Τεράστια
υπόθεση για τον τεράστιο αυτό σύλλογο, τον Ολυμπιακό, η παρουσία του
για άλλη μία φορά τα τελευταία χρόνια στον τελικό της μεγαλύτερης
ευρωπαϊκής διοργάνωσης στο μπάσκετ. Με το ερώτημα στα χείλη των οπαδών
του να έρχεται από…μόνο του. Μπορεί και στο ποδόσφαιρο να φτάσει να
παίξει σε ένα τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης;…
Τα μεγέθη, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο κι ευρωπαϊκό μπάσκετ, ασφαλώς είναι διαφορετικά. Αλλά νομίζω ότι με όσα βλέπουμε εδώ κι αρκετά χρόνια και δη την τελευταία τετραετία, ένας τελικός του Γιουρόπα Λιγκ δεν είναι τόσο μακριά για τον Ολυμπιακό. Χρειάζονται κάποια συγκεκριμένα σταθερά βήματα και το όνειρο αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Κι εγώ δεν μιλάω ούτε για υπερβάσεις στο μπάτζετ, ούτε για φοβερές και τρομερές μεταγραφές. Μιλάω για σοβαρά ποδοσφαιρικά βήματα.
Πρώτο, μία δημιουργία ΕΓΚΑΙΡΑ ενός πραγματικά δυνατού ρόστερ, με βάθος και δύο καλές (όχι ισάξιες, γιατί αυτό δεν υπάρχει) ενδεκάδες.
Δεύτερο, μία πολύ καλή προετοιμασία με ένα άξιο προπονητή (γιατί όχι τον Βίτορ Περέϊρα λέω εγώ).
Τρίτο, ένα καλό Τσάμπιονς Λιγκ από μέσα Σεπτέμβρη έως αρχές Δεκέμβρη. Όπερ σημαίνει πρόκριση στους 16 της διοργάνωσης η, «μεταφορά» στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ, μέσω της τρίτης θέσης.
Τέταρτο, στο ίδιο διάστημα ο Ολυμπιακός να είναι στο ελληνικό πρωτάθλημα πρώτος η, κοντά στην πρώτη θέση, να μην έχει δηλαδή μείνει πολύ πίσω στη βαθμολογία.
Πέμπτο, στο δίμηνο από αρχές Δεκέμβρη έως μέσα Φλεβάρη, χωρίς δηλαδή ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, ο Ολυμπιακός να κάνει τη διαφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα και να αποσπαστεί βαθμολογικά, ώστε να ρίξει μεγάλο βάρος στην Ευρώπη στο τέλος της σεζόν.
Έκτο, στη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη να καλυφθούν ΕΓΚΑΙΡΑ τα όποια κενά προκύψουν με λύσεις ενός-δύο έτοιμων παικτών, αν φυσικά χρειαστούν.
Έβδομο κι ίσως σημαντικότερο, ο προπονητής να έχει δουλέψει έτσι την ομάδα από το καλοκαίρι, αλλά και στη συνέχεια της σεζόν, ώστε να έχει τις αντοχές και τις δυνάμεις να εμφανιστεί δυνατή και στο τρίμηνο όπου κρίνονται όλα στην Ευρώπη, δηλαδή από μέσα Φλεβάρη, έως μέσα Μάη.
Όγδοο, η τύχη να μη γυρίσει την πλάτη στην ομάδα στις κληρώσεις του Γιουρόπα και γενικά να την «πάει» την ομάδα.
Ένατο, ο σύλλογος να μην «κτυπηθεί» από την ΟΥΕΦΑ, μέσα από την γνωστή διαδικασία ορισμού διαιτητών με περίεργες…αποστολές.
Δέκατο, ΟΛΟΙ στον Ολυμπιακό να στοχεύσουν σε μία τέτοια διάκριση. Να μην κάνουν ποτέ πίσω στον στόχο, ακόμη κι αν τα πράγματα δεν έρθουν ακριβώς όπως υπολογίστηκαν και π.χ. μπορεί την Πέμπτη να παίζεται η πρόκριση στους 8 του Γιουρόπα και την Κυριακή το πρωτάθλημα. Ώστε να μην ξαναχαθεί ιστορική ευκαιρία όπως στο Ολυμπιακός-Μέταλιστ 1-2 (1-0 ως το 80’) τέσσερις ημέρες πριν το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 0-1. Εξ ου κι η ανάγκη για δύο πραγματικά δυνατές ενδεκάδες.
Πρέπει να παραδεχθούμε ότι για να φτάσεις πλέον σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, είναι τρομερά δύσκολο. Αλλά ένας τελικός του Γιουρόπα Λιγκ για μία βελτιωμένη εκδοχή του Ολυμπιακού της τελευταίας τετραετίας, δεν είναι μακριά. Μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για τον στόχο χρειάζεται.
Τα μεγέθη, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο κι ευρωπαϊκό μπάσκετ, ασφαλώς είναι διαφορετικά. Αλλά νομίζω ότι με όσα βλέπουμε εδώ κι αρκετά χρόνια και δη την τελευταία τετραετία, ένας τελικός του Γιουρόπα Λιγκ δεν είναι τόσο μακριά για τον Ολυμπιακό. Χρειάζονται κάποια συγκεκριμένα σταθερά βήματα και το όνειρο αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Κι εγώ δεν μιλάω ούτε για υπερβάσεις στο μπάτζετ, ούτε για φοβερές και τρομερές μεταγραφές. Μιλάω για σοβαρά ποδοσφαιρικά βήματα.
Πρώτο, μία δημιουργία ΕΓΚΑΙΡΑ ενός πραγματικά δυνατού ρόστερ, με βάθος και δύο καλές (όχι ισάξιες, γιατί αυτό δεν υπάρχει) ενδεκάδες.
Δεύτερο, μία πολύ καλή προετοιμασία με ένα άξιο προπονητή (γιατί όχι τον Βίτορ Περέϊρα λέω εγώ).
Τρίτο, ένα καλό Τσάμπιονς Λιγκ από μέσα Σεπτέμβρη έως αρχές Δεκέμβρη. Όπερ σημαίνει πρόκριση στους 16 της διοργάνωσης η, «μεταφορά» στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ, μέσω της τρίτης θέσης.
Τέταρτο, στο ίδιο διάστημα ο Ολυμπιακός να είναι στο ελληνικό πρωτάθλημα πρώτος η, κοντά στην πρώτη θέση, να μην έχει δηλαδή μείνει πολύ πίσω στη βαθμολογία.
Πέμπτο, στο δίμηνο από αρχές Δεκέμβρη έως μέσα Φλεβάρη, χωρίς δηλαδή ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, ο Ολυμπιακός να κάνει τη διαφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα και να αποσπαστεί βαθμολογικά, ώστε να ρίξει μεγάλο βάρος στην Ευρώπη στο τέλος της σεζόν.
Έκτο, στη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη να καλυφθούν ΕΓΚΑΙΡΑ τα όποια κενά προκύψουν με λύσεις ενός-δύο έτοιμων παικτών, αν φυσικά χρειαστούν.
Έβδομο κι ίσως σημαντικότερο, ο προπονητής να έχει δουλέψει έτσι την ομάδα από το καλοκαίρι, αλλά και στη συνέχεια της σεζόν, ώστε να έχει τις αντοχές και τις δυνάμεις να εμφανιστεί δυνατή και στο τρίμηνο όπου κρίνονται όλα στην Ευρώπη, δηλαδή από μέσα Φλεβάρη, έως μέσα Μάη.
Όγδοο, η τύχη να μη γυρίσει την πλάτη στην ομάδα στις κληρώσεις του Γιουρόπα και γενικά να την «πάει» την ομάδα.
Ένατο, ο σύλλογος να μην «κτυπηθεί» από την ΟΥΕΦΑ, μέσα από την γνωστή διαδικασία ορισμού διαιτητών με περίεργες…αποστολές.
Δέκατο, ΟΛΟΙ στον Ολυμπιακό να στοχεύσουν σε μία τέτοια διάκριση. Να μην κάνουν ποτέ πίσω στον στόχο, ακόμη κι αν τα πράγματα δεν έρθουν ακριβώς όπως υπολογίστηκαν και π.χ. μπορεί την Πέμπτη να παίζεται η πρόκριση στους 8 του Γιουρόπα και την Κυριακή το πρωτάθλημα. Ώστε να μην ξαναχαθεί ιστορική ευκαιρία όπως στο Ολυμπιακός-Μέταλιστ 1-2 (1-0 ως το 80’) τέσσερις ημέρες πριν το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 0-1. Εξ ου κι η ανάγκη για δύο πραγματικά δυνατές ενδεκάδες.
Πρέπει να παραδεχθούμε ότι για να φτάσεις πλέον σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, είναι τρομερά δύσκολο. Αλλά ένας τελικός του Γιουρόπα Λιγκ για μία βελτιωμένη εκδοχή του Ολυμπιακού της τελευταίας τετραετίας, δεν είναι μακριά. Μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για τον στόχο χρειάζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου