Να 'χεις τις γνωστές «τρύπες» στο ρόστερ, να δέχεσαι τρίποντο από τον
Χουέρτας με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο, να προέρχεσαι από μια πολύ
βαριά ήττα από τον ΠΑΟΚ και να χάνεις στις λεπτομέρειες από την
Μπαρτσελόνα, τότε αν μη τι άλλο δικαιούσαι να συγκαταλέγεις το
αποτέλεσμα στις λεγόμενες... καλές ήττες.Ο Παναθηναϊκός έκανε την καλύτερη εμφάνισή του σε εκτός έδρας ματς, άλλαξε το «τσιπάκι» μέσα σε λίγες ημέρες και κατάφερε για μια ακόμη χρονιά να τρομάξει την Μπαρτσελόνα που βλέπει πράσινο και σκέφτεται «τι έχω να περάσω πάλι...».
Με σωστή προσέγγιση στο ματς, τον Ιβάνοβιτς να ρισκάρει και παίκτες - κλειδιά να θυμίζουν την κατάσταση που ήταν προ διμήνου, ο Παναθηναϊκός μπορούσε να διεκδικήσει τη νίκη, αν στα τελευταία δύο λεπτά είχε πιο «καθαρό» μυαλό και δεν έκανε τρία απανωτά λάθη. Η απώλεια της μπάλας από τα χέρια του Διαμαντίδη, το βιαστικό τρίποντο του Σλότερ στο -4 και η λάθος πάσα του Μπατίστα στον αιφνιδιασμό, έκριναν ουσιαστικά το ματς.
Ο Ιβάνοβιτς αντιλήφθηκε πως η δική του φροντ λάιν δεν έφτανε για να τα βάλει με την καλύτερη τριάδα ψηλών στην Ευρωλίγκα και αποφάσισε να αυξήσει την ταχύτητα, με τον κίνδυνο να πάει σε υψηλό σκορ. Για πολύ μεγάλο διάστημα πέτυχε τον στόχο του, δεν επέτρεψε στην Μπαρτσελόνα να πάει σε κλασικό παιχνίδι «πέντε εναντίον πέντε» και δεν ήταν λίγες οι φορές που οι Μπατίστα, Γκίστ έτρεχαν σαν γκαρντ στον αιφνιδιασμό.
Η μαγιά χάλασε στην γ' περίοδο, όταν ο Παναθηναϊκός έκλεισε παραπάνω απ' ό,τι έπρεπε στη ρακέτα, καθυστέρησε σε πολλές περιστροφές στην άμυνα κι έδωσε την ευκαιρία στον Χουέρτας να τεστάρει την αυτοπεποίθησή του. Εβαλε το πρώτο, ακολούθησε το δεύτερο και τελικά σταμάτησε στο 6/6, που είναι από μόνο του παράλογο, ακόμη κι αν είσαι ο κορυφαίος σουτέρ στον κόσμο.
Παρ' ολ' αυτά, ο Παναθηναϊκός δεν έχασε από τον Βραζιλιάνο, επέστρεψε στο σκορ κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος του από αυτά το παιχνίδι, καθώς είχε τις αντοχές να πλησιάσει στον πόντο, με τον Νέλσον να είναι αρχή και φινάλε σε άμυνα και επίθεση. Κι αν ο Αμερικανός είναι το πρώτο μεγάλο κέρδος, το δεύτερο είναι ο Μπατίστα που θύμισε τον παίκτη που είδαμε στο ξεκίνημα της περιόδου.
Και δυο λόγια για την απόφαση του αθλητικού δικαστή...
Για τον Γιαννακόπουλο:
Οφειλε εδώ και καιρό να έχει αντιληφθεί πως ουδείς είναι πάνω από τους
νόμους και τους κανονισμούς. Το έκανε μία, το έκανε δύο, μέχρι και το
βραβείο του πρωταθλητή παρέλαβε από τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ όντας
τιμωρημένος από τη θέση των επισήμων.
Το πρωτάθλημα και το Κύπελλο διεξάγονται με προκηρύξεις και
κανονισμούς που οι ίδιες οι ομάδες έχουν συμφωνήσει ή έχουν αποδεχτεί
στο ξεκίνημα της σεζόν. Από την στιγμή που τις αποδέχεσαι, οφείλεις να
τις σέβεσαι και να τις εφαρμόζεις, όσο άδικες κι αν πιστεύεις πως
είναι.Σαφέστατα και η απόφαση αυτή είναι παντελώς άδικη για τον Ιβάνοβιτς, τους παίκτες του και τον κόσμο του Παναθηναϊκού που χάρηκε μια ΠΑΝΑΞΙΑ νίκη επί του «αιωνίου» αντιπάλου, αλλά βασίζεται σε κανονισμό που οι ίδιες οι ομάδες έχουν αποδεχτεί, όσο παράλογος κι αν φαίνεται σε κάποιους.
Για τον Ολυμπιακό: Θα είναι κάτι παραπάνω από γελοίο, αν αποφασίσει να διεκδικήσει επί ίσοις όροις το Κύπελλο Ελλάδας. Είναι θέμα της διοίκησης και μόνο να βρει τον τρόπο να προστατεύσει το πρεστίζ και το κύρος του συλλόγου, αρνούμενη να διεκδικήσει ένα τρόπαιο που δεν το αξίζει.
Τα περί «βαθμολογικών επιπτώσεων», «κυρώσεων» κλπ τα γνώριζαν πολύ καλά στον Ολυμπιακό, όταν έκαναν την καταγγελία με σκοπό να φτάσουν σε μια απόφαση σαν τη σημερινή. Οταν αποφασίζεις να βάλεις «τέλος στην ανομία» για έναν παράγοντα που δεν σέβεται τον κανονισμό, τότε οφείλεις εσύ με την σειρά σου να σεβαστείς αυτό που γράφει το ταμπλό, δηλαδή τον δικαιότατο αποκλεισμό σου από αυτή τη διοργάνωση.
Κι αν το κόστος είναι μεγάλο, οφείλεις να το γνωρίζεις και υποχρεούσαι να το σηκώσεις στην πλάτη σου, όταν διοικείς μια μεγάλη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου