Δεν άλλαξε η... νοοτροπία, το αποτέλεσμα άλλαξε!!

Ο Κώστας Γκόντζος σχολιάζει τη νίκη του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, εξηγεί το πώς ήρθε το άνετο 0-4, στέκεται στο άδειο από κόσμο ΟΑΚΑ, ενώ αναφέρει οτι δεν είναι πρόβλημα αυτή τη στιγμή στην ομάδα η νοοτροπία... Τα λέγαμε και μετά το παιχνίδι με τον Απόλλωνα θα το ξαναπούμε και σήμερα με αφορμή το εντυπωσιακό 0-4 επί της Καλλονής για τον Παναθηναϊκό. Δεν ήταν και δεν είναι θέμα νοοτροπίας το ένα ή το άλλο αποτέλεσμα για την συγκεκριμένη ομάδα.
Είναι καθαρά θέμα δυνατοτήτων, τρόπου παιχνιδιού και κατά πόσο όλα αυτά θα βγουν σε ένα παιχνίδι, ή θα είναι τέτοιος ο αντίπαλος που θα αφήσει ή δεν θα αφήσει να βγουν.
Η ίδια ομάδα σε γενικές γραμμές έπαιξε και στην Ριζούπολη και σήμερα στο ΟΑΚΑ. Και με τον ίδιο σχεδόν τρόπο.
Με ένα καλό ξεκίνημα και προβάδισμα στο σκορ δηλαδή στο πρώτο ημίχρονο. Με ένα νωθρό ξεκίνημα στο δεύτερο μέρος, στο οποίο έφαγε τρεις τέσσερις ευκαιρίες από τον αντίπαλο, αλλά δεν έφαγε γκολ.
Και με δύο γκολ στην προσπάθεια που έκανε μόλις πέρασε το συγκεκριμένο κακό διάστημα.
Δεν άλλαξε λοιπόν και δεν θα μπορούσε να αλλάξει η νοοτροπία μιας ολόκληρης ομάδας ή ακόμα και μεμονωμένων παικτών σε μια βδομάδα μέσα.
Αυτό που άλλαξε ήταν από την μια ο αντίπαλος και από την άλλη η μια ή η άλλη κατάληξη των φάσεων που έκανε η κάθε ομάδα.
Λογικά πράγματα δηλαδή για ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
Από κει και πέρα το σημερινό παιχνίδι δεν θέλει και πολλά-πολλά για να το "δεις".
Από το ξεκίνημα και οι δύο ομάδες έδειξαν τι ήθελαν και τι μπορούσαν να κάνουν.
Ο Παναθηναϊκός να ξεμπερδεύει όσο γίνεται γρηγορότερα και πιο εντυπωσιακά και σίγουρα με το παιχνίδι.
Και η Καλλονή, να... καθυστερήσει αρχικά όσο γινόταν το γκολ που... κάποια στιγμή θα δεχόταν και να περιορίσει την έκταση του σκορ μόλις ήρθε το... μοιραίο.
Έτσι όπως κατέβηκαν μάλιστα οι δύο ομάδες, θα έλεγα ότι το άγχος δεν το είχε ο Παναθηναϊκός, για το πότε θα βάλει το γκολ μην τυχόν και του στραβώσει το παιχνίδι.
Αλλά το είχε η... Καλλονή. Με την έννοια δηλαδή, του πότε θα το φάει το ρημάδι το γκολ να της φύγει και το άγχος ή η πίεση ότι πρέπει να το... αποφύγει σε κάθε επίθεση που έκανε ο Παναθηναϊκός.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα για την τακτική με την οποία αντιμετωπίζουν μια σειρά ομάδες τις θεωρητικά ανώτερές τους στο Ελληνικό πρωτάθλημα.
Γι' αυτό και αφ' ενός μεν δεν έχουν καμία τύχη στην συνέχεια, αφ' ετέρου δε, γι' αυτό δεν πρόκειται ποτέ να δούμε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και παιχνίδια σαν κι αυτά της Στόουκ με την Τσέλσι, της Σαουθάμπτον με τον Σίτι, ή της Μάντσεστερ με την Νιουκάστλ.
Κι όταν ακούω από τον ρεπόρτερ αγώνα να λέει, στο 87΄και ενώ το σκορ ήταν ήδη 0-3 ότι ο Ματζουράκης έχει παράπονο από τους παίκτες του για τον τρόπο που... αναπτύσσονται επιθετικά, εκεί πια λες άστο καλύτερα και πολύ ασχολήθηκα.
Σε σχέση με τον Παναθηναϊκό τώρα.
Καλό παιχνίδι σίγουρα. Και αρκετά δημιουργικό αν πάρουμε υπ' όψιν μας όχι μόνο τα γκολ που έβαλε αλλά και αυτά που έφτιαξε και έχασε.
Χορταστικό θέαμα σε ένα... νηστικό δυστυχώς γήπεδο, που φάνταζε σαν... χιονισμένο τοπίο έτσι άδειο από κόσμο που ήταν.
Και μάλλον τελικά δεν φταίει ο κόσμος γι' αυτό. Κι ακόμα δεν φταίει καν το κρύο και η οικονομική κρίση. Μάλλον δεν φταίνε αυτά κατά κύριο λόγο.
Αλλά φταίει αυτή ακριβώς η αίσθηση και η σιγουριά του κόσμου του τι θα δει.
Όχι από τον Παναθηναϊκό, αλλά από τον αντίπαλό του.
Τέλος δεν ξέρω αυτή την στιγμή τις δηλώσεις του Αναστασίου, αλλά ελπίζω να μην πει αυτή τη φορά τουλάχιστον, ότι του άρεσε η αντίδραση και η νοοτροπία των παικτών του.
Όχι φυσικά γιατί δεν ήταν καλή, μια χαρούλα ήταν θα έλεγα για τα δεδομένα, αλλά απλά γιατί ούτε ήταν, ούτε είναι, ούτε θα είναι αυτό το πρόβλημα.
Όποτε δηλαδή υπάρχει ή υπάρξει και αν υπάρξει οποιοδήποτε πρόβλημα...
Πηγή: sportdog.gr