Ο Διάδοχος του Τρινκιέρι!

Πήραμε τη wild card, το σημαντικό όμως τώρα είναι να δούμε τι Εθνική ομάδα θα παρατάξουμε και κυρίως με ποιον στην άκρη του πάγκου.

Ο Γ. Βασιλακόπουλος έχει δηλώσει ότι άλλον προπονητή θα επιλέξει η ομοσπονδία αν συμμετέχουμε στο παγκόσμιο και άλλον αν δεν δώσουμε το παρών στη παγκόσμια μπασκετική γιορτή της Ισπανίας.

Αφού λοιπόν τελικά θα είμαστε εκεί, έπεσαν τα πρώτα ονόματα υποψηφίων του Εθνικού πάγκου: Κατσικάρης, Γιαννάκης, και Σφαιρόπουλος. Παρασκηνιακά δε, ακούγεται και το όνομα Ευρωπαίου κόουτς για τον πάγκο.
Το όνομα του  Φώτη Κατσικάρη είναι κάτι σαν «λαϊκή εντολή». Πολλοί φίλοι του μπάσκετ τον ανέφεραν και πριν την επιλογή Τρινκιέρι. Η αλήθεια είναι ότι έχει παρουσιάσει δουλειά σε ΑΕΚ, Ντιναμό και Μπιλμπάο. Στη Βαλένθια και στον  Άρη δε τα κατάφερε.  Ουδείς αμφισβητεί τις γνώσεις και την ικανότητα του Κορυδαλλιώτη τεχνικού και, θα προσέθετα, την ετοιμότητά του για τη θέση. Οι Ρώσοι εξάλλου δεν είναι άσχετοι που τον επέλεξαν για ομοσπονδιακό τους προπονητή.
Έχουν ακουστεί βέβαια επιχειρήματα όπως το ότι οι ομάδες του βασίζονται στην επίθεση και υστερούν στην άμυνα. Σωστό μεν αλλά δε σημαίνει ότι αν έχει τους κατάλληλους παίκτες δε θα παίξει και σκληρή άμυνα.
Στα υπέρ του το ότι οι Ζήσης και Μπουρούσης είναι δικά του παιδιά .
Στα μείον του ότι έχει από την εποχή της ΑΕΚ να κοουτσάρει ομάδα που να κάνει πρωταθλητισμό ή να έχει παίκτες σταρ (Σπανούλης).
Το όνομα, τώρα, του Παναγιώτη Γιαννάκη, ουσιαστικά ποτέ δεν έφυγε από το μυαλό κάποιων στην ομοσπονδία. Το ότι μετά τον Ολυμπιακό δεν κατάφερε να βρει αντιστοίχου μεγέθους δουλειά, λέει κάτι. Από την άλλη όμως με τον «δράκο» στον πάγκο έχεις κάποια ελάχιστα εξασφαλισμένα. Την αγάπη του για την ομάδα, την εμπειρία του, την σκληρή άμυνα και την πνευματική προετοιμασία και αποφόρτιση των παικτών για τον κάθε αγώνα.
Ωστόσο, θεωρώ ότι ο κύκλος του έχει κλείσει για την Εθνική. Νομίζω ότι δεν έχει να προσφέρει αυτό το κάτι που χρειάζεται η γαλανόλευκη, ειδικά με την αποτυχία της Σλοβενίας.
Για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, τώρα,  τα πράγματα κατ’ εμέ είναι απλά.
Αν δεν πηγαίναμε στο Μουντομπάσκετ, θεωρώ ότι θα έπρεπε να αναλάβει από τώρα την Εθνική. Στα υπέρ του το ότι έχει την εμπειρία της γαλανόλευκης, όντας βοηθός του Γιαννάκη και του Καζλάουσκας. Είναι η φυσιολογική διαδοχή στον πάγκο. Έχει περάσει από ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό (Ολυμπιακό, ΤΣΣΚΑ) ενώ το μπάσκετ που έχει παίξει ο Κολοσσός και φέτος ο Πανιώνιος ταιριάζει σαν αρχές με αυτό που θα επιθυμούσαμε να παίζει η Εθνική. Δυνατές άμυνες, επιθετικό transition, παραγωγή και στο set παιχνίδι.
Επιπλέον, δουλεύει άψογα με νέους παίκτες.
Στα μείον του θα έβαζα το ότι δεν έχει την εμπειρία του πρώτου προπονητή σε ομάδες υψηλού βεληνεκούς. Όμως, και αυτό ισχύει και για τον Κατσικάρη, το Μαρούσι και ο Πανελλήνιος δεν ήταν σε ψηλότερο επίπεδο απ’ ότι είναι ο Πανιώνιος και η Μπιλμπάο, ωστόσο η ΕΟΚ εμπιστεύθηκε τόσο τον Γιαννάκη όσο και τον Ζούρο στη θέση του προπονητή της Εθνικής.
Όποιος πάντως κι αν είναι ο προπονητής, είναι σίγουρο ότι θα είναι κατά 800.000 ευρώ πιο αγχωμένος και θα πρέπει να το διαχειριστεί. Φαντάζεστε μια νέα αποτυχία επιπέδου Σλοβενίας ; Εμένα δε τολμάει ούτε καν να μου περάσει από το μυαλό.
Συμπερασματικά, με τα ονόματα που έχουν ακουστεί, ο μεν Κατσικάρης είναι πιο «μπαρουτοκαπνισμένος» ως πρώτος προπονητής, ο δε Σφαιρόπουλος φαίνεται εκ πρώτης ως πιο «φυσική» διαδοχή.
Πάντως, αμφότεροι θεωρούνται οπαδικά «ουδέτεροι». Από τη στιγμή που ο Μπαρτζώκας και ο Πεδουλάκης αποκλείονται λόγω των πρασινοκόκκινων αντιδράσεων που θα υπήρχαν σε τέτοια επιλογή (που μεταξύ μας θα ήταν απόλυτα αξιοκρατική), Ίβκοβιτς ή Ομπράντοβιτς δεν εμπλέκονται (δυστυχώς), η σκυτάλη πάει στους δύο προαναφερθέντες.
Αν  η Ομοσπονδία είχε ξεκαθαρίσει τους μεσο-μακροπρόθεσμους στόχους της, η επιλογή θα ήταν ευκολότερη. Εννοώ ότι αν επέλεγε το μουντομπάσκετ ως τη τελευταία μεγάλη παράσταση των σταρ (Σπανούλης, Ζήσης,Φώτσης κ.λ.π.) μιας σπουδαίας ομάδας σε μεγάλο τουρνουά, τότε ας επιστρέψει ο  Γιαννάκης τιμής ένεκεν, και ό,τι καταφέρουμε καλό θα είναι.
Αν πάλι η ομοσπονδία θέλει να παντρέψει τον Σπανούλη και τον Ζήση με τη νέα γενιά (Αντετοκούνμπο) και τους nbaers (Καλάθη, Κουφό) με προπονητή που θα κρατήσει τις ισορροπίες και με κάποια σχετική εμπειρία επιλέγεται ο Κατσικάρης.
Αν όμως το μουντομπάσκετ είναι η ευκαιρία για μια νέα αρχή, όπου θα ξεκινήσει να κτίζεται η εθνική της επόμενης δεκαετίας βασισμένη στα τρία παιδιά του ΝΒΑ, στον Μάντζαρη, τον Σλούκα, τον Παπανικολάου, τον Παππά, ως έμπειρους πλέον, και ακόμα, στο μέλλον, στον Παπαπέτρου, τον Κασμερίδη και τον  Παπαγιάννη, που θα παίζει κι αυτός σε λίγο στο ΝΒΑ, δίνεις τα κλειδιά στον Σφαιρόπουλο και τον ξεχνάς στο πάγκο.
Το δεδομένο είναι ότι η ομοσπονδία δεν πρέπει να ξανακάνει λάθος επιλογή (Τρινκιέρι) και ότι όποιος κι αν επιλεχθεί, είτε από τους 3 είτε κάποιος άλλος,  οφείλουμε να τον αφήσουμε να διαλέξει (τους παίκτες), να δουλέψει και να τον κρίνουμε στο τέλος εκ του αποτελέσματος.

Πηγή: Superbasket.gr