Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία σε καμία περίπτωση. Ούτε, φυσικά, στο ποδόσφαιρο. Παραδείγματα; Πάμπολλα.
Ένα πρόσφατο, όμως, που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ο εφετινός ΠΑΟΚ.
Οι Θεσσαλονικείς έχουν φτιάξει καλή ομάδα. Αρκετά καλή. Με ταλέντο,
δύναμη και εμπειρία. Για την έδρα δεν χρειάζεται να πούμε, διότι η Τούμπα πάντοτε ήταν και θα συνεχίσει να αποτελεί ένα γήπεδο που μπαίνεις με κόμπο στο στομάχι.
Παρόλα αυτά, θα περίμενα καλύτερη εικόνα και βεβαίως καλύτερα αποτελέσματα από ένα σύνολο που δεν του λείπει τίποτα. Ναι, είναι η πρώτη χρονιά του Ιβάν Σαββίδη και των συνεργατών του στους λαβύρινθους της Σούπερ Λίγκας. Σκέφτομαι, όμως, το ελληνικό πρωτάθλημα και την πραγματική του δυναμική, τη ρεαλιστική του ποιότητα και καταλαβαίνω απόλυτα την ανησυχία και τα φίδια που έχουν αρχίσει να ζώνουν το ζάμπλουτο αφεντικό του Δικεφάλου (και της βόρειας Ελλάδας οσονούπω).
Διότι δεν γίνεται να ματώνεις κόντρα σε αντιπάλους που θα έπρεπε να σε βλέπουν και να χάνουν το χρώμα της φανέλας τους. Ούτε να σε σώζει ο από μηχανής Θεός Βούκιτς, ούτε να φωνάζεις για πέναλτι που δεν σου έχουν δώσει απέναντι σε τριτοτέταρτους, ούτε να σου κόβει τη φόρα ο Τζόρβας του... Απόλλωνα Αθηνών. Θέλετε κι άλλα; Ο Παναθηναϊκός. Αυτός ο Παναθηναϊκός των χιλίων προβλημάτων και των... επτά πληγών, είναι σχεδόν σε απόσταση βολής. Με μόλις τρία γκολ λιγότερα στην επίθεση και μόλις ένα γκολ περισσότερο στην άμυνα (πριν από το ματς με τον Ατρόμητο).
Επιπλέον, βλέπω τα αποτελέσματα που έχουν πάρει στα "μεγάλα' ματς οι δεύτεροι του βαθμολογικού πίνακα. Με τη Σάλκε; Περισσότερο το έχασε ο ΠΑΟΚ, παρά το κέρδισαν οι Γερμανοί. Στο Europa; Χτυποκάρδια. Στο Φάληρο με τον Ολυμπιακό; Τέσσερα. Για την πρωτιά με την... φοβερή και τρομερή Άλκμααρ -που κατέβηκε με τους "μπέμπηδες", παραλίγο ήττα.
Όλα αυτά, λοιπόν, δείχνουν ότι η ομάδα της Θεσσαλονίκης απέχει πολύ ακόμα από τους στόχους της, παρά την ευρωστία της. Ενας από τους λόγους είναι η πολλή "φασαρία" που γίνεται γύρω από το τεράστιο όνομα του ΠΑΟΚ (διαιτησία, Γκαρσία και η ψευδαίσθηση ότι όλα κατακτώνται εύκολα και γρήγορα, αλλά και ότι για το αντίθετο αποτέλεσμα φταίνε πάντα εξωγενείς παράγοντες).
Ζητούνται... Μπεργκ
Για τον Παναθηναϊκό τι να πεις; Και μόνο που βρίσκεται πάνω από τη μέση της βαθμολογίας, είναι επιτυχία, χωρίς ίχνος ειρωνείας. Πολλοί από τους παίκτες του, υπό άλλες συνθήκες θα έρχονταν στην Ελλάδα μόνο για ιαματικά λουτρά. Αυτό που λείπει από τον παθιασμένο, πλην αδύναμο Παναθηναϊκό, είναι ένας... Μπεργκ για κάθε του γραμμή. Και στην επίθεση, αν γινόταν, ένας δεύτερος. Ο Καρέλης έχει δείξει καλά σημάδια, όμως χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας κι αυτό φαίνεται από τις προσπάθειες που παίρνει πάνω του, αλλά και στη φάση που δεν έδωσε τη μπάλα στον μοναχικό προ της εστίας Μπεργκ, όταν δεν υπήρχε σκορ.
ΥΓ. Ιγκλέσιας δεν έχει καμιά ομάδα της Σούπερ Λίγκας. Από εποχές Λάρισας...
Πηγή: gazzetta.gr
Ένα πρόσφατο, όμως, που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ο εφετινός ΠΑΟΚ.
Οι Θεσσαλονικείς έχουν φτιάξει καλή ομάδα. Αρκετά καλή. Με ταλέντο,
δύναμη και εμπειρία. Για την έδρα δεν χρειάζεται να πούμε, διότι η Τούμπα πάντοτε ήταν και θα συνεχίσει να αποτελεί ένα γήπεδο που μπαίνεις με κόμπο στο στομάχι.Παρόλα αυτά, θα περίμενα καλύτερη εικόνα και βεβαίως καλύτερα αποτελέσματα από ένα σύνολο που δεν του λείπει τίποτα. Ναι, είναι η πρώτη χρονιά του Ιβάν Σαββίδη και των συνεργατών του στους λαβύρινθους της Σούπερ Λίγκας. Σκέφτομαι, όμως, το ελληνικό πρωτάθλημα και την πραγματική του δυναμική, τη ρεαλιστική του ποιότητα και καταλαβαίνω απόλυτα την ανησυχία και τα φίδια που έχουν αρχίσει να ζώνουν το ζάμπλουτο αφεντικό του Δικεφάλου (και της βόρειας Ελλάδας οσονούπω).
Διότι δεν γίνεται να ματώνεις κόντρα σε αντιπάλους που θα έπρεπε να σε βλέπουν και να χάνουν το χρώμα της φανέλας τους. Ούτε να σε σώζει ο από μηχανής Θεός Βούκιτς, ούτε να φωνάζεις για πέναλτι που δεν σου έχουν δώσει απέναντι σε τριτοτέταρτους, ούτε να σου κόβει τη φόρα ο Τζόρβας του... Απόλλωνα Αθηνών. Θέλετε κι άλλα; Ο Παναθηναϊκός. Αυτός ο Παναθηναϊκός των χιλίων προβλημάτων και των... επτά πληγών, είναι σχεδόν σε απόσταση βολής. Με μόλις τρία γκολ λιγότερα στην επίθεση και μόλις ένα γκολ περισσότερο στην άμυνα (πριν από το ματς με τον Ατρόμητο).
Επιπλέον, βλέπω τα αποτελέσματα που έχουν πάρει στα "μεγάλα' ματς οι δεύτεροι του βαθμολογικού πίνακα. Με τη Σάλκε; Περισσότερο το έχασε ο ΠΑΟΚ, παρά το κέρδισαν οι Γερμανοί. Στο Europa; Χτυποκάρδια. Στο Φάληρο με τον Ολυμπιακό; Τέσσερα. Για την πρωτιά με την... φοβερή και τρομερή Άλκμααρ -που κατέβηκε με τους "μπέμπηδες", παραλίγο ήττα.
Όλα αυτά, λοιπόν, δείχνουν ότι η ομάδα της Θεσσαλονίκης απέχει πολύ ακόμα από τους στόχους της, παρά την ευρωστία της. Ενας από τους λόγους είναι η πολλή "φασαρία" που γίνεται γύρω από το τεράστιο όνομα του ΠΑΟΚ (διαιτησία, Γκαρσία και η ψευδαίσθηση ότι όλα κατακτώνται εύκολα και γρήγορα, αλλά και ότι για το αντίθετο αποτέλεσμα φταίνε πάντα εξωγενείς παράγοντες).
Ζητούνται... Μπεργκ
Για τον Παναθηναϊκό τι να πεις; Και μόνο που βρίσκεται πάνω από τη μέση της βαθμολογίας, είναι επιτυχία, χωρίς ίχνος ειρωνείας. Πολλοί από τους παίκτες του, υπό άλλες συνθήκες θα έρχονταν στην Ελλάδα μόνο για ιαματικά λουτρά. Αυτό που λείπει από τον παθιασμένο, πλην αδύναμο Παναθηναϊκό, είναι ένας... Μπεργκ για κάθε του γραμμή. Και στην επίθεση, αν γινόταν, ένας δεύτερος. Ο Καρέλης έχει δείξει καλά σημάδια, όμως χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας κι αυτό φαίνεται από τις προσπάθειες που παίρνει πάνω του, αλλά και στη φάση που δεν έδωσε τη μπάλα στον μοναχικό προ της εστίας Μπεργκ, όταν δεν υπήρχε σκορ.
ΥΓ. Ιγκλέσιας δεν έχει καμιά ομάδα της Σούπερ Λίγκας. Από εποχές Λάρισας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου