Επειδή αν θέλουμε να αποκτήσουμε σωστή νοοτροπία για να πάρουμε τίτλους πρέπει να ξεκινάμε πάντα από την αυτοκριτική μας, η αλήθεια είναι πως πάλι δεν μπορέσαμε να «σκοτώσουμε» έναν αντίπαλο. Έχει επαναληφθεί πολλές φορές φέτος συνήθως σκοράραμε στο τέλος. Και σήμερα σκοράραμε στο τέλος αλλά θα το αναλύσουμε στη συνέχεια.
Σε σχέση με την αρχή της σεζόν, η αλήθεια είναι πως μετά το Καραϊσκάκη η ομάδα μπαίνει καλύτερα στο γήπεδο. Ξεκινά με φάσεις, θέλει να τον σκοτώσει και δεν μπορεί.
Στο ποδόσφαιρο δεν αρκεί το ταλέντο, είναι και η νοοτροπία, ο τρόπος που δείχνεις πως θέλεις ένα παιχνίδι. Ο τρόπος που πιέζεις τον αντίπαλο, τους διαιτητές, ο τρόπος που μανουριάζεις όταν ο αντίπαλος τερματοφύλακας κάνει καθυστερήσεις.
Είναι και θέμα χαρακτηριστικών και τάιμινγκ. Ο Στοχ είναι μακριά από το γκολ καιρό, ακόμη και ο Σάλπι, ο Κλάους που κάνει συγκλονιστικό παιχνίδι βγάζοντας τετ α τετ όλους τους συμπαίκτες του σχεδόν, δεν του πάει τίποτα εκτελεστικά. Ο Λούκας που έκανε πρόσφατα γκολ, ήταν άτυχος και ολίγον τι ανίκανος να τελειώσει φάσεις.
Οι τριάντα τελικές είναι μία ανά τρία λεπτά. Κάποιες εκτός περιοχής αλλά οι περισσότερες από το ύψος του πέναλτι. Στοχ, Λούκας, Νέτσιντ, Λίνο, Σαλπιγγίδης δε σκόραραν από τα δύο μέτρα, άντε τρία.
Η ομάδα βελτιώνεται αλλά δεν έχει φτάσει ακόμη στα επίπεδα που θεωρώ σοβαρά για να την πιάσω στο στόμα μου ως πρωταθλήτρια. Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνει ακόμη για να φτάσει εκεί. Και είναι πολλά.
Από την άλλη, υπάρχει και το παρασκήνιο. Ο Κύζας από την Δράμα που είναι εκατό χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, ακυρώνει καθαρό γκολ του Νέτσιντ στο 95΄. Το παιδί ήρθε αποφασισμένο στη Τούμπα και δεν είναι μόνο αυτή η φάση. Είναι και δύο καθαρά πέναλτι, από το πρώτο ημίχρονο. Ένα του Αλβάρεζ που κόβει σέντρα του Στοχ με απλωμένο το χέρι, αλλά κυρίως του Βίτορ που βγαίνει μόνος στο πρώτο δοκάρι για να πιάσει την κεφαλιά όμως το σπρώξιμο που δέχεται δεν είναι μόνο δυνατό, είναι και συνεχές με αποτέλεσμα να βρεθεί μπροστά από τη μπάλα.
Ο Κύζας είναι ένας διαιτητής που τρομοκρατήθηκε και αναγκάστηκε να παίξει τον ΠΑΟΚ έτσι. Είναι ένας διαιτητής που έζησε τον ντόρο που έγινε την περασμένη εβδομάδα με τον Σπάθα, είναι ένας διαιτητής που είδε πως μπήκαν στο ψυγείο οι διαιτητές που έδωσαν πέναλτι στον ΠΑΟΚ.
Όπως και ο Ιωαννίδης εναντίον του Αστέρα Τρίπολης ήρθε στη Τούμπα για να με τελειώσει απλά εκείνη τη μέρα η ομάδα πέτυχε γκολ.
Το να μπω σε μία φάση σύγκρισης ανάμεσα σε διαιτησίες ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού μέσα στο ΣΚ, νομίζω πως είναι χαμένος χρόνος για εσάς. Τι να πεις και τι να κάνεις.
Εδώ δε μιλάει ο Αστέρας Τρίπολης θα μιλήσω εγώ. Από πού κι ως που.
Η ουσία είναι πως σε ένα κανονικό πρωτάθλημα η διαφορά θα είχε μειωθεί στους τέσσερις και τώρα, σε αυτό το μπουρδέλο που το ονομάζουν προϊόν, πήγε στους οκτώ.
Και ειλικρινά προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν όταν βλέπουν ακόμη και το γήπεδό τους άδειο.
Ο ΠΑΟΚ προς τιμήν του, δεν προχωρά σε διαρροές που τονίζουν τη διαιτησία του Κύζα. Ποιος είναι αυτός άλλωστε για να ασχοληθεί ο ΠΑΟΚ. Μόλις τον ξεζουμίσουν θα τον πετάξουν σα σκουπίδι και αυτόν όπως έκαναν με τόσους άλλους.
Αναφέρονται σε αυτή, έχοντας τον βασικό προβληματισμό που προκύπτει από την αδυναμία της ομάδας να «σκοτώσει» τον αντίπαλο. Στον ΠΑΟΚ μάλλον αντιλαμβάνονται πως δεν χρειάζεται να πέσουν στον βούρκο τους.
Θα έρθει η στιγμή άλλωστε που θα πέσουν οι ίδιοι και έτσι όπως το παίζουν το έργο, αυτό δεν αργεί.
ΥΓ Κάποιοι θα βρούνε πάτημα στη κόκκινη του Μίνγκα. Στα σεμινάρια διαιτησίας και οι δύο κίτρινες που πήρε αποτελούν παράδειγμα για το τι εστί κίτρινη. Ας σοβαρευτούμε επιτέλους.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου