Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για τον Ολυμπιακό που δεν κάνει σκόντο
στις φιλοδοξίες του και που θα παίξει την μπάλα του με σεβασμό στο
φαβορί του ομίλου χωρίς να έχει να χάσει τίποτα.Δεν ιδρώνει το αφτί του Μίτσελ και των παικτών του στο άκουσμα του
οποιουδήποτε αντιπάλου. Ειδικά για τον φετινό Ολυμπιακό η μια πρόκληση
διαδέχεται την άλλη και η επόμενη είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη.
Για ακόμα μία «άσκηση θάρρους» πηγαίνουν οι «ερυθρόλευκοι» στο Παρίσι.
Απαιτητικότερη και σκληρότερη από τις προηγούμενες αποστολές σε
Βρυξέλλες και Λισαβόνα. So what (;) όμως που αναρωτιούνται και… στα
χωριά μας.
Οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν κάνουν… εκπτώσεις στις αναζητήσεις τους, δεν
βάζουν «ζυγαριά μέτρησης» στο ειδικό βάρος κινήτρου του Champions
League.
Χωρίς να δείχνει πως διακατέχεται από… άγνοια κινδύνου, ο Μίτσελ
εμφύσησε και υποστήριξε με τις επιλογές του (σε παίκτες και συστήματα)
μια καθαρά επιθετική διάθεση και στο «Κονστάν Βάντεν Στοκ» και στο «Ντα
Λουζ», με σαφή δικαίωση στον επίλογο των προηγούμενων εκτός έδρας
ζητούμενων της ομάδας του.
Με την ίδια κλιμακωτή επιδίωξη θα παίξει και εναντίον της «εκλεκτής
Παριζιάνας», με πρωταρχικό στόχο να διασκεδάσει τις παράδοξες εντυπώσεις
της πρεμιέρας των ομίλων.
Τότε, που στο Καραϊσκάκη, η πλασματικότητα ενός τελικού σκορ δοξάστηκε σε όλο της το μεγαλείο!..
Τη «μαγική εικόνα» εκείνου του 1-4 από την Παρί Σεν Ζερμέν, η οποία
απάδει ως προς την καταπληκτική εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου και την
ατυχή, σπάνια συγκυρία των τριών γκολ που δέχτηκε από στημένες φάσεις
στο β’ μέρος, αλλά και ως προς το σάλπισμα αντεπίθεσης που ακολούθησε –
με τη συγκομιδή 7 βαθμών – θέλει, κατ’ αρχή να ισοφαρίσει ο Ολυμπιακός.
Και, κατά δεύτερο λόγο, να μπορέσει να απλουστεύσει συντομότερα από την
«τελευταία πράξη» των ομίλων της διοργάνωσης, την πρόκριση στους «16»,
ώστε να αποφύγει την ισχυρή πίεση ενός ντέρμπι «ζωής και θανάτου» κόντρα
στην Άντερλεχτ στις 10 Δεκεμβρίου.
Το ματς της Τετάρτης στη Γαλλία θα είναι ένα από εκείνα για τα οποία
μια ελληνική ομάδα αξιώσεων και προοπτικής σαν τον Ολυμπιακό, με το
ποιοτικό status των ποδοσφαιριστών που την απαρτίζουν, θεωρείται ως μία
τεράστια πρόκληση.
Γιατί αν οι «ερυθρόλευκοι» κατορθώσουν να κάνουν την Π.Σ.Ζ. να τα βρει
σκούρα μαζί τους, είναι αυτονόητο ότι θα δώσουν τροφή στον ευρωπαϊκό
Τύπο να ασχοληθεί εκ νέου μαζί τους.
Και, προφανώς, με ακόμα πιο εκτενή δημοσιεύματα και πηχυαίους τίτλους.
Υπό τις συνθήκες στη βαθμολογία του 3ου γκρουπ και με την τροπή που
έχουν πάρει τα πράγματα, οι Πειραιώτες δεν έχουν να χάσουν τίποτα στο
«Παρκ ντε Πρενς».
Το… χειρότερο θα είναι να χάσουν από μια ανώτερη και κατά πολύ
πλουσιότερη ομάδα, από το (εξ’ αρχής) μεγάλο φαβορί του ομίλου και κατά
πολλούς με πρωταγωνιστικό ρόλο φέτος ώσπου να ολοκληρωθεί η διαδρομή του
Champions League, οπότε θα παίξουν τα ρέστα τους για το «εισιτήριο των
16» εναντίον των Βέλγων στο Φάληρο, όπως ακριβώς υπαγορεύει η απλή
λογική.
«Υποψιασμένη» Παρί και σχήμα «αλά Μπενφίκα»
Το άσχημο για τον Ολυμπιακό είναι ότι η Άντερλεχτ έκανε την έκπληξη στο
Παρίσι την προηγούμενη αγωνιστική αποσπώντας ισοπαλία (1-1), οπότε θα
συναντήσει μια Παρί… υποψιασμένη και μαθημένη σε μίνι αποτυχία.
Το καλύτερο θα ήταν να είχαν νικηφόρο απόλυτο μέχρι τώρα οι Γάλλοι και…
στα ξαφνικά να προέκυπτε ένας Ολυμπιακός μέσα στον… ύπνο τους, για να
τους ξυπνήσει απότομα, αιφνιδιαστικά…
Έστω και έτσι όμως, έχω τη βεβαιότητα ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα βάλουν
κάτω την μπάλα, θα παίξουν με ποδοσφαιρικό θράσος την «παρέα του
Ιμπραίμοβιτς και του Καβάνι» και εφόσον μπορέσουν να ελέγξουν το κέντρο
και να διατηρηθούν μέσα στο πνεύμα του αγώνα, θα δικαιούνται να
αναμένουν καλά αποτελέσματα.
Γι’ αυτό νομίζω ότι ο προβληματισμός του Μίτσελ στο σχήμα που θα
κατεβάσει έγκειται μπροστά από τους δύο μέσους, τον Σάμαρη και τον
Μανιάτη.
Οι δύο διεθνείς χαφ δεν πρέπει λογικά να έχουν… αντίπαλο για την 11άδα,
όπως και η τετράδα της άμυνας, με Σαλίνο, Χολέβα, Μανωλά, Σιόβα και τον
Ρομπέρτο φυσικά στην εστία.
Τα ζητούμενα είναι το τρίτο πρόσωπο του κέντρου, αλλά και το πώς θα πλαισιωθεί και υποστηριχθεί ο ξεκούραστος Μήτρογλου.
Θα «ψήφιζα» βασικό σχήμα Πορτογαλίας, με Κάμπελ όμως αντί Βάις (αφού ο
Κοσταρικανός είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον Σλοβάκο και για τον
Μίτσελ παίζουν πάντα ρόλο αυτά παραμονές μια μάχης C.L.) και ανάμεσα σε
Σάμαρη-Μανιάτη και Μήτρογλου, τους Φουστέρ και Τσόρι. Ο τελευταίος για
να επωμιστεί το παραπάνω κράτημα της μπάλας και ο πρώτος για τη
δυνατότητα που έχει να συνδυάζει την ανασταλτική δράση και πίεση,
παράλληλα με την επιθετική συμμετοχή του.
Υ.Γ.: Εκτέθηκε ή έκανε διάνα με τις αλλαγές του ο Στέφενς;
Το πρώτο λέω εγώ. Που αν είχε πράγματι τα κότσια να «τιμωρήσει» Στοχ
και Λούκας για την «τεσσάρα» στο Καραϊσκάκη, θα έκανε αυτό που με
πραγματική – και όχι… imitation – τόλμη, έπραξε ο Μιλίνκοβιτς. Που
πέταξε εντελώς έξω από την αποστολή τους Αγάνθο, Πουλίδο.
Ημίμετρα στον… τσαμπουκά εφηύρε ο Ολλανδός! Και όταν η Τούμπα άρχισε να
κοχλάζει και προοιωνιζόταν «μακρά νύχτα» με λαϊκά δικαστήρια και
γιούχα, «μαλάκωσε» και έπεσε στα πόδια των «τιμωρημένων» για να τον
σώσουν.
Υ.Γ.1: Οι απαντήσεις Ιβάν στα βασανιστικά ερωτήματα
του κόσμου για μεταγραφές έξω από το γήπεδο, τα πήραν κάποιοι για
στήριξη στο έργο του Στέφενς; Γιατί εμένα μου φάνηκαν πιο πολύ για
«πάσες», για «μπαλάκι» στον Ολλανδό, αλλά και για σαφές «άδειασμα» αυτών
που έκαναν τις κινήσεις του καλοκαιριού στην αγορά (Βρύζα, Τσιστιακόφ,
δηλαδή, κατά βάση).
Βεβαίως, με όσο μπάτζετ είχαν κινήθηκαν κι αυτοί που τώρα «καίγονται»
στην πυρά. Μήπως ο επόμενος θα είναι ο προπονητής μετά τις μεταγραφές
του Ιανουαρίου αφού κι αυτός θα κινηθεί ανάλογα με το πορτοφόλι του
μεγαλομετόχου;
Πηγή: sportdog.gr
Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου