ΘΑ είναι άδικο
να μην παραδεχθεί κάποιος ότι ο Μίτσελ έχει, σε ποσοστό που ίσως και να
αγγίζει το 90% (!) σωστές κι έγκαιρες κινήσεις κατά τη διάρκεια των
αγώνων.
Αυτό που λέμε έχει μάτι, το διαβάζει το ματς. Ο άνθρωπος ρε παιδί μου, το μαξιλαράκι το αφήνει στο σπίτι, δεν το παίρνει μαζί του στον πάγκο (!), όπως λένε οι παίκτες για τους τεχνικούς, που «κοιμούνται» μέσα στα ματς. Διορθώνει πράγματα με τις αλλαγές, διαφοροποιεί καταστάσεις ακόμη κι εσωτερικά και σπάνια λαθεύει στις επιλογές του.
Δεν στέκομαι περισσότερο εδώ, γιατί πολύ απλά νομίζω ότι πλέον αποτελεί κοινή παραδοχή και ένα από τα ζητήματα που ξεκάθαρα πιστώνονται στον Μίτσελ, προπονητή ο οποίος ολοένα και περισσότερο εδραιώνεται στη συνείδηση της Ολυμπιακής οικογένειας.
Αλλού θέλω σήμερα να το πάω, έχοντας και την…άνεση ότι ήμουν από τους ελάχιστους, που στα δύσκολα για τον Μίτσελ δεν ήμουν από τους πολλούς, που «πυροβολούσαν»… : Θέλω να το πάω σε ένα ερωτηματικό που έχω, για κάποιες ιδέες του στην αρχική ενδεκάδα στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, που τελικά νομίζω πρωτίστως τελικά προβληματίζουν τον ίδιο. Εκ των υστέρων φυσικά.
Θα τις χαρακτήριζα κάτι μεταξύ δοκιμής και πειράματος.
Θυμηθείτε όλα τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, γιατί σε αυτά αναφέρομαι.
Με την Παρί εδώ έβαλε στόπερ τον Μετζανί (πρώτη φορά στην αρχική ενδεκάδα) κι όχι το Μανωλά. Σκορ 1-4 κι έκτοτε δεν άλλαξε ποτέ το δίδυμο Μανωλά, Σιόβα…
Με την Άντερλεχτ έξω έβαλε στην επίθεση τον Ολαϊτάν (πρώτη φορά στην αρχική ενδεκάδα). Τον έκανε πρώτη αλλαγή, από το 57’ κιόλας κι έκτοτε δεν τον ξανάβαλε…
Με την Μπενφίκα εδώ έβαλε έξω δεξιά τον Γιαταμπαρέ (πρώτη φορά στην αρχική ενδεκάδα). Τον έκανε γρήγορα αλλαγή, από το 56’ κι έκτοτε δεν τον ξανάβαλε…
Με την Παρί τώρα έξω έβαλε για πρώτη φορά στην αρχική ενδεκάδα και Μπονγκ και Χολέμπας. Τον έκανε τον Μπονγκ πρώτη αλλαγή, από το ημίχρονο κιόλας…
Μόνο σε ένα παιχνίδι, με την Μπενφίκα στη Λισσαβόνα, δεν ξεκίνησε σχήμα με κάποιο πείραμα. Και δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ότι σε εκείνο το ματς ο Ολυμπιακός νομίζω πως έκανε την πιο ώριμη και νομίζω και με διάρκεια εμφάνισή του.
Θέλω να καταλήξω στο ότι δεν του βγαίνουν τα πειράματα του Μίτσελ. Προσέξτε, δεν αρνούμαι ότι ορισμένες φορές υπάρχουν και συγκυρίες που οδηγούν ένα προπονητή σε κάποιες επιλογές. Όπως για να είμαι δίκαιος πρέπει να δεχθώ και το άλλο: καλό είναι οι παίκτες να παίρνουν ευκαιρίες και στην Ευρώπη. Όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Από την άλλη, όμως, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Κανένα πείραμα, καμία δοκιμή κάτι καινούργιου, δεν δικαίωσε τον Μίτσελ στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Και δεν είναι τυχαίο ότι πρώτος φυσικά το κατάλαβε ο ίδιος, που σημειωτέον για πρώτη φορά κοουτσάρει ομάδα σε τόσο υψηλό επίπεδο. Και δεν τα ξανάκανε ο Ισπανός. Ίσως, μάλιστα, είναι κι ένας οδηγός αυτό το συμπέρασμα για τη συνέχεια, αφού τον Ολυμπιακό τον περιμένουν ακόμη μίνιμουμ τρία ευρωπαϊκά παιχνίδια…
Κι είναι και κάτι που μας πάει ακόμη πιο μακριά: όσο ένας προπονητής μένει σε μία ομάδα, τόσο την μαθαίνει, τόσο κι ελαττώνει τα λάθη του. Ενώ όταν αλλάζεις προπονητή, πρέπει φτου κι από την αρχή κάθε φορά…
Αυτό που λέμε έχει μάτι, το διαβάζει το ματς. Ο άνθρωπος ρε παιδί μου, το μαξιλαράκι το αφήνει στο σπίτι, δεν το παίρνει μαζί του στον πάγκο (!), όπως λένε οι παίκτες για τους τεχνικούς, που «κοιμούνται» μέσα στα ματς. Διορθώνει πράγματα με τις αλλαγές, διαφοροποιεί καταστάσεις ακόμη κι εσωτερικά και σπάνια λαθεύει στις επιλογές του.
Δεν στέκομαι περισσότερο εδώ, γιατί πολύ απλά νομίζω ότι πλέον αποτελεί κοινή παραδοχή και ένα από τα ζητήματα που ξεκάθαρα πιστώνονται στον Μίτσελ, προπονητή ο οποίος ολοένα και περισσότερο εδραιώνεται στη συνείδηση της Ολυμπιακής οικογένειας.
Αλλού θέλω σήμερα να το πάω, έχοντας και την…άνεση ότι ήμουν από τους ελάχιστους, που στα δύσκολα για τον Μίτσελ δεν ήμουν από τους πολλούς, που «πυροβολούσαν»… : Θέλω να το πάω σε ένα ερωτηματικό που έχω, για κάποιες ιδέες του στην αρχική ενδεκάδα στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, που τελικά νομίζω πρωτίστως τελικά προβληματίζουν τον ίδιο. Εκ των υστέρων φυσικά.
Θα τις χαρακτήριζα κάτι μεταξύ δοκιμής και πειράματος.
Θυμηθείτε όλα τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, γιατί σε αυτά αναφέρομαι.
Με την Παρί εδώ έβαλε στόπερ τον Μετζανί (πρώτη φορά στην αρχική ενδεκάδα) κι όχι το Μανωλά. Σκορ 1-4 κι έκτοτε δεν άλλαξε ποτέ το δίδυμο Μανωλά, Σιόβα…
Με την Άντερλεχτ έξω έβαλε στην επίθεση τον Ολαϊτάν (πρώτη φορά στην αρχική ενδεκάδα). Τον έκανε πρώτη αλλαγή, από το 57’ κιόλας κι έκτοτε δεν τον ξανάβαλε…
Με την Μπενφίκα εδώ έβαλε έξω δεξιά τον Γιαταμπαρέ (πρώτη φορά στην αρχική ενδεκάδα). Τον έκανε γρήγορα αλλαγή, από το 56’ κι έκτοτε δεν τον ξανάβαλε…
Με την Παρί τώρα έξω έβαλε για πρώτη φορά στην αρχική ενδεκάδα και Μπονγκ και Χολέμπας. Τον έκανε τον Μπονγκ πρώτη αλλαγή, από το ημίχρονο κιόλας…
Μόνο σε ένα παιχνίδι, με την Μπενφίκα στη Λισσαβόνα, δεν ξεκίνησε σχήμα με κάποιο πείραμα. Και δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ότι σε εκείνο το ματς ο Ολυμπιακός νομίζω πως έκανε την πιο ώριμη και νομίζω και με διάρκεια εμφάνισή του.
Θέλω να καταλήξω στο ότι δεν του βγαίνουν τα πειράματα του Μίτσελ. Προσέξτε, δεν αρνούμαι ότι ορισμένες φορές υπάρχουν και συγκυρίες που οδηγούν ένα προπονητή σε κάποιες επιλογές. Όπως για να είμαι δίκαιος πρέπει να δεχθώ και το άλλο: καλό είναι οι παίκτες να παίρνουν ευκαιρίες και στην Ευρώπη. Όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Από την άλλη, όμως, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Κανένα πείραμα, καμία δοκιμή κάτι καινούργιου, δεν δικαίωσε τον Μίτσελ στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Και δεν είναι τυχαίο ότι πρώτος φυσικά το κατάλαβε ο ίδιος, που σημειωτέον για πρώτη φορά κοουτσάρει ομάδα σε τόσο υψηλό επίπεδο. Και δεν τα ξανάκανε ο Ισπανός. Ίσως, μάλιστα, είναι κι ένας οδηγός αυτό το συμπέρασμα για τη συνέχεια, αφού τον Ολυμπιακό τον περιμένουν ακόμη μίνιμουμ τρία ευρωπαϊκά παιχνίδια…
Κι είναι και κάτι που μας πάει ακόμη πιο μακριά: όσο ένας προπονητής μένει σε μία ομάδα, τόσο την μαθαίνει, τόσο κι ελαττώνει τα λάθη του. Ενώ όταν αλλάζεις προπονητή, πρέπει φτου κι από την αρχή κάθε φορά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου