Η ατάκα του Γ.Χ. στον Ζαγοράκη, ο έρωτας με τη Θεσσαλονίκη, το αυτογκόλ
πάνω στην τρέλα, η κόκκινη του Σπάθα. Ο Στ. Κόλκας γράφει για τον Μίρο
με τα ...δύο καλά πόδια!
Ήταν καλοκαίρι του 2007 όταν ήταν έτοιμος να μπει στο αεροπλάνο και να φύγει από τη Θεσσαλονίκη, όντας απλήρωτος από τον Ηρακλή και ψάχνοντας το ποδοσφαιρικό του μέλλον. Τον πρόλαβε ο Γιώργος Γεωργιάδης και τον κατέβασε. Είχε καταφέρει να πείσει τον Ζαγοράκη πως αυτός θα βοηθήσει. "Δεν τον έχω περάσει μία φορά στην προπόνηση", είχε πει ο μεγάλος ΓΧ για τον συμπαίκτη του στον Ηρακλή.
Ο Σνάουτσνερ δεν ήρθε στην Ελλάδα αθόρυβα. Όταν ενδιαφέρθηκε ο Ηρακλής του Μυτιληναίου, στη πολωνική ομοσπονδία κλοτσούσαν γιατί δεν ήθελαν να έρθει στην Ελλάδα. Προσπαθούσαν να τη χαλάσουν και αναγκάστηκε να πάει ο Γιώργος Σπανουδάκης στην Πολωνία. Ο ίδιος ο παίκτης, έβγαζε μεγάλη καψούρα με τη γυναίκα του και η μετανάστευση δεν ήταν στα φόρτε της. Τελικά, ο Ηρακλής έκλεισε τον Κουχάρσκι και τότε ψήθηκε και ο Μίρο ο οποίος είχε έναν όρο στο συμβόλαιο που εκμεταλλεύτηκε.
Αυτό στοίχισε την παρουσία του στην εθνική, δεν κλήθηκε ποτέ παρότι έπαιξε χρόνια βασικός και σε υψηλό επίπεδο σε σχέση με αυτούς που τότε έπαιζαν. Όταν έγινε ένα φιλικό για να τιμηθεί ο Κουχάρσκι, ακόμη μούτρα είχαν οι της ομοσπονδίας. Ο Μίρο πάντως είχε ερωτευτεί τη Θεσσαλονίκη. Μάλλον δεν τον απασχολούσε ιδιαίτερα το τι συνέβη με την εθνική. Δεν άνηκε, άλλωστε, ποτέ στη κατηγορία των γκρινιάρηδων.
Ήταν η εποχή της σαρδέλας όταν ήρθε στον ΠΑΟΚ, οι άλλες μεταγραφές ήταν οι Κνολ, Σάλμον κτλ… αγανάκτηση. Τελειώσαμε ένατοι, αλλά δεν κάηκε και μαζί με τον Μαλεζά ήταν οι μόνοι που κρατήθηκαν επί Σάντος. Και ο μεγάλος Μπάφι βέβαια.
Ο Σάντος έστησε τον ΠΑΟΚ ανά γραμμή και πρώτα ασχολήθηκε με την άμυνα. Ο Μίρο δεν έβγαινε σχεδόν ποτέ, όμως αυτό δε συνέβαινε με τους αντιπάλους του. Στα πρώτα δέκα παιχνίδια της σεζόν 2008-2009 οι επτά αντίπαλοί του έγιναν αλλαγή και τρεις άλλαξαν πλευρά. Ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωσε τη σεζόν έχοντας την καλύτερη άμυνα της ιστορίας του, όμως ο Μίρο άκουγε μουρμούρα επειδή δεν περνούσε το κέντρο. Αν του είχαν πει να το περάσει, θα το είχε κάνει όμως ποτέ δεν παράκουσε τις εντολές του προπονητή του. Όποιος κι αν ήταν αυτός.
Ο Μίρο έπαιζε δεξιά, έπαιζε αριστερά και ακόμη και σήμερα στην ερώτηση ποια είναι το καλό του πόδι, απάντηση με σιγουριά δεν θα πάρεις. Είχε παίξει και στόπερ τη σεζόν 2009-2010 σε αγώνα στα Γιάννενα όταν οι γηπεδούχοι πίεζαν για ισοφάριση. Κράτησε, ο ΠΑΟΚ κέρδισε πήγαινε για πρωτάθλημα.
Στα Γιάννενα είχε έρθει και το μεγάλο Βατερλό στο Κύπελλο, όταν οι αγαπημένοι της κερκίδας συμπαίκτες του είχαν κάνει μπουρδέλο την ομάδα κάνοντας αποχή παραμονές του αγώνα επειδή δεν είχαν εισπράξει κάποια ενοίκια. Θυμάμαι πως έτρεχε σαν χαζός να καλύψει τους αόρατους, εμφανώς …ματιασμένους. Μέσα στην τρέλα του, έβαλε αυτογκόλ.
Αποβλήθηκε μόνο στο παιχνίδι του Βικελίδης με τον Σπάθα. Δείγμα του τι έκανε αυτό το προκλητικό παιδάκι από τον Πειραιά εκείνη τη μέρα. Ένα από τα δεκάδες δείγματα εκείνης της βραδιάς.
Ο Μίρο ήταν στρατιώτης, τίμησε το ψωμί που πήρε από τον ΠΑΟΚ, έπαιξε πέντε φορές τα λεφτά που πήρε. Δεν μουρμούρισε ποτέ για παρουσία του στον πάγκο, ξεπέρασε ουκ ολίγες φορές ενοχλήσεις για να παίξει, ήταν ένα αγνό κομμάτι σε αποδυτήρια κακομαθημένων.
Αυτό το εκπληκτικό παιδί, αυτός ο άριστος οικογενειάρχης με τα πανέμορφα πιτσιρίκια του, θα τιμηθεί σήμερα στην Τούμπα.
Και επειδή πάντα κάνω με την παρέα μου την κουβέντα για το ποιον θα βάζαμε άγαλμα έξω από την Τούμπα, εγώ αυτόν θα έβαζα. Θα ήταν το μνημείο του …γνωστού στρατιώτη.
Ήταν καλοκαίρι του 2007 όταν ήταν έτοιμος να μπει στο αεροπλάνο και να φύγει από τη Θεσσαλονίκη, όντας απλήρωτος από τον Ηρακλή και ψάχνοντας το ποδοσφαιρικό του μέλλον. Τον πρόλαβε ο Γιώργος Γεωργιάδης και τον κατέβασε. Είχε καταφέρει να πείσει τον Ζαγοράκη πως αυτός θα βοηθήσει. "Δεν τον έχω περάσει μία φορά στην προπόνηση", είχε πει ο μεγάλος ΓΧ για τον συμπαίκτη του στον Ηρακλή.
Ο Σνάουτσνερ δεν ήρθε στην Ελλάδα αθόρυβα. Όταν ενδιαφέρθηκε ο Ηρακλής του Μυτιληναίου, στη πολωνική ομοσπονδία κλοτσούσαν γιατί δεν ήθελαν να έρθει στην Ελλάδα. Προσπαθούσαν να τη χαλάσουν και αναγκάστηκε να πάει ο Γιώργος Σπανουδάκης στην Πολωνία. Ο ίδιος ο παίκτης, έβγαζε μεγάλη καψούρα με τη γυναίκα του και η μετανάστευση δεν ήταν στα φόρτε της. Τελικά, ο Ηρακλής έκλεισε τον Κουχάρσκι και τότε ψήθηκε και ο Μίρο ο οποίος είχε έναν όρο στο συμβόλαιο που εκμεταλλεύτηκε.
Αυτό στοίχισε την παρουσία του στην εθνική, δεν κλήθηκε ποτέ παρότι έπαιξε χρόνια βασικός και σε υψηλό επίπεδο σε σχέση με αυτούς που τότε έπαιζαν. Όταν έγινε ένα φιλικό για να τιμηθεί ο Κουχάρσκι, ακόμη μούτρα είχαν οι της ομοσπονδίας. Ο Μίρο πάντως είχε ερωτευτεί τη Θεσσαλονίκη. Μάλλον δεν τον απασχολούσε ιδιαίτερα το τι συνέβη με την εθνική. Δεν άνηκε, άλλωστε, ποτέ στη κατηγορία των γκρινιάρηδων.
Ήταν η εποχή της σαρδέλας όταν ήρθε στον ΠΑΟΚ, οι άλλες μεταγραφές ήταν οι Κνολ, Σάλμον κτλ… αγανάκτηση. Τελειώσαμε ένατοι, αλλά δεν κάηκε και μαζί με τον Μαλεζά ήταν οι μόνοι που κρατήθηκαν επί Σάντος. Και ο μεγάλος Μπάφι βέβαια.
Ο Σάντος έστησε τον ΠΑΟΚ ανά γραμμή και πρώτα ασχολήθηκε με την άμυνα. Ο Μίρο δεν έβγαινε σχεδόν ποτέ, όμως αυτό δε συνέβαινε με τους αντιπάλους του. Στα πρώτα δέκα παιχνίδια της σεζόν 2008-2009 οι επτά αντίπαλοί του έγιναν αλλαγή και τρεις άλλαξαν πλευρά. Ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωσε τη σεζόν έχοντας την καλύτερη άμυνα της ιστορίας του, όμως ο Μίρο άκουγε μουρμούρα επειδή δεν περνούσε το κέντρο. Αν του είχαν πει να το περάσει, θα το είχε κάνει όμως ποτέ δεν παράκουσε τις εντολές του προπονητή του. Όποιος κι αν ήταν αυτός.
Ο Μίρο έπαιζε δεξιά, έπαιζε αριστερά και ακόμη και σήμερα στην ερώτηση ποια είναι το καλό του πόδι, απάντηση με σιγουριά δεν θα πάρεις. Είχε παίξει και στόπερ τη σεζόν 2009-2010 σε αγώνα στα Γιάννενα όταν οι γηπεδούχοι πίεζαν για ισοφάριση. Κράτησε, ο ΠΑΟΚ κέρδισε πήγαινε για πρωτάθλημα.
Στα Γιάννενα είχε έρθει και το μεγάλο Βατερλό στο Κύπελλο, όταν οι αγαπημένοι της κερκίδας συμπαίκτες του είχαν κάνει μπουρδέλο την ομάδα κάνοντας αποχή παραμονές του αγώνα επειδή δεν είχαν εισπράξει κάποια ενοίκια. Θυμάμαι πως έτρεχε σαν χαζός να καλύψει τους αόρατους, εμφανώς …ματιασμένους. Μέσα στην τρέλα του, έβαλε αυτογκόλ.
Αποβλήθηκε μόνο στο παιχνίδι του Βικελίδης με τον Σπάθα. Δείγμα του τι έκανε αυτό το προκλητικό παιδάκι από τον Πειραιά εκείνη τη μέρα. Ένα από τα δεκάδες δείγματα εκείνης της βραδιάς.
Ο Μίρο ήταν στρατιώτης, τίμησε το ψωμί που πήρε από τον ΠΑΟΚ, έπαιξε πέντε φορές τα λεφτά που πήρε. Δεν μουρμούρισε ποτέ για παρουσία του στον πάγκο, ξεπέρασε ουκ ολίγες φορές ενοχλήσεις για να παίξει, ήταν ένα αγνό κομμάτι σε αποδυτήρια κακομαθημένων.
Αυτό το εκπληκτικό παιδί, αυτός ο άριστος οικογενειάρχης με τα πανέμορφα πιτσιρίκια του, θα τιμηθεί σήμερα στην Τούμπα.
Και επειδή πάντα κάνω με την παρέα μου την κουβέντα για το ποιον θα βάζαμε άγαλμα έξω από την Τούμπα, εγώ αυτόν θα έβαζα. Θα ήταν το μνημείο του …γνωστού στρατιώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου