Κατά πρώτον αξίζουν
συγχαρητήρια στον Σάντος τόσο για την αξιοπρεπέστατη πορεία της εθνικής
στα προκριματικά και αυτής της μεγάλης διοργάνωσης, όσο και για την
χθεσινή εμφάνιση και το αποτέλεσμα. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Πορτογάλος τεχνικός απέφυγε το λάθος στην αλλαγή του Μήτρογλου, του πιο σημαντικού παίκτη της ομάδας του. Διότι, όταν κερδίζεις 3-1 και τα δύο γκολ σου τα βάζει ένας παίκτης, αυτός είναι ο πιο σημαντικός, ακόμη κι αν δεν έχει ακουμπήσει άλλες φορές την μπάλα-παρεμπιπτόντως κάτι τέτοιο δεν συνέβη χθες με τον Μήτρογλα.
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω προς τι η είσοδος του Γκέκα
στη θέση ενός σέντερ φορ, που έχει βάλει δύο γκολ, άρα έχει την
ψυχολογία, έχει τη ρέντα, έχει την «στιγμή». Και που τέλος πάντων, δεν
σταματάει να σκοράρει από τον Αύγουστο, από τότε που είχε βάλει δύο γκολ
στην Αυστρία, σε ένα φιλικό τη εθνικής.
Κι αν τον έβαλε τον Γκέκα για να παίξει την κόντρα, κι όχι απλά για να περάσει στο ματς φρέσκα πόδια, ήταν ακόμη πιο μεγάλο λάθος. Η εθνική δεν είχε κανένα λόγο να παίξει με αντεπιθέσεις. Η εθνική έπρεπε να παίξει με επιθέσεις! Γιατί πολύ απλά, οι Ρουμάνοι είχαν πεθάνει μετά το τρίτο γκολ και ήταν ιδανική ευκαιρία να τους βάλουμε και τέταρτο, ώστε να τέλειωνε εδώ η υπόθεση πρόκριση.
Μάλιστα, όπως αποδείχθηκε δημιουργήθηκαν οι ευκαιρίες για 4ο γκολ. Και μάλιστα δημιουργήθηκαν σε οργανωμένες επιθέσεις και σε στημένες φάσεις κι όχι σε αντεπιθέσεις.
Δηλαδή, χρειάζονταν ακόμη ο Μήτρογλου, ο «ζεστός» Μήτρογλου-κι όχι ο Φάνης Γκέκας, που έχει να παίξει τόσο καιρό στην εθνική.
Ειλικρινά το πιστεύω πως έτσι όπως πήγαινε το παιχνίδι, δεν θα ήταν μακριά από ένα χατ τρικ ο Μήτρογλου, και χθες.
Δεν πειράζει, όμως. Αρκεί να έχει φυλάξει κι ένα για το Βουκουρέστι. Γιατί με ένα γκολ κι εκεί, τελείωσε το παραμύθι. Δεν θα έχει ούτε…δράκουλα, ούτε τίποτα.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Πορτογάλος τεχνικός απέφυγε το λάθος στην αλλαγή του Μήτρογλου, του πιο σημαντικού παίκτη της ομάδας του. Διότι, όταν κερδίζεις 3-1 και τα δύο γκολ σου τα βάζει ένας παίκτης, αυτός είναι ο πιο σημαντικός, ακόμη κι αν δεν έχει ακουμπήσει άλλες φορές την μπάλα-παρεμπιπτόντως κάτι τέτοιο δεν συνέβη χθες με τον Μήτρογλα.
Κι αν τον έβαλε τον Γκέκα για να παίξει την κόντρα, κι όχι απλά για να περάσει στο ματς φρέσκα πόδια, ήταν ακόμη πιο μεγάλο λάθος. Η εθνική δεν είχε κανένα λόγο να παίξει με αντεπιθέσεις. Η εθνική έπρεπε να παίξει με επιθέσεις! Γιατί πολύ απλά, οι Ρουμάνοι είχαν πεθάνει μετά το τρίτο γκολ και ήταν ιδανική ευκαιρία να τους βάλουμε και τέταρτο, ώστε να τέλειωνε εδώ η υπόθεση πρόκριση.
Μάλιστα, όπως αποδείχθηκε δημιουργήθηκαν οι ευκαιρίες για 4ο γκολ. Και μάλιστα δημιουργήθηκαν σε οργανωμένες επιθέσεις και σε στημένες φάσεις κι όχι σε αντεπιθέσεις.
Δηλαδή, χρειάζονταν ακόμη ο Μήτρογλου, ο «ζεστός» Μήτρογλου-κι όχι ο Φάνης Γκέκας, που έχει να παίξει τόσο καιρό στην εθνική.
Ειλικρινά το πιστεύω πως έτσι όπως πήγαινε το παιχνίδι, δεν θα ήταν μακριά από ένα χατ τρικ ο Μήτρογλου, και χθες.
Δεν πειράζει, όμως. Αρκεί να έχει φυλάξει κι ένα για το Βουκουρέστι. Γιατί με ένα γκολ κι εκεί, τελείωσε το παραμύθι. Δεν θα έχει ούτε…δράκουλα, ούτε τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου