Ποιος δεν έμεινε ικανοποιημένος από το πάθος, την ψυχή και την συνολική παρουσία της Εθνικής κόντρα στους Ρουμάνους; Από πότε έχει αυτή η ομάδα να μας γεμίσει με την εμφάνισή της; Από πότε έχουμε να δούμε την Ελλάδα και να πούμε «παίξαμε μπάλα»; Κάτι συμβαίνει λοιπόν.
Από τα «ψυχοβγαλτικά» 1-0 και τις εμφανίσεις... ύπνου, όπως αυτή στο Λιχτεστάιν, μπορεί να πει κανείς πως με την Ρουμανία φτάσαμε στο άλλο άκρο και είναι αλήθεια. Το θέμα είναι ότι έτσι όπως εξελίχθηκε ο όμιλός μας, αν κάναμε ένα τέτοιο παιχνίδι κόντρα στους Βόσνιους τώρα θα παίζαμε... φιλικά προετοιμασίας για το Ρίο.
Σίγουρα η Βοσνία διαθέτει καλύτερη ομάδα από την Ρουμανία και εννοείται πως οι παίκτες θέλανε περισσότερο από τον καθένα να εξασφαλίσουν την πρόκριση στο Μουντιάλ, αλλά ρε παιδιά γιατί δεν βγάλατε την ίδια... κ@@@@ και στον όμιλο;
Τέλος πάντων η ουσία μετράει πάντα και κανείς δεν θα θυμάται όταν θα ακούγεται ο εθνικός ύμνος στα γήπεδα της Βραζιλίας, πως έφτασε η Ελλάδα μέχρι εκεί!
Παραλογισμός με Μήτρογλου!
Όσον αφορά το «θέμα» που προέκυψε με την αλλαγή του Μήτρογλου στο 80΄ και το... χέρι που έπεσε στον Σάντος, είναι βγαλμένο από το ελληνικό DNA. Δεν είχαμε με τι να γκρινιάξουμε και το βρήκαμε. Μη τρελαινόμαστε, υπάρχει ματς και την Τρίτη το οποίο είναι ακόμη πιο σημαντικό από εκείνο που έγινε στο Φάληρο...
Ο Μήτρογλου με την αλλαγή του αποθεώθηκε από τον κόσμο, πήρε ανάσες και το τρίτο γκολ (το είχαν όλοι σίγουρο ότι θα βάλει και ο κακός Πορτογάλος τον έβγαλε) ας το βάλει στο Βουκουρέστι όπου εκεί θα μετράει για δύο!
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου