Η διοργάνωση των θεαμάτων και των "θαυμάτων"

Αναμφισβήτητα το Τσάμπιονς Ληγκ είναι ο μεγάλος κράχτης του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Γράφει ο Μιχάλης Τσώχος.Tα νοκ-άουτ ματς από τον Φλεβάρη και μετά προσφέρουν θέαμα υψηλού επιπέδου και ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό φίλαθλο. Ακόμη όμως και στην φάση των ομίλων, υπάρχουν ματσάρες, που σε κρατούν καθηλωμένο στην τηλεόραση μπροστά και «γεμάτο» από μπάλλα. Το Γιουβέντους-Τσέλσι πχ ήταν ένα τέτοιο παιχνίδι την Τρίτη το βράδυ. Να βλέπεις την αποκαθήλωση της πρωταθλήτριας Ευρώπης, που κινδυνεύει να μείνει εκτός πια νοκ-άουτ αγώνων. Αλλά και την καθίζηση του άστρου του Ντι Ματέο. Του Ιταλού που έφτασε από το πουθενά στην κορυφή με την κατάκτηση του Κυπέλλου την άνοιξη και λίγους μήνες μετά με την στάμπα του «αποτυχημένου». Είναι ίσως η μοίρα αυτού του είδους των προπονητών. Των «βοηθών», «γυμναστών», όπως θέλετε πείτε τους, που ένα καπρίτσιο της τύχης τους δίνει την εφήμερη δημοσιότητα και επιτυχία, δίχως όμως πραγματικά προπονητικά εφόδια στην πλάτη τους, γρήγορα απομυθοποιούνται.
Εκτός όμως από αυτά, έχει και πολλές «ομορφιές» η διοργάνωση. Ιδιαίτερα από την στιγμή, που «άνοιξε» τις πύλες της σε ομάδες, πέραν των «παραδοσιακών δυνάμεων». Το γκολ ντροπή της Σαχτάρ πχ, που δεν σεβάστηκε το φερ-πλέι της Νόρτζελαντ, και που δεν χρειαζόταν, βάσει της δυναμικότητας των δύο αντιπάλων και της φανερής ανωτερότητας των Ουκρανών, οι οποίοι θα κέρδιζαν έτσι κι αλλιώς.
Αλλά βέβαια και οι «ισχυροί» δεν πάνε πίσω. Η Γιουνάιτεντ κατέβασε μια ομάδα, που ούτε στις προπονήσεις δεν θα έπαιρνε φανέλλα βασικών και έχασε από την Γαλατά, που καιγόταν, αλλά η Κλουζ δικαιούται τώρα να «φωνάζει» για την τήρηση της ισονομίας, που τα τελευταία χρόνια καταστρατηγείται κατά κόρον, από όσους εξασφαλίζουν την πρόκριση.
Όσο για το Χ της Βαλένθια με την Μπάγερν, άντε να με πείσουν, πως δεν είναι «αβαβά», καθώς βόλευε και τους δύο, μετά την ήττα της Μπάτε από την Λιλ. Και με την Μπάγερν να ισοφαρίζει δευτερόλεπτα, μετά το 1-0 των «νυχτερίδων», και ενώ για καμμιά 75αριά λεπτά, το ταλαιπωρούσαν το τόπι και οι 22.
Όπως και να χει πάντως, παραμένει δέλεαρ και κίνητρο για να παρακολουθήσουμε καλύτερο ποδόσφαιρο, από αυτό που δυστυχώς πρέπει να υποστούμε κάθε Κυριακή στα γήπεδά μας.
ΥΓ Μόνο και μόνο για τον Σαμαρά, πρέπει η Σέλτικ να προκριθεί στους «16», έστω και αν η Μπενφίκα έχει μαθηματικές ελπίδες. Ο Sam είναι σούπερ σταρ, και δικαιούται μια «δεύτερη ευκαιρία» σε τοπ-κλας σύλλογο μετά το πρώτο πέρασμά του από την Σίτυ. Και πιστεύω ότι θα του δοθεί αυτή ευκαιρία.
Πηγή: pamesports.gr