«Ο Αυτοκράτορας είμαι εγώ» είχε φωνάξει ο πρωταθλητής Ευρώπης στο «Σινάν Ερντέμ» και το επανέλαβε στο ίδιο μήκος κύματος, με νέο χρονικό προσδιορισμό στην “O2 Arena”: «Ο Αυτοκράτορας είμαι εγώ και είμαι εδώ». Θα το φωνάζει, θα το λέει και θα το δείχνει και τα προσεχή χρόνια. Η βεβαιότητα πηγάζει από ένα σωρό αλυσιδωτές ενδείξεις, διαπιστώσεις και γεγονότα.
Στωικά, επίμονα και αποφασιστικά οι Αγγελόπουλοι έβγαλαν σταδιακά τον Ολυμπιακό από τα «πέτρινα χρόνια». Τον ξανάκαναν πρωταγωνιστή και τον έφεραν μια ανάσα από τη βρύση της μαγικής πηγής των τίτλων, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο ανταγωνισμός κόντρα στη μεγάλη ομάδα του Παναθηναϊκού και στο κατεστημένο «ποικίλης ύλης» που είχε διαμορφωθεί στα ελληνικά παρκέ στην εποχή της «πράσινης παντοκρατορίας» ήταν ένας δύσβατος δρόμος. Οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ και οι πολυδάπανες επιλογές τους σε προπονητές και παίκτες άργησαν να φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα καθότι από τη μια η δυναμική του ΠΑΟ και από την άλλη η «στήριξή» του από τα σφυρίγματα των διαιτητών, έφεραν λίγο καιρό πίσω την ανατροπή δεδομένων στο ελληνικό μπάσκετ.
Υπήρξαν δύο σεζόν που οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχασαν τον τίτλο του πρωταθλητή μόνο εξαιτίας έλλειψης υπεροχής τους στα σημεία, μέσα από τη σκληρή και απρόβλεπτη μονομαχία δύο ισοδύναμων ομάδων, αλλά επειδή σ’ αυτό το άθλημα, δεν χρειάζονται και πολλές ανάποδες υποδείξεις των διαιτητών σε καθοριστικά σημεία – ειδικότερα της σειράς των τελικών - για να αλλοιωθεί το αποτέλεσμα… Το ποτάμι όμως είχε φουσκώσει και δεν επρόκειτο να γυρίσει πίσω. Η αλλαγή «χρωμάτων» στο σκηνικό του αθλήματος είχε πάρει το δρόμο του και κάπως έτσι επέστρεψαν από πέρυσι οι τίτλοι – όλοι οι μεγάλοι τίτλοι και τα «βαριά» τρόπαια – στον Πειραιά.
Αγγελόπουλοι, Ντούντα, Μπαρτζώκας, παίκτες
Το αγωνιστικό μεγαλείο της νέας πανίσχυρης δύναμης του ευρωπαϊκού μπάσκετ έφτασε στην κορύφωσή του υπό τις οδηγίες του «σοφού Ντούντα», που έχτισε μια ανίκητη (και «τιτλούχα» πια ομάδα), στηριζόμενη κατά βάση στο ελληνικό στοιχείο. Αναδείχθηκαν δίπλα στον τεράστιο αρχηγό Βασίλη Σπανούλη και τον ολοκληρωμένο πια (από… τας Ισπανίας) Γιώργο Πρίντεζη, τρεις νέες «κολώνες» της Εθνικής ομάδας: ο Παπανικολάου, ο Σλούκας, ο Μάντζαρης. Για να πάρει σειρά για την επόμενη γενιά, επίσης, ακόμα ένα Ελληνόπουλο, ο Δημήτρης Κατσίβελης, άρτι κληθείς από τον Αντρέα Τρινκιέρι στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ενόψει Eurobasket.
Οι πρόεδροι της ΚΑΕ δεν επαναπαύθηκαν στις δάφνες του περυσινού νταμπλ Ευρωλίγκας και πρωταθλήματος. Παρόλο που το αντίπαλο δέος υποχρεωνόταν σε ριζικές αλλαγές σε πάγκο και ρόστερ, με αμφίβολη κατάληξη του εγχειρήματος, ο σχεδιασμός του Ολυμπιακού το περασμένο καλοκαίρι αφορούσε μόνο την ομάδα. Και το νέο, δυσκολότερο ζητούμενο: Την υπεράσπιση της πρωτιάς στον ευρωπαϊκό και τον εσωτερικό χώρο. Τη διατήρηση των σκήπτρων.
Χωρίς να κοιτάζουν δίπλα και παραέξω, η διοίκηση μερίμνησε για το δικό της «σπιτικό» και με απόλυτα επιτυχημένες ενέργειες και συμφωνίες, έκανε το Λονδίνο, δύο υπερδυνάμεις της διοργάνωσης, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ Μαδρίτης (με διπλάσια και τριπλάσια μπάτζετ) και την μπασκετική Υφήλιο, να βγάλουν στον «Sir Θρύλο» το καπέλο. Αναγνωρίζοντας ότι οι «ερυθρόλευκοι» συνέθεσαν το δικό τους Euro-Status, με μια τέλεια ομάδα. Η οποία… ίασε ακόμα και τις όποιες αδυναμίες της, λες με… μαγικό τρόπο, δίχως να το πάρουν είδηση στο final 4, ούτε οι Ρώσοι ούτε οι Καστιγιάνοι!
Αναφέρομαι στο γνωστό «έλλειμμα» του Ολυμπιακού, ολόκληρη τη χρονιά ύστερα από τη φυγή του τρελό-Ντόρσεϊ, στη θέση «5». Η αδυναμία στους ψηλούς καλύφθηκε το διήμερο από (ποιόν άλλον;) τον υπέρ-παίκτη Κάιλ Χάινς καθώς και τον Γκιόργκι Σερμαντίνι – που ήρθε να βοηθήσει στους «ευπαθείς αιθέρες» από… το πουθενά, αλλά στην πιο κατάλληλη στιγμή - καθώς και τα πολύ μεγάλα παιχνίδια που έκανε ο (πάντα απρόβλεπτος, αλλά με καθοριστική συμβολή όταν έχει κέφια και «ξεραίνει» τους αντιπάλους) Πέρο Άντιτς στην αγγλική πρωτεύουσα.
Τα πολλά λόγια για τον MVP του τελικού, Έισι Λο και τον πολυτιμότερο του τουρνουά, “Kill Bill”, τις ψυχάρες του Παπανικολάου και του Πρίντεζη, το μυαλωμένο παιχνίδι του Σλούκα, τη νεανική δίψα του Κατσίβελη, την άμυνα για σεμινάρια, την ιστορική «100άρα» που… έφαγε στο κεφάλι η «βασίλισσα» και… της έφυγε το καφάσι μαζί με το στέμμα, είναι υπερβολή. Τα είδαμε, τους είδαμε και τους απολαύσαμε. Ήταν ένα μπασκετικό υπερθέαμα που χάζεψε την Ευρώπη και συγκίνησε την Ελλάδα.
Συγχαρητήρια ρε παλικάρια! Εύγε «Ημίθεοι»! Μπράβο Αγγελόπουλοι! Και εις ανώτερα Γιώργο Μπαρτζώκα!
Σας ευχαριστούμε όλους από καρδιάς για την ελληνική υπερηφάνεια μας που την εξυψώσατε και την κάνατε αγέρωχη παντιέρα του ελληνικού στοιχείου σε κάθε γωνιά της γης!
Υ.Γ.: Καταλαβαίνω τη διπλή πίκρα των «αντί-Ολυμπιακών». Να βλέπουν από τη μία στο βάθρο της δόξας, ξανά, δεύτερη σερί χρονιά τον Ολυμπιακό και από την άλλη τον “V Span” να εξολοθρεύει τη Ρεάλ και να ύστερα να φωνάζει: «Ο-Λ-Υ-Μ-Π-Ι-Α-Κ-Ο-Σ»…
Υ.Γ.1: Παραμένει μια πολύ καλή ομάδα ο ΠΑΟ. Ειδικά από τα Χριστούγεννα και μετά. Ωστόσο ο πρωταθλητής Ευρώπης είναι καλύτερος. Σε όλους τους τομείς. Και με την έδρα σύμμαχο στην τελική σειρά ο τίτλος δεν αλλάζει χέρια. Ούτε στα… γραφεία στοιχημάτων δεν θα παίζεται σε λίγο. Φραγή θα μπει!
Υ.Γ.2: Προτού καν γυρίσει ουσιαστικά, ο «τίγρης» κατήργησε τις μικροπρέπειες. Τι δουλειά είχε η ΑΕΚ να ζητάει τα… ρέστα από τον Άρη για τον υποβιβασμό της; Έτσι, ρε Μελισσανίδη, βάλε τάξη. Κάνε ανάταξη της ιστορίας της «Ένωσης»…
Υ.Γ.3: Τα είπαμε για τους Γιάχους και τους Τριτσώνηδες. Αλλά αυτοί οι ιδιοκτήτες του Αστέρα όπως το πάνε χάνουν και το όποιο δίκιο τους. Τα είπαν, τα ξαναείπαν, έσκουξαν, έβρισαν. Κωμικοί θα καταντήσουνε στο τέλος. Μόνο ο Σάκης ο Τσιώλης στο ύψος του. Άμα είναι σοβαρός, κύριος, ο άλλος…
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου