Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος
O παγκόσμιος θαυμασμός για τον Ολυμπιακό και τον Βασίλη Σπανούλη ξεπέρασε κάθε προηγούμενο… Αυτό που συνέβη από τις 9 το βράδυ της Παρασκευής μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα web site, στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, ήταν ανεπανάληπτο. Και ενδεικτικό μιας απίστευτης μπασκετικής βραδιάς, που εκτυλίχθηκε σε όλο της το μεγαλείο στο Παλάθιος Ντε Λος Ντε Πόρτες της Μαδρίτης.
Για να μην φτιάχνουμε όμως άλλο ένα κείμενο, για να μην κάνουμε άλλη μια ανάλυση, να κάνουμε κάτι διαφορετικό… Να σας μεταφέρουμε σκόρπιες σκέψεις, διαφορετικές μεταξύ τους, για τον θρίαμβο του Ολυμπιακού επί της ΤΣΣΚΑ…
* Ο Βασίλης Σπανούλης έλαμψε στο τέλος, όμως για να φτάσει μέχρι εκεί, χρειάστηκε και την άριστη καθοδήγηση του προπονητικού τιμ. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, ο Μίλαν Τόμιτς και οι συνεργάτες του έκαναν εξαιρετικό κοουτσάρισμα, σε μια κακή βραδιά της ομάδας τους. Σε ένα ματς που ο αντίπαλος είχε διαβάσει εξαιρετικά τον Ολυμπιακό… Όμως το προπονητικό τιμ κράτησε σε ηρεμία τους ερυθρόλευκους, έψαξε για σχήματα που θα αλλαξουν τη ροή και το πέτυχε με τους τρεις πλέι μέικερ και τον Πέτγουεϊ σε θέση “5”.
* Ήταν μια νίκη όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και του ελληνικού μπάσκετ. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Βασίλης Σπανούλης. Άξιοι συμπαραστάτες του Γιώργος Πρίντεζης, Ιωάννης Παπαπέτρου, Κώστας Σλούκας, Βαγγέλης Μάντζαρης, Δημήτρης Αγραβάνης… Προπονητικό τιμ, όλοι Έλληνες… “Για την Ελλάδα, τον ελληνικό λαό, το ελληνικό έθνος”, είπαν Σπανούλης και Μάντζαρης πριν από το ματς και το τήρησαν.
* Η ΤΣΣΚΑ μάλλον πρέπει να το κλείσει για λίγα χρόνια το τμήμα μπάσκετ. Διασύρεται κάθε χρόνο, με διαφορετικό τρόπο, με άλλο προπονητή… Τελικά δεν έφταιγε ο Καζλάουσκας και ο Σφαιρόπουλος το 2012… Ίσως να φταίνε όλοι οι άλλοι, εκτός από τους προπονητές στην ΤΣΣΚΑ.
* Η διαιτησία ήταν παραπάνω περίεργη απ’ ό,τι θα περίμενε και ο πλέον απαισιόδοξος. Ειδικά ο Μπελόσεβιτς και ο Ρίζικ έκαναν διαγωνισμό για το ποιος θα βοηθήσει περισσότερο την ΤΣΣΚΑ. Παρ’ όλα αυτά, αποδείχθηκε περίτρανα πως αν είσαι ήρεμος και δεν ασχολείσαι, μπορείς να νικήσεις κάθε αντίπαλο, ό,τι κι αν σφυρίζουν οι διαιτητές.
* Περίεργη ήταν η διαιτησία και στον δεύτερο ημιτελικό… Η Ρεάλ παίζει στην έδρα της, αλλά μέχρι εκεί… Αν πάντως αυτοί είναι οι καλύτεροι διαιτητές στην Ευρώπη, κάτι δεν πηγαίνει καλά… Όχι τίποτα άλλο, να μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, ούτε να το χρησιμοποιούμε και ως παράδειγμα… Ντροπή για τη διαιτησία στην Ευρώπη ήταν οι ημιτελικοί.
* Η Ρεάλ είναι το φαβορί στον τελικό, μάλλον υπερεκτίμησαν κάποιοι την Φενέρ στον ημιτελικό. Παίζει στην έδρα της, παίζει με άλλη ταχύτητα και αν δεν σταματήσει κάποιος το ρυθμό της, είναι δύσκολο να την κτυπήσει μέσα στη Μαδρίτη.
* Η Ελλάδα θα έχει ομάδα στον τελικό για 15η φορά στην ιστορία της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Είναι ο 7ος τελικός για τον Ολυμπιακό, ισοφάρισε τον Παναθηναϊκό, που όμως μετράει 6 κατακτήσεις… Έναν τελικό έχει παίξει και η ΑΕΚ.
* Ο τελευταίος τίτλος της Ρεάλ ήταν το 1995, πάλι επί ισπανικού εδάφους, με αντίπαλο στον τελικό τον Ολυμπιακό… Αν κερδίσει θα φτάσει στα 9 και θα πλησιάσει την ποδοσφαιρική ομάδα, που έχει 10…
* Ακόμα κι αν χάσει ο Ολυμπιακός, ελληνικό χέρι θα σηκώσει κούπα. Ο Γιάννης Μπουρούσης ετοιμάζεται για τον 3ο τελικό της καριέρας του… Για τρίτη συνεχόμενη φορά από την άλλη, δεν θα υπάρχει Σέρβος σε τελικό. Ούτε προπονητής, ούτε παίκτης. Καταρρίπτεται δηλαδή ο… μύθος ότι για να πετύχει κάποιος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, είναι απαραίτητο να έχει Σέρβο στην ομάδα του. Προφανώς Έλληνα χρειάζεται.
Αντί επιλόγου: ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στον τελικό, αυτό που έγινε στον ημιτελικό θα μείνει στην ιστορία. Το βίντεο αυτού του αγώνα, τα τελευταία 4 λεπτά, θα βαρεθούμε να τα βλέπουμε τα επόμενα χρόνια. Οπως την ανατροπή του 2102, τον τελικό του 2013, το τρίποντο του Πρίντεζη. Οπως τις βολές του Καμπούρη το 1987, το τρίποντο του Διαμαντίδη το 2005, τον ημιτελικό της Ελλάδας με τις ΗΠΑ το 2006, την τάπα του Βράνκοβιτς το 1996, την άμυνα του Νίκολας στον Σισκάουσκας το 2009 και ούτω καθ’ εξής… Και η παγκόσμια αποθέωση που γνώρισε ο Σπανούλης θυμίζει ό,τι έγινε πριν από 10 μέρες με τον Μέσι, στο ματς με την Μπάγερν… Δεν είναι μόνο μια κούπα ή μια νίκη που μένει στην ιστορία… Είναι και κάποιες ανεπανάληπτες παραστάσεις, που μεγαλώνουν γενιές και ποτέ δεν πρόκειται να ξεχαστούν… Πέρα από τα αποτελέσματα.
*Πηγή: superbasket.gr*
O παγκόσμιος θαυμασμός για τον Ολυμπιακό και τον Βασίλη Σπανούλη ξεπέρασε κάθε προηγούμενο… Αυτό που συνέβη από τις 9 το βράδυ της Παρασκευής μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα web site, στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, ήταν ανεπανάληπτο. Και ενδεικτικό μιας απίστευτης μπασκετικής βραδιάς, που εκτυλίχθηκε σε όλο της το μεγαλείο στο Παλάθιος Ντε Λος Ντε Πόρτες της Μαδρίτης.
Για να μην φτιάχνουμε όμως άλλο ένα κείμενο, για να μην κάνουμε άλλη μια ανάλυση, να κάνουμε κάτι διαφορετικό… Να σας μεταφέρουμε σκόρπιες σκέψεις, διαφορετικές μεταξύ τους, για τον θρίαμβο του Ολυμπιακού επί της ΤΣΣΚΑ…
* Ο Βασίλης Σπανούλης έλαμψε στο τέλος, όμως για να φτάσει μέχρι εκεί, χρειάστηκε και την άριστη καθοδήγηση του προπονητικού τιμ. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, ο Μίλαν Τόμιτς και οι συνεργάτες του έκαναν εξαιρετικό κοουτσάρισμα, σε μια κακή βραδιά της ομάδας τους. Σε ένα ματς που ο αντίπαλος είχε διαβάσει εξαιρετικά τον Ολυμπιακό… Όμως το προπονητικό τιμ κράτησε σε ηρεμία τους ερυθρόλευκους, έψαξε για σχήματα που θα αλλαξουν τη ροή και το πέτυχε με τους τρεις πλέι μέικερ και τον Πέτγουεϊ σε θέση “5”.
* Ήταν μια νίκη όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και του ελληνικού μπάσκετ. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Βασίλης Σπανούλης. Άξιοι συμπαραστάτες του Γιώργος Πρίντεζης, Ιωάννης Παπαπέτρου, Κώστας Σλούκας, Βαγγέλης Μάντζαρης, Δημήτρης Αγραβάνης… Προπονητικό τιμ, όλοι Έλληνες… “Για την Ελλάδα, τον ελληνικό λαό, το ελληνικό έθνος”, είπαν Σπανούλης και Μάντζαρης πριν από το ματς και το τήρησαν.
* Η ΤΣΣΚΑ μάλλον πρέπει να το κλείσει για λίγα χρόνια το τμήμα μπάσκετ. Διασύρεται κάθε χρόνο, με διαφορετικό τρόπο, με άλλο προπονητή… Τελικά δεν έφταιγε ο Καζλάουσκας και ο Σφαιρόπουλος το 2012… Ίσως να φταίνε όλοι οι άλλοι, εκτός από τους προπονητές στην ΤΣΣΚΑ.
* Η διαιτησία ήταν παραπάνω περίεργη απ’ ό,τι θα περίμενε και ο πλέον απαισιόδοξος. Ειδικά ο Μπελόσεβιτς και ο Ρίζικ έκαναν διαγωνισμό για το ποιος θα βοηθήσει περισσότερο την ΤΣΣΚΑ. Παρ’ όλα αυτά, αποδείχθηκε περίτρανα πως αν είσαι ήρεμος και δεν ασχολείσαι, μπορείς να νικήσεις κάθε αντίπαλο, ό,τι κι αν σφυρίζουν οι διαιτητές.
* Περίεργη ήταν η διαιτησία και στον δεύτερο ημιτελικό… Η Ρεάλ παίζει στην έδρα της, αλλά μέχρι εκεί… Αν πάντως αυτοί είναι οι καλύτεροι διαιτητές στην Ευρώπη, κάτι δεν πηγαίνει καλά… Όχι τίποτα άλλο, να μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, ούτε να το χρησιμοποιούμε και ως παράδειγμα… Ντροπή για τη διαιτησία στην Ευρώπη ήταν οι ημιτελικοί.
* Η Ρεάλ είναι το φαβορί στον τελικό, μάλλον υπερεκτίμησαν κάποιοι την Φενέρ στον ημιτελικό. Παίζει στην έδρα της, παίζει με άλλη ταχύτητα και αν δεν σταματήσει κάποιος το ρυθμό της, είναι δύσκολο να την κτυπήσει μέσα στη Μαδρίτη.
* Η Ελλάδα θα έχει ομάδα στον τελικό για 15η φορά στην ιστορία της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Είναι ο 7ος τελικός για τον Ολυμπιακό, ισοφάρισε τον Παναθηναϊκό, που όμως μετράει 6 κατακτήσεις… Έναν τελικό έχει παίξει και η ΑΕΚ.
* Ο τελευταίος τίτλος της Ρεάλ ήταν το 1995, πάλι επί ισπανικού εδάφους, με αντίπαλο στον τελικό τον Ολυμπιακό… Αν κερδίσει θα φτάσει στα 9 και θα πλησιάσει την ποδοσφαιρική ομάδα, που έχει 10…
* Ακόμα κι αν χάσει ο Ολυμπιακός, ελληνικό χέρι θα σηκώσει κούπα. Ο Γιάννης Μπουρούσης ετοιμάζεται για τον 3ο τελικό της καριέρας του… Για τρίτη συνεχόμενη φορά από την άλλη, δεν θα υπάρχει Σέρβος σε τελικό. Ούτε προπονητής, ούτε παίκτης. Καταρρίπτεται δηλαδή ο… μύθος ότι για να πετύχει κάποιος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, είναι απαραίτητο να έχει Σέρβο στην ομάδα του. Προφανώς Έλληνα χρειάζεται.
Αντί επιλόγου: ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στον τελικό, αυτό που έγινε στον ημιτελικό θα μείνει στην ιστορία. Το βίντεο αυτού του αγώνα, τα τελευταία 4 λεπτά, θα βαρεθούμε να τα βλέπουμε τα επόμενα χρόνια. Οπως την ανατροπή του 2102, τον τελικό του 2013, το τρίποντο του Πρίντεζη. Οπως τις βολές του Καμπούρη το 1987, το τρίποντο του Διαμαντίδη το 2005, τον ημιτελικό της Ελλάδας με τις ΗΠΑ το 2006, την τάπα του Βράνκοβιτς το 1996, την άμυνα του Νίκολας στον Σισκάουσκας το 2009 και ούτω καθ’ εξής… Και η παγκόσμια αποθέωση που γνώρισε ο Σπανούλης θυμίζει ό,τι έγινε πριν από 10 μέρες με τον Μέσι, στο ματς με την Μπάγερν… Δεν είναι μόνο μια κούπα ή μια νίκη που μένει στην ιστορία… Είναι και κάποιες ανεπανάληπτες παραστάσεις, που μεγαλώνουν γενιές και ποτέ δεν πρόκειται να ξεχαστούν… Πέρα από τα αποτελέσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου