Ο Μιχάλης Τσόχος με αφορμή το νέο μυθικό συμβόλαιο του Γιάγια με
την Σίτι, θυμάται τον Βιεϊρίνια, τον Μιραλάς, τον Σκόκο και πολλούς
ακόμη κι' αναρωτιέται αν υπάρχει μία ακόμη λύση στην κρίση...
Ο Σέλουκ το παιχνίδι με την Σίτι, το είχε ξεκινήσει πριν δύο
τρεις μήνες. Τότε ήταν που είχε δηλώσει ότι “αν η Σίτι δεν φροντίσει να
ανανεώσει το συμβόλαιο του Γιάγια με ένα που να αντιστοιχεί στην
προσφορά του στο σύλλογο το καλοκαίρι θα φύγει”...Οπως ανακοίνωσε την Πέμπτη η Σίτι, ο Γιάγια Τουρέ έβαλε την υπογραφή του σε νέο τετραετές συμβόλαιο που τον δένει με την ομάδα του Μάντσεστερ μέχρι το 2017. Και φυσικά το νέο συμβόλαιο είναι πολύ καλύτερο από το προηγούμενο. Για τέσσερα χρόνια ο Γιάγια θα εισπράξει συνολικά 53 εκατ. ευρώ (πάνω από 13 εκατ. ευρώ το χρόνο) πράγμα που τον μετατρέπει σε έναν από τους τέσσερις πέντε πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες στον κόσμο.
Κι' όμως αυτό το παιδί σε ένα από τα πιο ευαίσθητα κομμάτια της ποδοσφαιρικής ηλικίας του, έπαιξε μπάλα στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν αυτό που το έβαλε στο... χάρτη της Ευρώπης. Μία ένδειξη ότι αν θέλουμε και δουλέψουμε σοβαρά, μπορούμε να εξελίξουμε το ταλέντο ενός ποδοσφαιριστή κι' αν αυτό είναι τέτοιο να τον μετατρέψουμε σε έναν από τους μεγαλύτερους σταρ παγκοσμίως.
Και μπορεί αυτό να είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα, αλλά υπάρχουν κι' άλλα μικρότερου βεληνεκούς, αλλά εξίσου σημαντικά. Ο ΠΑΟΚ πήρε ένα... αποτυχημένο ταλέντο στην Πόρτο, τον Βϊερίνια και τον μετέτρεψε σε παίκτη που πουλήθηκε για αρκετά εκατ. ευρώ στην Μπουντεσλίγκα και πλέον είναι βασικός παίκτης της Εθνικής Πορτογαλίας.
Ιδια περίπτωση είναι και ο Μιραλάς, ο οποίος όταν το γαλλικό ποδόσφαιρο πίστεψε ότι τελείωσε και δεν έχει να περιμένει κάτι από αυτόν, ήρθε στην Ελλάδα, αναγεννήθηκε και πλέον είναι από τους πρωταγωνιστές μιας εκ των καλών ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ, πέρα από τα χρήματα που έφερε στα ταμεία του συλλόγου του.
Εξέλιξη την οποία είχε στην Ελλάδα και ο Σκόκο, ο οποίος και έφερε χρήματα στην ΑΕΚ με την πώληση του σε ομάδα της Σαουδικής Αραβίας και σήμερα είναι έτοιμος για την επιστροφή στην Ευρώπη και μάλιστα σε επίπεδο καλής ομάδας του ιταλικού ή του ισπανικού πρωταθλήματος.
Αυτές είναι οι πιο τρανταχτές περιπτώσεις, αλλά θα μπορούσα να θυμηθώ, δίπλα σε αυτές, τον Ν' Ντόι, τον Τόζερ, τον Σορεντίνο, ακόμη και τον Ράγιος του Αστέρα Τρίπολης και πολλούς ακόμη τέτοιου επιπέδου παίκτες που ήρθαν στην Ελλάδα και μεγάλωσαν το όνομα και το μέγεθός τους.
Μπορούμε λοιπόν ως ελληνικό ποδόσφαιρο να ποντάρουμε πάνω σε αυτή την επιλογή η οποία στην εποχή της κρίσης μπορεί να αποτελέσει και μία λύση για τους συλλόγους... Τι χρειάζεται να κάνουμε για να το πετύχουμε. Κυρίως να ψάξουμε σωστά. Αν προσέξετε όλες αυτές οι περιπτώσεις έχουν κοινά σημεία. Δεν ήρθαν στην Ελλάδα στα 18 τους, αλλά σχεδόν έτοιμοι στα 21 ή 22 ή 23 χρόνια τους. Είχαν τις προδιαγραφές αφού στην πατρίδα τους είχαν ξεχωρίσει ως ταλέντα, αλλά κάτι δεν τους επέτρεψε να εξελιχθούν σε αυτό που μπορούσαν. Ερχόμενοι στην Ελλάδα, βρήκαμε αυτό που τους εμπόδισε να εξελιχθούν και τους κάναμε αυτό που μπορούσαν να γίνουν.
Διότι στην Ελλάδα ένα 18χρονο ταλέντο το πιθανότερο είναι να το χαντακώσουμε, αλλά έναν 22χρονο που ότι ήταν να μάθει το έμαθε και απλώς πρέπει να το βγάλει στο χόρτο, μπορούμε να τον κάνουμε να... ξανανιώσει. Αν είχαν μείνει στην Ελλάδα ο Γιώργος Σαμαράς, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος ή ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος, πιθανότατα σήμερα δεν θα ήταν αυτό που είναι, από την άλλη, αν ο Τουρέ δεν είχε φύγει εκείνο το καλοκαίρι από την παγωμένη Ουκρανία και ο Μιραλάς ήταν ακόμη σε ομάδες της Γαλλίας που τον κρατούσαν στον πάγκο, σήμερα δεν θα ήταν αυτό που είναι...
πηγή:gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου