Είναι φοβερό αν το σκεφτείς. Στη Μαδρίτη είχε ακόμα παξιμαδάκι και πικρό καφέ από την κηδεία που έκανε εκεί η Γιουβέντους. Δεν ασχολείτο κανείς με το μπάσκετ. Ποια ευρωλίγκα. Μερικές φορές νομίζω ότι μόνο εμείς στην Ελλάδα κεντράρουμε το ενδιαφέρον μας στο μπασκετάκι.
Δεν είναι τυχαίο ότι ελληνικός εκπρόσωπος υπάρχει σχεδόν σε όλες τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Ούτε βέβαια, είναι περίεργο, ότι εμείς οι μη μυημένοι με το άθλημα που βλέπουμε στα μεγάλα γεγονότα, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν πάντα κάποιοι νεαροί, δικοί μας, που κάνουν θραύση. Οπως ο Παπαπέτρου και ο Αγραβάνης του Ολυμπιακού. Γιατί όχι; Εχουν μεγαλώσει βλέποντας, άλλα παιδιά σαν κι αυτούς, από τις ίδιες γειτονιές, να έχουν κατακτήσει ευρωπαϊκά.
Καθίσαμε όλοι να δούμε την προσπάθεια του Ολυμπιακού, απέναντι στα λεφτά και στα θηρία της Ρωσίας. Κάποτε η Σοβιετική Ενωση τρόμαζε στο μπάσκετ ακόμα και τους Αμερικάνους. Τώρα το κέντρο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι πολύ χαμηλότερα από τη Μόσχα. Στην Αθήνα. Στο υπογράφω ότι οι Ρώσοι δεν έχουν στηθεί μπροστά στις τηλεοράσεις τους από το Βλαδιβοστόκ μέχρι το Αικατερίνεμπουργκ για να δουν φάιναλ φωρ.
Ο Ολυμπιακός τα είχε καταφέρει πριν παίξει. Δεν χρειαζόταν να δούμε το τελικό σκορ υπέρ του με 70-68. Μας έβαλε όλους να παρακολουθήσουμε. Στα σοβαρά κι όχι στο χαβαλέ, όπως θα κάνουμε την άλλη βδομάδα με την Eurovision. Από την άλλη, και να έχανε το ματς θα το κέρδιζε ο Ιτούδης, για να μην ξεχνιόμαστε.
ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΦΙΑΣ είναι ο Βασίλης Σπανούλης, γράφει ο apodytiriakias.gr
Αυτά τα βλέπεις μόνον στα έργα. Έτσι λέγαμε πιτσιρικάδες, εμείς που γουστάραμε τις γκαγκστερικές, δηλαδή τις αστυνομικές, και τις καουμπόυκες ταινίες. Το παλληκάρι του έργου πάντα ψύχραιμο, με φάτσα βουδιστή μοναχού σε απόλυτη αυτοσυγκέντρωση, δέχεται τα πυρά των καταδιωκτών του. Τον έχουν στριμώξει, τον βαράνε από δυο και τρεις πλευρές κι αυτός έχει μόνον τρεις σφαίρες στη θαλάμη του εξάσφαιρου.
Αγωνία. Του σινεμά είμαστε, ρε, το ξέρουμε ότι το παλληκάρι δεν σκοτώνεται, διαφορετικά το έργο θα τελειώσει πριν της ώρας του. Να, όμως που ανησυχούμε, επειδή έχει μονάχα τρεις σφαίρες, όσες οι αντίπαλοί του.
Αμάν! Ο δικός μας βγάζει από την τσέπη κι ένα άλλο ψεύτικο πιστόλι. Αληθινό είναι αλλά με ψεύτικες σφαίρες, μόνον για μπαμ μπουμ. Να δουλέψει, να παραπλανήσει τους τρεις διώκτες του. Να κερδίσει χρόνο.
Τελικά, το παλληκάρι ξάπλωσε και τους τρεις. Και μόνον όταν βγήκαμε από τη σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου αναρωτηθήκαμε αν ο δικός μας ήταν εκτελεστής της Κόζα Νόστρα ή, μυστικός πράκτωρ της αστυνομίας. Όχι πως μας ενδιαφέρει τι ήταν ακριβώς.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου