Παίρνεις τα φύλλα της στατιστικής του ημιχρόνου και του τελικού
αποτελέσματος. Τα συγκρίνεις. Δε χρειάζεσαι περισσότερα από 60
δευτερόλεπτα για να καταλάβεις τι άλλαξε στο δεύτερο ημίχρονο.
Η Αρμάνι πέτυχε 23 πόντους με 6/18 δίποντα, 2/12 τρίποντα και 5/13 βολές.
Ο Ολυμπιακός από την άλλη πέτυχε 42 πόντους με 6/14 δίποντα, 7/13 τρίποντα και 9/12 βολές. Επίσης οι «ερυθρόλευκοι»… νίκησαν στα ριμπάουντ με 25-17 και στις ασίστ με 15-4.
Μόνο στο δεύτερο ημίχρονο τα παραπάνω νούμερα… Καταλαβαίνετε λοιπόν.
Ο Ολυμπιακός όταν τρέχει στο ανοικτό γήπεδο είναι απολαυστικός και με την Αρμάνι έτρεξε πολλές φορές διότι η άμυνά του έμοιαζε με τανάλια που σου σφίγγει το λαιμό και σε σκάει.
Το κλειδί της υπόθεσης στη φετινή πορεία του Ολυμπιακού ακούστηκε άλλη μία φορά από τα χείλη του Γιάννη Σφαιρόπουλου στη συνέντευξη Τύπου, «από την άμυνα βρίσκεις ρυθμό στην επίθεση». Αυτό είναι το μυστικό στο σύγχρονο μπάσκετ. Δεν είναι το μοναδικό. Μία ομάδα πρέπει να έχει και τον παίκτη που θα περνάει όποιον θέλει (Σπανούλη), αυτόν που θα μπαίνει να αλλάζει το ρυθμό (Σλούκα), τον χαμάλη (Κατσίβελη), τον αφανή (Λοτζέσκι), τον σκληρό (Ντάρντεν), τον θρασύ (Λαφαγέτ), αυτόν που βλέπουν οι άλλοι και σφίγγουν τα δόντια όταν πονάνε (Πρίντεζη), αυτόν που μένει άποντος αλλά προσπαθεί πίσω (Μάντζαρης), αυτόν που όταν του μπει το πρώτο σουτ μεταμορφώνεται σε πρωταγωνιστή (Πέτγουεϊ), αυτόν που βουτάει στο παρκέ όποτε χρειαστεί (Χάντερ), αυτόν που δε φοβάται κανέναν και τίποτα (Ντάνστον).
Μία ομάδα χρειάζεται πολλά και ο Ολυμπιακός έχει ήδη το «πολλά» και δουλεύει για το «περισσότερα».
Δε χρειάζεται ενθουσιασμός πάντως. Αυτά είναι για τον κόσμο και μόνο. Η ομάδα πέτυχε μία νίκη στο Top 16 και έκανε το 2/2. Δεν πήρε κανά τίτλο. Πρωταρχικός στόχος του Ολυμπιακού δεν είναι η κατάταξη, αλλά η πρόκριση. Δεν το λέω εγώ, αλλά οι ίδιοι. Σύμφωνοι, άπαντες έχουν στο μυαλό τους το πλεονέκτημα της έδρας στα play off και ξέρουν και πόσο σημαντικό είναι. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να παραμείνουν ταπεινοί και να κρατήσουν και τον κόσμο τους προσγειωμένο. Αν και αυτό είναι δύσκολο όταν παίζεις τέτοια μπασκετάρα όπως στο δεύτερο ημίχρονο με την Αρμάνι.
Για να σας προλάβω… Ναι, η Αρμάνι είναι κακή ομάδα. Πιστεύω θα τερματίσει τελευταία. Αλλά οι 23 πόντοι διαφοράς είναι υπερβολικοί για αυτό το επίπεδο (έφτασε και 27 κάποια στιγμή). Δεν είναι καθόλου εύκολο.
ΥΓ: Το ωραιότερο καλάθι του ματς ήταν το τρίποντο του Κατσίβελη. Βρείτε τη φάση στο διαδίκτυο και δείτε πόσες πάσες αλλάζουν και πόσο γρήγορα. Η μπάλα ακούμπησε σε όλους τους παίκτες, μετακινήθηκε ταχύτατα από τη μία πλευρά στην άλλη κι ενώ νωρίτερα υπήρχαν παίκτες με καλές προϋποθέσεις για να εκτελέσουν. Τελικά έφτασε στον Κατσίβελη στην άλλη γωνία και αυτός το… χλάτσωσε.
ΥΓ 2: Γιώργο Μπαρτζώκα η μεταγραφή του Ματ Λοτζέσκι πιστώνεται σε σένα και μόνο. Ο τύπος είναι παικταράς!!! 12 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ και μηδέν λάθη σε 24’. Μπράβο και στον Ματ και στον Μπαρτζώκα που τον έφερε και συους Αγγελόπουλους που τον ανανέωσαν.
ΥΓ 3: Ο Σλούκας μήπως είναι ο καλύτερος 6ος παίκτης της διοργάνωσης μέχρι τώρα; Διαβάζει το παιχνίδι όσο είναι στο παρκέ και μπαίνει αλλάζοντας το ρυθμό. Σκοράρει, δημιουργεί, κάνει τα πάντα. Άντε να γίνει και ραντεβού με τον ατζέντη του να ανανεώσει κι αυτός.
ΥΓ 4: Η βουτιά του Χάντερ στην τελευταία περίοδο και ο τρόπος που πασάρει ενώ είναι ανάσκελα, στον Σπανούλη είναι αυτό που θέλει να βλέπει ο οπαδός του Ολυμπιακού στο παρκέ.
ΥΓ 5: Στο πρώτο δίλεπτο του ματς ο Σπανούλης παίζει μία φορά άμυνα από μπροστά τον Τζεντίλε, στη συνέχεια του κόβει τον διάδρομο και σε τρίτη φάση δίνει άριστη βοήθεια και κερδίζει επιθετικό φάουλ από τον Σάμουελς. Όταν τα κάνει ο συγκεκριμένος αυτά, δε γίνεται να μην τα κάνουν οι άλλοι.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Η Αρμάνι πέτυχε 23 πόντους με 6/18 δίποντα, 2/12 τρίποντα και 5/13 βολές.
Ο Ολυμπιακός από την άλλη πέτυχε 42 πόντους με 6/14 δίποντα, 7/13 τρίποντα και 9/12 βολές. Επίσης οι «ερυθρόλευκοι»… νίκησαν στα ριμπάουντ με 25-17 και στις ασίστ με 15-4.
Μόνο στο δεύτερο ημίχρονο τα παραπάνω νούμερα… Καταλαβαίνετε λοιπόν.
Ο Ολυμπιακός όταν τρέχει στο ανοικτό γήπεδο είναι απολαυστικός και με την Αρμάνι έτρεξε πολλές φορές διότι η άμυνά του έμοιαζε με τανάλια που σου σφίγγει το λαιμό και σε σκάει.
Το κλειδί της υπόθεσης στη φετινή πορεία του Ολυμπιακού ακούστηκε άλλη μία φορά από τα χείλη του Γιάννη Σφαιρόπουλου στη συνέντευξη Τύπου, «από την άμυνα βρίσκεις ρυθμό στην επίθεση». Αυτό είναι το μυστικό στο σύγχρονο μπάσκετ. Δεν είναι το μοναδικό. Μία ομάδα πρέπει να έχει και τον παίκτη που θα περνάει όποιον θέλει (Σπανούλη), αυτόν που θα μπαίνει να αλλάζει το ρυθμό (Σλούκα), τον χαμάλη (Κατσίβελη), τον αφανή (Λοτζέσκι), τον σκληρό (Ντάρντεν), τον θρασύ (Λαφαγέτ), αυτόν που βλέπουν οι άλλοι και σφίγγουν τα δόντια όταν πονάνε (Πρίντεζη), αυτόν που μένει άποντος αλλά προσπαθεί πίσω (Μάντζαρης), αυτόν που όταν του μπει το πρώτο σουτ μεταμορφώνεται σε πρωταγωνιστή (Πέτγουεϊ), αυτόν που βουτάει στο παρκέ όποτε χρειαστεί (Χάντερ), αυτόν που δε φοβάται κανέναν και τίποτα (Ντάνστον).
Μία ομάδα χρειάζεται πολλά και ο Ολυμπιακός έχει ήδη το «πολλά» και δουλεύει για το «περισσότερα».
Δε χρειάζεται ενθουσιασμός πάντως. Αυτά είναι για τον κόσμο και μόνο. Η ομάδα πέτυχε μία νίκη στο Top 16 και έκανε το 2/2. Δεν πήρε κανά τίτλο. Πρωταρχικός στόχος του Ολυμπιακού δεν είναι η κατάταξη, αλλά η πρόκριση. Δεν το λέω εγώ, αλλά οι ίδιοι. Σύμφωνοι, άπαντες έχουν στο μυαλό τους το πλεονέκτημα της έδρας στα play off και ξέρουν και πόσο σημαντικό είναι. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να παραμείνουν ταπεινοί και να κρατήσουν και τον κόσμο τους προσγειωμένο. Αν και αυτό είναι δύσκολο όταν παίζεις τέτοια μπασκετάρα όπως στο δεύτερο ημίχρονο με την Αρμάνι.
Για να σας προλάβω… Ναι, η Αρμάνι είναι κακή ομάδα. Πιστεύω θα τερματίσει τελευταία. Αλλά οι 23 πόντοι διαφοράς είναι υπερβολικοί για αυτό το επίπεδο (έφτασε και 27 κάποια στιγμή). Δεν είναι καθόλου εύκολο.
ΥΓ: Το ωραιότερο καλάθι του ματς ήταν το τρίποντο του Κατσίβελη. Βρείτε τη φάση στο διαδίκτυο και δείτε πόσες πάσες αλλάζουν και πόσο γρήγορα. Η μπάλα ακούμπησε σε όλους τους παίκτες, μετακινήθηκε ταχύτατα από τη μία πλευρά στην άλλη κι ενώ νωρίτερα υπήρχαν παίκτες με καλές προϋποθέσεις για να εκτελέσουν. Τελικά έφτασε στον Κατσίβελη στην άλλη γωνία και αυτός το… χλάτσωσε.
ΥΓ 2: Γιώργο Μπαρτζώκα η μεταγραφή του Ματ Λοτζέσκι πιστώνεται σε σένα και μόνο. Ο τύπος είναι παικταράς!!! 12 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ και μηδέν λάθη σε 24’. Μπράβο και στον Ματ και στον Μπαρτζώκα που τον έφερε και συους Αγγελόπουλους που τον ανανέωσαν.
ΥΓ 3: Ο Σλούκας μήπως είναι ο καλύτερος 6ος παίκτης της διοργάνωσης μέχρι τώρα; Διαβάζει το παιχνίδι όσο είναι στο παρκέ και μπαίνει αλλάζοντας το ρυθμό. Σκοράρει, δημιουργεί, κάνει τα πάντα. Άντε να γίνει και ραντεβού με τον ατζέντη του να ανανεώσει κι αυτός.
ΥΓ 4: Η βουτιά του Χάντερ στην τελευταία περίοδο και ο τρόπος που πασάρει ενώ είναι ανάσκελα, στον Σπανούλη είναι αυτό που θέλει να βλέπει ο οπαδός του Ολυμπιακού στο παρκέ.
ΥΓ 5: Στο πρώτο δίλεπτο του ματς ο Σπανούλης παίζει μία φορά άμυνα από μπροστά τον Τζεντίλε, στη συνέχεια του κόβει τον διάδρομο και σε τρίτη φάση δίνει άριστη βοήθεια και κερδίζει επιθετικό φάουλ από τον Σάμουελς. Όταν τα κάνει ο συγκεκριμένος αυτά, δε γίνεται να μην τα κάνουν οι άλλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου