Ο Ολυμπιακός που σημείωσε την κορυφαία νίκη στην ευρωπαϊκή του ιστορία, θυμίζοντας σε όλους αυτό που επαναλαμβάνουν οι γνώστες του ποδοσφαίρου: Ότι δεν παίζουν μπάλα ούτε τα 300 χιλιάρικα με τα οποία αμείβεται ο Γουέιν Ρούνι κάθε που κλείνει μια βδομάδα(!), ούτε τα υψηλά κασέ και οι φανέλες, ούτε οι ιστορίες και τα εμβλήματα, αλλά η καρδιά, η ψυχή, το μυαλό, το πάθος, η θέληση και τα συστήματα.
Να μου επιτρέψει η αφεντιά των 14 "ερυθρόλευκων λιονταριών" που κατέθεσαν και …το αίμα τους στο ποδοσφαιρικό χαλί του Νέου Φαλήρου, γιατί θα ξεκινήσω από αυτό το τελευταίο: Το στήσιμο της ομάδας στο γήπεδο, την ενδελεχή μελέτη, μέσω της οποίας είχε περάσει από …αξονικό τομογράφο το ματς ο Μίτσελ.
Τέτοιο σεμιναριακό προγραμματισμό και διαχείριση ενός παιχνιδιού, πολύ δύσκολα συναντάς στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και υπό το βάρος των απαιτήσεων μιας νοκ άουτ φάσης Champions League, ακόμα και από μετρ του είδους.
Ο Μίτσελ αναδείχθηκε (και δεν γίνομαι …ιερόσυλος, το καταθέτω με πλήρη επίγνωση, γνώμη και άποψη) σε τι θέλετε; Μουρίνιο, sir Alex προ …σύνταξης, Πεπ Γουαρδιόλα και …δεν συμμαζεύεται!
Ο Ισπανός παρέδωσε μαθήματα προπονητικής και κοουτσαρίσματος, τα οποία αν του ΄μεινε ίχνος ψυχραιμίας, θα τα πήρε ο Μόγιες μαζί του, αρχίζοντας τις …σπουδές από το αεροπλάνο της επιστροφής στην Αγγλία, με την ευχή μας, φυσικά, να μην μπορέσει να τα μάθει και να τα εφαρμόσει στη ρεβάνς του "Ολντ Τράφορντ".
Παράταξη στο γήπεδο; Κυκλοφορία μπάλας; Εναλλαγές ανάπτυξης σε τρελούς "αριστεροδέξιους" προσανατολισμούς στις πτέρυγες και τον κεντρικό άξονα; Πρεσάρισμα; Τρέξιμο ακατάπαυστο; Αλληλοκαλύψεις, συνοχή και φυσική κατάσταση; "Λάλησαν" τα …Αγγλάκια.
Μέτρησα τουλάχιστον 10 φορές που γύρισαν εν μέσω πανικού και …τρόμου την μπάλα στον Ντεχέα, νομίζοντας ότι κλοτσούσαν …βόμβα και την έδιωχναν από κοντά τους, για να απαλλαχθούν από την ευθύνη!
Ο Ολυμπιακός τηρουμένων των αναλογιών και της (σαφώς αναντίρρητης) απόστασης που χωρίζει το δικό μας ποδόσφαιρο από το εγγλέζικο και τους παν-διάσημους πρωταθλητές Αγγλίας, έκανε την τέλεια εμφάνιση και έβαλε σωστές, στέρεες – επ΄ ουδενί βεβαίως ακλόνητες – βάσεις πρόκρισης.
Δεύτερη απαιτητή παράσταση στο "Θέατρο των Ονείρων"
Η μισή δουλειά έγινε. Για να "αποτελειώσει" τη Μάντσεστερ θέλει πολύ νερό ακόμα να κυλήσει στο αυλάκι.
Στο δεύτερο ματς οι "ερυθρόλευκοι" ίσως απαιτηθεί να υπερβάλλουν όχι απλά για ακόμα μία φορά, αλλά και ακόμα παραπάνω από το 2-0 του Καραϊσκάκη, τους εαυτούς τους για να περάσουν αυτοί και να μείνει …μουγκή η Ευρώπη και η ποδοσφαιρική υφήλιος.
Προσωρινά καταγράφηκε μια θρυλική νίκη του Θρύλου και πλέον μένει να ακολουθήσει και η μυθική πρόκριση.
Μέχρι τότε όμως, ο Ολυμπιακός, ο λαός και ο πρόεδρός του, δικαιούνται να απολαμβάνουν αυτή την εκτόξευση στα αστέρια. Την ταπείνωση της "βασίλισσας" του Νησιού. Η οποία φάνταζε "λίγη" και "μικρή" μπροστά στο ποδοσφαιρικό μεγαλείο των άσων του πρωταθλητή Ελλάδας.
Το "ερυθρόλευκο εκτόπισμα" ήταν ορατό σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Η στατιστική ήταν επίσης αφοπλιστική στην καταγραφή της αδιαφιλονίκητης κυριαρχίας και ανωτερότητας του Ολυμπιακού στον αγωνιστικό χώρο.
Η Γιουνάιτεντ ανησυχεί τον Ρομπέρτο για μία και μοναδική φορά στα 93 λεπτά παιχνιδιού, έτσι για …δείγμα που λέμε, κυριολεκτικά όμως, στο 83ο λεπτό!
Στη φάση του σουτ του Φαν Πέρσι ο οποίος, συν τοις άλλοις, είναι και δεν είναι οφσάιντ.
Πρωτύτερα και μετά, παραλίγο ο πανύψηλος κέρβερος της ελληνικής εστίας να περνούσε τόσο ήρεμα το βράδυ του, λες και έπαιζε με κάποια από τις ομάδες που κείτονται στα βαθιά, τα κάτω σκαλοπάτια της βαθμολογίας της Σούπερ Λιγκ!
Εύγε σπουδαίοι!
Εξυπακούεται ότι υστερήσας δεν υπάρχει στην πλευρά των νικητών. Έλα που το δύσκολο είναι όμως να αναδείξεις και τις μορφές της τεράστιας αυτής νίκης από μια τεράστια εμφάνιση μιας τεράστιας ομάδας, η οποία απαρτιζόταν από 14 "καμικάζι"! Που "έτρωγαν" μπάλα και …χορτάρι μαζί. Τον αντίπαλο, είπαμε …τον κ-α-τ-ά-π-ι-α-ν!
Θέλει πολύ …ψάξιμο, πιθανά και μια δόση αδικίας προς τους υπόλοιπους παίκτες, για να πεις ότι ο Τσόρι, π.χ., ήταν σκέτο μεγαλείο. Γιατί όντως ήταν!
Πέρα από την άριστη οργάνωση και το υποδειγματικό κουμαντάρισμα του παιχνιδιού, έχω την αίσθηση ότι τόσο μαρκάρισμα – δίκην …κόφτη! – λογικά δεν έχει παράγει ποτέ στην καριέρα του!
Δίπλα του στο κέντρο - εκεί από όπου οριοθετήθηκαν οι έντονες γραμμές του ιστορικού "ερυθρόλευκου" θριάμβου – ήταν αφοπλιστικοί, ο αρχηγός Γιάννης Μανιάτης, καθώς και ο καταπληκτικός Ντελβίν Εντινγκά. Ακόμα ένα "κατόρθωμα" του Μίτσελ να τον …πλάσει σε σύντομο χρονικό διάστημα και να τον μεταμορφώσει σε βασικό παίκτη, σε μια θέση-κλειδί και απαραίτητη-κεφαλαιώδη για τέτοια ματς Champions League.
Τα στόπερ απροσπέλαστα. "Στάση" Ιβάν Μαρκάνο και Κώστα Μανωλά. Τα τρεξίματα και η πίεση, εξάλλου, στη νευρική (καλά το ΄λεγε ο Ρόι Κάρολ) και δύσκαμπτη άμυνα της Γιουνάιτεντ, από τους Ολαϊτάν και Πέρες ήταν …άλλο πράμα.
Το γκολ του Τζόελ Κάμπελ από …άλλο πλανήτη. Για χάιλαϊτ.
Αρθριτικά πριν της ώρας του κόντεψε να πάθει ο Ντεχέα με την μάταιη εκτίναξη που έκανε προτού μαζέψει για δεύτερη φορά την μπάλα από τα δίχτυα του.
Ο δε Σαλίνο ακόμα …ματώνει από τις μάχες σώμα με σώμα που έδωσε. Η καλύτερη εμφάνιση του μακράν.
Από κοντά και οι άλλοι: Ο Χολέβας και οι τρεις αλλαγές, ο Φουστέρ, ο Μασάντο, μέχρι και ο Βαλντές που μπήκε στο 86΄ πρόλαβε να τον "νιώσουν" ο Βίντιτς με τον Ρίο, αυτά τα κουρασμένα παλικάρια.
Τέρμα: Ήταν ΟΛΟΙ τους ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ! Εύγε.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου