Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Ποιος μπορεί να ξεχάσει το κλάμα του Κουφούρ; (vids)

Με αφορμή το αποψινό Μάντσεστερ-Μπάγερν, ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος θυμάται το ξέσπασμα του Σάμουελ Κουφούρ, αμέσως μετά την επική ανατροπή της Γιουνάιτεντ στον τελικό του ‘99.
Με δύο γκολ στο 91’ και στο 93’, Σέριγχαμ και Σόλσκιερ έβαλαν το όνομά τους στην πιο τρελό σενάριο της ιστορίας του ποδοσφαίρου. Ακόμη και ο πιο σχιζοφρενής σεναριογράφος δε θα μπορούσε να σκαρφιστεί αυτό που διαδραματίστηκε στις 26 Μαϊου του 1999, στο Καμπ Νου. Κανείς δε θα ήταν ικανός να φανταστεί σε τελικό τέτοιο... end, που μόνο “happy’’ δεν ήταν για τους παίκτες της Μπάγερν Μονάχου.
Ποιο είναι όμως αυτό που θυμάται κανείς περισσότερο από εκείνο το παιχνίδι; Να με συγχωρέσετε, αλλά τίποτα δεν είναι στη μνήμη μου πιο έντονο από το κλάμα του Σάμουελ Κουφούρ, αμέσως μετά το σφύριγμα της λήξης. Ούτε οι... τούμπες του Σμάιχελ, ούτε τα τρελά πανηγύρια σε αγωνιστικό χώρο και εξέδρες από τους «μπέμπηδες», ούτε το αποσβολωμένο βλέμμα του Λόταρ Ματέους.
Αυτό το κλάμα ενός παιδιού (τότε) από την Γκάνα, που στα 23 του χρόνια έζησε τον απόλυτο ποδοσφαιρικό εφιάλτη, έμεινε στην ιστορία και στη μνήμη όσων - βλέποντας τον τελικό - προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί. Ήταν το απόλυτο ξέσπασμα. Ο Κουφούρ δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του, χτυπώντας με μανία το γρασίδι στον αγωνιστικό χώρο, μην μπορώντας να πιστέψει τι είχε συμβεί νωρίτερα.
Ο ίδιος είχε δώσει ότι είχε και δεν είχε για 93 λεπτά στο Καμπ Νου. Μάλιστα αναδείχθηκε MVP της αναμέτρησης. Πιστεύει όμως κανείς πως αυτό το βραβείο το στόλισε αμέσως στο ράφι του; Μάλλον θα έκανε πολύ καιρό για να μπορέσει, έστω και να το αντικρίσει. Το πιο πιθανό είναι να έβαλε μια φωτογραφία του Ότμαρ Χίτζφελντ στον τοίχο και να τη σημάδευε με βελάκια για μήνες.
Γιατί τα... βέλη του για πολλά χρόνια ο Κουφούρ τα έριχνε στον – τότε – προπονητή του. Η αντικατάσταση του Ματέους στο 80ο λεπτό ήταν καθοριστική για την εξέλιξη του ματς, σύμφωνα με τον γκανέζο, καθώς χωρίς τον ηγέτη, έμεινε «γυμνό» το κέντρο της άμυνας. Κι εκεί χτύπησε σαν... κόμπρα η Γιουνάιτεντ στις καθυστερήσεις, φτάνοντας στην επική ανατροπή.
Τα συναισθήματα του Κουφούρ εκείνο το βράδυ μάλλον είναι αδύνατο να τα προσδιορίσει και κυρίως να τα νιώσει κανείς. Μέσα σε δύο λεπτά έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του. Εδώ τη χάσαμε εμείς, που στο 1-1 πανηγυρίζαμε γιατί πιστεύαμε πως θα βλέπαμε ακόμη 30 λεπτά ποδοσφαιρικής πανδαισίας στην παράταση και στο 2-1 «απογοητευτήκαμε» γιατί αυτή η ποδοσφαιρική παράσταση τέλειωνε στο 93. Γι’αυτό όμως λέγεται ποδόσφαιρο, γι’αυτό είναι ο βασιλιάς των σπορ.
Υ.Γ. Στο πρώτο βίντεο από το 0:22 έως το 0:48 είναι οι αντιδράσεις του Κουφούρ και του Γιάνκερ μετά τον τελικό. Στο δεύτερο βίντεο θυμηθείτε ξανά το τελευταίο «τρελό» δίλεπτο εκείνης της αναμέτρησης.






Πηγή: gazzetta.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: