Από βδομάδα σε εβδομάδα, ή ακόμη και από
μέρα σε μέρα όταν το πρόγραμμα περιλαμβάνει εμβόλιμες αγωνιστικές αλλά
και Τσάμπιονς Λιγκ, οι εντυπώσεις αλλάζουν σε ότι αφορά τη μάχη για την
κατάκτηση της φετινής Πριμέρα Ντιβισιόν. Εννοείται πως δεν είναι φρόνιμο
να πατάμε restart κάθε φορά και να κάνουμε νέες εκτιμήσεις κάθε
εβδομάδα ανάλογα με το ποιός κέρδισε την τελευταία αγωνιστική και ποιός
προχωράει πρώτος όμως καλό είναι που και που να κάνουμε έναν απολογισμό
της κατάστασης γιατί τα δεδομένα αλλάζουν θεαματικά από μέρα σε μέρα.
Που βρισκόμαστε λοιπόν μετά την αγωνιστική
που πέρασε; (για την ακρίβεια μιλάμε για δύο αγωνιστικές γιατί είχαμε
και εμβόλιμη δράση την εβδομάδα που πέρασε.) Η Ατλέτικο παραμένει πρώτη
και τα κατάφερε περνώντας με άριστα ένα από τα πιο δύσκολα τεστ που της
απέμεναν στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος. Σε αντίθεση με τη Ρεάλ
που λίγες μέρες νωρίτερα είχε μείνει μετεξεταστέα στο ντέρμπι με τη
Σεβίλλη, η ομάδα του Τσόλο Σιμεόνε πέρασε νικηφόρα από το Μπιλμπάο με
μία εμφάνιση που έπεισε και τον πλέον δύσπιστο ότι οι ροχιμπλάνκος έχουν
το απαραίτητο μέταλλο για να κυνηγήσουν τον τίτλο μέχρι τέλους.
Αν κι έχει να πάρει πρωτάθλημα από το 1996
έπαιξε με καρδιά πρωταθλήτριας, γυρίζοντας ένα παιχνίδι που της
στράβωσε από το ξεκίνημα με ένα γκολ από το πουθενά. Το τελικό 1-2
κόντρα στην Αθλέτικ αποτελεί μαγική εικόνα αφού η Ατλέτικο ήταν καλύτερη
σε όλο το παιχνίδι, έβγαλε τη δύναμη, το πάθος και τον τσαμπουκά που
έχει επιδείξει καθόλη τη διάρκεια της σεζόν και είχε τις ευκαιρίες για
να φύγει από το “Σαν Μαμές” με πραγματικό θρίαμβο. Στην τέταρτη απόπειρά
της, και ίσως στο πιο καθοριστικό σημείο της χρονιάς, κατάφερε να
υπερασπιστεί με επιτυχία τη θέση της στην κορυφή της βαθμολογίας,
διατηρώντας το +1 από την Μπαρτσελόνα και το +3.5 από τη Ρεάλ Μαδρίτης
(θυμίζω η Ατλέτικο υπερτερεί σε πιθανή ισοβαθμία με τη Ρεάλ). Με αυτή
την εμφάνιση έδωσε την αίσθηση στους οπαδούς της (αλλά και στους
ουδέτερους ή μη, που έχουν γοητευτεί από το στόρι της και θέλουν να τη
δουν πρωταθλήτρια) ότι μπορεί να έχει την ίδια τύχη και στον επόμενο
“τελικό” που έχει να δώσει μακριά από τη Μαδρίτη, στο “Μεστάγια” κόντρα
στη Βαλένθια. Η δική μου αίσθηση είναι ότι η απειρία της στον
πρωταθλητισμό κάνει πιο επίφοβα τα - θεωρητικά εύκολα - παιχνίδια που
έχει να παίξει στο “Καλντερόν”, είτε είναι με τη Βιγιαρεάλ είτε με την
Έλτσε ή τη Μάλαγα.
Ο στόχος για τους μαδριλένους είναι να
παραμένουν ζωντανοί στη μάχη για τον τίτλο όταν επισκεφθούν το “Καμπ
Νόου” την τελευταία αγωνιστική για το ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα. Αν με
Χ2 παίρνουν το πρωτάθλημα τα λεφτά μου θα είναι πάνω τους. Το σατανικό
σενάριο που θέλει το αποτέλεσμα αυτού του αγώνα να βγάζει τρεις
διαφορετικούς πρωταθλητές δε μοιάζει καθόλου απίθανο. Όποιος κερδίσει
παίρνει τον τίτλο και με ισοπαλία το σηκώνει η Ρεάλ! Το φαντάζεστε;
Κάνοντας πλάκα χθες με το Μιχάλη Τσόχο στον ΟΤΕ TV, αποφασίσαμε ότι πριν
τη σέντρα θα πρέπει να στρίψουν κέρμα: αν στο 90' είναι “Χ” κάποιος θα
πρέπει να κάτσει να φάει γκολ!
Η εκτίμησή μου σε ότι αφορά τις (καλές)
ελπίδες της Ατλέτικο απέναντι στην Μπαρτσελόνα προκύπτει από τη δυσκολία
με την οποία οι “μπλαουγκράνα” πήραν το Σάββατο το ντέρμπι της
Βαρκελώνης. Ο Μαρτίνο είχε προειδοποιήσει ότι η Εσπανιόλ
θυμίζει...Ατλέτικο στο στυλ παιχνιδιού και όντως η μικρή ομάδα της πόλης
έκανε δύσκολη τη ζωή της Μπάρτσα χάνοντας με το ζόρι 1-0. Η Ατλέτικο
αποδεδειγμένα έχει βρει το κουμπί της φέτος και γι' αυτό της δίνω μεγάλη
τύχη και στη διπλή αναμέτρηση που ακολουθεί στα προημιτελικά του
Τσάμπιονς Λιγκ. Η αδυναμία της άμυνας της Μπαρτσελόνα στο ψηλό παιχνίδι
σε συνδυασμό με την αποτελεσματικότητα της Ατλέτικο στις στημένες φάσεις
κάνει την πρόκριση να είναι τουλάχιστον 50-50%
Επιστρέφοντας στο πρωτάθλημα, η λογική
λέει ότι η Μπαρτσελόνα παραμένει το πρώτο φαβορί. Όπως και η Ατλέτικο,
κρατάει την τύχη στα χέρια της μόνο που έχει απείρως ισχυρότερα όπλα και
παράλληλα πολύ πιο βατό πρόγραμμα. Μπορεί να μη θαμπώνει με την απόδοσή
της όμως παρουσιάζεται εξαιρετικά αποτελεσματική και φαίνεται να έχει
αφήσει πίσω της τη μίνι κρίση που την ταλαιπώρησε τους προηγούμενους
μήνες.
Και αυτός είναι ο βασικός παράγοντας που
της δίνει τον πρώτο λόγο σε σχέση και με τη Ρεάλ. Η εσωστρέφεια και οι
αυτοκαταστροφικές τάσεις αποτελούν πια παράδοση για τους μαδριλένους.
Δεν μπορώ να φανταστώ άλλη ομάδα στον κόσμο που μπορεί να πάει από την
ευφορία στην κατάθλιψη μέσα σε μόλις τρεις μέρες. Οι δύο κολλητές ήττες
από Μπαρτσελόνα και Σεβίλλη ήταν αρκετές για να κλονίσουν ένα οικοδόμημα
που έδειχνε πολύ γερό βάσει της εικόνας και τον αποτελεσμάτων της
ομάδας του Κάρλο Αντσελότι μέσα στο 2014. Ούτε η πεντάρα κόντρα στη
Ράγιο στάθηκε ικανή να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αφού συνοδεύτηκε από
αποδοκιμασίες του κόσμου προς όλους τους σταρ της ομάδας. Τα πρώτα
σημάδια είχαν γίνει ορατά από την έλλειψη ψυχραιμίας που είχαν επιδείξει
μετά την ήττα στο ελ κλάσικο. Η κατάσταση πάντως δεν είναι μη
αναστρέψιμη. Αρκεί η Ρεάλ να φροντίσει να ξαναβρεί την ηρεμία της μέσα
στις επόμενες μέρες. Γιατί στο “Ανοέτα” την ερχόμενη Κυριακή ο τίτλος
όντως μπορεί να χαθεί οριστικά.
Για το τέλος, μία αναφορά στη διαιτησία.
Προφανώς σε μία τριπλή μάχη τίτλου που θα κριθεί πιθανόν στον ένα βαθμό,
κάθε σφύριγμα, κάθε λάθος μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό. Χωρίς να
νιώθω αφελής, η πεποίθησή μου είναι ότι στην Ισπανία δεν υπάρχει ούτε
παράγκα, ούτε σκοτεινό σχέδιο, ούτε σύστημα ή όπως αλλιώς θέλετε να το
πείτε. Οι μεγάλοι, όπως συμβαίνει παντού, θα πάρουν τα σφυρίσματά τους.
Οι μικροί καλούνται να συμβιβαστούν με αυτή τη πραγματικότητα. Όποιος
παρακολούθησε το ματς της Ατλέτικο με την Αθλέτικ και τα κραυγαλέα λάθη
που έγιναν εις βάρος των ροχιμπλάνκος κατάλαβε ότι είναι αστείο να
τσακώνονται οι φίλοι της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα για τη διαιτησία και
για το ποιος ευνοείται περισσότερο.
Κρίνοντας από τα σχόλια στο προηγούμενο
άρθρο μου, αλλά και σε κάθε θέμα του gazzetta που αφορά την Μπαρτσελόνα ή
τη Ρεάλ, διαπιστώνω με λύπη ότι όλο και περισσότεροι αντιμετωπίζουν τις
μεγάλες ομάδες του εξωτερικού με έναν τυφλό οπαδισμό που θυμίζει κόντρα
Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού. Και το χειρότερο, βλέπουν πια το ποδόσφαιρο
με την ίδια αρρωστημένη ματιά όπως το δικό μας έκτρωμα που λέγεται
Superleague. Δεν έχω την απαίτηση να καταλάβουν ότι δεν τραβάω κανένα
ζόρι ούτε με την Μπαρτσελόνα ούτε με τη Ρεάλ ούτε με την Ατλέτικο (κι ας
είναι η συμπάθειά μου) και ότι απλώς εκφράζω την άποψή μου,
προσπαθώντας να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται. Απλώς να ξέρουν
ότι τα ειρωνικά και απαξιωτικά σχόλια, πολλές φορές γεμάτα...μίσος, δεν
με πείθουν ούτε για την ψυχραιμία τους ούτε για την αντικειμενικότητά
τους ώστε να μπορέσω να λάβω σοβαρά υπόψη και να σεβαστώ τις όποιες
αντιρρήσεις ή διαφωνίες.
Κλείνοντας, παραθέτω ένα πολύ ενδιαφέρον
λινκ από τη σελίδα της Marca. Καλοί οι υπολογισμοί στο κεφάλι αλλά με
αυτό το εργαλείο μπορείτε να κάνετε τις εκτιμήσεις σας και να δείτε προς
τα που πάει ο τίτλος (Για την ιστορία: οι δικοί μου υπολογισμοί έβγαλαν
Ρεάλ!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου