Τι άλλο να πείς αν χάσει την κούπα, μάλιστα χωρίς αντίπαλο! Ο ίδιος ο Ολυμπιακός με΄τα απερίγραπτα χάλια του βάζει στο παιχνίδι της διεκδίκησης και τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναικό.
Ο Μίτσελ άλλαξε όλη σχεδόν την ενδεκάδα. Δεν έχει ξαναγίνει. Τι είναι αυτό; Τόσους πολλούς αναπληρωματικούς, όλους μαζεμένους. Ο Ολυμπιακός έπαιζε με παίχτες όχι καλύτερους από τον αντίπαλο.
Πέρα από αυτό. Οι νέοι παίχτες δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν την ευθύνη της φανέλλας του Ολυμπιακού, μάλιστα σε περίοδο αγωνιστικής κρίσης. Δεν το βλέπουν ότι η ομάδα υποφέρει; Είναι θύμα αγωνιστικής κρίσης αιχμής;
ΑΡΑΞΕ ΣΤΟΝ ΚΑΦΕΝΕ ο Μίτσελ και παράγγειλε καφέ και μετά ουζάκι, γράφει ο apodytiriakias.gr
Το ποδόσφαιρο σου «μιλάει»! Με τα αποτελέσματα στο γήπεδο η μπάλλα λέει τις αλήθειες της. Το πρόβλημα το έχει αυτός που δεν τις διαβάζει, δεν βλέπει τις αλήθειες που ρίχνει στη μάπα σου το ποδόσφαιρο.
Ποια είναι η πρώτη αλήθεια στο ντέρμπυ Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 1-2; Το παιχνίδι κι όχι μόνο γιατί είχε αναβληθεί ήταν πολυδιαφημισμένο, ο ΠΑΟΚ προηγούνταν στην βαθμολογία δυο πόντους, κι όμως το Καραϊσκάκη δεν γέμισε από γάβρους. Τι σημαίνει αυτό; Ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν έχει αποδεχθεί την πολιτική του Μαρινάκη να αλλάζει σαν πουκάμισο όλη σχεδόν η ομάδα κάθε χρόνο.
Πιθανότατα ο Μαρινάκης να έχει δίκαιο. Να είναι υποχρεωμένος να αγοράζει παίκτες αξίας και να τους μεταπουλάει ακριβότερα. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Και σ’ αυτήν την εταιρική φιλοσοφία βρήκε σύμφωνο τον προπονητή Μίτσελ.
Ο Ισπανός, όμως, δεν ήρθε σ’ ένα κλαμπ, εννοώ το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά σ’ ένα καφενείο. Στρώθηκε σ’ ένα κάθισμα, με θέα τη θάλασσα και παρήγγειλε καφέ. Ίσως και ούζο.
Έτσι είναι. Καφενές είναι το εγχώριο πρωτάθλημα, όχι μέμπερς κλαμπ. Με κανόνες, με θαμώνες επώνυμους, με ισχυρά μέλη. Ένα καφενείο είναι όπου ο καφετζής, το αφεντικό του μαγαζιού, εννοώ του πρωταθλήματος, ό,τι γουστάρει κάνει. Όποτε θέλει ανοίγει το κατάστημα κι αυτός είναι που κανονίζει τις παραγγελίες των πελατών.
Επί του θέματος. Η Ελλάδα είναι παραγωγός χώρα. Έτσι πρέπει να λειτουργεί. Να παράγει παίκτες, όχι να τους εισάγει, εννοώ τόσους πολλούς. Τι κάνει η Πορτογαλία; Άσε την Ολλανδία, που πρώτη είχε ξεκινήσει τη δουλειά, ας πιάσουμε την Πορτογαλία που είναι πιο κοντά, όχι μόνον πληθυσμιακά, στην Ελλάδα.
Οργάνωση. Η Πορτογαλία ξεκίνησε από την οργάνωση. Άπλωσε δίχτυα σ’ όλον τον κόσμο. Στόχος, επιλέγουμε νεαρούς ταλαντούχους, τους λανσάρουμε στη βιτρίνα μας, στο πρωτάθλημα μας, και τους μοσχοπουλάμε. Με οργάνωση, όμως. Με σχέδιο. Κι όχι αγνοώντας τους κανόνες. Όχι μια ομάδα διώχνει δέκα μαζεμένους και ξεφορτώνει πάλι μαζεμένους άλλους δέκα.
Μήπως ο Μαρινάκης θα χρειαστεί να μάθει πορτουγκέζικα; Να μην εγκαταλείψει, δηλαδή, την επιχειρηματική αντίληψη του αγοράζω φθηνά – πουλάω ακριβότερα, αλλά η όλη διαδικασία να μην επηρεάζει αρνητικά την ΠΑΕ σε επίπεδο αγωνιστικό.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου