Eάν ήμουν προπονητής, θα
ζητούσα από την ομάδα μου αυτό που παρουσίασε ο Ολυμπιακός πριν από 1-2
ώρες στο Φόρουμ Νέλσον Μαντέλα της, αίφνης ερωτευμένης με το μπάσκετ,
Φλωρεντίας. Δεν εννοώ τόσο την απόδοση, όσο τη σημειολογία του
πράγματος. Τους αριθμούς που κάνουν αυτή τη νίκη ξεχωριστή.
Εξηγούμαι, πριν παρεξηγηθώ.
Θα ήθελα να κερδίζει η ομάδα μου, πειστικά, σοβαρά και επαγγελματικά, χωρίς να έχει έστω έναν παίκτη με διψήφιο αριθμό πόντων. Θα ήθελα να μείνει στο παρκέ ο ηγέτης μου μόλις 27 λεπτά. Θα ήθελα να έχω άνθρωπο-κλειδί έναν ρολίστα των 14 λεπτών. Θα ήθελα να έχουν βάλει όλοι από ένα μικρό ή μάλλον μεσαίου μεγέθους λιθαράκι για να κόψουν τον βήχα των αντιπάλων. Θα ήθελα να ξεκινάει η ομάδα μου με σερί 11-0 στο πρώτο τετράλεπτο. Να κρατάει το προβάδισμα από την αρχή ως το τέλος. Να παίρνει ώθηση από την άμυνα και να τη μετατρέπει σε μυαλωμένη επίθεση. Να διατηρεί την ψυχραιμία της όταν το παρκέ αρχίζει και γέρνει.
Ηταν λοιπόν τόσο καλός ο σημερινός Ολυμπιακός; Όχι. Δύσκολα θα βρεθεί αντικειμενικός παρατηρητής που θα τον βαθμολογήσει με περισσότερο από «μετρίως 6». Δεν ήταν Μιχαήλ ούτε Άγγελος. Ηταν όμως η κυνική ομάδα που ξέρει ότι στο τέλος θα μείνει αυτή στον αφρό ό,τι και αν σκαρφιστεί ο μετριότερος αντίπαλος, όση πίεση και αν δημιουργήσει το εχθρικό κοινό.
Το Φόρουμ Μαντέλα δεν ήταν Χάλα Πιονίρ ούτε Γιαντ Ελιάου, αλλά γελιέται όποιος νομίσει ότι 10.000 Ιταλοί θα παρακολουθήσουν έναν αγώνα σιωπηλοί σαν να βλέπουν όπερα του Βέρντι. Αλλωστε, είναι πολύ πρόσφατη η «ερυθρόλευκη» επίδειξη ισχύος και ηρεμίας μέσα στα εκατομμύρια ντεσιμπέλ του Αμπντί Ιπεκτσί. Και του Παναθηναϊκού στο Βελιγράδι, για να μη ξεχνιόμαστε.
Ο Ολυμπιακός του 2013 τείνει να μετατρέψει σε κτήμα του αυτό που ο Παναθηναϊκός της χρυσής εποχής Ομπράντοβιτς είχε για modus Vivendi, τρόπο ζωής: τις επαγγελματικές νίκες μακριά από τα ελληνικά σύνορα. «Κάντε το κομμάτι σας όσο προλαβαίνετε, αλλά φροντίστε να κρύψετε τα γυναικόπαιδα».
Ο πρωταθλητής της Ευρώπης έφτασε στο 4-0 με σλάλομ ανάμεσα σε σκοπέλους. Κανένα από τα παιχνίδια του δεν ήταν εύκολο. Εκείνος τα έκανε να φαίνονται εύκολα, όποτε βεβαίως δεν έκανε τα εύκολα δύσκολα!
Συνεχίζει αήττητος την παρέλασή του και βάζει από νωρίς πλώρη για τον επόμενο γύρο, την ίδια στιγμή που ο ορκισμένος του εχθρός ανησυχεί ακόμα και για το εισιτήριο της πρόκρισης, ενώ οι μνηστήρες του τίτλου του –πλην της Ρεάλ και, ας το δεχθούμε για την οικονομία της συζήτησης, της Φενέρμπαχτσε- σκουντουφλάνε αγκομαχώντας.
Ο Ολυμπιακός κερδίζει και ταυτόχρονα κρατάει ξεκούραστο τον Σπανούλη ή, αν προτιμάτε, κερδίζει επειδή κρατάει ξεκούραστο τον Σπανούλη: το «σχέδιο Β» που αρχίζει από τους καμικάζι Μάντζαρη-Σλούκα και τελειώνει στους ιπτάμενους Πέτγουεϊ-Ντάνστον είναι εξίσου αποτελεσματικό με το Σχέδιο Α που βασίζεται στον άξονα Σπανούλη-Πρίντεζη.
Ξένοιαστος και ήρεμος, ο αρχηγός του Ολυμπιακού παίζει μπάσκετ ωριμότητας, περισσότερο σε ρόλο ενορχηστρωτή παρά ως σκόρερ. Στον αγώνα με τη Σιένα είχε 5 ασίστ και μόνο 1 λάθος. Οσο πιο σίγουρος αισθάνεται ότι προστατεύει τα νώτα του ένας μπλοκέρ (όπως ο αποψινός Μπέγκιτς, με τις 4 τάπες και τους 9 πόντους σε 13,5 λεπτά), τόσο πιο άνετα θα κρατάει την ενέργειά του για την επίθεση.
Εάν διαβάσουμε την εξίσωση ανάποδα, θα καταλάβουμε για ποιον λόγο υποφέρει ο φετινός Παναθηναϊκός. Αντίθετα με τον Ολυμπιακό, οι «πράσινοι» υποχρεώνονται να ξεζουμίσουν τον 33χρονο Διαμαντίδη μέχρι εξαντλήσεως, όχι μόνο με σκοράρισμα αλλά και με άμυνα και με ριμπάουντ και με πλήρες ρεπορτόριο, επειδή το υπόλοιπο υλικό είναι ανέτοιμο να υποστηρίξει ακόμα και το Σχέδιο Α.
Χωρίς τον περυσινό Λάσμε, δεν υπάρχει Παναθηναϊκός. Ο σοβαρός τραυματισμός που άφησε τον Αφρικανό 4 μήνες εκτός μάχης και του πριόνισε τα πόδια-ελατήρια ήταν η χειρότερη ατυχία που μπορούσε να συμβεί στους «πράσινους». Δεν είναι όμως η μοναδική.
Ο Ούκιτς επέστρεψε από το Ευρωμπάσκετ σακατεμένος και έπεσε στη μάχη κακήν κακώς, ενώ η αρχική απόφαση τον ήθελε ανενεργό. Ο Φώτσης και ο Μπατίστ έφεραν μαζί τους know how και υψηλή δημοφιλία, αλλά το κορμί τους σπανίως συμβαδίζει με τις εντολές του εγκεφάλου. Ο Παππάς, ο Μαυροκεφαλίδης και ο Γιάνκοβιτς αφήνουν υποσχέσεις, αλλά δεν είναι ακόμη «παίκτες Παναθηναϊκού». Ο Κάρι ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον μέσο όρο ηλικίας.
Το κοντέρ του Δημήτρη Διαμαντίδη γράφει ήδη 131 λεπτά υπερπροσπάθειας σε 4 αγώνες, σχεδόν 33 σε κάθε αγώνα. Μόνο πέντε παίκτες έχουν «γράψει» περισσότερα χιλιόμετρα: ο Χάκετ της Σιένα, ο Γκόρντον της Γαλατασαράι, ο Λοβέρν της Παρτίζαν, ο Ινγκλς της Μακάμπι και ο Μπογκντάνοβιτς της Φενέρμπαχτσε. Ο μέσος όρος του Σπανούλη είναι στα 27 λεπτά: όσο έπαιξε απόψε στην Ιταλία.
H «πράσινη» αρμάδα που έκανε το κοινό της να παραληρεί τον περασμένο Ιούνιο μοιάζει τώρα δύσθυμη και βαριά, σαν να υποφέρει από τζετ λαγκ. Τα έως τώρα αποτελέσματα την υποχρεώνουν να συνεχίσει με τις μηχανές στο φουλ, ενώ θα προτιμούσε να ακολουθήσει τακτική συντήρησης και εξοικονόμησης δυνάμεων. Μέχρι το τέλος του 2013, ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του 7 ντέρμπι, μαζί με τον ημιτελικό του Κυπέλλου. Και δύσκολα ταξίδια, όπως το Κράσνονταρ και η Βιτόρια.
Κάτι το γρήγορο 4-0, κάτι η παρουσία της μικρούλας Ζιέλονα Γκόρα στον Όμιλό του, ο Ολυμπιακός θα περάσει αρκετά απογεύματα ξεκούραστος. Ο Ολυμπιακός, που έχει την πολυτέλεια να κερδίζει σε αφιλόξενες έδρες της Ευρωλίγκας με 12 μονοψήφιους παίκτες και με μάξιμουμ χρόνο συμμετοχής τα 27 λεπτά…
Εξηγούμαι, πριν παρεξηγηθώ.
Θα ήθελα να κερδίζει η ομάδα μου, πειστικά, σοβαρά και επαγγελματικά, χωρίς να έχει έστω έναν παίκτη με διψήφιο αριθμό πόντων. Θα ήθελα να μείνει στο παρκέ ο ηγέτης μου μόλις 27 λεπτά. Θα ήθελα να έχω άνθρωπο-κλειδί έναν ρολίστα των 14 λεπτών. Θα ήθελα να έχουν βάλει όλοι από ένα μικρό ή μάλλον μεσαίου μεγέθους λιθαράκι για να κόψουν τον βήχα των αντιπάλων. Θα ήθελα να ξεκινάει η ομάδα μου με σερί 11-0 στο πρώτο τετράλεπτο. Να κρατάει το προβάδισμα από την αρχή ως το τέλος. Να παίρνει ώθηση από την άμυνα και να τη μετατρέπει σε μυαλωμένη επίθεση. Να διατηρεί την ψυχραιμία της όταν το παρκέ αρχίζει και γέρνει.
Ηταν λοιπόν τόσο καλός ο σημερινός Ολυμπιακός; Όχι. Δύσκολα θα βρεθεί αντικειμενικός παρατηρητής που θα τον βαθμολογήσει με περισσότερο από «μετρίως 6». Δεν ήταν Μιχαήλ ούτε Άγγελος. Ηταν όμως η κυνική ομάδα που ξέρει ότι στο τέλος θα μείνει αυτή στον αφρό ό,τι και αν σκαρφιστεί ο μετριότερος αντίπαλος, όση πίεση και αν δημιουργήσει το εχθρικό κοινό.
Το Φόρουμ Μαντέλα δεν ήταν Χάλα Πιονίρ ούτε Γιαντ Ελιάου, αλλά γελιέται όποιος νομίσει ότι 10.000 Ιταλοί θα παρακολουθήσουν έναν αγώνα σιωπηλοί σαν να βλέπουν όπερα του Βέρντι. Αλλωστε, είναι πολύ πρόσφατη η «ερυθρόλευκη» επίδειξη ισχύος και ηρεμίας μέσα στα εκατομμύρια ντεσιμπέλ του Αμπντί Ιπεκτσί. Και του Παναθηναϊκού στο Βελιγράδι, για να μη ξεχνιόμαστε.
Ο Ολυμπιακός του 2013 τείνει να μετατρέψει σε κτήμα του αυτό που ο Παναθηναϊκός της χρυσής εποχής Ομπράντοβιτς είχε για modus Vivendi, τρόπο ζωής: τις επαγγελματικές νίκες μακριά από τα ελληνικά σύνορα. «Κάντε το κομμάτι σας όσο προλαβαίνετε, αλλά φροντίστε να κρύψετε τα γυναικόπαιδα».
Ο πρωταθλητής της Ευρώπης έφτασε στο 4-0 με σλάλομ ανάμεσα σε σκοπέλους. Κανένα από τα παιχνίδια του δεν ήταν εύκολο. Εκείνος τα έκανε να φαίνονται εύκολα, όποτε βεβαίως δεν έκανε τα εύκολα δύσκολα!
Συνεχίζει αήττητος την παρέλασή του και βάζει από νωρίς πλώρη για τον επόμενο γύρο, την ίδια στιγμή που ο ορκισμένος του εχθρός ανησυχεί ακόμα και για το εισιτήριο της πρόκρισης, ενώ οι μνηστήρες του τίτλου του –πλην της Ρεάλ και, ας το δεχθούμε για την οικονομία της συζήτησης, της Φενέρμπαχτσε- σκουντουφλάνε αγκομαχώντας.
Ο Ολυμπιακός κερδίζει και ταυτόχρονα κρατάει ξεκούραστο τον Σπανούλη ή, αν προτιμάτε, κερδίζει επειδή κρατάει ξεκούραστο τον Σπανούλη: το «σχέδιο Β» που αρχίζει από τους καμικάζι Μάντζαρη-Σλούκα και τελειώνει στους ιπτάμενους Πέτγουεϊ-Ντάνστον είναι εξίσου αποτελεσματικό με το Σχέδιο Α που βασίζεται στον άξονα Σπανούλη-Πρίντεζη.
Ξένοιαστος και ήρεμος, ο αρχηγός του Ολυμπιακού παίζει μπάσκετ ωριμότητας, περισσότερο σε ρόλο ενορχηστρωτή παρά ως σκόρερ. Στον αγώνα με τη Σιένα είχε 5 ασίστ και μόνο 1 λάθος. Οσο πιο σίγουρος αισθάνεται ότι προστατεύει τα νώτα του ένας μπλοκέρ (όπως ο αποψινός Μπέγκιτς, με τις 4 τάπες και τους 9 πόντους σε 13,5 λεπτά), τόσο πιο άνετα θα κρατάει την ενέργειά του για την επίθεση.
Εάν διαβάσουμε την εξίσωση ανάποδα, θα καταλάβουμε για ποιον λόγο υποφέρει ο φετινός Παναθηναϊκός. Αντίθετα με τον Ολυμπιακό, οι «πράσινοι» υποχρεώνονται να ξεζουμίσουν τον 33χρονο Διαμαντίδη μέχρι εξαντλήσεως, όχι μόνο με σκοράρισμα αλλά και με άμυνα και με ριμπάουντ και με πλήρες ρεπορτόριο, επειδή το υπόλοιπο υλικό είναι ανέτοιμο να υποστηρίξει ακόμα και το Σχέδιο Α.
Χωρίς τον περυσινό Λάσμε, δεν υπάρχει Παναθηναϊκός. Ο σοβαρός τραυματισμός που άφησε τον Αφρικανό 4 μήνες εκτός μάχης και του πριόνισε τα πόδια-ελατήρια ήταν η χειρότερη ατυχία που μπορούσε να συμβεί στους «πράσινους». Δεν είναι όμως η μοναδική.
Ο Ούκιτς επέστρεψε από το Ευρωμπάσκετ σακατεμένος και έπεσε στη μάχη κακήν κακώς, ενώ η αρχική απόφαση τον ήθελε ανενεργό. Ο Φώτσης και ο Μπατίστ έφεραν μαζί τους know how και υψηλή δημοφιλία, αλλά το κορμί τους σπανίως συμβαδίζει με τις εντολές του εγκεφάλου. Ο Παππάς, ο Μαυροκεφαλίδης και ο Γιάνκοβιτς αφήνουν υποσχέσεις, αλλά δεν είναι ακόμη «παίκτες Παναθηναϊκού». Ο Κάρι ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον μέσο όρο ηλικίας.
Το κοντέρ του Δημήτρη Διαμαντίδη γράφει ήδη 131 λεπτά υπερπροσπάθειας σε 4 αγώνες, σχεδόν 33 σε κάθε αγώνα. Μόνο πέντε παίκτες έχουν «γράψει» περισσότερα χιλιόμετρα: ο Χάκετ της Σιένα, ο Γκόρντον της Γαλατασαράι, ο Λοβέρν της Παρτίζαν, ο Ινγκλς της Μακάμπι και ο Μπογκντάνοβιτς της Φενέρμπαχτσε. Ο μέσος όρος του Σπανούλη είναι στα 27 λεπτά: όσο έπαιξε απόψε στην Ιταλία.
H «πράσινη» αρμάδα που έκανε το κοινό της να παραληρεί τον περασμένο Ιούνιο μοιάζει τώρα δύσθυμη και βαριά, σαν να υποφέρει από τζετ λαγκ. Τα έως τώρα αποτελέσματα την υποχρεώνουν να συνεχίσει με τις μηχανές στο φουλ, ενώ θα προτιμούσε να ακολουθήσει τακτική συντήρησης και εξοικονόμησης δυνάμεων. Μέχρι το τέλος του 2013, ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του 7 ντέρμπι, μαζί με τον ημιτελικό του Κυπέλλου. Και δύσκολα ταξίδια, όπως το Κράσνονταρ και η Βιτόρια.
Κάτι το γρήγορο 4-0, κάτι η παρουσία της μικρούλας Ζιέλονα Γκόρα στον Όμιλό του, ο Ολυμπιακός θα περάσει αρκετά απογεύματα ξεκούραστος. Ο Ολυμπιακός, που έχει την πολυτέλεια να κερδίζει σε αφιλόξενες έδρες της Ευρωλίγκας με 12 μονοψήφιους παίκτες και με μάξιμουμ χρόνο συμμετοχής τα 27 λεπτά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου