Αυτά που ζω τα τελευταία χρόνια με αυτή την ομάδα, με αυτήν την παρέα, με αυτή την οικογένεια δεν υπάρχουν ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Αναρωτιέμαι τι άλλο θα ζήσω; Περίμενε μέχρι την Κυριακή μού είπε κάποιος.
Θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω μάγκες, είναι λίγο.
Θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω «σκυλιά του πολέμου», λίγο.
Ψωλάδες; Λίγο κι αυτό (αν και πλησιάζει).
Ο Ολυμπιακός είναι περηφάνια, είναι αγάπη, είναι ο τρόπος να εκδηλώνεις ένα συναίσθημα. Ακόμη κι αν έχανε. Μόνο και μόνο που δεν τα παράτησε ποτέ.
Οι Ρώσοι 99/100 φορές που θα προηγηθούν με 8 πόντους στην τελευταία περίοδο θα νικήσουν με 15.
Όχι με τον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός είναι κάτι άλλο, το οποίο οι Ρώσοι το έχουν νιώσει στο πετσί τους. Τι τραβάει κι αυτός ο Βατούτιν ρε παιδιά; Ο Μίλος; Μόνο για τον Κάιλ λυπάμαι. Τον έχουν κάνει μικρό παίκτη στη Μόσχα και δεν το αξίζει.
Να μιλήσουμε και για μπάσκετ…
40-33 τα ριμπάουντ. Ο Ολυμπιακός. Πλάκα μας κάνουν. Είχαν 36% στα τρίποντα, χρειάζονταν παραπάνω, όμως τα κατάφεραν κι έτσι.
Οι Ρώσοι στο 37’ όταν με 5 αναπάντητους πόντους είδαν τους Πειραιώτες να μειώνουν, όταν είδαν τον Σλούκα να βάζει εύκολο lay up ΧΕΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ.
Τα σορτσάκια τους έγιναν από κόκκινα καφέ. Η Πόλη, το Λονδίνο κυριαρχούσαν στο μυαλό τους.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού σαν σκύλος που μυρίζει τον φόβο κι επιτίθεται την άρπαξε από το λαρύγγι, πήρε ένα ντέφι και χόρεψε την «αρκουδίτσα».
Ο φόβος της φαίνεται στο τέλος. Ριμπάουντ ο Κιριλένκο, την κρατάει 2'', τη δίνει στον Βοροντσέβιτς, την κρατάει άλλα 2'' και την ξαναδίνει στον Κιριλένκο.
Να μιλήσουμε και για τον Σπανούλη...
Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΜΠΑΣΚΕΤΜΠΟΛΙΣΤΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Χωνέψτε το. Καταλάβετέ το, δεχτείτε το.
Για 35 λεπτά είχε σπάσει τα καλάθια με 0/11 σουτ εντός παιδιάς. Στο τέλος σκόραρε 11 πόντους (συνολικά 13). Το «πήρε την ομάδα στην πλάτη του» είναι πολύ μικρό για να περιγράψει αυτό που έκανε.
Βρήκε ένα τρίποντο, στη συνέχεια άλλο ένα, ακολούθησε μίας ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ ΔΙΠΟΝΤΟ και τέλος ΕΝΑ ΤΡΙΠΟΝΤΟ ΣΤΗ ΜΟΥΤΣΟΥΝΑ του Ντε Κολό.
ΤΕΛΟΣ. ΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΑΠΛΑ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ
ΥΓ: Πανηγυρίσαμε, πανηγυρίσατε. Τώρα ηρεμία. Ένα ακόμη παιχνίδι. Ένα ματς μακριά από το θαύμα. Ηρεμία και ταπεινότητα.
ΥΓ 2: Ό,τι κι αν συνέβαινε, ό,τι κι αν συμβεί μόνο περηφάνια για αυτή την ΟΜΑΔΑ.
ΥΓ 3: ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΣΠΑΝΟΥΛΗ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ
Εγώ: Η κάμερα έδειξε τον γιο σου να κοιμάται στην αγκαλιά της Ολιμπίας στο 38’. Πως γίνεται αυτό;
Σπανούλης: Με αυτά που έκανε ο πατέρας του μέχρι εκείνη τη στιγμή, πώς να μην κοιμηθεί το παιδάκι. Βαρέθηκε να με βλέπει να αστοχώ.
ΥΓ 4: ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ 3:42 ΠΡΙΝ ΤΗ ΛΗΞΗ
Παπανδρέου: Δύσκολο ρε πούστη μου…
Εγώ: Κοίτα το σκορ και το χρόνο.
Παπανδρέου: 63-54 και θέλει 3:42. Γιατί μου το λες;
Εγώ: Για να το θυμάσαι γιατί πολλά έχουν δει τα μάτια μου με τον Ολυμπιακό.
ΥΓ 5: Με τέτοια μπλούζα πώς να χάσει;
ΥΓ 6: Άλλη μία μέρα στη δουλειά.
ΥΓ 7: Με αυτή τη φωτογραφία σου σηκώνεται η τρίχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου