Μια φορά κι ένα κάποτε, ήτανε δικιά του: το ημερολόγιο έδειχνε 2008, ο
καιρός στην Ιθάκη ήταν καλός κι αυτός την κρατούσε στα χέρια του.
Χαμογελούσε. Η ίδια, απαστράπτουσα μέσα στο χρυσό της φόρεμα, έλαμπε,
θαμπώνοντας τους υψηλούς προσκεκλημένους. Μοναδικό ψεγάδι, τα αρκετά
παραπανίσια της κιλά που της είχαν «προσδώσει» ένα στρόγγυλο σχήμα.
Κάποιος κακεντρεχής είχε τολμήσει ν' αποκαλέσει την Πηνελόπη "Χρυσή
Μπάλα". Μοιραία, το παρατσούκλι έμεινε. Την επομένη του ευτυχούς
γεγονότος οι πηχυαίοι τίτλοι των εφημερίδων έλεγαν "Ο Κριστιάνο αγκαλιά
με τη Χρυσή Μπάλα".Ουδόλως τον ένοιαζαν οι μειωτικοί χαρακτηρισμοί για το «κορίτσι» του. Άλλωστε, έπρεπε να ξεκινήσει για τον πόλεμο. Ναι, αυτόν της υπεράσπισης των κεκτημένων. Αν και η καταγωγή του ήταν από το Ιόνιο, αποδείχτηκε αρκετά λακωνικός την ώρα του αποχαιρετισμού: "εις το επανιδείν", της είπε, κι έκλεισε πίσω του την πόρτα. Φόρεσε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, τις καλαμίδες, το σορτσάκι, μισό κιλό (απαραίτητου) ζελέ στα μαλλιά και ρίχτηκε στη μάχη.
Όλα φάνταζαν ιδανικά στην αρχή, όμως η επιστροφή στα πάτρια εδάφη και την αγκαλιά της αγαπημένης του αποδείχτηκε εγχείρημα δυσκολότερο κι από την αρμονική συμβίωση των Παλαιστινίων με τους Ισραηλίτες.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, μετά το θρίαμβο του 2008, έπρεπε να περάσει πρώτα από τη χώρα των Κικόνων: "Είσαι αντιπαθητικός επειδή κλαις όταν χάνεις", ήταν τα λόγια των ντόπιων κατοίκων, οι οποίοι, περιέργως, φορούσαν μπλούζες με το νούμερο "9" και το όνομα "Charisteas" στην πλάτη. Ο Ρονάλντο, φύσει ρήτορας, τους εξήγησε πως η κατηγορία τους δεν ευσταθούσε, καθώς το γεγονός πως έκλαιγε δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες. 200 αυτόγραφα αργότερα, οι ντόπιοι επέδειξαν παροιμιώδη μεγαλοψυχία και τον άφησαν να φύγει.
Σειρά είχαν οι Λωτοφάγοι: "Είσαι υπέρμετρα υπερόπτης", του είπαν. "Τι είμαι;", ρώτησε ο Κριστιάνο. "Υπερόπτης", επανέλαβαν οι Λωτοφάγοι. "Μίλησε κανείς;", ανταπάντησε ρωτώντας αυτός κι έβαλε πλώρη για τους Κύκλωπες.
Εκεί τον περίμενε ο Πολύφημος: "Είσαι εγωιστής", τον επέπληξε. Ο Πορτογάλος ανασήκωσε τους ώμους του σε μια παντομίμα αδιαφορίας κι έτσι ο Πολύφημος αποφάσισε να εντείνει τις προσπάθειές του: "Ρονάλντο, καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα". Ο Κριστιάνο, απηυδισμένος από την αέναη πολυλογία του Κύκλωπα, πήρε ένα παλούκι και τον τύφλωσε. Στην ερώτηση του πρώην Κύκλωπα "ποιος το έκανε αυτό;", ο Ρονάλντο απάντησε "Κανένας".
Ύστερα, το δρομολόγιο «επέτασσε» μία στάση στο νησί του Αιόλου, ο οποίος φημιζόταν για τους διαλεχτής ποιότητας ασκούς του. Το κύριο θέμα σ' εκείνα τα μέρη είχε να κάνει με την επιμονή του Κριστιάνο να βγαίνει με την Ιρίνα Σάικ- μιας έμβιας κούκλας που εκτελούσε χρέη διακεκριμένου μοντέλου. Μήπως, για ν' αποδείξει τη θνητή του φύση, ο Ρονάλντο έπρεπε ν' ακολουθήσει το παράδειγμα των υπολοίπων σούπερ-σταρ του ποδοσφαίρου και αντί για την Ιρίνα να έχει στο πλάι του μια υπέρβαρη 50άρα με αναλογίες 240-700-545 στη θέση του βαρετού 90-60-90; Ενδεχομένως ναι, αλλά όχι.
Ακολούθησαν το νησί των Λαιστρυγόνων ("Βουτάς μονίμως στα παιχνίδια"), το νησί της Κίρκης ("Χάνεσαι στα μεγάλα ματς"), ο Άδης ("Διαμαρτύρεσαι στους διαιτητές"), το στενό των Σειρήνων ("Έχεις εκνευριστική φάτσα"), η Σκύλα ("Γαβ"), η Χάρυβδη ("Πανηγυρίζεις τα γκολ σου δείχνοντας τον εαυτό σου"), και το νησί του θεού Ήλιου.
Όπου στο ρόλο του φωτογενούς Ήλιου, φυσικά, ο Λιονέλ Μέσι: ο μικρόσωμος Θεός της μπάλας, με τον οποίο είναι πολύ ευκολότερο να ταυτιστεί ο μέσος φίλαθλος, μιας και η εικόνα του παραπέμπει σε υπερταλαντούχο θνητό μεν, θνητόδε. Ο Ρονάλντο, από την άλλη, μοιάζει με καλογυμνασμένο ρομπότ- ελαφρώς απόμακρο και «ξένο» από τα ανθρώπινα δεδομένα. Πώς να κερδίσεις περισσότερες συμπάθειες από μια αεικίνητη σβούρα ύψους 169 εκατοστών, που, μάλιστα, τα βάζει με τα θηρία και τα αναγκάζει να υποκλίνονται μπροστά του;
Πώς να τον «καταβάλεις» όταν και το εξωαγωνιστικό του πακέτο είναι (μέχρι πρότινος, τουλάχιστον) πιο ελκυστικό από το δικό σου προκλητικό; Όταν αποτελεί το σημαντικότερο γρανάζι στην, ενδεχομένως, καλύτερη ομάδα όλων των εποχών (Μπαρτσελόνα της τετραετίας 2008-2012, περίπου);
Η απάντηση είναι απλή: δεν μπορείς. Αν και πηγαίνεις στην αιώνια εχθρό- τη Ρεάλ-, αν και θέτεις εξωπραγματικά ρεκόρ παραγωγικότητας για τα δεδομένα του σύγχρονου ποδοσφαίρου (226 γκολ σε 217 εμφανίσεις με τη Βασίλισσα μέχρι στιγμής), αν και καταφέρνεις να εκθρονίσεις την Μπάρτσα στο πρωτάθλημα της Ισπανίας πρόπερσι, η άλλοτε δική σου Πηνελόπη καταλήγει από το 2009 κι έπειτα στα χέρια του Αργεντινού ημίθεου. Κι απομένεις να κοιτάς, μέχρι που.
Μέχρι που τον ξεπερνάς: ο Ρονάλντο, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, είναι μάλλον καλύτερος από το Μέσι. Βέβαια, σημαντικό ρόλο στο να γύρει η ζυγαριά υπέρ του Πορτογάλου παίζουν και οι τραυματισμοί του σταρ της Μπαρτσελόνα, όμως το επίτευγμα του Κριστιάνο δεν παύει να είναι εντυπωσιακό. Ειδικά μετά την εξωπραγματική του παράσταση απέναντι στη Σουηδία του Ιμπραΐμοβιτς για τα μπαράζ του Μουντιάλ, ακόμη και οι ακραιφνείς πολέμιοι του Ρονάλντο αναγκάζονται να φέρουν το γόνατό τους σ' επαφή με το πάτωμα, προκειμένου να του υποκλιθούν.
Αίφνης (ή μήπως "επιτέλους;"), η υπεροψία, ο εγωισμός, η κλάψα, το ζελέ, η Σάικ δείχνουν να περνάνε σε δεύτερη μοίρα, αδυνατώντας να «κουκουλώσουν» τα όσα εκθαμβωτικά πράττει εντός των 4 γραμμών. Η παντομίμα του Μπλάτερ- βλακώδης, αλλά χωρίς ν' αποτελεί και αιτία σταυρώσεως- κατέδειξε μια σαφή προτίμηση της παγκόσμιας ομοσπονδίας στο Μέσι κι αυτό φαίνεται πως ήταν το κόκκινο πανί που τόσο λαχταρούσε ν' αντικρύσει ο ταύρος Ρονάλντο.
Το νησί του Ήλιου- Μέσι (που, προφανώς, παραμένει "Θεός"), μπορεί να έμοιαζε με απροσπέλαστο εμπόδιο, όμως να που ο Κριστιάνο κατευθύνεται προς το νησί της Καλυψούς. Στην είσοδο του λιμανιού μια τεράστια επιγραφή που λέει «Μπάγερν Μονάχου 2012-2013, τρεμπλ», λειτουργεί ως λεκτικό σπαθί που κόβει τα φτερά του Πορτογάλου. Από κάτω ακριβώς, μία φωτογραφία του Φρανκ Ριμπερί απειλεί να καταβαραθρώσει την ψυχολογία του άσου της Ρεάλ.
Αξίζει να βρει ο Ριμπερί την Ιθάκη πριν τον Κριστιάνο; Αξίζει: ήταν ο κινητήριος μοχλός του ποδοσφαιρικού οδοστρωτήρα από τη Βαυαρία που σάρωσε τα πάντα στο διάβα του. Ουσιαστικός, παρών στα δύσκολα, ηγέτης (όχι με όλα τα γράμματα κεφαλαία, αλλά ηγέτης).
Δεν αξίζει: ο Λαμ, ίσως και ο Ρομπέν, θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται στη θέση του Γάλλου- η «υπεροχή» του έναντι των συμπαικτών του δεν ήταν και τόσο οφθαλμοφανής.
Δεν αξίζει, μέρος δεύτερο: εσχάτως ο Μέσι έχει βραβευτεί για τα προσωπικά του επιτεύγματα, ακόμα και σε άσχημες, συγκριτικά, χρονιές της Μπαρτσελόνα. Άρα;
Άρα φτάνουμε στο νησί των Φαιάκων. Η Ιθάκη αχνοφαίνεται στο βάθος. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ισχυρίζεται πως έχει αγωνιστεί στην Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, τη Μάντσεστερ, τη Ρεάλ και την Εθνική Πορτογαλίας και είναι παντού και πάντα εξίσου αποτελεσματικός. Έχει δίκιο.
Λέει πως ο Ριμπερί είναι καλός, χρυσός, μπορεί και άγιος, αλλά όταν σε 30 χρόνια από τώρα θα γίνεται συζήτηση για τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στα παγκόσμια χρονικά, θ' ακούγονται τα ονόματα του Πελέ, του Μαραντόνα, του Κρόιφ, του Ζιντάν, του Μπεκενμπάουερ, του Μέσι, το δικό του- αλλά όχι του Φρανκ. Έχει ξανά δίκιο.
Έστω κι αν δεν το λέει δημοσίως, ξέρει μέσα του πως ο Μέσι είναι φαινόμενο και μπορεί να στέκεται μισό σκαλί πάνω από τον ίδιο, αλλά η ποιοτική τους διαφορά δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτή που μαρτυρούν οι κατακτήσεις Ballon d'Or του καθενός (4-1). Έχει και πάλι δίκιο.
Σε λίγες μέρες ευελπιστεί να μπει στο πλοίο που θα τον φέρει πίσω στην Ιθάκη για να σταθεί απέναντι από την «Πηνελόπη».
Μια φορά κι ένα κάποτε, ο Κριστιάνο Ρονάλντο κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα.
Εδώ και τώρα, πρέπει να την κερδίσει για δεύτερη φορά.
Ανάθεμά τον, είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου