Εισιτήριο για το γήπεδο δεν είχε. Δεν χρειαζόταν άλλωστε. Την προηγουμένη την είχε περάσει στα αποδυτήρια της Γιουνάιτεντ, γυαλίζοντας τα παπούτσια των θρυλικών Ντάνκαν Εντουαρντς και Μπόμπι Τσάρλτον (δεξιά στη φώτο ο Γκάσκελ και αριστερά ο Τσάρλτον). Μόλις δύο μήνες νωρίτερα είχε αποκτηθεί από την ομάδα του Ματ Μπάσμπι ως τέταρτος τερματοφύλακας, αλλά όπως ήταν λογικό, είχε μείνει εκτός αποστολής. Τελικά ο Γκάσκελ όχι μόνο έφτασε στο παλιό γήπεδο της Σίτι, αλλά χρειάστηκε να υπερασπιστεί και την εστία των Κόκκινων Διαβόλων. Ο ίδιος 55 χρόνια μετά (το 2011 με αφορμή το Τσάριτι Σιλντ εκείνης της χρονιάς) είχε αφηγηθεί την απίστευτη ιστορία του...
Ηρωας κατά λάθος
«Η αλήθεια είναι πως ήμουν θυμωμένος , διότι είχα μείνει εκτός αποστολής και αρχικά δεν ήθελα να πάω στον τελικό. Κάθισα δίπλα στον πάγκο. Τότε με είδε ο βοηθός του Μπάσμπι, ο Τζίμι Μέρφι και μου είπε να αλλάξω και να κάτσω κανονικά στον πάγκο. Βλέπετε ο Τόνι Χόκσγουορθ (τρίτος τερματοφύλακας) έκανε εμετούς την προηγουμένη και το πρωί του αγώνα συνέβη το ίδιο και στον Γκόρντον Κλέιτον (δεύτερος). Ο αγώνας ξεκίνησε και τότε τραυματίστηκε και ο Ράι Γουντ. “Μικρέ μπαίνεις”, μου είπε κοφτά ο Μπάσμπι και εγώ πάγωσα».
Ο νεότερος όλων
Σε ηλικία 16 ετών και 19 μηνών έγινε ο νεότερος παίκτης που έχει αγωνιστεί ποτέ με τη Γιουνάιτεντ. Κανείς δεν κατέρριψε ποτέ το ρεκόρ του. Τελικά η ομάδα του επικράτησε 1-0. «Με γκολάρα του Ντένις Βάιολετ», θυμήθηκε, για να προσθέσει αναφορικά με τη δική του εμπειρία: «Και εγώ όμως ήμουν καλός. Εκανα μερικές σωτήριες αποκρούσεις. Για την ακρίβεια όλοι είπαν πως ήμουν ο ήρωας της βραδιάς. Ηταν μάλιστα η πρώτη φορά που έγινε τελικός υπό το φως των προβολέων».
Πως γλύτωσε το Μόναχο
Ο Ντέιβιντ Γκάσκελ έζησε με τις εκπληκτικές τις αναμνήσεις να κυριαρχούν στο μυαλό του. Μία όμως ήταν που δεν μπορούσε να βγάλει λεπτό από τη σκέψη του: «Πόσο θα ήθελε να με έβλεπε ξανά ο Μπάσμπι και να με έβαζε να παίξω. Πόσο μου λείπουν εκείνοι οι αδικοχαμένοι συμπαίκτες μου», λέει πάντα με συγκίνηση για όσους έχασαν την ζωή τους στο αεροπορικό δυστύχημα του Μονάχου το 1958. Και πόσο τυχερός στάθηκε τότε εκείνος για ακόμα μία φορά στην ζωή του, όταν την τελευταία στιγμή έμεινε εκτός αποστολής για το ταξίδι στο Βελιγράδι. «Το διαβατήριο μου είχε σφραγιστεί. Ωστόσο, ξαφνικά αποκτήθηκε ο Χάρι Γκρεγκ και με άφησαν εκτός. Λίγες μέρες μετά βρέθηκα να κουβαλάω το φέρετρο του Μπίλι Γουίλαν και να πηγαίνω τα πράγματα του στην οικογένεια του»!
* Ο Ντέιβιντ Γκάσκελ αγωνίστηκε σε 113 αγώνες με τη Γιουνάιτεντ, από την οποία αποχώρησε το 1968. Ηταν επίσης βασικός στο νικηφόρο τελικό Κυπέλλου του 1963 κόντρα στη Λέστερ. Ολοκλήρωσε την καριέρα του το 1973 με τη φανέλα της Ρέξαμ.
Οταν η πόλη ήταν ενωμένη
Στις ευφάνταστες ή πέρα ως πέρα αληθινές (ποιος ξέρει;) εξιστορήσεις των γηραιότερων οπαδών, κάποτε υπήρχε ομόνοια στο Μάντσεστερ. Τότε, πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτές τις αφηγήσεις οι Μανκούνιανς (έτσι αποκαλούνται οι κάτοικοι της πόλης) ήταν αγαπημένοι. Λέγεται πως επειδή δεν υπήρχαν χρήματα για να ακολουθούν στα εκτός έδρας, τη μία αγωνιστική πήγαιναν μαζί να δουν τη Σίτι και την άλλη τη Γιουνάιτεντ. Υποστήριζαν όποιον τύγχανε να παίζει εντός. Ακόμα και όταν κάποιος παίκτης της μίας μετακόμιζε στη συμπολίτισσα, όλοι χαίρονταν, γιατί, λέει, αυτό ήταν καλό για να γίνει ακόμα πιο ισχυρή η εκάστοτε ισχυρή ομάδα της πόλης. Τούτα βέβαια συνέβαιναν μία φορά κι έναν πολύ μακρινό καιρό...
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου