Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος γράφει πως τη μέρα που τα ρολόγια
πήγαν μια ώρα μπροστά για το καλοκαίρι, εισέπραττες στο «Άνφιλντ» την
αύρα πως ο χρόνος πήγε πίσω: στα 70’s και στα 80’s.
Η νίκη που την κρατούσε στην κορυφή, μπροστά σε αρκετές κενές θέσεις (μόλις 37.800 θεατές είχαν πάει στο γήπεδο το οποίο έμοιαζε άδειο) ήταν ένα αγχωτικό 3-2 επί της Σαουθάμπτον.
Ο κόσμος των «ρεντς» σχεδόν κακομαθημένος από τα 10 πρωταθλήματα σε 16 χρόνια, θεωρούσε ως ανοιξιάτικη ρουτίνα αυτό το γεγονός! Με τον 18ο (και τελευταίο μέχρι σήμερα) τίτλο να πηγαίνει στο «Ανφιλντ» λίγες εβδομάδες μετά, θα έμοιαζε αδιανόητο πως θα περνούσαν δυόμισι δεκαετίες, μέχρι να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο!
Η τωρινή Λίβερπουλ όμως (που πέρασε από χτες στην κορυφή για πρώτη φορά μετά τα Χριστούγεννα) έχοντας δίπλα της έναν διψασμένο κόσμο, δεν κερδίζει μόνο, αλλά παίζει καλή μπάλα. Το εμφατικό 4-0 επί της Τότεναμ δείχνει ολοένα και πιο πολύ το πόσο πιστεύει πως ήρθε η ώρα της.
Αυτή τη στιγμή η Λίβερπουλ πρέπει πια να αποδεχτεί πως ουσιαστικά έστω και στις λεπτομέρειες, είναι πια το φαβορί και ας έχει παίξει περισσότερα ματς από τη Σίτι! Αυτό φυσικά τη μέρα της πρεμιέρας τον Αύγουστο θα ακουγόταν ανέκδοτο για να μην πω, μόλις πριν από μερικές εβδομάδες όταν έφερνε με το λάθος του Τουρέ 1-2 με τη Γουέστ Μπρόμιτς.
Η ουσία είναι πως η Λίβερπουλ κρατά την τύχη στα χέρια της, αφού αν νικήσει όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια της κατακτά και τον τίτλο! Το λες εύκολα αλλά φυσικά είναι πάρα πολύ δύσκολο. Παρ' όλα αυτά με έξι παιχνίδια να απομένουν, κάθε εβδομάδα έχει έναν τελικό! Ποτέ σε αυτά τα 24 χρόνια που μεσολάβησαν από τη χρονιά που ο Κένι Νταλγκλίς την οδήγησε για τελευταία σεζόν στο πρωτάθλημα, δεν μπήκε στο φίνις με τέτοιες προοπτικές.
Και στις τρεις περιπτώσεις που διεκδίκησε το πρωτάθλημα έμεινε δεύτερη, αλλά κρεμόταν από τα αποτελέσματα αυτών που κυνηγούσε. Το 1990-91 η Αρσεναλ τής είχε ξεφύγει στις εβδομάδες που ακολούθησαν το σοκ από την παραίτηση Νταλγκλίς κι όταν πια έφτασε ο αντικαταστάτης του, ο Γκρέιαμ Σούνες, οι πέντε πόντοι διαφορά ήταν κάτι που δεν καλυπτόταν! Το 2001-2002 η Τότεναμ που της έδωσε τη χαριστική βολή με γκολ του Πογιέτ, αφήνοντάς την να κυνηγά την Αρσεναλ χωρίς τύχη. Οι «κανονιέρηδες» του Βενγκέρ δεν έχασαν πόντο από τον Φεβρουάριο κι έπειτα!
Το 2008-2009 η Γιουνάιτεντ κράτησε την πρωτοπορία και την ψυχραιμία της κερδίζοντας όλα τα τελευταία ματς, σε μία χρονιά που η Λίβερπουλ πέταξε με πάμπολλες ισοπαλίες εντός έδρας (Χαλ, Στόουκ, Γουέστ Χαμ Φούλαμ, Εβερτον) την ευκαιρία! Αυτή τη φορά, πιθανώς γιατί δεν χρειάστηκε να φορτωθεί με το άγχος της ταμπέλας του φαβορί, η Λίβερπουλ ισορροπεί καλύτερα. Ισως επειδή ο στόχος που ήταν υπέρβαση όταν ξεκινούσε η χρονιά, η επιστροφή στο Τσάμπιονς Λιγκ έχει επιτευχθεί, μοιάζει αντίθετα αποσυμπιεσμένη!
Το μεγαλύτερο ποσοστό της επιτυχίας πιστώνεται ο Μπρένταν Ρότζερς. Κι αν το να αναλάβεις μία ομάδα, μετά από ένα θρύλο όπως ο Νταλγκλίς, που ωστόσο απέτυχε στην περίπτωσή του ήταν σίγουρα πιο εύκολο από τον Μόγες στη Γιουνάιτεντ, δεν παύει να είναι εντυπωσιακή η εκτίναξη στην κορυφή μίας ομάδας που είχε συνηθίσει στη μετριότητα τα τελευταία χρόνια! Και μάλιστα με πολύ ωραίο ποδόσφαιρο, με τα γκολ να έρχονται βροχή.
Δεν ξέρω αν η Λίβερπουλ πάρει αυτό το πολυπόθητο πρωτάθλημα φέτος, αλλά τη μέρα που τα ρολόγια πήγαν μία ώρα μπροστά για το καλοκαίρι, εισέπραττες στο «Ανφιλντ» την αύρα πως ο χρόνος πήγε πίσω: στα 70’s και στα 80’s, τότε που η απονομή γινόταν σχεδόν σε ετήσια βάση εκεί μέσα!
Στα τελευταία 20 χρόνια η μόνη φορά που αυτό συνέβη, εκεί, ήταν όταν το έκανε η Μπλάμπερν του Κένι Νταλγκλίς με αρχηγό τον (προπονητή της Τότεναμ χτες) Τιμ Σέργουντ, το 1995 σε μία από τις εκπλήξεις τα ιστορίας του αγγλικού πρωταθλήματος. Μίας έκπληξης που πάντως θα ωχριά μπροστά σε αυτό που πάει να πετύχει η Λίβερπουλ του Ρότζερς φέτος, γιατί τότε η Μπλάκμπερν ήταν τις δύο προηγούμενες περιόδους, τέταρτη και δεύτερη παλεύοντας κάθε χρόνο με τη Γιουνάιτεντ για το πρωτάθλημα!
Σε μια χρονιά που ο Σουάρες σπάει όλα τα κοντέρ, ξεπερνώντας τα 28 γκολ του Ρόμπι Φάουλερ από το 1996 και κυνηγάει τα 32 του Ιαν Ρας από το 1983-84, η Λίβερπουλ έχει ήδη πετύχει κάτι που ακόμη και το θρυλικό δίδυμο Ρας-Νταλγκλίς δεν ευτύχησε να βιώσει: τα 20 και πλέον γκολ και για τους δύο σε μία σεζόν!
Ο Σουάρες κι ο Στάριτζ το έκαναν φτάνοντας στα 29 και 20 αντίστοιχα, έξι ματς πριν από το τέλος! Αυτό έχει ξανασυμβεί μισό αιώνα πριν για παίκτες με την κόκκινη φανέλα και το έκαναν ο Ρότζερ Χαντ με τον Ιαν Σεν Τζον! Τότε, το 1963-64 στο τέλος της σεζόν η Λίβερπουλ έβαζε τέλος στα πέτρινα χρόνια της (που την είχαν φέρει ακόμη και στη Β' κατηγορία) κατακτώντας το πρώτο πρωτάθλημα υπό τις οδηγίες του Μπιλ Σάνκλι! Να είναι κι αυτό οιωνός; Πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου