Οδυνηρό το αποτέλεσμα για τον Παναθηναϊκό. Οδυνηρό από πολλές απόψεις.
Όμως εδώ κάποια στιγμή πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να μιλήσουμε λίγο με καθαρά λόγια.
Ε λοιπόν δεν έχασε η ομάδα σήμερα το παιχνίδι με τον Πανθρακικό.
Ή αν θέλετε δεν τόχασε το ποδοσφαιρικό τμήμα συνολικά το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Κι αυτό γιατί κανείς στον Παναθηναϊκό εδώ και δεκαπέντε μέρες δεν ασχολήθηκε και δεν προετοιμάστηκε για το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Μα κανείς όμως.
Ε θά `ταν λίγο σόλικο σε ένα οργανισμό στον οποίο κανείς δεν ασχολείται με ένα παιχνίδι, να έρθουμε εκ των υστέρων και να ζητήσουμε ευθύνες για το άτυχο αποτέλεσμα από τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας, δηλαδή τους παίκτες.
Τα λέμε τα ξαναλέμε,αλλά στου κουφού την πόρτα τελικά.
Δεν γίνεται ο Παναθηναϊκός να έχει ξεκινήσει ένα παιχνίδι και συγκεκριμένα το παιχνίδι με τον ΟΣΦΠ ένα μήνα πριν και μπροστά σ' αυτό να έχουν εξαφανιστεί τα πάντα.
Δεν γίνεται.
Κι αν εν πάση περιπτώσει πάει να... γίνει με το ζόρι, ε μετά μην ψάχνετε τι έγινε και ήταν όλο το σύστημα αλλού γι αλλού κι ανάμεσά του και το ποδοσφαιρικό τμήμα.
Μην ωάχνουμε τώρα αστείες δικαιολογίες και αναπαράγουμε πάσης φύσεως σαχλαμάρες.
Όλος ο Παναθηναϊκός αυτή την στιγμή, ασχολείται εδώ και δέκα μέρες με το παιχνίδι κόντρα στον ΟΣΦΠ.
Όχι έτσι με τον Ολυμπιακό, όχι αλλιώς με τον Ολυμπιακό, όχι αλλιώτικα με τον Ολυμπιακό, άντε και πασαρέλα να βάζουμε τους παίκτες να κάνουν δηλώσεις ένα μήνα πριν για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, βάλε και Λούτσο να λέει θα βάλω γκολ με τον Ολυμπιακό, βάλε και Πράνιτς να λέει με τον Ολυμπιακό θα είμαι 100% έτοιμος, αλλά παρ' όλα αυτά παίζει ένα πριν κάθε παιχνίδι ενενήντα λεπτά χωρίς να γίνεται αλλαγή και πάει λέγοντας.
Κι από κοντά βγάλε και τα εισιτήρια με τον Ολυμπιακό κανά μήνα πριν, άντε καπάκι και μια βδομάδα φαγωμάρα για τις προσκλήσεις των παλαιμάχων και... μην τον είδατε μην τον απαντήσατε μέχρι πριν τρεις ωρίτσες περίπου τον... Πανθρακικό.
Και μετά έλα και... κάνε και κριτική από πάνω.
Τι έφταιξε και δεν ήμασταν αυτοί που πρέπει.
Και πως να ήμασταν δηλαδή;
Πως να είναι για να ακριβολογούμε η ομάδα αυτή που έπρεπε να είναι;
Κι έχεις τον άλλον να σου λέει καθώς πάει προς την λήξη το ματς από την TV, ότι... δικαιώθηκε ο Αναστασίου.'
Μάλιστα.
Εδώ πια δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Σηκώνεις τα χέρια και παραδίνεσαι.
Χάνει ο Παναθηναϊκός μέσα στην Λεωφόρο από τον Πανθρακικό και αυτό αποτελεί... δικαίωση του Αναστασίου.
Γιατί;
Μα γιατί είχε κάνει δήλωση πριν το παιχνίδι, ότι το ματς με τον Πανθρακικό θα είναι το πιο δύσκολο που έχει δώσει ο Παναθηναϊκός.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή.
Αν κερδίζαμε θα έπρεπε να πούμε... έπεσε έξω ο Αναστασίου δεν είδε σωστά το παιχνίδι, αλλά... ευτυχώς που χάσαμε και... δικαιώθηκε ο Αναστασίου.
Πού να πας δηλαδή με τέτοια νοοτροπία και περίγυρο;
Που να πάει η έρμη η ομάδα να μπει και να παίξει μπάλα
Εδώ πια ζούμε στα πάντα το έργο του παραλόγου.
Ο καθένας λέει ότι γουστάρει και κάνει ότι γουστάρει στις πλάτες αυτής της ομάδας.
Εδώ μιλάμε ότι δεν ασχολούμασταν πριν το παιχνίδι με τίποτε άλλο, παρά με το ότι θα έρθει η Βέρντερ να δει τον... Τριανταφυλόπουλο.
Δηλαδή εδώ τώρα τι να πεις;
Η Βέρντερ δεν φτάνει που έριξε όλη την Ευρώπη στον κουβά με το 0-0 κόντρα στην πεθαμένη Φράϊμπουργκ, άλλη σκοτούρα δεν είχε, παρά να έρθει να δει τον στόπερ του Παναθηναϊκού, επειδή έκανε καλή εμφάνιση στην... ήττα από τον ΠΑΟΚ.
Γι' αυτό λοιπόν επιμένω.
Το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό δεν είναι καθαρά ποδοσφαιρικό.
Δεν είναι με λίγα λόγια απλά θέμα δυνατοτήτων, ποιότητας και όλα τα σχετικά. Για να μην πω εδώ, ότι με βάση τις συνθήκες, την ατμόσφαιρα και την νοοτροπία που καλούνται οι παίκτες να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους και πάλι καλά και όντως φαίνεται ότι γίνεται κάποια σοβαρή προσπάθεια στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
Το πρόβλημα όμως είναι άλλο.
Και είναι ο εντελώς παράλογος και αντιποδοσφαιρικός τρόπος, που λειτουργεί όλο το υπόλοιπο οικοδόμημα γύρω τους και δίπλα τους.
Κι αυτό δυστυχώς, όσες... επικοινωνιακές ενέσεις κι αν του κάνουμε, δεν γίνεται τελικά να μην επηρεάσει αρνητικά την προσπάθεια της ομάδας.
ΥΓ Δεν θέλω να επεκταθώ σε τεχνικές λεπτομέρειες, μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Αλλά αν τελικά ο Πράνιτς πρέπει να παίζει ενενήντα λεπτά έτσι κι αλλιώς, ακόμα και αν ο ίδιος δηλώνει ότι θα είμαι έτοιμος σε... ένα μήνα, ας το πάρουμε απόφαση πια. Πως θα παίζουμε χωρίς κέντρο πλέον ή έστω με ένα παίκτη λιγότερο εκεί και όπου μας βγάλει...
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου