Και καλά, για το timing της αποκάλυψης των ελαττωμάτων του Ολυμπιακού, αφού ο καινούργιος τεχνικός ηγέτης ήταν θεατής από την προεδρική σουίτα, ευπρόσδεκτο από τον Ισπανό, ο οποίος μια που πέφτει κατευθείαν στα βαθιά – πρωτοεμφανιζόμενος στην ηγεσία του πάγκου στην Τρίπολη, στο επερχόμενο ματς με τον Αστέρα και συνεχίζει εναντίον της Λεβάντε, ως αντίπαλος στην πατρίδα του – έχει εικόνα της νέας του ομάδας… από την ανάποδη και όχι από την καλή.
Αλλά από την άλλη, μέρα που… διάλεξαν οι παίκτες του Ολυμπιακού να φύγουν ηττημένοι από το γήπεδο στο οποίο τελέσθηκε για 32η χρονιά το μνημόσυνο των 21 αδικοχαμένων παλικαριών της Θύρας 7! Θα… τρίζουν τα κόκαλα των θυμάτων…
Η στάμνα πάντως πήγε για τρίτη φορά στη βρύση και στο τέλος… έσπασε. Και έκανε και φασαρία, αφού ο Ολυμπιακός είχε λαχταρήσει τις δύο προηγούμενες, σε Λιβαδειά και Κομοτηνή, κερδίζοντας τα ματς με την ψυχή στο στόμα, ωστόσο τώρα, έχασε κιόλας.
Έχασε το αήττητο του και το τελευταίο κίνητρο (έστω στατιστικό) που του είχε απομείνει σε ένα πρωτάθλημα που έχει τους αντιπάλους του για… πλάκα, «έπεσε» το απόρθητο της έδρας του και η ιστορία έγραψε ότι το συμβάν συνέπεσε με την ημέρα μνήμης στους νεκρούς του. Τριπλό το κακό.
Δικαιολογίες υπάρχουν. Όχι με… εφευρετική διάθεση, αλλά υπαρκτές. Θα ξεκινήσω με την παραδοχή της κάκιστης εικόνας των «ερυθρολεύκων» στο 2ο ημίχρονο. Ήταν μακράν το χειρότερο 45άλεπτο στη σεζόν, αφού τους έλειπε το βασικότερο συστατικό τους: το πνεύμα του νικητή, η αυτοπεποίθηση του πρωταθλητή!
Με εξαίρεση το δοκάρι του Μασάντο στο φάουλ και την μία και μοναδική καθαρή ευκαιρία του Μήτρογλου σ’ αυτό το διάστημα, οι γηπεδούχοι ήταν μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, με φανερή έλλειψη προσανατολισμού και ψυχραιμίας να αντιδράσουν στην ανατροπή του σκορ από πλευράς Ατρόμητου με τη «φωτοβολίδα» του Δημούτσου.
Ο Ολυμπιακός αιφνιδιάστηκε δύο φορές και έδειξε ασυνήθιστος σε τέτοιου είδους εξέλιξη σε έναν αγώνα, Που έτσι όπως κύλησε, με τα χρονικά σημεία που οι Περιστεριώτες χτύπησαν ψυχρά, παγώνοντας το αίμα στο Φάληρο (με γκολ στα πρώτα δευτερόλεπτα μετά τη σέντρα και των δύο ημιχρόνων!), ήταν από εκείνα τα ματς και τις βραδιές, που λες: «Ήταν για να χάσω…»!
Ακόμα και με την αγωνιστική φτώχεια που παρουσίασαν οι πρωταθλητές μετά την ανάπαυλα - και ύστερα από ένα πρώτο μέρος που χωρίς να… μαγεύουν, είχαν πολύ καλή κυκλοφορία μπάλας, έβγαλαν αυτοματισμούς, είχαν διάθεση, ήταν ορεξάτοι – αν υλοποιούσαν τις φάσεις των Μήτρογλου, Μασάντο θα είχαν κλειδώσει τη νίκη προτού κάνει το 2-3 ο Ατρόμητος.
Τιμή μας ο Μίτσελ
Ο Μίτσελ παραλαμβάνει τον Ολυμπιακό με μια συμφωνία που ουσιαστικά προβλέπει ότι θα αρχίσει να κρίνεται για τα αποτελέσματα της δουλειάς του από το επόμενο πρωτάθλημα. Μη γελιέται κανείς, ο Ισπανός δεν προλαβαίνει να επιφέρει θεαματικές αλλαγές μέχρι το νήμα της φετινής σεζόν. Σουλούπωμα καλείται να κάνει, μια οργανωτική επέμβαση στην ομάδα με κάποιες πινελιές της φιλοσοφίας του, προκειμένου να σταθεί επάξια στο Europa League.
Ο Μίτσελ δεν είναι ούτε Ζαρντίμ, ούτε… Φάμπρι. Γιατί πρόκειται για ένα τεράστιο όνομα του ισπανικού ποδοσφαίρου. Αναφερόμαστε σε έναν πρωταθλητή από τα ποδοσφαιρικά του χρόνια, μεγαλουργώντας με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης.
Και μόνο το «διαμέτρημα» του κύρους και αναστήματος του, αποτελεί κόσμημα για την Ελλάδα και το πρωτάθλημα μας. Ειδικά αυτό το πρωτάθλημα το οποίο χαρακτηρίζεται από την έλλειψη σοβαρού ανταγωνισμού. Κι εδώ η διοίκηση των Πειραιωτών κερδίζει τον σεβασμό για την ικανότητά της να πείσει τον Μίτσελ να εγκαταλείψει την Primera και να μας κάνει την τιμή!
Υ.Γ.: Στον Ατρόμητο και το Νίκο Αναστόπουλο αξίζουν συγχαρητήρια για αυτό το «σούπερ διπλό». Γιατί παρατάχθηκε χωρίς 5-6 βασικές μονάδες του, γιατί δεν κλείστηκε μαζικά και… αντί-ποδοσφαιρικά, γιατί έπαιξε στρωτή μπάλα, γέμισε το γήπεδο σαν ομάδα και δεν φοβήθηκε τον Ολυμπιακό να… τον νικήσει. Το έλεγε η καρδούλα τους!
Υ.Γ.1: Γκολ-άρες με τα όλα τους αυτή την αγωνιστική: Καραγκούνης, Δημούτσος, Σισοκό, Αγκάνθο, Καμαρά. «Πάρε να ‘χεις…». Τύφλα να ‘χουν στην Αγγλία και τη Γερμανία!
πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου