Τίποτα, πράγματι, δεν χάθηκε για τον Ολυμπιακό, όμως κι όλα χάνονται! Όταν δεν πατάει γερά στο πρωτάθλημα. Όταν προβληματίζει με την απόδοσή του και γι΄ αυτό πέφτει σε γκέλες. Όλα χάνονται για τον Ολυμπιακό που πλέον κάποιοι "διαβάζουν" διαφορετικά τις νίκες του με Αθλέτικο και Γιουβέντους. Τις θεωρούν τυχερές, ότι σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στη ρέντα του Ρομπέρτο.
Χάνει από τη Μάντσεστερ ο Ολυμπιακός και αποκλείεται στο Τσάμπιονς Ληγκ και ο Μαρινάκης λέει Είμαι ευχαριστημένος μ΄ όσα πετύχαμε. Χάνει από τη Γιουβέντους ο Ολυμπιακός και ο Μαρινάκης λέει Μ΄ ενδιαφέρει το πρωτάθλημα, να κερδίσουμε τον Παναθηναϊκό. Αν, λοιπόν, αύριο ο Ολυμπιακός αποκλειστεί στην Ευρώπη από τη Μάλμε τι θα πει ο πρόεδρος; Ο στόχος μας είναι το πρωτάθλημα;
Το ερώτημα είναι αν ο Μαρινάκης θα συνεχίσει με Μίτσελ στην περίπτωση που η ομάδα βρεθεί αουτ και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Και θα φταίει μονάχα ο Ισπανός προπονητής; Θα ΄ναι άδικο.
Το πουλάω δέκα παίκτες και φέρνω δέκα είναι πολιτική Μαρινάκη. Και ίσως είναι μια σωστή, μια αναγκαία πρακτική, άσχετο αν αποδίδει, πέραν από τη χοντρή κονόμα. Αυτή, όμως, η πολιτική δεν γίνεται πράξη αν ο μεγαλομέτοχος δεν είχε τη σύμφωνη συνεργασία του προπονητή. Άρα;
Δεν φταίει ο Μίτσελ στην περίπτωση που αγωνιστικά ο Ολυμπιακός βρεθεί εκτός στόχων. Χάσει το πρωτάθλημα από ομάδα που δεν είχε στόχο τον τίτλο. Και αποκλειστεί στην Ευρώπη από μια κωλομάλμε.
ΓΙΑΤΙ μαθαίνει Πορτογαλέζικα ο Μαρινάκης, αποκαλύπτει ο apodytiriakias.gr
Το ποδόσφαιρο σου «μιλάει»! Με τα αποτελέσματα στο γήπεδο η μπάλλα λέει τις αλήθειες της. Το πρόβλημα το έχει αυτός που δεν τις διαβάζει, δεν βλέπει τις αλήθειες που ρίχνει στη μάπα σου το ποδόσφαιρο.
Ποια είναι η πρώτη αλήθεια στο ντέρμπυ Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 1-2; Το παιχνίδι κι όχι μόνο γιατί είχε αναβληθεί ήταν πολυδιαφημισμένο, ο ΠΑΟΚ προηγούνταν στην βαθμολογία δυο πόντους, κι όμως το Καραϊσκάκη δεν γέμισε από γάβρους. Τι σημαίνει αυτό; Ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν έχει αποδεχθεί την πολιτική του Μαρινάκη να αλλάζει σαν πουκάμισο όλη σχεδόν η ομάδα κάθε χρόνο.
Πιθανότατα ο Μαρινάκης να έχει δίκαιο. Να είναι υποχρεωμένος να αγοράζει παίκτες αξίας και να τους μεταπουλάει ακριβότερα. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Και σ’ αυτήν την εταιρική φιλοσοφία βρήκε σύμφωνο τον προπονητή Μίτσελ.
Ο Ισπανός, όμως, δεν ήρθε σ’ ένα κλαμπ, εννοώ το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά σ’ ένα καφενείο. Στρώθηκε σ’ ένα κάθισμα, με θέα τη θάλασσα και παρήγγειλε καφέ. Ίσως και ούζο.
Έτσι είναι. Καφενές είναι το εγχώριο πρωτάθλημα, όχι μέμπερς κλαμπ. Με κανόνες, με θαμώνες επώνυμους, με ισχυρά μέλη. Ένα καφενείο είναι όπου ο καφετζής, το αφεντικό του μαγαζιού, εννοώ του πρωταθλήματος, ό,τι γουστάρει κάνει. Όποτε θέλει ανοίγει το κατάστημα κι αυτός είναι που κανονίζει τις παραγγελίες των πελατών.
Επί του θέματος. Η Ελλάδα είναι παραγωγός χώρα. Έτσι πρέπει να λειτουργεί. Να παράγει παίκτες, όχι να τους εισάγει, εννοώ τόσους πολλούς. Τι κάνει η Πορτογαλία; Άσε την Ολλανδία, που πρώτη είχε ξεκινήσει τη δουλειά, ας πιάσουμε την Πορτογαλία που είναι πιο κοντά, όχι μόνον πληθυσμιακά, στην Ελλάδα.
Οργάνωση. Η Πορτογαλία ξεκίνησε από την οργάνωση. Άπλωσε δίχτυα σ’ όλον τον κόσμο. Στόχος, επιλέγουμε νεαρούς ταλαντούχους, τους λανσάρουμε στη βιτρίνα μας, στο πρωτάθλημα μας, και τους μοσχοπουλάμε. Με οργάνωση, όμως. Με σχέδιο. Κι όχι αγνοώντας τους κανόνες. Όχι μια ομάδα διώχνει δέκα μαζεμένους και ξεφορτώνει πάλι μαζεμένους άλλους δέκα.
Μήπως ο Μαρινάκης θα χρειαστεί να μάθει πορτουγκέζικα; Να μην εγκαταλείψει, δηλαδή, την επιχειρηματική αντίληψη του αγοράζω φθηνά – πουλάω ακριβότερα, αλλά η όλη διαδικασία να μην επηρεάζει αρνητικά την ΠΑΕ σε επίπεδο αγωνιστικό.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου