Για
πρώτη φορά στην ιστορία της, η Παλαιστίνη θα λάβει μέρος σε ένα μεγάλο
ποδοσφαιρικό τουρνουά, σκορπίζοντας ενθουσιασμό σε έναν κόσμο που παρά
τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του, λατρεύει τη
μπάλα. Το 2014 κατέκτησε το Challenge Cup, εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή
της στη διοργάνωση και ετοιμάζεται να κοιτάξει στα μάτια ομάδες με
μεγαλύτερη παράδοση και φυσικά καλύτερες προοπτικές. Το αθλητικό μέρος
φυσικά δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των Παλαιστίνιων. Όμως, όπως
τονίζει στο FourFourTwo του gazzetta.gr ο Μαχμούντ Εΐντ, μπορεί να βοηθήσει τη χώρα να στείλει το μήνυμα της για ελευθερία.
Ο 21χρονος Εΐντ γεννήθηκε στη Ράμαλα, ωστόσο μεγάλωσε στη Σουηδία. Ενσωματώθηκε στην τοπική κοινωνία χωρίς ποτέ να ξεχάσει τις ρίζες του και τα προβλήματα του λαού του. Έτσι, όταν του δόθηκε η ευκαιρία να πάρει μέρος στην Εθνική Παλαιστίνης δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Ο επιθετικός της Νικόπινγκς ετοιμάζεται για το Asian Cup και μιλάει στο gazzetta.gr για το όνειρο του. Όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά για ολόκληρη την Παλαιστίνη.
To 2014 η Παλαιστίνη έκανε μια πολύ καλή χρονιά στην ποδοσφαιρική της ιστορία και κατέκτησε το Challenge Cup, παρά τους βομβαρδισμούς της Γάζας. Τι ήταν εκείνο που βοήθησε την ομάδα να εξελιχθεί;
«Η Παλαιστίνη είναι μια ομάδα που αντλεί δύναμη από τον λαό της, απλά επειδή οι παίκτες είναι μέρος του. Όσο περισσότερες δυσκολίες περνάμε, τόσο πιο αποφασισμένοι γινόμαστε, προκειμένου να τα πάμε καλύτερα στο γήπεδο και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους στη χώρα μας να ξαναβρούν τα χαμόγελά τους».
Λένε ότι οι κάτοικοι της Γάζας είναι τρελοί με το ποδόσφαιρο. Είναι αλήθεια; Έχουν την δυνατότητα να δουν και να παίξουν ποδόσφαιρο;
«Πράγματι, η Γάζα είναι το ποδοσφαιρικό μας εργοστάσιο. Έχουμε αρκετούς στην ομάδα, επειδή παίζουν στο Πρωτάθλημα της Δυτικής Όχθης. Δυστυχώς, λόγω του αποκλεισμού, αυτοί που παραμένουν στη Γάζα δεν μπορούν να παίξουν στην Εθνική, ακόμα κι αν η ομάδα προπονείται στη Δυτική Όχθη. Το Ισραήλ δεν το επιτρέπει».
Για ένα παιδί από την Παλαιστίνη, το ποδόσφαιρο αποτελεί όχημα για να αλλάξει τη ζωή του;
«Φυσικά μπορεί να αλλάξει τη ζωή του. Τα πράγματα μπορούν να εξελιχθούν γρήγορα στον ποδοσφαιρικό κόσμο. Μερικές φορές αρκεί να παίξεις καλά μπροστά στα μάτια ενός σκάουτ και εκεί που οι τσέπες σου είναι άδειες να γεμίσουν».
Πόσο εύκολο είναι για έναν Παλαιστίνιο να παίξει ποδόσφαιρο στο Ισραήλ;
«Υπάρχουν παλαιστινιακές ομάδες, η Σακχνίν για παράδειγμα, μέσα σε αυτό που αποκαλείται κράτος το Ισραήλ και ανταγωνίζονται εκεί. Οι Παλαιστίνιοι από τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και από μέρη της Ιερουσαλήμ παίζουν στο παλαιστινιακό Πρωτάθλημα και δεν ενδιαφέρονται να παίξουν εκτός συνόρων. Ακόμα κι αν το ήθελαν, οι δυνάμεις κατοχής δεν θα το επέτρεπαν».
Είχες την ευκαιρία να παίξεις με τις μικρές ομάδες της Σουηδίας. Γιατί επέλεξες την Παλαιστίνη;
«Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Μου έδειξαν από νωρίς ενδιαφέρον και μου προσέφεραν την ευκαιρία να παίξω διεθνείς αγώνες και να αντιπροσωπεύσω αυτό του οποίου είμαι μέλος. Με πήραν τηλέφωνο και με ρώτησαν και απάντησα αμέσως ναι, επειδή θέλω να βοηθήσω και να στηρίξω τη χώρα μου. Και να κάνω περήφανη την οικογένειά μου».
Τι προβλήματα έχετε ως Εθνική, λόγω της κατάστασης με το Ισραήλ;
«Μερικοί παίκτες δεν μπορούν να βγουν και να παίξουν σε κάποιες χώρες, γιατί το Ισραήλ θα τους πάρει την ιθαγένεια. Κάθε φορά που οι παίκτες βγαίνουν από τη χώρα ή μπαίνουν στην Παλαιστίνη, πρέπει να περιμένουν πολλές ώρες, επειδή ψάχνουν εξονυχιστικά τις τσάντες και κάνουν πολλές ερωτήσεις, πάντοτε κάνοντας διακρίσεις. Και φυσικά είμαστε ένας λυπημένος λαός, που πρέπει να ανεχτούμε πολλά. Αυτό δεν βοηθάει τους ανθρώπους μας να σκεφτούν διαφορετικά και για εμάς έχει να κάνει με το να του δείξουμε τι σκεφτόμαστε, αν και δεν είμαστε στο πλευρό τους. Εγώ το κάνω μόνο για τον λαό μας. Θέλουμε να τους δώσουμε κάτι πίσω, θέλουμε να δείξουμε την αγάπη μας στον αγωνιστικό χώρο όταν φορούμε τη φανέλα της Παλαιστίνης και με τιμή δείχνουμε σε όλο τον κόσμο ότι είμαστε εδώ. Και εδώ θα μείνουμε».
Έχουμε διαβάσει αρκετές ιστορίες για περιπέτειες ποδοσφαιριστών...
«Ναι, υπάρχουν πολλές. Για παράδειγμα ένας ποδοσφαιριστής που αναμενόταν να ενσωματωθεί στην ομάδα μας στην Αυστραλία πριν από δύο μέρες, δεν του επέτρεψαν να βγει από τη χώρα. Ωστόσο, δεν υπάρχει σύγκριση με τα όσα γίνονταν πριν. Ολόκληρες ομάδες επέστρεφαν πίσω πριν από σημαντικά ματς, απογοητεύοντας τον κόσμο. Ακόμα και ο βοηθός προπονητή μας, ο Σαέμπ Τζεντέγια, είδε το σπίτι του στη Γάζα να βομβαρδίζεται φέτος και γλίτωσε από βέβαιο θάνατο. Ολόκληρη η γειτονιά του καταστράφηκε και κόσμος σφαγιάστηκε».
Σε τοπικό επίπεδο πώς είναι τα πράγματα στην Παλαιστίνη, όσον αφορά το ποδόσφαιρο;
«Το ποδόσφαιρο στην Παλαιστίνη γίνεται όλο και καλύτερο. Ίσως δεν υπάρχουν οι ίδιες ευκαιρίες με την Ευρώπη, αλλά έχουν ό,τι χρειάζονται. Συνεχώς βελτιώνονται τα πράγματα».
Είχες δυσκολίες να μεγαλώσεις στη Σουηδία, ως Παλαιστίνιος; Συνάντησες ρατσισμό;
«Όχι, δεν είχα τέτοια ζητήματα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα όπως κάθε άλλο άτομο στη Σουηδία. Αλλά φυσικά με επηρέαζε ξεκάθαρα ό,τι γινόταν στην Παλαιστίνη».
Τι προσδοκίες έχεις για το Κύπελλο Ασίας;
«Θα έχει σίγουρα πλάκα και θα είναι επίσης διδακτικό. Θα είναι ωραία να ανταγωνιστούμε με παίκτες υψηλές κλάσης. προσωπικά, αυτό θα με βοηθήσει και ως άνθρωπο και ως ποδοσφαιριστή. Ελπίζω να κάνουμε τους ανθρώπους μας περήφανους».
Ο προπονητής σου, Αχμέντ Αλ Χασάν, τόνισε ότι μέσω του ποδοσφαίρου μπορείτε να πετύχετε έναν πολιτικό στόχο. Συμφωνείς; Φιλοδοξείς να στείλετε στο γήπεδο το μήνυμα για ελευθερία;
«Συμφωνώ απολύτως. Πραγματικά πιστεύω ότι μπορούμε να πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Θέλουμε πραγματικά να ακουστεί η φωνή μας σε όλο τον κόσμο και να δείξουμε ότι η Παλαιστίνη είναι κάτι παραπάνω από πόλεμος και βόμβες. Η Παλαιστίνη είναι μια όμορφη χώρα και τα παιδιά της αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο, βαδίζουμε στο σωστό δρόμο. Και ο αθλητισμός μπορεί να βοηθήσει τις προσπάθειες που κάνουμε».
Ποιο είναι το όνειρό σου για το παλαιστινιακό ποδόσφαιρο και την Παλαιστίνη;
«Θέλω να ανεβούμε ως μέγεθος στον ποδοσφαιρικό κόσμο και ελπίζω να παίξουμε σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο στο μέλλον. Θέλω να δείξω και στον υπόλοιπο κόσμο ότι η Παλαιστίνη δεν ει ναι μόνο πόλεμος. Ελπίζω στο μέλλον να υπάρξει ειρήνη στη χώρα μου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μου όνειρο».
Ο 21χρονος Εΐντ γεννήθηκε στη Ράμαλα, ωστόσο μεγάλωσε στη Σουηδία. Ενσωματώθηκε στην τοπική κοινωνία χωρίς ποτέ να ξεχάσει τις ρίζες του και τα προβλήματα του λαού του. Έτσι, όταν του δόθηκε η ευκαιρία να πάρει μέρος στην Εθνική Παλαιστίνης δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Ο επιθετικός της Νικόπινγκς ετοιμάζεται για το Asian Cup και μιλάει στο gazzetta.gr για το όνειρο του. Όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά για ολόκληρη την Παλαιστίνη.
To 2014 η Παλαιστίνη έκανε μια πολύ καλή χρονιά στην ποδοσφαιρική της ιστορία και κατέκτησε το Challenge Cup, παρά τους βομβαρδισμούς της Γάζας. Τι ήταν εκείνο που βοήθησε την ομάδα να εξελιχθεί;
«Η Παλαιστίνη είναι μια ομάδα που αντλεί δύναμη από τον λαό της, απλά επειδή οι παίκτες είναι μέρος του. Όσο περισσότερες δυσκολίες περνάμε, τόσο πιο αποφασισμένοι γινόμαστε, προκειμένου να τα πάμε καλύτερα στο γήπεδο και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους στη χώρα μας να ξαναβρούν τα χαμόγελά τους».
Λένε ότι οι κάτοικοι της Γάζας είναι τρελοί με το ποδόσφαιρο. Είναι αλήθεια; Έχουν την δυνατότητα να δουν και να παίξουν ποδόσφαιρο;
«Πράγματι, η Γάζα είναι το ποδοσφαιρικό μας εργοστάσιο. Έχουμε αρκετούς στην ομάδα, επειδή παίζουν στο Πρωτάθλημα της Δυτικής Όχθης. Δυστυχώς, λόγω του αποκλεισμού, αυτοί που παραμένουν στη Γάζα δεν μπορούν να παίξουν στην Εθνική, ακόμα κι αν η ομάδα προπονείται στη Δυτική Όχθη. Το Ισραήλ δεν το επιτρέπει».
Για ένα παιδί από την Παλαιστίνη, το ποδόσφαιρο αποτελεί όχημα για να αλλάξει τη ζωή του;
«Φυσικά μπορεί να αλλάξει τη ζωή του. Τα πράγματα μπορούν να εξελιχθούν γρήγορα στον ποδοσφαιρικό κόσμο. Μερικές φορές αρκεί να παίξεις καλά μπροστά στα μάτια ενός σκάουτ και εκεί που οι τσέπες σου είναι άδειες να γεμίσουν».
Πόσο εύκολο είναι για έναν Παλαιστίνιο να παίξει ποδόσφαιρο στο Ισραήλ;
«Υπάρχουν παλαιστινιακές ομάδες, η Σακχνίν για παράδειγμα, μέσα σε αυτό που αποκαλείται κράτος το Ισραήλ και ανταγωνίζονται εκεί. Οι Παλαιστίνιοι από τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και από μέρη της Ιερουσαλήμ παίζουν στο παλαιστινιακό Πρωτάθλημα και δεν ενδιαφέρονται να παίξουν εκτός συνόρων. Ακόμα κι αν το ήθελαν, οι δυνάμεις κατοχής δεν θα το επέτρεπαν».
Είχες την ευκαιρία να παίξεις με τις μικρές ομάδες της Σουηδίας. Γιατί επέλεξες την Παλαιστίνη;
«Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Μου έδειξαν από νωρίς ενδιαφέρον και μου προσέφεραν την ευκαιρία να παίξω διεθνείς αγώνες και να αντιπροσωπεύσω αυτό του οποίου είμαι μέλος. Με πήραν τηλέφωνο και με ρώτησαν και απάντησα αμέσως ναι, επειδή θέλω να βοηθήσω και να στηρίξω τη χώρα μου. Και να κάνω περήφανη την οικογένειά μου».
Τι προβλήματα έχετε ως Εθνική, λόγω της κατάστασης με το Ισραήλ;
«Μερικοί παίκτες δεν μπορούν να βγουν και να παίξουν σε κάποιες χώρες, γιατί το Ισραήλ θα τους πάρει την ιθαγένεια. Κάθε φορά που οι παίκτες βγαίνουν από τη χώρα ή μπαίνουν στην Παλαιστίνη, πρέπει να περιμένουν πολλές ώρες, επειδή ψάχνουν εξονυχιστικά τις τσάντες και κάνουν πολλές ερωτήσεις, πάντοτε κάνοντας διακρίσεις. Και φυσικά είμαστε ένας λυπημένος λαός, που πρέπει να ανεχτούμε πολλά. Αυτό δεν βοηθάει τους ανθρώπους μας να σκεφτούν διαφορετικά και για εμάς έχει να κάνει με το να του δείξουμε τι σκεφτόμαστε, αν και δεν είμαστε στο πλευρό τους. Εγώ το κάνω μόνο για τον λαό μας. Θέλουμε να τους δώσουμε κάτι πίσω, θέλουμε να δείξουμε την αγάπη μας στον αγωνιστικό χώρο όταν φορούμε τη φανέλα της Παλαιστίνης και με τιμή δείχνουμε σε όλο τον κόσμο ότι είμαστε εδώ. Και εδώ θα μείνουμε».
Έχουμε διαβάσει αρκετές ιστορίες για περιπέτειες ποδοσφαιριστών...
«Ναι, υπάρχουν πολλές. Για παράδειγμα ένας ποδοσφαιριστής που αναμενόταν να ενσωματωθεί στην ομάδα μας στην Αυστραλία πριν από δύο μέρες, δεν του επέτρεψαν να βγει από τη χώρα. Ωστόσο, δεν υπάρχει σύγκριση με τα όσα γίνονταν πριν. Ολόκληρες ομάδες επέστρεφαν πίσω πριν από σημαντικά ματς, απογοητεύοντας τον κόσμο. Ακόμα και ο βοηθός προπονητή μας, ο Σαέμπ Τζεντέγια, είδε το σπίτι του στη Γάζα να βομβαρδίζεται φέτος και γλίτωσε από βέβαιο θάνατο. Ολόκληρη η γειτονιά του καταστράφηκε και κόσμος σφαγιάστηκε».
Σε τοπικό επίπεδο πώς είναι τα πράγματα στην Παλαιστίνη, όσον αφορά το ποδόσφαιρο;
«Το ποδόσφαιρο στην Παλαιστίνη γίνεται όλο και καλύτερο. Ίσως δεν υπάρχουν οι ίδιες ευκαιρίες με την Ευρώπη, αλλά έχουν ό,τι χρειάζονται. Συνεχώς βελτιώνονται τα πράγματα».
Είχες δυσκολίες να μεγαλώσεις στη Σουηδία, ως Παλαιστίνιος; Συνάντησες ρατσισμό;
«Όχι, δεν είχα τέτοια ζητήματα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα όπως κάθε άλλο άτομο στη Σουηδία. Αλλά φυσικά με επηρέαζε ξεκάθαρα ό,τι γινόταν στην Παλαιστίνη».
Τι προσδοκίες έχεις για το Κύπελλο Ασίας;
«Θα έχει σίγουρα πλάκα και θα είναι επίσης διδακτικό. Θα είναι ωραία να ανταγωνιστούμε με παίκτες υψηλές κλάσης. προσωπικά, αυτό θα με βοηθήσει και ως άνθρωπο και ως ποδοσφαιριστή. Ελπίζω να κάνουμε τους ανθρώπους μας περήφανους».
Ο προπονητής σου, Αχμέντ Αλ Χασάν, τόνισε ότι μέσω του ποδοσφαίρου μπορείτε να πετύχετε έναν πολιτικό στόχο. Συμφωνείς; Φιλοδοξείς να στείλετε στο γήπεδο το μήνυμα για ελευθερία;
«Συμφωνώ απολύτως. Πραγματικά πιστεύω ότι μπορούμε να πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Θέλουμε πραγματικά να ακουστεί η φωνή μας σε όλο τον κόσμο και να δείξουμε ότι η Παλαιστίνη είναι κάτι παραπάνω από πόλεμος και βόμβες. Η Παλαιστίνη είναι μια όμορφη χώρα και τα παιδιά της αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο, βαδίζουμε στο σωστό δρόμο. Και ο αθλητισμός μπορεί να βοηθήσει τις προσπάθειες που κάνουμε».
Ποιο είναι το όνειρό σου για το παλαιστινιακό ποδόσφαιρο και την Παλαιστίνη;
«Θέλω να ανεβούμε ως μέγεθος στον ποδοσφαιρικό κόσμο και ελπίζω να παίξουμε σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο στο μέλλον. Θέλω να δείξω και στον υπόλοιπο κόσμο ότι η Παλαιστίνη δεν ει ναι μόνο πόλεμος. Ελπίζω στο μέλλον να υπάρξει ειρήνη στη χώρα μου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μου όνειρο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου