Στο Αϊντχόφεν
Το 2006, όταν και έφτασε στον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας της, ήταν που ουσιαστικά συστήθηκε στο ευρύτερο κοινό. Παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο, διέλυσε 4-0 τη Μίντλεσμπρο στο μεγάλο ραντεβού του «Φίλιπς Στάντιον» στο Αϊντχόφεν. Εκεί όπου MVP αναδείχτηκε ο μετέπειτα παίκτης του Ολυμπιακού, Εντσο Μαρέσκα. Σε ένα εκπληκτικό Β’ μέρος, ο Ιταλός μέσος οργάνωσε μαεστρικά το παιχνίδι των Ανδαλουσιανών και έβαλε δύο γκολ (78’ κοντινό πλασέ, 84’ σουτ εκτός περιοχής) και ενώ ο Λουίς Φαμπιάνο είχε ανοίξει το σκορ 27’) και ο Κανουτέ το έκλεισε (89’).
Η αλήθεια βέβαια είναι πως ίσως κορυφαίος παίκτης του τελικού θα έπρεπε να ψηφιστεί ο τρομερός Ντάνι Αλβες, που από τα πόδια του ξεκίνησαν και τα τέσσερα τέρματα. Η Σεβίλλη τερμάτισε στο πρωτάθλημα στην 4η θέση (ο τίτλος στη Μπαρτσελόνα) και έχασε την έξοδο στο Champions League στην ισοβαθμία με την Οσασούνα. Θα έπαιζε λοιπόν και πάλι στο UEFA.
Η 11άδα της Σεβίλλης στον τελικό: Παλόπ, Χάβι Ναβάρο, Εσκουντέ, Ντάνι Αλβες, Αντριάνο (85’ Πουέρτα), Καστέδο, Χεσούς Νάβας, Μαρτί, Μαρέσκα, Λουίς Φαμπιάνο (73’ Ρενάτο), Σαβιόλα (45’ Κανουτέ)
Στη Γλασκώβη
Η επόμενη σεζόν ήταν ακόμα καλύτερη τόσο από πλευράς βαθμών και όμορφου ποδοσφαίρου όσο και από άποψη τίτλων. Το ιδιαίτερο σε αυτή την περίπτωση ήταν ότι για να σηκώσει ξανά το UEFA, έπρεπε να περάσει από δύο εμφυλίους: στον ημιτελικό με την Οσασούνα και στον τελικό με την Εσπανιόλ του Ερνέστο Βαλβέρδε. Εκεί, στο μεγάλο ραντεβού του «Χάμπντεν Πάρκ» της Γλασκώβης, η κούπα κρίθηκε στα πέναλτι. Νωρίτερα, η κανονική διάρκεια έληξε 1-1 (18’ Αντριάνο – 28’ Ριέρα) και συνολικά με την παράταση 2-2 (105’ Κανουτέ – 115’ Ζόνατας). Από την άσπρη βούλα οι Σεβιγιάνοι ήταν πιο εύστοχοι (αστόχησε μόνο ο Ντάνι Αλβες), ενώ οι Λουίς Γκαρθία, Ζόνατας και Τορεχόν έχασαν τα δικά τους για τους Καταλανούς (έπαιξαν με 10 Ισπανούς). Για την ακρίβεια δεν τα έχασαν, αλλά τα έπιασε ο απίστευτος Αντρές Παλόπ.
Η 11άδα της Σεβίλλης στον τελικό: Παλόπ, Χάβι Ναβάρο, Ντραγκουτίνοβιτς, Πουέρτα, Ντάνι Αλβες, Μαρτί, Πόυλσεν, Αντριάνο (76’ Ρενάτο), Μαρέσκα (46’ Χεσούς Νάβας), Λουίς Φαμπιάνο (64’ Κερζάκοβ), Κανουτέ.
Κατά συνέπεια το σκορ στα πέναλτι ήταν 3-1 υπέρ των Ανδαλουσιανών, οι οποίοι μετά τη Ρεάλ Μαδρίτης (1985, 1986) έγιναν η δεύτερη ομάδα που πήρε δύο σερί φορές το τρόπαιο. Δεν ήταν όμως μόνο αυτή η μεγάλη επιτυχία της Σεβίλλης. Το 2006-’07 ήταν η κορυφαία σεζόν της ιστορία της, μιας και στο φινάλε της είχε σηκώσει ακόμα το Κόπα ντελ Ρέι (1-0 την Χετάφε), αλλά πάνω απ’ όλα το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ με το ασύλληπτο 3-0 επί της Μπαρτσελόνα, με τον Ντάνι Αλβες να είναι ο MVP και να παίρνει φυσικά το δρόμο προς τη Βαρκελώνη. Στο πρωτάθλημα οι Σεβιγιάνοι νίκησαν εκείνη την περίοδο και τη Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ και τερμάτισαν 3οι μόλις πέντε βαθμούς κάτω από την κορυφή (1η η Ρεάλ).
Επίσης δεν γίνεται να ξεχαστεί ότι το Σούπερ Καπ Ισπανία, με το οποίο ξεκινούσε η επόμενη σεζόν, η Σεβίλλη όχι απλά το κατέκτησε κόντρα στη Ρεάλ, αλλά το πήρε με εντός έδρας νίκη 1-0 και το μυθικό 5-3 στον επαναληπτικό του «Σαντιάγο Μπερναμπέου»!
Στο Τορίνο
Πέρσι όπως είναι γνωστό και φρέσκο ως ανάμνηση, η Σεβίλλη επικράτησε στον τελικό επί της Μπενφίκα στα πέναλτι (4-2), καθώς δεν υπήρξε νικητής σε κανονική διάρκεια και παράταση (0-0). Ηρωας φυσικά ο τερματοφύλακας Μπέτο.
Τι μας έπιασε και θυμηθήκαμε έτσι εκείνη τη Σεβίλλη; Μα δεν είναι στο άσχετο. Εχει να κάνει με την πρόκριση της στα προημιτελικά του Europa League. Αυτή είναι η τέταρτη φορά που το καταφέρνει, τις άλλες τρεις που βρέθηκε εκεί, στο φινάλε ήταν αυτή που σήκωσε το τρόπαιο. Λέτε λοιπόν να το καταφέρει ξανά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου