Ας δούμε το ποτήρι γεμάτο:
*Στα κρίσιμα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, τα ματς κλειδιά, καταφέρνει εύκολα ή δύσκολα να παίρνει τους τρεις βαθμούς ή για παράδειγμα την ισοπαλία σε έδρες όπως της Μπενφίκα. Αυτό δείχνει ότι η ομάδα έχει γερές βάσεις, βάθος στον πάγκο, ποιότητα και είναι ατσάλι.
*Είναι μαχητής και είναι ομάδα. Το στιγμιότυπο με τον Σιόβα να τρέχει να αγκαλιάσει τον Ρομπέρτο (σχεδόν τον φίλησε) μετά κάποιες μεγάλες αποκρούσεις που έκανε, δείχνει ότι ο ένας παίζει για τον άλλον και όλοι για την ομάδα. Όλοι οι ποδοσφαιριστές, είτε λέγεται Σαβιόλα, είτε Τσόρι, είτε Μήτρογλου, μπορεί να γίνουν αλλαγές και δεν πρόκειται να αντιδράσουν. Οι καλές ομάδες, οι υγιείς φτιάχνονται πρώτα από τα αποδυτήρια.
*Έχει διαφορετικούς πρωταγωνιστές σε κάθε ματς. Ο Ρομπέρτο και ο
Μανωλάς με την Μπενφίκα εντός έδρας, ο Τσόρι Ντομίνγκες στο Ντα Λουζ, ο
Μήτρογλου στο Βέλγιο, με το χατ-τρικ. Εγινε ο πρώτος Έλληνας που πέτυχε
χατ-τρικ στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Βάις με την Παρί Σεν
Ζερμέν, ένα γκολ που δεν το χορταίνεις.
*Ο Μίτσελ έχει δημιουργήσει ένα σύνολο που μπορεί με σχετική ευκολία να παίζει καλά σε δύο διαφορετικές διοργανώσεις. Το ματς με την Μπενφίκα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν η παρένθεση, ωστόσο και σε αυτό το ματς ο Ολυμπιακός πάλεψε, πίστεψε στη νίκη και με τη βοήθεια Ρομπέρτο και τύχης, πήρε το ματς-κλειδί! Έχει μπει για τα καλά στο πετσί των οπαδών και έχει γυρίσει το άσχημο κλίμα που υπήρχε για αυτόν, υπέρ του. Μην ξεχνάμε ότι πέτυχε και το διπλό στη Λεωφόρο, κάτι που στη συνείδηση των ερυθρολεύκων του δίνει επιπλέον βαθμούς!
*Έχει δύο 11άδες και βάθος στον πάγκο. Λείπει ο Σαβιόλα και δεν έρχεται η κατάρρευση, απουσιάζει ο Βάις και ο Ολυμπιακός δεν χάνει. Παίζει ο Τσόρι βασικός και είναι ο καλύτερο παίκτης, όταν σε άλλα ματς γυαλίζει τον πάγκο. Ο Χολέμπας γκρινιάζει που δεν παίζει, βλέποντας στη θέση του τον Μπονγκ, αλλά όταν επιστρέφει κάνει ματσάρες όπως το τελευταίο με την Μπενφίκα. Παίκτες όπως ο Γιαταμπαρέ, ο Εντινγκά, ο Τσόρι και άλλοι που μπαίνουν αλλαγές, μπορούν να σταθούν σε οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρώπη.
*Ο Ολυμπιακός έχει ουσία και ξέρει τι θέλει στο γήπεδο και πως να το πάρει. Αυτό κι αν είναι... επίτευγμα, ειδικά όταν κάποια από τα προηγούμενα χρόνια ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη ήταν μία ομάδα χωρίς αρχή και τέλος. Μία ομάδα που και καλά να έπαιζε, κάτι θα... στράβωνε και θα γύριζε με άδειες τις βαλίτσες. Ακόμη και στην κακή του βραδιά, μπορεί να φύγει με νίκες κόντρα στη Μπενφίκα, μία πορτογαλική ομάδα που ανά πάσα στιγμή αν δεν προσέξεις και δεν είσαι... τυχερός, μπορεί να σε «σκοτώσει».
* Η αντίδραση της άμυνας στις στημένες φάσεις. Μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός είχε δείξει ότι είχε προβλήματα που του κόστισαν και κάποια γκολ και βαθμούς από τις στημένες φάσεις, ειδικά τα κόρνερ, όμως σε αυτό το ματς, οι παίκτες του είχαν σωστές τοποθετήσεις.
* Η αυτοπεποίθηση της ομάδας και ο κέρβερος Ρομπέρτο. Όσο το ρεζερβουάρ γεμίζει με νίκες και επιτυχίες, τόσο οι παίκτες θα αποκτούν και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, από τον κίπερ μέχρι τον επιθετικό. Είναι ακόμη σπουδαίο το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε χάρη στον Μίτσελ να βγάλει ξανά στον αφρό τον Ρομπέρτο, που απέκτησε εμπιστοσύνη στα χέρια του και τις δυνατότητές του και δίνει βαθμούς στην ομάδα. Ο ισπανός κίπερ μέσω του Ολυμπιακού δίνει τις απαντήσεις του, εκεί που πρέπει! Ο περίγελος ποιός είναι τώρα;
Ας δούμε το ποτήρι άδειο:
* Ο Ολυμπιακός μπορεί να νίκησε, αλλά έκανε τη χειρότερή του εμφάνιση στην Ευρώπη φέτος. Από που να αρχίσει και να τελειώσει κανείς. Δεν μπόρεσε να κόψει το ρυθμό της Μπενφίκα, αν και έπαιζε στο σπίτι του. Δεν κράτησαν τη μπάλα στα πόδια τους για περισσότερες από τρεις πάσες οι παίκτες του και γενικά έδειξαν ότι στο κέντρο και μπροστά από την άμυνα, υπήρχε τεράστιο κενό. Οι γραμμές ήταν ασύνδετες και ο Μήτρογλου δεν τροφοδοτήθηκε.
* Ο Σαλίνο «κίνδυνος-θάνατος». Αυτός ο δεξιός μπακ θα μπορούσε να γίνει... ήρωας, όταν βρέθηκε αλλού αντ' αλλού και στην αντεπίθεση μόνος με τον κίπερ δεν μπόρεσε να σκοράρει, όμως άφηνε τη θέση του. Σε αυτό το επίπεδο, αυτό είναι κάτι σαν «έγκλημα». Από την πλευρά του έγινε πάρτυ. Όργωσε την δεξιά πλευρά, όμως είχε πρόβλημα στις επιστροφές του, καθώς έγιναν περισσότερες από έξι φάσεις από την πλευρά του στις οποίες ήταν... απών! Και ο Χολέμπας είχε κάποια προβλήματα, όμως κυρίως γιατί δεν είχε βοήθειες από τους χαφ. Ηταν πιό προσεκτικός και είναι πολύ πιό δυνατός από τον Σαλίνο.
*Επαιξε φοβισμένα. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά η Μπενφίκα έδειξε άγριες διαθέσεις, βγήκε μπροστά, έχασε ευκαιρίες και ο Ολυμπιακός δεν αντέδρασε. Αν και πέτυχε το χρυσό- όπως αποδείχτηκε- γκολ εντούτοις δεν άλλαξε αγωνιστική φιλοσοφία, έμεινε αρκετά πίσω, φάνηκε ανήμπορος να ελέγξει το ρυθμό. Θα μπορούσε να το είχε πληρώσει ακριβά.
* Προβλήματα στο κέντρο της άμυνας, εκτός από τα πλάγια. Κάτι σκαψίματα της μπάλας και οι κάθετες πάσες, περνούσαν για πλάκα στην περιοχή του Ολυμπιακού. Ανεπίτρεπτο, ακόμη κι αν έχεις απέναντί σου μία τεχνική ομάδα, όπως η Μπενφίκα. Και ο Σιόβας και ο Μανωλάς είχαν προβλήματα, αλλά και μικρή βοήθεια από τους αμυντικούς χαφ.
*Ηταν ατυχής έμπνευση η αλλαγή του Σαβιόλα στο ημίχρονο. Ο αργεντινός είχε εντοπίσει το πρόβλημα που υπήρχε στις γραμμές του Ολυμπιακού και είχε γυρίσει πολλές φορές πίσω για να πάρει τη μπάλα ως υποδοχή, βλέποντας ότι στο πρέσινγκ των πορτογάλων η ομάδα του την «πουλούσε». Ο Τσόρι δεν μπήκε στο πνεύμα του αγώνα, ενώ τυχερός ήταν που δεν αποβλήθηκε σε ένα αντιαθλητικό μαρκάρισμα από πίσω που έκανε.
Ας δούμε το ποτήρι ως στη μέση:
Ο Ολυμπιακός είναι ίσως η πιό ροκ ομάδα του Τσάμπιονς Λιγκ. Ικανός για το καλύτερο (πρώτο ημίχρονο με την Παρί, εκτελεστική δεινότητα με την Άντερλεχτ, πρώτο ημίχρονο με τη Μπενφίκα στην Πορτογαλία, ουσία στο ματς με την Μπενφίκα εντός) και για το χειρότερο (ισοπαλία στη λήξη του αγώνα στο Ντα Λουζ, δεύτερο ημίχρονο με την Παρί, κακό παιχνίδι με την Μπενφίκα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης). Έχει πολλά θετικά, αλλά και κάποια αρνητικά που μπορεί να βελτιώσει. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη, αλλά αν δεν βελτιώσει τα λάθη του, όταν προχωρήσει, θα φάει χαστούκι εκεί που δεν το περιμένει. Και πάλι όμως, το σημαντικό είναι ότι παίρνει τις νίκες στα κρίσιμα ματς και προχωράει ακάθεκτος στην Ευρώπη.
*Στα κρίσιμα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, τα ματς κλειδιά, καταφέρνει εύκολα ή δύσκολα να παίρνει τους τρεις βαθμούς ή για παράδειγμα την ισοπαλία σε έδρες όπως της Μπενφίκα. Αυτό δείχνει ότι η ομάδα έχει γερές βάσεις, βάθος στον πάγκο, ποιότητα και είναι ατσάλι.
*Είναι μαχητής και είναι ομάδα. Το στιγμιότυπο με τον Σιόβα να τρέχει να αγκαλιάσει τον Ρομπέρτο (σχεδόν τον φίλησε) μετά κάποιες μεγάλες αποκρούσεις που έκανε, δείχνει ότι ο ένας παίζει για τον άλλον και όλοι για την ομάδα. Όλοι οι ποδοσφαιριστές, είτε λέγεται Σαβιόλα, είτε Τσόρι, είτε Μήτρογλου, μπορεί να γίνουν αλλαγές και δεν πρόκειται να αντιδράσουν. Οι καλές ομάδες, οι υγιείς φτιάχνονται πρώτα από τα αποδυτήρια.
*Ο Μίτσελ έχει δημιουργήσει ένα σύνολο που μπορεί με σχετική ευκολία να παίζει καλά σε δύο διαφορετικές διοργανώσεις. Το ματς με την Μπενφίκα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν η παρένθεση, ωστόσο και σε αυτό το ματς ο Ολυμπιακός πάλεψε, πίστεψε στη νίκη και με τη βοήθεια Ρομπέρτο και τύχης, πήρε το ματς-κλειδί! Έχει μπει για τα καλά στο πετσί των οπαδών και έχει γυρίσει το άσχημο κλίμα που υπήρχε για αυτόν, υπέρ του. Μην ξεχνάμε ότι πέτυχε και το διπλό στη Λεωφόρο, κάτι που στη συνείδηση των ερυθρολεύκων του δίνει επιπλέον βαθμούς!
*Έχει δύο 11άδες και βάθος στον πάγκο. Λείπει ο Σαβιόλα και δεν έρχεται η κατάρρευση, απουσιάζει ο Βάις και ο Ολυμπιακός δεν χάνει. Παίζει ο Τσόρι βασικός και είναι ο καλύτερο παίκτης, όταν σε άλλα ματς γυαλίζει τον πάγκο. Ο Χολέμπας γκρινιάζει που δεν παίζει, βλέποντας στη θέση του τον Μπονγκ, αλλά όταν επιστρέφει κάνει ματσάρες όπως το τελευταίο με την Μπενφίκα. Παίκτες όπως ο Γιαταμπαρέ, ο Εντινγκά, ο Τσόρι και άλλοι που μπαίνουν αλλαγές, μπορούν να σταθούν σε οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρώπη.
*Ο Ολυμπιακός έχει ουσία και ξέρει τι θέλει στο γήπεδο και πως να το πάρει. Αυτό κι αν είναι... επίτευγμα, ειδικά όταν κάποια από τα προηγούμενα χρόνια ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη ήταν μία ομάδα χωρίς αρχή και τέλος. Μία ομάδα που και καλά να έπαιζε, κάτι θα... στράβωνε και θα γύριζε με άδειες τις βαλίτσες. Ακόμη και στην κακή του βραδιά, μπορεί να φύγει με νίκες κόντρα στη Μπενφίκα, μία πορτογαλική ομάδα που ανά πάσα στιγμή αν δεν προσέξεις και δεν είσαι... τυχερός, μπορεί να σε «σκοτώσει».
* Η αντίδραση της άμυνας στις στημένες φάσεις. Μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός είχε δείξει ότι είχε προβλήματα που του κόστισαν και κάποια γκολ και βαθμούς από τις στημένες φάσεις, ειδικά τα κόρνερ, όμως σε αυτό το ματς, οι παίκτες του είχαν σωστές τοποθετήσεις.
* Η αυτοπεποίθηση της ομάδας και ο κέρβερος Ρομπέρτο. Όσο το ρεζερβουάρ γεμίζει με νίκες και επιτυχίες, τόσο οι παίκτες θα αποκτούν και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, από τον κίπερ μέχρι τον επιθετικό. Είναι ακόμη σπουδαίο το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε χάρη στον Μίτσελ να βγάλει ξανά στον αφρό τον Ρομπέρτο, που απέκτησε εμπιστοσύνη στα χέρια του και τις δυνατότητές του και δίνει βαθμούς στην ομάδα. Ο ισπανός κίπερ μέσω του Ολυμπιακού δίνει τις απαντήσεις του, εκεί που πρέπει! Ο περίγελος ποιός είναι τώρα;
Ας δούμε το ποτήρι άδειο:
* Ο Ολυμπιακός μπορεί να νίκησε, αλλά έκανε τη χειρότερή του εμφάνιση στην Ευρώπη φέτος. Από που να αρχίσει και να τελειώσει κανείς. Δεν μπόρεσε να κόψει το ρυθμό της Μπενφίκα, αν και έπαιζε στο σπίτι του. Δεν κράτησαν τη μπάλα στα πόδια τους για περισσότερες από τρεις πάσες οι παίκτες του και γενικά έδειξαν ότι στο κέντρο και μπροστά από την άμυνα, υπήρχε τεράστιο κενό. Οι γραμμές ήταν ασύνδετες και ο Μήτρογλου δεν τροφοδοτήθηκε.
* Ο Σαλίνο «κίνδυνος-θάνατος». Αυτός ο δεξιός μπακ θα μπορούσε να γίνει... ήρωας, όταν βρέθηκε αλλού αντ' αλλού και στην αντεπίθεση μόνος με τον κίπερ δεν μπόρεσε να σκοράρει, όμως άφηνε τη θέση του. Σε αυτό το επίπεδο, αυτό είναι κάτι σαν «έγκλημα». Από την πλευρά του έγινε πάρτυ. Όργωσε την δεξιά πλευρά, όμως είχε πρόβλημα στις επιστροφές του, καθώς έγιναν περισσότερες από έξι φάσεις από την πλευρά του στις οποίες ήταν... απών! Και ο Χολέμπας είχε κάποια προβλήματα, όμως κυρίως γιατί δεν είχε βοήθειες από τους χαφ. Ηταν πιό προσεκτικός και είναι πολύ πιό δυνατός από τον Σαλίνο.
*Επαιξε φοβισμένα. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά η Μπενφίκα έδειξε άγριες διαθέσεις, βγήκε μπροστά, έχασε ευκαιρίες και ο Ολυμπιακός δεν αντέδρασε. Αν και πέτυχε το χρυσό- όπως αποδείχτηκε- γκολ εντούτοις δεν άλλαξε αγωνιστική φιλοσοφία, έμεινε αρκετά πίσω, φάνηκε ανήμπορος να ελέγξει το ρυθμό. Θα μπορούσε να το είχε πληρώσει ακριβά.
* Προβλήματα στο κέντρο της άμυνας, εκτός από τα πλάγια. Κάτι σκαψίματα της μπάλας και οι κάθετες πάσες, περνούσαν για πλάκα στην περιοχή του Ολυμπιακού. Ανεπίτρεπτο, ακόμη κι αν έχεις απέναντί σου μία τεχνική ομάδα, όπως η Μπενφίκα. Και ο Σιόβας και ο Μανωλάς είχαν προβλήματα, αλλά και μικρή βοήθεια από τους αμυντικούς χαφ.
*Ηταν ατυχής έμπνευση η αλλαγή του Σαβιόλα στο ημίχρονο. Ο αργεντινός είχε εντοπίσει το πρόβλημα που υπήρχε στις γραμμές του Ολυμπιακού και είχε γυρίσει πολλές φορές πίσω για να πάρει τη μπάλα ως υποδοχή, βλέποντας ότι στο πρέσινγκ των πορτογάλων η ομάδα του την «πουλούσε». Ο Τσόρι δεν μπήκε στο πνεύμα του αγώνα, ενώ τυχερός ήταν που δεν αποβλήθηκε σε ένα αντιαθλητικό μαρκάρισμα από πίσω που έκανε.
Ας δούμε το ποτήρι ως στη μέση:
Ο Ολυμπιακός είναι ίσως η πιό ροκ ομάδα του Τσάμπιονς Λιγκ. Ικανός για το καλύτερο (πρώτο ημίχρονο με την Παρί, εκτελεστική δεινότητα με την Άντερλεχτ, πρώτο ημίχρονο με τη Μπενφίκα στην Πορτογαλία, ουσία στο ματς με την Μπενφίκα εντός) και για το χειρότερο (ισοπαλία στη λήξη του αγώνα στο Ντα Λουζ, δεύτερο ημίχρονο με την Παρί, κακό παιχνίδι με την Μπενφίκα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης). Έχει πολλά θετικά, αλλά και κάποια αρνητικά που μπορεί να βελτιώσει. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη, αλλά αν δεν βελτιώσει τα λάθη του, όταν προχωρήσει, θα φάει χαστούκι εκεί που δεν το περιμένει. Και πάλι όμως, το σημαντικό είναι ότι παίρνει τις νίκες στα κρίσιμα ματς και προχωράει ακάθεκτος στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου