Αφενός η αταλάντευτη, ιστορικά-παραδοσιακά, πορεία του Ολυμπιακού προς ακόμα ένα νταμπλ, με την υλοποίηση του στόχου της χρονιάς και την προσθήκη του Κυπέλλου στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Αφετέρου το κίνητρο στα πόδια των παικτών του Μίτσελ για να δώσουν τις πειστικότερες, τις απόλυτα αποστομωτικές απαντήσεις στην αμφισβήτηση που δέχονται αδιάλειπτα. Ενάντια στην επίμονη ρίψη τόνων λάσπης, μέσω της οποίας επιχειρείται η σπίλωση, η αμαύρωση ακόμα και της πιο αυτονόητης νίκης τους, κάθε Κυριακή!
Η πρόκληση για τους πρωταθλητές μεγιστοποιείται από τη στιγμή που απέναντι τους βρίσκεται ένας μεγάλος σύλλογος, τον οποίο κάπου τον "μικραίνουν" εκ των έσω, αυτοί που καπηλεύονται το ιστορικό εύρος του, ρίχνοντας συνθήματα λαϊκής εκμετάλλευσης και αποπροσανατολισμού, με σκοπό να σπρώξουν κάτω από το χαλί τις λογής αδυναμίες ή την ανικανότητά τους.
Και, δίχως άλλο, την απροθυμία τους να συμβάλλουν πραγματικά στην πρόοδο και ανάπτυξη του ποδοσφαίρου, "μεταμφιεσμένοι" από πραγματικοί, κατ΄ ουσία εχθροί του, σε …εξαγνιστές του!
Ο ΠΑΟΚ προχώρησε από εβδομάδες και λίγο πριν σβήσουν τα αρχικά νωπά σημεία του ντέρμπι της …γροθιάς στην Τούμπα, σε πόλωση του κλίματος ενόψει των ημιτελικών.
Επένδυσε στη μισαλλοδοξία και την επιθετική διάθεση με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, φορτίζοντας επικίνδυνα την ατμόσφαιρα, με τη γνωστή τακτική εξαπόλυσης μύδρους κατηγοριών προς ό,τι …"ερυθρόλευκο" κινείται, αποσκοπώντας φυσικά – βάση προφανούς αγωνιστικού ποιοτικού ελλείμματος – σε "κλεφτοπόλεμο".
Όταν η ποδοσφαιρική αντιμετώπιση είναι βουνό δυσθεώρητου ύψους, τότε επιπλέει ο παραλογισμός της …κήρυξης πολέμου, μπας και …προκύψει πρόκριση. Ότι δεν μπορείς να το κατακτήσεις, επιχειρείς (με οποιοδήποτε τρόπο) να το "αρπάξεις". Να το "κλέψεις". Είναι ο ύπουλος δρόμος…
Ευτυχώς που παραμονές της έναρξης του κύκλου των δύο ντέρμπι για το Κύπελλο πρυτάνευσε τελευταία η λογική, το χαμήλωμα των τόνων και η ηρεμία, γιατί το ποδόσφαιρο δεν έχει ανάγκη από περαιτέρω χτυπήματα.
Αφήστε που τα προβλήματα του κοσμάκη δεν είναι λίγα για να του χρειάζεται …απαγωγή από την καθημερινότητα της επιβίωσης μέσα από ξεσπάσματα τυφλού οπαδικού πάθους στα γήπεδα. Αλίμονο! Ειρήνη υμίν!
Να μιλήσουμε για μπάλα - και μόνο για μπάλα - λοιπόν. Για καθαρά αγωνιστικές εκκρεμότητες, για αθλητικές διαφορές που λύνονται στους αγωνιστικούς χώρους, με ντρίμπλες, θέαμα και γκολ.
Τέρμα οι δικαιολογίες
Το ματς με τον Άρη – το οποίο όπως το κέρδισε χάρη στην ευχέρεια του Βαλντές να σημαδεύει δίχτυα κι από την τρύπα της βελόνας, κάλλιστα μπορούσε και να το έχανε αφού τέτοιο παιχνίδι, χωρίς κλασική ευκαιρία στο 90άλεπτο(!) δεν είχε ματακάνει όλη τη χρονιά, σε αντίθεση με τους φιλοξενούμενους που τους άξιζε τουλάχιστον ένα γκολ από το πρώτο ημίχρονο - ήταν η κορφή του παγόβουνου για τον Ολυμπιακό που "παραπατάει" κάπου ένα μήνα τώρα.
Από εκείνη τη μυθική, αγωνιστικά, βραδιά με τη Μάντσεστερ στο Καραϊσκάκη, αναζητείται αλλαγή του "ερυθρόλευκου προσωπείου".
Το σοκ του αποκλεισμού από μια ανεπανάληπτη ευρωπαϊκή πρόκριση την οποία δεν είχε μόνο αγγίξει, αλλά σφιχταγκαλιάσει ο Ολυμπιακός, δεν ξεπεράστηκε διόλου εύκολα. Τα παρεπόμενα του, ταλαιπωρούν ακόμα τους "ερυθρόλευκους".
Όπως επίσης και η σοκαριστική σκηνή της κάθετης πτώσης του κορμιού του Μάικλ Ολαϊτάν στο χορτάρι, μαζί με την απρόσμενα βαριά ήττα από τον Παναθηναϊκό σε εκείνο το εφιαλτικό βράδυ της 2ας Μαρτίου.
Αλλά και βέβαια η έλλειψη πραγματικά υπαρκτού κινήτρου από την πρώιμη εξασφάλιση του τίτλου.
Γεγονότα που δεν πάτησαν απλά το …pause στην προγενέστερη αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών του Μίτσελ στην τρέχουσα σεζόν, αλλά προφανώς και "κράσαραν" όλο το σύστημα.
Οι …πλάκες όμως δεν μπορούν να συνεχιστούν. Ο ΠΑΟΚ και το Κύπελλο είναι προ των πυλών, το δέλεαρ επιστρέφει για την κορυφαία ομάδα στην Ελλάδα.
Οι ίδιοι ποδοσφαιριστές που αντί για ασταμάτητη πίκρα, μοίρασαν τελευταία το χαμόγελο σε …κάθε πικραμένο τούτου του τόπου, οφείλουν να θυμηθούν ποιοι είναι, πού ανήκουν και ποια φανέλα φοράνε.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι αυτός που περιμένει πρώτος να κλείσουν ερμητικά τα ινδάλματα του, τη …βάνα του ψυχρού ντους στο οποίο τον υποβάλλουν αυτοί οι ίδιοι παίκτες που μόλις "χθες", προ 4 εβδομάδων, έκαναν …φύλλο και φτερό τη μυθική Γιουνάιτεντ!
Και θα "τιγκάρει" το Καραϊσκάκη για να φωνάξει για τον εγωισμό της ομάδας του, κόντρα στο ρεύμα πάθους και μίσους εναντίον της.
Ο Μίτσελ τους μάζεψε, τους παρότρυνε, τους "τα ΄πε" από την καλή και από την ανάποδη στα τέλη της εβδομάδας. Ποιος τον άκουσε την Κυριακή;
Τώρα, στην εξάντληση των δικαιολογιών, πρέπει οι "ερυθρόλευκοι" να …το πάρουν αλλιώς. Για να πάρουν – παρά τις δυσκολίες, πρωτίστως της θεαματικής αναδίπλωσης τους σε χρόνο ρεκόρ καθώς και των πολλών τραυματισμών - το Κύπελλο. Για να κλείσουν ιδανικά τη σεζόν. Και να βουλώσουν στόματα!
Υ.Γ: Δήμαρχος; Πρωθυπουργός! Η δύναμη του Ολυμπιακού είναι ανυπολόγιστη!
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου