Ο Βασίλης Σαμπράκος καταγράφει τις πρώτες του σκέψεις μετά την "είμαι
μέσα" παρουσίαση του νέου γηπέδου της ΑΕΚ από τον Δημήτρη Μελισσανίδη.
Ναι, την ώρα της προβολής του βίντεο της ξενάγησης στο γήπεδο και τους
εσωτερικούς του χώρους έπιανες τον εαυτό σου να ζει με την ψευδαίσθηση
ότι βρίσκεται μέσα, ότι το επισκέπτεται, ότι το ζει. Και ναι, στο πρώτο
μέρος αυτού του βίντεο, όταν οι εικόνες ταξίδευαν τους παρεβρισκόμενους
στα βιώματά τους από το στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας, είδα γύρω μου
πολλούς να δακρύζουν.
Ολα καλά μέχρι εδώ, όπως άλλωστε όλοι εδώ και αρκετές εβδομάδες
αντιλαμβανόμαστε. Η ομάδα που έχει φτιάξει ο Δημήτρης Μελισσανίδης
εκμεταλλεύεται τον χρόνο και προχωρά τη διαδικασία, την εξελίσσει, την
προετοιμάζει, την ωριμάζει. Τόσο, που καταλαβαίνεις ότι η ΑΕΚ δεν θα
χάσει άλλο χρόνο και δεν θα συναντήσει ανυπέρβλητο εμπόδιο στην διαδρομή
που καταλήγει στα εγκαίνια του νέου της σπιτιού.
Ολα καλά, με εξαίρεση το πλάνο της χρηματοδότησης. Ολα καλά, εκτός από
τα λεφτά. Διότι αυτά που έχουν μέχρι σήμερα συγκεντρωθεί δεν είναι
αρκετά. Και, πέρα από όλα τα άλλα, δείχνουν ότι έχει δρόμο η ΑΕΚ μέχρι
να δει στην πράξη το "πολλά από λίγους, και λίγα από πολλούς, για να τα
φτιάξουμε μαζί τα νέα τείχη της ΑΕΚ" σύνθημα του Μελισσανίδη.
Δεν με εκπλήσσει καθόλου αυτό που συμβαίνει, δηλαδή ότι οι πολλοί, που
δεν έχουν πολλά, έχουν ήδη βάλει πλάτη, έχουν προσφέρει περίπου 1,3
εκατ. ευρώ για την ανέγερση του νέου γηπέδου, την υλοποίηση του ονείρου
της ΑΕΚ να ξαναμπεί σπίτι της. Προφανώς όμως με εκπλήσσει που οι λίγοι,
που έχουν τα πολλά, κάνουν μέχρι στιγμής το κορόιδο. Ηταν πολλοί τέτοιοι
που έβαλαν το κοστούμι το μεσημέρι της Τετάρτης και βρήκαν τον δρόμο
για το κτήριο της "Στέγης γραμμάτων και τεχνών" του ιδρύματος Ωνάση για
να πάρουν την "είμαι μέσα" κονκάρδα, να κάνουν πι αρ, να βγουν
φωτογραφία δίπλα στη μακέτα, να κάνουν λεζάντα. Πολλοί περισσότεροι
συγκριτικά με τα ονόματα που αρίθμησε ο Μελισσανίδης όταν άρχισε να
αναφέρεται σε αυτούς που ήδη βοηθούν οικονομικά για την υλοποίηση του
έργου.
Είμαι πολύ περίεργος να δω, να διαπιστώσω πώς θα σταθούν οι πλούσιοι
ΑΕΚτσήδες απέναντι σε αυτό που συμβαίνει, που πάει να συμβεί. Να
διαπιστώσω αν η στενοκεφαλιά θα τους κρατήσει μακριά από το ταμείο της
Τράπεζας που τρέχει την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, ή αν θα
καταφέρουν να δουν τη μεγάλη εικόνα, να αντιληφθούν την ιστορικότητα του
εγχειρήματος ώστε να αποφασίσουν να συμμετέχουν και να βάλουν τα
ονοματεπώνυμά τους στην πλάκα της λίστας των ευεργετών της ΑΕΚ.
Παρατηρώ τον Μελισσανίδη περίπου από την πρώτη του μέρα στην ΑΕΚ, δηλαδή
από το 1993. Αυτός ο Μελισσανίδης είναι, ίσως φυσιολογικά, ο πιο ώριμος
που έχω παρατηρήσει ως διοικητή της ΑΕΚ. Και με εκπλήσσει ο τρόπος που
διαχειρίζεται όλα τα εσωτερικά ζητήματα της ΑΕΚ και ειδικά αυτό του
γηπέδου. Εχει βάλει κάτω το "εγώ" του, έχει απλώσει το χέρι σε όλους
αδιακρίτως, και προσπαθεί με κάθε τρόπο και πολλή υπομονή να τους δείξει
την μεγάλη εικόνα και να τους πείσει για το αυτονόητο, δηλαδή ότι δεν
θα βοηθήσουν αυτόν, ούτε θα δώσουν λεφτά για το γήπεδο του Μελισσανίδη
αλλά για το γήπεδο της ΑΕΚ.
Η λογική λέει ότι όταν αρχίσουν τα έργα οι έχοντες θα παρασυρθούν από
τον γενικό ενθουσιασμό και θα συμμετέχουν στην κάλυψη της
χρηματοδότησης. Ακόμη όμως και αν δεν συμβεί αυτό, αρχίζει να γίνεται
πεποίθηση ότι αυτό το έργο θα το χρηματοδοτήσει, μαζί με τον Μελισσανίδη
και τους λίγους πλούσιους που τον ακολουθούν, ο πολύς κόσμος. Αυτός ο
κόσμος που ανυπομονεί να ξαναβρεθεί στης Φιλαδέλφειας τα στενά, να
αντικρύσει κιτρινόμαυρη φανέλα και να τον πιάσει αμέσως τρέλα.Πηγή: gazzetta.gr
Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου