Είναι 36 , αλλά παίζει με το
πάθος 20άρη. Είναι 36, αλλά παίζει με την δίψα έφηβου. Του παίκτη, που
παίζει πρώτη φορά στην Εθνική και όχι του ρέκορντμαν συμμετοχών. Ο
Γιώργος Καραγκούνης για μένα είναι ο παίκτης -σύμβολο της Εθνικής
ομάδας.
Ο παίκτης στον οποίο πρέπει να μοιάσουν οι νεότεροι, για να μπορέσει η Εθνική να συμμετέχει και τα επόμενα χρόνια σε τελικές διοργανώσεις Euro, η Μουντιάλ. Επαιξε χθες με το Λιχτενστάιν και αντιμετώπισε το παιχνίδι λες και ήταν τελικός Μουντιάλ.
Με τέτοιο πάθος και ψυχή έπαιξε , λες και ήταν κανένα παιδάκι και ήθελε να αποδείξει στον προπονητή , ότι δικαιούται ευκαιρίες. Για αυτό είναι ξεχωριστός, για αυτό είναι μοναδικός ο «Καρα». Διότι έχει πετύχει τόσα στην καριέρα του με την αξία του και με την κάψα του για το ποδόσφαιρο και κάθε μέρα ζει το ποδόσφαιρο και τα παιχνίδια σαν να παίζει πρώτη φορά.
Την ίδια στιγμή βλέπω κάποιους νεαρούς ποδοσφαιριστές να αντιμετωπίζουν κάποια παιχνίδια με μπλαζέ υφάκι και να νομίζουν ότι έχουν φθάσει στην κορυφή της καριέρας τους χωρίς επί της ουσίας να έχουν πετύχει τίποτα. Δυστυχώς οι Καραγκούνηδες όσο πάνε και μειώνονται σήμερα στο ποδόσφαιρο. Και αυτό είναι το κακό νέο για το μέλλον της Εθνικής ομάδας.
Τα νέα παιδιά θα πρέπει να παραδειγματίζονται από την νοοτροπία του «Καρα», που κάθε παιχνίδι με οποιαδήποτε ομάδα το αντιμετωπίζει σαν τελικό και δίνει και την ψυχή του στην ομάδα σαν να μην υπάρχει αύριο. Φυσικά επειδή στην Ελλάδα το συνηθίζουν αρκετοί θα βρεθούν κάποιοι συμπλεγματικοί, που θα γράψουν- από κάτω στα σχόλιά τους -διάφορα κατά του «Καρα». Δεν πειράζει . Αυτοί ας μείνουν στον μικρόκοσμό τους. Οτι και να γράψει ο καθένας , ότι κόμπλεξ και να βγάλει η αλήθεια είναι μία.
Η τρέλα που έχει ο Καραγκούνης για το ποδόσφαιρο και την Εθνική ομάδα είναι μοναδική. Για αυτό και χθες κόντρα στον Λιχτενστάιν ήταν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας και πανηγύριζε το γκολ, που έβαλε λες και ήταν το πρώτο του στην Εθνική. Για αυτό και στα 36 του πήγε στην Πρέμιερ Λιγκ και παίζει στην Φούλαμ σε πολύ ανταγωνιστικό επίπεδο. Και φυσικά απορώ και με τον ίδιο τον Σάντος πως είναι δυνατόν έναν τέτοιο παίκτη να τον αφήνει εκτός από τα κρίσιμα παιχνίδια των προκριματικών. Δεν είναι δυνατόν να παίζει στην Φούλαμ και να μην μπορεί να παίξει στην Εθνική;
Και να πω, ότι βλέπαμε χαφ, που έσκιζαν και έβγαζαν μάτια να την δεχθώ την απόφαση του Σάντος. Αλλά εδώ βλέπουμε ότι οι περισσότεροι μέσοι είναι σε κακή κατάσταση και κάποιοι παρουσιάζονται και αδιάφοροι , λες και κάνουν χάρη που παίζουν στην Εθνική...
Ο παίκτης στον οποίο πρέπει να μοιάσουν οι νεότεροι, για να μπορέσει η Εθνική να συμμετέχει και τα επόμενα χρόνια σε τελικές διοργανώσεις Euro, η Μουντιάλ. Επαιξε χθες με το Λιχτενστάιν και αντιμετώπισε το παιχνίδι λες και ήταν τελικός Μουντιάλ.
Με τέτοιο πάθος και ψυχή έπαιξε , λες και ήταν κανένα παιδάκι και ήθελε να αποδείξει στον προπονητή , ότι δικαιούται ευκαιρίες. Για αυτό είναι ξεχωριστός, για αυτό είναι μοναδικός ο «Καρα». Διότι έχει πετύχει τόσα στην καριέρα του με την αξία του και με την κάψα του για το ποδόσφαιρο και κάθε μέρα ζει το ποδόσφαιρο και τα παιχνίδια σαν να παίζει πρώτη φορά.
Την ίδια στιγμή βλέπω κάποιους νεαρούς ποδοσφαιριστές να αντιμετωπίζουν κάποια παιχνίδια με μπλαζέ υφάκι και να νομίζουν ότι έχουν φθάσει στην κορυφή της καριέρας τους χωρίς επί της ουσίας να έχουν πετύχει τίποτα. Δυστυχώς οι Καραγκούνηδες όσο πάνε και μειώνονται σήμερα στο ποδόσφαιρο. Και αυτό είναι το κακό νέο για το μέλλον της Εθνικής ομάδας.
Τα νέα παιδιά θα πρέπει να παραδειγματίζονται από την νοοτροπία του «Καρα», που κάθε παιχνίδι με οποιαδήποτε ομάδα το αντιμετωπίζει σαν τελικό και δίνει και την ψυχή του στην ομάδα σαν να μην υπάρχει αύριο. Φυσικά επειδή στην Ελλάδα το συνηθίζουν αρκετοί θα βρεθούν κάποιοι συμπλεγματικοί, που θα γράψουν- από κάτω στα σχόλιά τους -διάφορα κατά του «Καρα». Δεν πειράζει . Αυτοί ας μείνουν στον μικρόκοσμό τους. Οτι και να γράψει ο καθένας , ότι κόμπλεξ και να βγάλει η αλήθεια είναι μία.
Η τρέλα που έχει ο Καραγκούνης για το ποδόσφαιρο και την Εθνική ομάδα είναι μοναδική. Για αυτό και χθες κόντρα στον Λιχτενστάιν ήταν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας και πανηγύριζε το γκολ, που έβαλε λες και ήταν το πρώτο του στην Εθνική. Για αυτό και στα 36 του πήγε στην Πρέμιερ Λιγκ και παίζει στην Φούλαμ σε πολύ ανταγωνιστικό επίπεδο. Και φυσικά απορώ και με τον ίδιο τον Σάντος πως είναι δυνατόν έναν τέτοιο παίκτη να τον αφήνει εκτός από τα κρίσιμα παιχνίδια των προκριματικών. Δεν είναι δυνατόν να παίζει στην Φούλαμ και να μην μπορεί να παίξει στην Εθνική;
Και να πω, ότι βλέπαμε χαφ, που έσκιζαν και έβγαζαν μάτια να την δεχθώ την απόφαση του Σάντος. Αλλά εδώ βλέπουμε ότι οι περισσότεροι μέσοι είναι σε κακή κατάσταση και κάποιοι παρουσιάζονται και αδιάφοροι , λες και κάνουν χάρη που παίζουν στην Εθνική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου