Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Ντόμπρος, μάγκας, ΠΡΟΠΟΝΗΤΑΡΑ, φίλος!!

Ο Τάσος Νικολογιάννης δεν γράφει για τον παίκτη και προπονητή Κυράστα! Γράφει για τον φίλο του Γιάννη που... έχασε πριν 10 χρόνια!  Από το 2004 και μετά η πρωταπριλιά είναι μία μαύρη μέρα για μένα. Ο Γιάννης Κυράστας έφυγε από κοντά μας από ιατρικά λάθη, που ΠΟΤΕ δεν βγήκαν στην επιφάνεια , το ποδόσφαιρο έγινε φτωχότερο και εγώ έχασα έναν από τους λίγους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ φίλους, που έκανα σε αυτό τον χώρο. Μου ζήτησαν να γράψω κάτι για τον Γιάννη. Μία ιστορία, που δεν είναι γνωστή.
Όλα αυτά τα χρόνια εχω γράψει πολλά πράγματα για τον Γιάννη. Πολλές ιστορίες ανέκδοτες. Σήμερα αυτό, που θέλω να πω είναι ότι ο Γιάννης μετά από τόσα χρόνια νοιώθω ότι είναι δίπλα μου , όποτε τον χρειαστώ. Οι ατέλειωτες συζητήσεις, που κάναμε για το ποδόσφαιρο, ήταν για μένα όχι ένα, η δύο, αλλά πολλά σεμινάρια. Η κάθε του λέξη είναι σφηνωμένη ακόμα στο μυαλό μου και με βοηθάει να βλέπω κάποια πράγματα στο ποδόσφαιρο, με το μάτι ….ενός προπονητή, άρα να μπορώ να κρίνω τους προπονητές από μία διαφορετική σκοπιά.
Μου εξηγούσε κάθε του σκέψη κάθε του κίνηση . Με τον Γιάννη σπάνια είχαμε την σχέση δημοσιογράφου, προπονητή. Δεν ήθελε να δημοσιοποιούνται οι σκέψεις του εγώ το σεβάστηκα, αλλά αυτό με βοήθησε στην πάροδο του χρόνου να διαβάζω τις σκέψεις των προπονητών, να μπαίνω στο μυαλό τους χωρίς απαραίτητα να μιλάω μαζί τους. Εχω γνωρίσει πολλούς προπονητές στην ζωή μου. Δεν θυμάμαι προπονητή να έχει τόσες πολλές συμπάθειες στα αποδυτήρια ακόμα και από παίκτες, που δεν έπαιζαν.
Είναι ο προπονητής, που έπαιξε ζώνη στην άμυνα στον Παναθηναϊκό αφήνοντας στην άκρη το μαν-του-μαν που τότε ήταν της μόδας…..Αν δεν έφευγε τόσο άδοξα από την ζωή είμαι σίγουρος , ότι θα επέστρεφε για τρίτη φορά στον Παναθηναϊκό, για να πάρει αυτό που εδικαιούτο(και του είχε στερήσει η παράγκα) , δηλαδή ένα πρωτάθλημα. Είχε αποσυρθεί από την προπονητική μετά από κείνη την ήττα από τον ΠΑΟΚ, αλλά αν ο Παναθηναϊκός του έκανε-αργότερα- πρόταση να επιστρέψει είμαι βέβαιος ότι θα επέστρεφε αρκεί να υπήρχε ένα σωστό πλάνο. Πχ σαν το σημερινό , που μοιάζει λίγο με την ομάδα του Κυράστα την περίοδο 1999-2000.
Λέω λίγο διότι τότε ο Γιάννης είχε και κάποιους πιο έμπειρους Ελληνες παίκτες. Του το έλεγα και τότε ότι «εισαι προπονηταράς» και μου απαντούσε γελώντας «σοβαρέψου». Το λέω και τώρα και θα το λέω. Ο Κυράστας ήταν είναι και θα είναι ΠΡΟΠΟΝΗΤΑΡΑ. Ας είναι καλά αυτοί οι …φωστήρες που τον «έφαγαν» από την ομάδα το 2001. Διότι ναι μεν ο Γιάννης έθεσε θέμα να φύγει, αλλά το έκανε διότι έβλεπε ότι του πριόνιζαν την καρέκλα οι τότε διοικούντες και το περιβάλλον τους. Και δικαιώθηκε με την απόφαση να φύγει μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ (εχοντας πετύχει πρόκριση στο τσάμπιονς λιγκ ξεπερνώντας και την Αρσεναλ στον όμιλο και εξασφαλίζοντας σαν πρώτος την πρόκριση στους «16» από την προτελευταία αγωνιστική κάτι που δεν έχει κάνει άλλη ελληνική ομάδα), όταν δεν προσπάθησε να τον κρατήσει κανένας από την τότε διοίκηση.
Για τον ποδοσφαιριστή Γιάννη Κυράστα που επίσης έζησα από κοντά, ένα έχω να πω. Δίδαξε από την δεκαετία του '80 πως παίζεται η θέση του λίμπερο στην άμυνα, εκεί που αγωνίστηκε στα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Για αυτό και δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι και σαν προπονητής στον Παναθηναϊκό βρήκε(μαζί με τον τότε συνεργάτη του Στράτο Αποστολάκη) για την άμυνα τον ….Δανό Κυράστα. Ο Ρενέ Χένρικσεν είναι ακόμα και σήμερα σημείο αναφοράς για τους σπουδαίους αμυντικούς που έχουν φορέσει την φανέλα του Παναθηναϊκού. Για τον άνθρωπο Γιάννη Κυράστα τι να πρωτοπώ.
Ντόμπρος, μάγκας, ειλικρινής, ασυμβίβαστος πάντα δίπλα στους λίγους αλλά πραγματικούς του φίλους, οικογενειάρχης με όλη την σημασία της λέξης. Όσα και χρόνια αν περάσουν δεν πρόκειται να τον ξεχάσω. Και από εκεί ψηλά που είναι είμαι βέβαιος, ότι θα θαυμάζει τον σημερινό Παναθηναϊκό του Γιάννη Αναστασίου.
Πηγή: gazzetta.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: