Ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφει στο superbasket.gr για τον Σιμόνε
Πιανιτζάνι που αποτυγχάνει στην πλούσια Φενέρμπαχτσε και το καλοκαίρι...
ακουγόταν για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.
Πήρε τον προπονητή που το περασμένο καλοκαίρι πάρα πολλοί ερυθρόλευκοι και πράσινοι ήθελαν στον πάγκο της δικής τους ομάδας, μάζεψε πανάκριβους παίκτες και πέτυχε ό,τι ξέρει να κάνει καλύτερα από κάθε κλαμπ στην Ευρώπη. Μια τρύπα στο νερό.
Η πλούσια Φενέρ, λοιπόν, έκανε 5 νίκες με το ζόρι στην πρώτη φάση και πέρασε την ύστατη στιγμή και έχει άλλες δύο στο Top 16. Συνολικά έχει ρεκόρ 7-11, εννοείται πως δεν πρόκειται να φτάσει στα πλέι οφ. Οχι στο φάιναλ φορ που είναι ο στόχος της. Παίζει ό,τι χειρότερο υπάρχει σε ομαδικό μπάσκετ, είναι ομάδα δίχως αρχή και τέλος. Κι όλα αυτά, έχοντας στον πάγκο της τον κύριο Σιμόνε Πιανιτζάνι, ο οποίος έφτιαξε όπως ακριβώς ήθελε την Φενέρ το καλοκαίρι. Μακάλεμπ, Μπατίστ, Σάτο, Αντερσεν και τόσοι άλλοι πήραν το δρόμο για την Πόλη. Οσοι παρακολούθησαν το ματς με την Μπαρτσελόνα, αντιλήφθηκαν πως μερικά πράγματα είναι απλά ένας μύθος. Οπως για παράδειγμα ο Πιανιτζιάνι. Οπως φαίνεται, δεν έκανε ο Πιανιτζιάνι καλή ομάδα τη Σιένα, η Σιένα έκανε προπονητή τον Πιανιτζιάνι. Το εντός έδρας -39 μάλλον λέει πάρα πολλά.
Το θέμα μας, όμως, δεν είναι η Φενέρ και ο Ιταλός. Είναι ο τρόπος προσέγγισης των Ελλήνων στα πράγματα. Φυσικά και δεν είναι ούτε ο Μπαρτζώκας, ούτε ο Πεδουλάκης οι κορυφαίοι προπονητές στην Ευρώπη. Φυσικά η σύγκριση με τον Ιβκοβιτς και τον Ομπράντοβιτς κάνει πιο δύσκολη τη ζωή τους. Φυσικά κάνουν λάθη στο κοουτσάρισμα, αλλά ποιος δεν κάνει; Οταν υπάρχουν ακριβοπληρωμένοι προπονητές που κάνουν ένα σωρό λάθη κατά τη διάρκεια του αγώνα (αλήθεια ο Ντούντα δεν βρέθηκε πολλές φορές στο στόχαστρο πέρυσι;) και συνάμα αποτυγχάνουν να προετοιμάσουν σωστά την ομάδα ή πολύ περισσότερο να δημιουργήσουν ομάδα, δεν γίνεται να τα ισοπεδώνουμε όλα; Οταν η ΤΣΣΚΑ με το τριπλάσιο μπάτζετ από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, έχει το ίδιο ρεκόρ στο Top 16 με τους "αιώνιους", δεν μπορεί παρά να είμαστε ικανοποιημένοι. Ευτυχισμένοι για την ακρίβεια, για τις δύο ελληνικές ομάδες που συμμετέχουν στην Ευρωλίγκα. Εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης, με τα μπάτζετ... κουτσουρεμένα, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός οδεύουν προς τα πλέι οφ. Και ο Ολυμπιακός θα κυνηγήσει μέχρι τέλους το πλεονέκτημα έδρας, ώστε να έχει περισσότερες πιθανότητες να ταξιδέψει και στο Λονδίνο.
Δεν θα διαφωνήσουμε στο ότι γίνονται λάθη στη διαχείριση από τον Μπαρτζώκα, όμως έχει βελτιωθεί πάρα πολύ στην πορεία της σεζόν. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός έχει τέσσερις σερί νίκες και αν είναι προσεκτικός μπορεί να μην ξαναχάσει ως το τέλος του Top 16. Αν το είχε κάνει άλλος προπονητής, ξένος ειδικά, μόνο διθυράμβους θα διαβάζαμε. Δεν θα διαφωνήσουμε ότι ο Πεδουλάκης αστόχησε σε πολλές επιλογές, αλλά οι αλλαγές παικτών εν μέσω μιας σεζόν αποτελούν μέρος της φιλοσοφίας του. Πάντα το έκανε, απλά το συνεχίζει και στον Παναθηναϊκό. Ομως οι πράσινοι έχουν ρεκόρ 5-3 και κρατούν στα χέρια τους την πρόκριση στα πλέι οφ, σε μια σεζόν που άλλαξαν πάρα πολλά.
Ας δούμε, λοιπόν, το γίνεται γύρω μας, τι κάνουν όλοι οι ανταγωνιστές με περισσότερα χρήματα και καλύτερες συνθήκες και ας πάψουμε να τα θέλουμε όλα δικά μας. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός κάνουν και φέτος τρομερή προσπάθεια και παραμένουν στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Εδώ και 4 τετραετίες είναι στο πιο υψηλό επίπεδο η Ελλάδα, υπάρχουν απαιτήσει και είναι λογικό, όμως δεν γίνεται κάθε φορά και ανεξάρτητα από τις συνθήκες να κερδίζουν μόνο οι Ελληνες. Ας χαρούμε αυτό που έχουμε και διατηρείται μόνιμα στο πιο υψηλό επίπεδο κι ας έχουμε να λέμε για τις λάθος αλλαγές από τους προπονητές... Αν είναι αυτό το χειρότερο... μπασκετικά που μπορεί να μας τύχει, είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν είχε μια από τις δύο ομάδες προπονητή τον... Πιανιτζιάνι;
πηγή: superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου