Το σαββατιάτικο ντέρμπι ανάμεσα στον Αρη και τον ΠΑΟΚ το έζησα, όπως και πολλοί άλλοι, από την τηλεόραση.
Γράφει ο Τόλης Κοτζιάς.
Γράφει ο Τόλης Κοτζιάς.
Καμμία σχέση το να παρακολουθείς ένα παιχνίδι από το «χαζόκουτο» από το να είσαι στο γήπεδο. Κάτι παραπάνω από το «η μέρα με τη νύχτα». Κι όμως το ευχαριστήθηκα όσο δεν πάει. Και το ευχαριστήθηκα πάνω από όλα, γιατί έγινε σε ένα γεμάτο γήπεδο. Και όχι σε όποιο κι όποιο γήπεδο. Αλλά στο Αλεξάνδρειο. Στην σάλα «Nick Galis». Κατάμεστο από τον κόσμο του Αρη, που μαζί με αυτόν του Παναθηναϊκού είναι οι πιο μπασκετικοί στην Ελλάδα. Αλλά και η ουσία το πράγματος, αυτό καθ' αυτό το ματς, με ικανοποίησε. Είχε μάχες, συγκλονιστική εξέλιξη, εντυπωσιακό φινάλε. Και ας έπαιζαν αρκετά από τα όχι πλέον ταλαντούχα παιδιά της Ελλάδας. Παίκτες, που υπό κανονικές οικονομικές συνθήκες, δεν θα αγωνίζονταν σε τόσο μεγάλα μεγέθη όσο ο Αρης και ο ΠΑΟΚ. Το «οικονομικές συνθήκες» δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομική κρίση, αλλά και με τα χρέη, που έχουν δημιουργηθεί στα δύο αυτά μεγάλα σωματεία.
Με εκείνον, που έχει «τρελαθεί» ο κόσμος, είναι με τον Γιώργο Μπόγρη, που μετά το ματς με την Μπουντούτσνοστ, έκανε «όργια» και στο ντέρμπι. Με έναν παίκτη, που έχει παρεξηγηθεί από πολλούς όχι για τη συμπεριφορά του στο παρκέ, αλλά για την εξωγηπεδική του ζωή. Στην οποία, βεβαίως, μπορεί να κάνει ό, τι θέλει (σε λογικά όρια) ο καθένας. Η σχέση με την Ελλη Κοκκίνου είναι εκείνη, που είχε κάνει γνωστό τον Μπόγρη στο ευρύ κοινό. Μάλλον έφθασε η ώρα να αποδειχθεί ότι και στο παρκέ οι επιδόσεις του είναι εξαιρετικές. Στο Ευρωμπάσκετ Νέων Ανδρών της Ρόδου (το 2009) άρχισε ο 24χρονος -σήμερα- σέντερ να γίνεται γνωστός στο κόσμο του μπάσκετ. Πήγε στον Παναθηναϊκό, δεν έκανε τίποτα ιδιαίτερο, πήγε στον Αρη μετά, όπου δεν φάνηκε και τόσο, ώσπου πέρυσι βρέθηκε στη Νέα Σμύρνη και τον Πανιώνιο. Γκρίνιαζαν οι «Πάνθηρες» ότι δεν έπαιζε άμυνα, ότι δεν έπαιρνε ριμπάουντ και άλλα τέτοια. Δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ο Μπόγρης ήταν πέρυσι ο καλύτερος σέντερ του Πανιωνίου, καλύτερα έπαιξε, δηλαδή, και από τον Καββαδά και από τον Αμερικάνο Μπούκερ. Τέτοιες εμφανίσεις όπως έκανε με τον ΠΑΟΚ κόντρα σε Μπουντούτσνοστ και Αρη, δεν έκανε όταν ήταν στον Πανιώνιο, αλλά εκεί δεν είχε τόσο χρόνο. Και δεν είχε βέβαια έναν πολύ καλό πλέι-μέικερ, όπως έχει τώρα στον ΠΑΟΚ. Τον Ντι Τζέι Κούπερ.
Το μυστικό, όμως, για τη πολύ καλή παρουσία του Μπόγρη στον ΠΑΟΚ είναι άλλο: δουλεύει πολύ. Πέρυσι όταν το κλειστό της οδού Αρτάκης δεν είχε δραστηριότητες και πιο συγκεκριμένα τα μεσημέρια, ήταν εκεί ένα ψηλό παιδί, που έκανε ατομική προπόνηση. Ηταν ο Μπόγρης. Το καλοκαίρι, που πολλοί παίκτες έκαναν τα μπανάκια τους και έψαχναν γκομενίτσες (και καλά έκαναν, εννοείται αυτό), ο νεαρός σέντερ ήταν στο κλειστό της οδού Αρτάκης και μαζί με τον Καββαδά και άλλα παιδιά, έκαναν προπόνηση του...θανατά. Με Σφαιρόπουλο και Παπαχατζή, με δύο ανθρώπους, δηλαδή, που κοιμούνται και ξυπνάνε στο γήπεδο. Και έκανε μάλιστα προπονησάρα ο Μπόγρης με τον Πανιώνιο, τι κι αν ήταν γνωστό ότι δεν θα συνεχίσει στην ομάδα της Νέας Σμύρνης. Ηξερε, όμως, ότι η προπόνηση με Σφαιρόπουλο και Παπαχατζή είναι κάτι παραπάνω από σεμινάριο και δεν έχανε ούτε λεπτό.
Πήρατε, λοιπόν, μία βασική εξήγηση, γιατί εμφανίζεται έτσι όπως εμφανίζεται ο διεθνής σέντερ στα πρώτα ματς της χρονιάς. Παρόλα αυτά για να πάει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, πρέπει να βελτιώσει κι άλλα κομμάτια του παιχνιδιού του. Στην επίθεση είναι εξαιρετικός. Πρέπει, όμως, να γίνει αποδοτικότερος και αλλού. Την διάθεση την έχει να δουλέψει. Πολύ καλούς προπονητές έχει και στον ΠΑΟΚ, άρα είναι στο χέρι του να φθάσει όσο ψηλά ονειρεύεται (και όσο ψηλά πρέπει να φθάσει). Και τότε σίγουρα οι πολλοί δεν θα μιλάνε για τη σχέση του με την Κοκκίνου, αλλά για τις σπουδαίες μπασκετικές του επιδόσεις.
Πηγή: Superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου