Προτού αρχίσει το ματς, την
ώρα που γίνονταν γνωστές οι έντεκα πρώτες επιλογές του Μίτσελ στην
έναρξη της παρτίδας του Ολυμπιακού απέναντι στην Μπενφίκα άκουσα και
διάβασα πολλούς που έσπευσαν να προδικάσουν μια κακή βραδιά των
Ερυθρόλευκων και να προβλέψουν μια ήττα, που πιθανότατα θα του κόστιζε
το εισιτήριο για το Champions League. Διότι στην πλειονότητά τους όσοι
εκτιμούσαν ότι θα ήταν κακό το βράδυ για τον Ολυμπιακό έσπευδαν να
μαντέψουν ότι ο Ολυμπιακός θα έκανε ίδιου τύπου παιχνίδι με αυτό που
είχε κάνει στις Βρυξέλλες, ότι θα ήταν το ίδιο ανέτοιμος, ανώριμος και
αμοντάριστος για τέτοιας τακτικής παιχνίδι. Λογάριαζαν όλοι δίχως την
επιφύλαξη περί της πιθανότητας να έχει προλάβει ο Μίτσελ να ωριμάσει τη
δουλειά του με τους ποδοσφαιριστές.
Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου στο “Ντα Λουζ” είναι ο Ολυμπιακός που δικαιωματικά θα βρεθεί στην επόμενη φάση του Champions League. Ο Ολυμπιακός του α’ ημιχρόνου είναι μια καθαρή απόδειξη που τεκμηριώνει τον ισχυρισμό ότι οι τακτικές δεν ορίζονται από τα ονοματεπώνυμα των ποδοσφαιριστών αλλά από το πλάνο του προπονητή και τη δουλειά των προπονήσεων. Ο Ολυμπιακός δεν πήρε τα άμυαλα ρίσκα του Βελγίου. Ηταν επιθετική η άμυνά του, γρήγορο το συνδυαστικό παιχνίδι του, ακριβείς οι μεταβιβάσεις του. Και κάπως έτσι κατάφερε να κάνει περισσότερες και πιο κλασικές ευκαιρίες από την Μπενφίκα μολονότι κράτησε λιγότερο την μπάλα στην κατοχή του.
Οι γραμμές του ήταν πιο κοντά, η ανασταλτική δράση ήταν ζήτημα έντεκα και όχι επτά ποδοσφαιριστών, ο άξονας ήταν θωρακισμένος αμυντικά, οι μέσοι και οι μεσοεπιθετικοί κράτησαν την μπάλα και απέφυγαν τα λάθη, και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έκανε ένα έξοχο ημίχρονο στο διάστημα που παιζόταν ποδόσφαιρο, προτού έρθει ο κατακλυσμός.
Ο Μίτσελ χειρίστηκε σωστά και την εξέλιξη του παιχνιδιού, απαντώντας στα ερωτήματα που του έβαλε το παιχνίδι λόγω της νεροποντής και της πίεσης που άσκησε στον Ολυμπιακό η Μπενφίκα. Επαιξε σωστά την παρτίδα, έκανε τις αλλαγές που βοήθησαν στην ισορροπία και την σωστή κατανομή των δυνάμεων, και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έκανε μια εμφάνιση νικητή στη Λισσαβόνα.
Είναι ξεκάθαρο ότι αν ο Ρομπέρτο δεν κυνηγιόταν από το στοιχειό της Λισσαβόνας, αν στο 83’ δεν έβλεπε να περνούν από μπροστά του τα videos που έχουν φτιάξει οι οπαδοί της Μπενφίκα στο youtube με τις μεγαλύτερες γκέλες του, ο Ολυμπιακός θα είχε φύγει, δίκαια, νικητής από το “Ντα Λουζ”. Νίκη όμως είναι και η ισοπαλία. Διότι αν ο Ολυμπιακός κάνει στο εξής τα “αυτονόητα”, δηλαδή αυτά που μας δείχνει ικανός να κάνει, αν νικήσει τα δύο ματς στην έδρα του, λογικά, δηλαδή υπό "κανονικές συνθήκες" στις 10 Δεκεμβρίου θα στήσει στο Καραϊσκάκη γλέντι πρόκρισης. Θα περάσει.
Είναι πολύ καλό για το ποδόσφαιρο που ο Μίτσελ πρόλαβε να μας δείξει αυτόν τον Ολυμπιακό, της Λισσαβόνας, προτού φύγει. Διότι διαφορετικά θα ελλόχευε ο κίνδυνος να του κολλούσαμε την “κάπελας” ταμπέλα στην πλάτη προτού τον αποχαιρετίσουμε. Τώρα όλοι ξέρουμε. Πρόκειται για έναν κανονικό προπονητή, που δουλεύει, παρακινεί τους ποδοσφαιριστές και “το βρίσκει”. Η αμφιβολία στις ικανότητές του είναι, αποδεδειγμένα πλέον, εμπάθεια. Ανεξάρτητα από το αν θα αποδειχθεί ή όχι αποτελεσματικός στον Ολυμπιακό, ο Μίτσελ είναι κανονικός προπονητής.
Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου στο “Ντα Λουζ” είναι ο Ολυμπιακός που δικαιωματικά θα βρεθεί στην επόμενη φάση του Champions League. Ο Ολυμπιακός του α’ ημιχρόνου είναι μια καθαρή απόδειξη που τεκμηριώνει τον ισχυρισμό ότι οι τακτικές δεν ορίζονται από τα ονοματεπώνυμα των ποδοσφαιριστών αλλά από το πλάνο του προπονητή και τη δουλειά των προπονήσεων. Ο Ολυμπιακός δεν πήρε τα άμυαλα ρίσκα του Βελγίου. Ηταν επιθετική η άμυνά του, γρήγορο το συνδυαστικό παιχνίδι του, ακριβείς οι μεταβιβάσεις του. Και κάπως έτσι κατάφερε να κάνει περισσότερες και πιο κλασικές ευκαιρίες από την Μπενφίκα μολονότι κράτησε λιγότερο την μπάλα στην κατοχή του.
Οι γραμμές του ήταν πιο κοντά, η ανασταλτική δράση ήταν ζήτημα έντεκα και όχι επτά ποδοσφαιριστών, ο άξονας ήταν θωρακισμένος αμυντικά, οι μέσοι και οι μεσοεπιθετικοί κράτησαν την μπάλα και απέφυγαν τα λάθη, και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έκανε ένα έξοχο ημίχρονο στο διάστημα που παιζόταν ποδόσφαιρο, προτού έρθει ο κατακλυσμός.
Ο Μίτσελ χειρίστηκε σωστά και την εξέλιξη του παιχνιδιού, απαντώντας στα ερωτήματα που του έβαλε το παιχνίδι λόγω της νεροποντής και της πίεσης που άσκησε στον Ολυμπιακό η Μπενφίκα. Επαιξε σωστά την παρτίδα, έκανε τις αλλαγές που βοήθησαν στην ισορροπία και την σωστή κατανομή των δυνάμεων, και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έκανε μια εμφάνιση νικητή στη Λισσαβόνα.
Είναι ξεκάθαρο ότι αν ο Ρομπέρτο δεν κυνηγιόταν από το στοιχειό της Λισσαβόνας, αν στο 83’ δεν έβλεπε να περνούν από μπροστά του τα videos που έχουν φτιάξει οι οπαδοί της Μπενφίκα στο youtube με τις μεγαλύτερες γκέλες του, ο Ολυμπιακός θα είχε φύγει, δίκαια, νικητής από το “Ντα Λουζ”. Νίκη όμως είναι και η ισοπαλία. Διότι αν ο Ολυμπιακός κάνει στο εξής τα “αυτονόητα”, δηλαδή αυτά που μας δείχνει ικανός να κάνει, αν νικήσει τα δύο ματς στην έδρα του, λογικά, δηλαδή υπό "κανονικές συνθήκες" στις 10 Δεκεμβρίου θα στήσει στο Καραϊσκάκη γλέντι πρόκρισης. Θα περάσει.
Είναι πολύ καλό για το ποδόσφαιρο που ο Μίτσελ πρόλαβε να μας δείξει αυτόν τον Ολυμπιακό, της Λισσαβόνας, προτού φύγει. Διότι διαφορετικά θα ελλόχευε ο κίνδυνος να του κολλούσαμε την “κάπελας” ταμπέλα στην πλάτη προτού τον αποχαιρετίσουμε. Τώρα όλοι ξέρουμε. Πρόκειται για έναν κανονικό προπονητή, που δουλεύει, παρακινεί τους ποδοσφαιριστές και “το βρίσκει”. Η αμφιβολία στις ικανότητές του είναι, αποδεδειγμένα πλέον, εμπάθεια. Ανεξάρτητα από το αν θα αποδειχθεί ή όχι αποτελεσματικός στον Ολυμπιακό, ο Μίτσελ είναι κανονικός προπονητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου