Η δική μου γνώμη είναι ότι ο Ολυμπιακός χθες δεν άξιζε να χάσει.
Δεν άξιζε και να κερδίσει, αλλά θεωρώ ότι μία ισοπαλία θα ήταν ένα αποτέλεσμα που θα απέδιδε περισσότερο ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, με βάσει τις ευκαιρίες των δύο ομάδων και την προσπάθεια της μίας να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο, χωρίς όμως και να τα καταφέρνει στο ζητούμενο για ντέρμπι βαθμό. Ο ΠΑΟΚ έκλεψε το τρίποντο γιατί έπαιξε πιο έξυπνα, ήταν σχεδόν άριστος στις αντεπιθέσεις και τυχερός σε κάποιες στιγμές, όταν με τον γκολκίπερ του εκτός φάσης η μπάλα έφευγε λίγο άουτ. Όταν, όμως, παίζεις στο γήπεδό σου, είσαι κατώτερος των περιστάσεων σε ένα τέτοιο παιχνίδι και αποδεικνύεται ότι δεν το έχεις διαβάσεις και καλά, ασφαλώς και είναι μέσα στο πρόγραμμα και η ήττα.
Εδώ και εβδομάδες ολόκληρες γράφω εδώ στο gazzetta ότι το φετινό πρωτάθλημα θα είναι πάρα πολύ δύσκολο για τον Ολυμπιακό κι ότι ο ΠΑΟΚ θα το κτυπήσει άγρια. Έβλεπα τα σχόλια των φίλων του Ολυμπιακού από κάτω, να είναι του στιλ, «έλα μωρέ, άντε φέτος να το πάρουμε λίγο πιο δύσκολα»…Και θα φανεί κι από τα δύο παιχνίδια του σε Αγρίνιο και Τρίπολη, αν θα μπει κι ο Παναθηναϊκός στο κόλπο, έχοντας στο β΄ γύρο στη Λεωφόρο και Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, την στιγμή μάλιστα που ο Ολυμπιακός στο β΄ γύρο έχει έξω και τον ΠΑΟΚ…
Να σας πω τι με ανησυχεί περισσότερο; Γιατί δεν θέλω να επικεντρωθώ στο δένδρο, δηλαδή στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά στο δάσος.
Λοιπόν αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι συμπληρώνεται μιάμιση σεζόν κι ο Ολυμπιακός σπανιότατα μπορεί να καθαρίσει παιχνίδια του στο τέλος του;, σε αυτό που λέμε το κρίσιμο φινάλε. Δηλαδή, να του έχει στραβώσει ρε παιδί μου ένα ματς, αλλά στο τέλος να έχει καταφέρει τον στόχο του. Να έχει βάλει ένα γκολ μετά το 70’-80’ και να έχει πάρει το αποτέλεσμα. Δεν λέω να είσαι 2-0 και να το πας στο τέλος 4-0. Λέω να χρειάζεσαι πραγματικά ένα καθοριστικό γκολ.
Πάρτε ένα ένα τα παιχνίδια του Ολυμπιακού πέρσι και φέτος.
Βλέπεις χάνει στο Περιστέρι 0-1, χάνει στη Μάλμε 0-1, είναι 0-0 στην Τρίπολη, χάνει 2-3 στο Τορίνο, χάνει 1-2 από τον ΠΑΟΚ. Του χρειάζονταν ένα γκολ σε αυτά τα πέντε παιχνίδια για να πάρει αποτέλεσμα. Ποτέ δεν το έβαλε. Αντίθετα, έφαγε κι ένα δεύτερο στο 82’ από τη Μάλμε. Όπως έφαγε στο 79’ γκολ κι ισοφαρίστηκε στο Αγρίνιο, όπου κέρδιζε 1-0…
Μόλις μία φορά φέτος, στο 3-2 με τον Εργοτέλη, με το γκολ στο 90’, έκανε εξαίρεση στον κανόνα. Ένα Εργοτέλη που είναι η μοναδική ομάδα του πρωταθλήματος, που ακόμη δεν έχει νίκη εντός έδρας…
Πέρσι ήταν κάτι το διαφορετικό, στο συγκεκριμένο κομμάτι;
Έχανε 0-3 στο Μάντσεστερ. Ένα γκολ ήθελε για να περάσει στους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ. Έχανε 0-1 στην Τούμπα. Ένα γκολ ήθελε για να περάσει στον τελικό. Σε δύο ματς με τον Ατρόμητο και σε ένα στο Αγρίνιο ήταν στο 0-0. Ένα γκολ ήθελε για να τα κερδίσει.
Κι όχι μόνο δεν έκανε ένα γκολ, αλλά έφαγε γκολ στο 89’ κι έχασε από την Παρί 1-2, έφαγε γκολ στο 84’ κι ισοφαρίστηκε από την Μπενφίκα 1-1, έφαγε γκολ στο 84’ κι έχασε στην Τούμπα και για το πρωτάθλημα 1-2, έφαγε γκολ στο 93΄ κι έχασε στην Τρίπολη 1-2.
Μία ήταν η εξαίρεση. Πολύ γλυκιά, έως ηδονική, με το 1-0 στη Λεωφόρο στο 90’. Αλλά μία.
Που θέλω να καταλήξω: Αν ο Ολυμπιακός έχει καθαρίσει ένα παιχνίδι του ως το 60’-70’ όλα καλά. Αν, όμως, είναι πίσω στο σκορ σε εκείνο το διάστημα η, είναι ισόπαλος, έχει τρομακτικές δυσκολίες στο να πάρει το αποτέλεσμα. Για την ακρίβεια δεν το παίρνει σχεδόν ποτέ.
Γιατί; Ας το βρουν αυτοί που πρέπει. Δεν έχει εναλλακτικό πλάνο για την στραβή; Δεν έχει τις απαιτούμενες αντοχές; Είναι θέμα ψυχολογίας;
Ας κοιτάξουν μέσα στο Ρέντη, ο προπονητής κι οι παίκτες, να το λύσουν, δουλεύοντας πολύ καλύτερα και πολύ περισσότερο, αλλά και βγάζοντας άλλη νοοτροπία μέσα στο γήπεδο. Διαφορετικά…
Δεν άξιζε και να κερδίσει, αλλά θεωρώ ότι μία ισοπαλία θα ήταν ένα αποτέλεσμα που θα απέδιδε περισσότερο ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, με βάσει τις ευκαιρίες των δύο ομάδων και την προσπάθεια της μίας να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο, χωρίς όμως και να τα καταφέρνει στο ζητούμενο για ντέρμπι βαθμό. Ο ΠΑΟΚ έκλεψε το τρίποντο γιατί έπαιξε πιο έξυπνα, ήταν σχεδόν άριστος στις αντεπιθέσεις και τυχερός σε κάποιες στιγμές, όταν με τον γκολκίπερ του εκτός φάσης η μπάλα έφευγε λίγο άουτ. Όταν, όμως, παίζεις στο γήπεδό σου, είσαι κατώτερος των περιστάσεων σε ένα τέτοιο παιχνίδι και αποδεικνύεται ότι δεν το έχεις διαβάσεις και καλά, ασφαλώς και είναι μέσα στο πρόγραμμα και η ήττα.
Εδώ και εβδομάδες ολόκληρες γράφω εδώ στο gazzetta ότι το φετινό πρωτάθλημα θα είναι πάρα πολύ δύσκολο για τον Ολυμπιακό κι ότι ο ΠΑΟΚ θα το κτυπήσει άγρια. Έβλεπα τα σχόλια των φίλων του Ολυμπιακού από κάτω, να είναι του στιλ, «έλα μωρέ, άντε φέτος να το πάρουμε λίγο πιο δύσκολα»…Και θα φανεί κι από τα δύο παιχνίδια του σε Αγρίνιο και Τρίπολη, αν θα μπει κι ο Παναθηναϊκός στο κόλπο, έχοντας στο β΄ γύρο στη Λεωφόρο και Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, την στιγμή μάλιστα που ο Ολυμπιακός στο β΄ γύρο έχει έξω και τον ΠΑΟΚ…
Να σας πω τι με ανησυχεί περισσότερο; Γιατί δεν θέλω να επικεντρωθώ στο δένδρο, δηλαδή στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά στο δάσος.
Λοιπόν αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι συμπληρώνεται μιάμιση σεζόν κι ο Ολυμπιακός σπανιότατα μπορεί να καθαρίσει παιχνίδια του στο τέλος του;, σε αυτό που λέμε το κρίσιμο φινάλε. Δηλαδή, να του έχει στραβώσει ρε παιδί μου ένα ματς, αλλά στο τέλος να έχει καταφέρει τον στόχο του. Να έχει βάλει ένα γκολ μετά το 70’-80’ και να έχει πάρει το αποτέλεσμα. Δεν λέω να είσαι 2-0 και να το πας στο τέλος 4-0. Λέω να χρειάζεσαι πραγματικά ένα καθοριστικό γκολ.
Πάρτε ένα ένα τα παιχνίδια του Ολυμπιακού πέρσι και φέτος.
Βλέπεις χάνει στο Περιστέρι 0-1, χάνει στη Μάλμε 0-1, είναι 0-0 στην Τρίπολη, χάνει 2-3 στο Τορίνο, χάνει 1-2 από τον ΠΑΟΚ. Του χρειάζονταν ένα γκολ σε αυτά τα πέντε παιχνίδια για να πάρει αποτέλεσμα. Ποτέ δεν το έβαλε. Αντίθετα, έφαγε κι ένα δεύτερο στο 82’ από τη Μάλμε. Όπως έφαγε στο 79’ γκολ κι ισοφαρίστηκε στο Αγρίνιο, όπου κέρδιζε 1-0…
Μόλις μία φορά φέτος, στο 3-2 με τον Εργοτέλη, με το γκολ στο 90’, έκανε εξαίρεση στον κανόνα. Ένα Εργοτέλη που είναι η μοναδική ομάδα του πρωταθλήματος, που ακόμη δεν έχει νίκη εντός έδρας…
Πέρσι ήταν κάτι το διαφορετικό, στο συγκεκριμένο κομμάτι;
Έχανε 0-3 στο Μάντσεστερ. Ένα γκολ ήθελε για να περάσει στους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ. Έχανε 0-1 στην Τούμπα. Ένα γκολ ήθελε για να περάσει στον τελικό. Σε δύο ματς με τον Ατρόμητο και σε ένα στο Αγρίνιο ήταν στο 0-0. Ένα γκολ ήθελε για να τα κερδίσει.
Κι όχι μόνο δεν έκανε ένα γκολ, αλλά έφαγε γκολ στο 89’ κι έχασε από την Παρί 1-2, έφαγε γκολ στο 84’ κι ισοφαρίστηκε από την Μπενφίκα 1-1, έφαγε γκολ στο 84’ κι έχασε στην Τούμπα και για το πρωτάθλημα 1-2, έφαγε γκολ στο 93΄ κι έχασε στην Τρίπολη 1-2.
Μία ήταν η εξαίρεση. Πολύ γλυκιά, έως ηδονική, με το 1-0 στη Λεωφόρο στο 90’. Αλλά μία.
Που θέλω να καταλήξω: Αν ο Ολυμπιακός έχει καθαρίσει ένα παιχνίδι του ως το 60’-70’ όλα καλά. Αν, όμως, είναι πίσω στο σκορ σε εκείνο το διάστημα η, είναι ισόπαλος, έχει τρομακτικές δυσκολίες στο να πάρει το αποτέλεσμα. Για την ακρίβεια δεν το παίρνει σχεδόν ποτέ.
Γιατί; Ας το βρουν αυτοί που πρέπει. Δεν έχει εναλλακτικό πλάνο για την στραβή; Δεν έχει τις απαιτούμενες αντοχές; Είναι θέμα ψυχολογίας;
Ας κοιτάξουν μέσα στο Ρέντη, ο προπονητής κι οι παίκτες, να το λύσουν, δουλεύοντας πολύ καλύτερα και πολύ περισσότερο, αλλά και βγάζοντας άλλη νοοτροπία μέσα στο γήπεδο. Διαφορετικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου