Ο Δημοσθένης Καρμοίρης αναλύει τα λάθη αυτοχειρίας του Δώνη στον
χειρισμό του "καλόπαιδου" της εξέδρας του ΠΑΟΚ και γιατί δεν "σώζεται"
τώρα ούτε με …Κύπελλο!
Υπερβολική, άκαιρη και ασφαλώς επιβλαβής για τον σύλλογο, βεβαίως και
είναι όλη αυτή η εσωτερική έριδα, η έντονη αναταραχή στους κόλπους του
ΠΑΟΚ, με τον Πάμπλο Γκαρσία «υποκινητή» του Τρωικού Πολέμου. Ωστόσο ούτε
για ανήκουστη και πρωτοφανή κρίση πρόκειται, αφού η οπαδική
«ειδωλολατρία» ουδέποτε συνάντησε όρια και φραγμούς. Η αμετροέπεια είναι
το χαρακτηριστικό της γνώρισμα και η πηγή της κάθε ακρότητας.
Ο Πάμπλο Γκαρσία εκφράζει ιδανικά το μοντέλο κάθε ΠΑΟΚτζήδικης
προσδοκίας: Ψηλός, ρωμαλέος, τσαμπουκαλεμένος, «βρωμιάρης» συχνά στην
αγωνιστική συμπεριφορά του, σίγουρα βαριά προσωπικότητα με μακρά
διαδρομή κύρους στα γήπεδα. Ποδοσφαιριστής με παραστάσεις, λαϊκή μούρη,
ελαφρώς έως πολύ περιθωριακή, που αν δεν ήξερες ότι ήταν γεννημένος στην
Ουρουγουάη, μπορεί εύκολα να τον πέρναγες για κανένα φτωχόπαιδο της Άνω
Τούμπας, που με πολύ κόπο, ιδρώτα και… ποδοσφαιρική «αλητεία» έγινε
μεγάλος και τρανός, αλλά δεν ξέχασε και τιμάει συνεχώς τις ρίζες του.
Που ουδέποτε έπαψε να είναι ένας από δαύτους, από τον λαό. Ο «δικός
τους» Τσε Γκεβάρα, ο ηγετικός επαναστατικός νους της θύρας 4, ο
τιμωρός-επιβολέας του «νόμου ΠΑΟΚ».
Υπό αυτό το μοτίβο, αυτή τη σφυρηλάτηση ηρωικής φυσιογνωμίας στο μυαλό
των συνδεσμιτών, θέλει και ρώτημα για την «ετσιθελική» μέχρι και πέρα
από κάθε όριο, αποφασιστικότητα-καταπέλτη στήριξης και προστασίας του
«ειδώλου Πάμπλο». Ως εκεί που δεν παίρνει! Αφήστε τον Δώνη, τον κάθε
Δώνη, τον οποιοδήποτε προπονητή στη θέση του, που έτσι κι αλλιώς θα ήταν
ανίσχυρος πόλος ενώπιον της πιστής προσήλωσης στον εξιδανικευμένο
εκφραστή του λαϊκού ερείσματος. Τον Μουρίνιο θέλετε; Ακόμα κι αυτός, που
λέει ο λόγος, να καθόταν αυτή την περίοδο στον ασπρόμαυρο πάγκο, θα τον
έπαιρνε και θα τον σήκωνε οργισμένος Βαρδάρης, αν τον «έδειχνε» ο
Πάμπλο ως υπαίτιο της φυγής του από τον ΠΑΟΚ. Χωρίς αμφιβολία, βάλτε τον
οποιοδήποτε «Χι»-όνομα, απέναντι στον Ουρουγουανό και… πηγαίνετε ταμείο
ποντάροντας ρέστα στο «νοτιαμερικανικό διπλό»! Ούτε με τη διοίκηση
Σαββίδη δεν «κωλώνουν» να αναμετρηθούν, για χάρη του βετεράνου άσου.
Η χαμένη ευκαιρία του
Και μετά είναι να μην… έβαλε ο Δώνης τα χέρια του να βγάλει τα μάτια
του; «Αυτοκτόνησε» ο Γιώργος. Έχασε τη δουλειά του, για μένα και τα
«μεγαλεία Ιβάν». Πέταξε στα σκουπίδια μια ευκαιρία καριέρας στον ΠΑΟΚ
και καλών απολαβών στις «καλές» οικονομικά εποχές του δικέφαλου του
βορρά! Η στήριξη που του παρείχε η ΠΑΕ ήταν αυτονόητη και επιβεβλημένη.
Ωστόσο θα είναι παροδική. Προσωρινή. Όταν το κύμα της οργής δεν υπάρχει
τρόπος να αναχαιτιστεί, κάποιες εξελίξεις είναι προδιαγεγραμμένες. Ο
Δώνης είναι persona non grata πλέον για τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Όχι για
όλους, αλλά αφού είναι για τους οργανωμένους είναι και για ένα μεγάλο
κομμάτι της μάζας.
Έπαιξε με τη φωτιά και κάηκε. Έκανε κάκιστους χειρισμούς από την αρχή
ως το τέλος. Την πάτησε σαν πρωτάρης, σαν χθεσινός. Σαν να ήταν παιδί.
Με ένα φυσικό αρχηγό, έναν ιδιόρρυθμο, ιδιότροπο ηγέτη της ομάδας και
(κυρίως) της εξέδρας, ένα «καλόπαιδο» με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν
τραβιέσαι ρε Γιώργο μαζί του στα σχοινιά! Είναι δυνατόν;
Προσπαθείς με το «καλημέρα» να τα έχεις καλά μαζί του. Είτε τον
χωνεύεις είτε όχι. Κοιτάζεις να μοιραστείς το χνώτο σου, να τον κάνεις
συμπολεμιστή σου, στενό συνεργάτη σου, πιο πολύ και από τον βοηθό σου,
αν γίνεται. Κι άμα δεν τελεσφορήσει αυτό και εξαντληθούν τα όρια σου,
τότε ακολουθείς άλλη τακτική: του αργού «αδειάσματος». Τον εκθέτεις
σταδιακά στη διοίκηση και την κοινή γνώμη. Δείχνεις ότι κάνεις υπομονή,
το μεταχειρίζεσαι επικοινωνιακά όσο δεν πάει και ύστερα τον «τελειώνεις»
ως… απροσάρμοστο. Βουτηγμένο στη λάσπη της αντίδρασης και της
ανικανότητας.
Τώρα Γιώργο Δώνη ετοίμασε βαλίτσες. Δεύτερος να βγεις και Κυπελλούχος
ακόμα, στην Τούμπα δεν σε βλέπω να μένεις. Εδώ είμαστε και εδώ είσαι…
Υ.Γ.: Το «μπράβο» είναι μικρό ως έκφραση για να περιλάβει τις
εντυπώσεις για το επίτευγμα των «μπέμπηδων» του Ολυμπιακού. Ένα δοκάρι
τους στέρησε το δικαίωμα στην παράταση του «Μαγεμένου Αυλού» της χρονιάς
τους. Βρέθηκαν πολύ κοντά στο final 4 του Champions League Νέων,
έχοντας αποκλείσει συλλόγους με παράδοση στα φυτώρια παικτών! Όσα
πέτυχαν όμως αποτελούν ήδη τη βάση του «αύριο» και του «μεθαύριο». Για
τον Ιωαννίδη, τον Λεάντρο, τον Καραγκούνη, τον Λυκογιάννη, τον Ρουγκάλα,
τον Γκίνο, τους δύο Σιώπηδες, κλπ. κλπ. Παιδιά που η φήμη τους προτού…
βγάλουν μουστάκι έχει ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα. Και ασφαλώς για τους
«ερυθρόλευκους» που επενδύουν με διοικητικό πλάνο, ευρωπαϊκή οργάνωση
και στόχευση μέλλοντος στις ακαδημίες και την «ελληνική ταυτότητα».
πηγή: sportdog.gr
Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου