Επειδή ήτανε και πλησίον χρονικά, αυτή η Ρουμανία… τον ΠΑΟΚ μου θύμισε. Πολύ μέλι κι από τηγανίτα τίποτα. Μπλα, μπλα, μπλα, όρκοι τιμής και χαρακτηρισμοί των μπαράζ με την Ελλάδα ως «εθνικές στιγμές» διά στόματος Μπόλονι (να ‘τος πάλι ο ΠΑΟΚ, παντού κολλάει με τους Ρουμάνους ε, δεν είναι και ο Λάζαρ;), αλλά από μέσα κούφιο το περιεχόμενο.
Εκείνα τα στόπερ, προεξέχοντος του Γκοϊάν της Τρίπολης, κουτουλάγανε σαν τα… τραγιά! Η άμυνα έμπαζε από παντού, «έχασκαν» μεταξύ τους οι ανασταλτικές γραμμές (Φάληρο ο αμυντικός στο… Βουκουρέστι ο χαφ!).
Τόσο αθόρυβη, εξάλλου, η επιθετική προσπάθειά τους, που ο Καρνέζης αν δεν είχε στο παθητικό του – μαζί, επί… ίσοις όροις με τον Τοροσίδη που φρούρησε με… τα μάτια τον σκόρερ – το γκολ που δέχεται, προφανώς εξαιτίας της αγωνιστικής απραξίας του όλο τον καιρό στην Ιταλία, θα είχε περάσει ένα από τα πιο ξεκούραστα βραδάκια της καριέρας του.
Μικρή ομάδα η Ρουμανία. Αυτή που είδαμε την Παρασκευή στο Καραϊσκάκη. Και που, βεβαίως, την… μίκρυνε σε τέτοιο βαθμό η εμφάνιση της Εθνικής μας. Που ήταν σίγουρα η κορυφαία σ’ αυτή την προκριματική σειρά των αγώνων για το Mundial, στα σίγουρα την τελευταία διετία δηλαδή!
Την Τρίτη οι αντίπαλοι μας δεν θα έχουν σχέση με την εικόνα που παρουσίασαν στο 3-1. Ε, τώρα, όχι και καμιά υπερομάδα πάλι! Όμως τα ρέστα τους θα παίζουν, το «μπιζάρισμα» θα το έχουν και ισχυρό μάλιστα, σε σημείο που οι Έλληνες να είναι προετοιμασμένοι ότι θα ζήσουν «κόλαση» κι αφού το… μισό τρένο για Βραζιλία το ‘χουν χάσει, ο βρεμένος τη βροχή δεν τη φοβάται…
Το ελληνικό ζητούμενο το βράδυ της Τρίτης θα είναι να τους σοκάρουμε, αιφνιδιάζοντάς τους. Το 3-1, αυτό το «ενάμιση» ρουμανικό γκολ εκτός έδρας, είναι παγίδα, πολύ ύπουλο για εκείνους θεωρώ και όχι για εμάς.
Οι διεθνείς μας δεν είναι «σχολιαρόπαιδα». Έμπειροι και ικανοί είναι. Τις παραστάσεις τις έχουν, ξέρουν πώς γίνεται η αγουρίδα μέλι, σαν… χθες ήτανε πάλι παρόντες σε Euro και Παγκόσμιο Κύπελλο.
Οι Ρουμάνοι είναι αυτοί που έχουν 16 χρόνια να πάνε σε τελική φάση και θα τα κάνουν… 20!..
Λέω, λοιπόν, ότι από τη στιγμή που θα ανοιχτούν στη ρεβάνς οι γείτονες, μη έχοντας και άλλη επιλογή, η Ελλάδα μπορεί να τους χτυπήσει στην κόντρα. Και με ένα γκολ βέβαια να τους αποτελειώσει.
Δε βάζουν 3 και 4 μετά που να κατεβάσουν «στρατιές» από… δράκουλες, εκεί από τριγύρω από τα Καρπάθια. Με τίποτα δεν μας τρομάζουν!
Ίσως γι’ αυτό θα χρειαστούν φρεσκότερα πόδια στη ρεβάνς του Βουκουρεστίου. Για να τους «τρέξουν» τους άλλους.
Τον Σαμαρά που μπερδευόταν μόνος του;
Τώρα που μνημόνευσα τη φρεσκάδα: Καλός, χρυσός και «άγιος» ο Πορτογάλος μας, αλλά βρε παιδί μου, της «συνταγής Μπάγεβιτς» κι αυτός στις αλλαγές του. Να μην παίρνουνε μαθήματα από έναν πιο σύγχρονο προπονητή σαν τον Μίτσελ, που κάνει στα γρήγορα τις μεταγγίσεις νέου αίματος στα παιχνίδια.
Σερνότανε από ένα σημείο και μετά ο Κατσουράνης. Τον έκανε αλλαγή, αλλά καθυστέρησε.
Περπατούσε στο β’ ο Τζιόλης – χωρίς πάντως και οι δύο να είναι κακοί για να μην παρερμηνεύονται κάποια πράγματα – τον άφησε ως το τελευταίο σφύριγμα να… ξεπνεύσει!
Έβγαλε τον Μήτρογλου, που και άπιαστος ήταν και τα γκολ πάλι τα έκανε (θα πω παρακάτω για τα τέρματα του killer Κώστα) και πάει, ο άνθρωπος έχει το… άγγιγμα του Μίδα.
Δεν τον βγάζεις κύριε Σάντος. Ανά πάσα στιγμή θα σου κάνει χατ τρικ. Αφού έχει… ανοιχτή επικοινωνία με το Θεό ο τυπάς από το καλοκαίρι! Τι λέμε τώρα!
Και έβαλε τον Γκέκα, ο οποίος έχει… χαθεί στα βάθη της Τουρκίας και είναι ντεφορμέ.
Και κράτησε μέσα τον Σαμαρά, ο οποίος μπέρδευε το δεξί με το αριστερό και με την μπάλα από κάτω από τα πόδια του! Και χαλούσε όσα έφτιαχναν και οι άλλοι και… αυτός, ο ίδιος! Σε κάκιστη βραδιά… εκεί, τέλειωσε το ματς και ο Γιωργάκης έπαιζε ακόμα!
Ο Σάλπι, ο Μίδας, ο Μάνταρης και ο… «ΠΑΟ β’»
Αντί να δώσει καμιά… αναπνοή στον Σαλπιγγίδη για να τον έχει πιο ξεκούραστο και στο Βουκουρέστι ώστε να παίξει στην κόντρα που λέγαμε τους Ρουμάνους, απέσυρε τον «Μήτρο-ΓΚΟΛ»!
Παρεμπιπτόντως, ο «Σάλπι», που είναι ο άνθρωπος των μπαράζ εν τέλει (θυμηθείτε με Ουκρανία πάλι), αποδεδειγμένα, παρά τα χρονάκια του, με τα γαλάζια γίνεται… ταύρος. Ξανανιώνει. Ξαναβρίσκει την εκρηκτικότητα του. Με την απόλυτη υπερέκταση του ποδιού σκόραρε στη σέντρα του Τοροσίδη. Το τέντωσε όσο έπαιρνε το μπόι του.
Και μια που σχολίασα το 2-1, να πω και για το 1-0 και το 3-1. Για το διπλό χτύπημα Μήτρογλου. Και τα δύο είναι δύσκολα γκολ στην εκτέλεση τους. Το δεύτερο θέλει και δόση τύχης. Αλλά είπαμε: ΜΙΔΑΣ!
Στο πρώτο σημαδεύει την ανοιχτή γωνία του Λόμποντ σαν… Γκερντ Μίλερ. Ξέρετε – οι παλιοί θυμούνται – εκείνον τον κόντοπ…νο, που ο πωπός του ακουμπούσε στο έδαφος, αλλά το γκολ το είχε κάτω από το προσκεφάλι του! Ένας από τους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών, που είτε είναι φάτσα είτε πλάτη με το τέρμα… γκοοοολλλλ. Αυτό έχει και ο Μήτρογλου.
Υ.Γ.: Στην πρώτη τριάδα των κορυφαίων, δίπλα σε Μήτρογλου, Σαλπιγγίδη, ο απροσπέλαστος ηγέτης της άμυνας, Σωκράτης. Πολύ μεγάλο ματς και από τον Χολέβα, ειδικά στο 2ο ημίχρονο.
Υ.Γ.1: Και για τον Μαυρία ενδιαφέρεται ο ΠΑΟΚ; «ΠΑΟ Β» δεν τον βαφτίζουν καλύτερα να τελειώνουμε; Και πού είδε προκοπή ο «δικέφαλος» μαζεύοντας τις «πράσινες δευτεράντζες»;
Υ.Γ.2: Αυτό του Μάντζαρη, ήταν τρίποντο ψυχολογίας, όπως το αποκαλούμε. Δεν «σκότωσε» μόνο την Ζιέλονα. Έβαλε ταφόπλακα στα όνειρα και των υπολοίπων. «Αυτοί δεν χάνουνε ποτέ!» σου λένε τώρα οι άλλοι…
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου