα που προεδρεύετε ενός συλλόγου και ειδικά όταν αυτός είναι ο Παναθηναϊκός; Μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας, Mr. Yiannis! Πιπέρι, πιπέρι, γρήγορα! Αν το βρίσκετε δύσκολο, παραμείνετε τιμητής των πάντων μόνο στο twitter!

2) ΜΙΛΑΝ ΤΟΜΙΤΣ: Περί επιπέδου συνέχεια… Κάποτε ο αλήστου μνήμης Σταύρος Αδαμίδης, ντουέτο με το Βασίλη Δημητριάδη, έβγαλαν μια γλώσσα που ξεπέρασε το μπόι τους και η «εξάσφαιρη απάντηση» του Ολυμπιακού στο γήπεδο, τους άφησε ιστορικά και ανεπανόρθωτα έκθετους. Ο συνεργάτης του κόουτς Μπαρτζώκα, δεν είχε δώσει ποτέ το παραμικρό δικαίωμα με τη συμπεριφορά του στα ένδοξα μπασκετικά χρόνια του στα παρκέ. Ούτε με στολή αθλητή, ούτε με κοστούμι τώρα, στα σύνορα πάγκου και πλάγιας γραμμής. Η ανωτερότητα ποτέ δεν στερήθηκε επιβράβευσης και δικαίωσης Μίλαν…
Ο ΚΑΛΟΣ
1) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ & ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΕΔΟΥΛΑΚΗΣ: «Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό, παραμένουν σε υψηλό επίπεδο κι αυτό είναι καλό για το ελληνικό μπάσκετ». Δηλώσεις σαν αυτή του αρχηγού του Παναθηναϊκού επαληθεύουν την ατομική αξία ενός αθλητή υψηλού επιπέδου, αναβαθμίζουν το μπάσκετ και ξεδιπλώνουν την παραμικρή διάσταση της αντιπαλότητας δύο ομάδων στο χώρο. Έστω και «αιωνίων αντιπάλων». Όσα συγχαρητήρια αξίζουν στον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό για την επανάληψη του περυσινού επιτεύγματος, άλλα τόσα ανήκουν στον Διαμαντίδη. Το ίδιο και στον κόουτς των «πράσινων», που είχε το σθένος και την ευπρέπεια να εξάρει δημόσια τον «ερυθρόλευκο» θρίαμβο στο Λονδίνο!
2) ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Η επιστροφή στα τρόπαια για την ομάδα πόλο του Ολυμπιακού ύστερα από μια σύντομη παρένθεση μερικών μηνών, αναδεικνύει σαν συνέχεια των τίτλων που σάρωσαν πρόσφατα η ανδρική και γυναικεία ομάδα βόλεϊ, την απόλυτη συνδυαστική επιτυχία του έργου της διοίκησης του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού. Η οποία σταδιακά και ταχύτατα, πέρασε από το μέτωπο της οικονομικής εξυγίανσης στον εμπλουτισμό της πειραϊκής τροπαιοθήκης μέσα σε μία διετία. Αυτό σημαίνει πολύ απλά: Colpo Grosso για τον Μιχάλη Κουντούρη και τους συνεργάτες του.
3) ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΑΜ: Η… αυτού μεγαλειότητα! Ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής, μια σπουδαία προσωπικότητα, από τις πιο διάσημες και ακριβοπληρωμένες που κατέγραψε το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο «πάνθεον», αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του. Οι μνήμες από τα κατορθώματά του με τη Γιουνάιτεντ, την Εθνική Αγγλίας, τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Παρί Σεν Ζερμέν, τώρα στο φινάλε της υψηλών προδιαγραφών καριέρας του, ακόμα και από την υπερατλαντική σταδιοδρομία του στους Γκάλαξι, θα παραμείνουν ανεξίτηλες σε πολυετές βάθος. Μεγάλος παίκτης και μεγάλος άνθρωπος ο Μπέκαμ, πνίγηκε σε αντρικούς λυγμούς όταν έγινε αλλαγή στο Κύκνειο αγωνιστικό άσμα του, γιατί όσο ψηλά κι αν εκτοξεύεται ο πήχης της δόξας, πολλές φορές η συναισθηματική αθωότητα κυριαρχεί. Ο ανθρώπινος χαρακτήρας δεν αλλοτριώνεται και οι αξίες παραμένουν αγνές και πραγματικές!
Πηγή: sportdog.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: