Ο εφιάλτης του Πασκουάλ!!

Ο Θανάσης Ασπρούλιας γράφει για τις αντιπάλους των ελληνικών ομάδων στα playoffs της Ευρωλίγκας, αλλά και γιατί το βάρος πέφτει στην Μπαρτσελόνα κι όχι στα παιδιά του Αργύρη Πεδουλάκη.

Το φινάλε της φάσης των «16» δεν πρόσφερε το εγγυημένο 50%, μας μετέφερε στο αφερέγγυο 100% που μπορεί κάλλιστα να καταποντιστεί στο μηδέν και το κάλεσμα του Λονδίνου να μείνει βουβό για του λόγου μας.
Η ελληνική μονομαχία στα πλέι οφ, που θα έφερνε σίγουρα μία δική μας ομάδα στο Φάιναλ Φορ, πέρασε ξυστά, κι έτσι πρέπει να περιμένουμε να θα απολαύσουμε αμφότερους τους αιώνιους στο Στράτφορντ, ή θα περιοριστούμε σε μπασκετικό τουρισμό στο Λονδίνο.
Κι ο κλήρος έφερε στο δρόμο μας τη Μπαρτσελόνα και την Εφές. Κρίνοντας από την εξέλιξη των ομίλων, θεωρώ ότι για τον Ολυμπιακό η τούρκικη ομάδα ήταν (βάσει συνθηκών) ο καλύτερος αντίπαλος που θα μπορούσε να διασταυρωθεί, ενώ για τον Παναθηναϊκό το εμπόδιο της Μπαρτσελόνα μοιάζει με το ρεκόρ του Μπούμπκα στο επί κοντώ, που όλοι προσπαθούν να το καταρρίψουν, φτάνουν κοντά, αλλά τελικά αποτυγχάνουν.


Είναι έτσι όμως; Όχι! Ουδόλως. Έχει κανείς διαφωνία ότι στη -καθ'οδόν για την αναγνώρισή της ως- all time classic αναμέτρηση του ευρωπαϊκού μπάσκετ, το βάρος και η πίεση βαραίνει τους Καταλανούς κι όχι τα παιδιά του Αργύρη Πεδουλάκη; Την προηγούμενη φορά που η Μπαρτσελόνα, εβρισκόμενη μάλιστα σε πιο ισχυρή θέση από τη σημερινή, πριν δύο χρόνια, έλιωσε μπροστά στο «θέλω» και το «πρέπει» του Παναθηναϊκού, αλλά και στην προπονητική διάνοια του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Τώρα; Τα δεδομένα έχουν ως εξής: Τρέφω απεριόριστη εκτίμηση στο προπονητικό ταλέντο του Τσάβι Πασκουάλ, τον οποίο θεωρώ ως τον καλύτερο Ευρωπαίο προπονητή της νέας γενιάς. Από την άλλη πλευρά όμως, ο Τσάβι, είναι άτυχος διότι θα βρει απέναντί του (και θα πρέπει να τον κερδίσει τρεις φορές) έναν κόουτς, που μπορεί να μην έχει τη λάμψη του Ομπράντοβιτς, ωστόσο είναι ο μοναδικός, που σε θεωρητικό επίπεδο τουλάχιστον έχει αποδείξει φέτος ότι μπορεί να ανακαλύψει τον Κρυπτονίτη της καλολαδωμένης μηχανής του Πασκουάλ: Τον Αργύρη Πεδουλάκη.
Οι Καταλανοί φέτος, στις διοργανώσεις όπου πήραν μέρος, μετρούν συνολικά 10 ήττες. Οι οκτώ από αυτές στην ισπανική Λίγκα και δύο στην Ευρωλίγκα. Οι τέσσερις από αυτές είναι εντός έδρας και οι έξι εκτός. Είναι δύσκολο να διαβάσει κανείς αριθμητικά τα τρωτά σημεία των Καταλανών, καθώς παρουσιάζονται σαν ένα φονικό φίδι, που αλλάζει το δέρμα του, όχι ανάλογα με την εποχή, αλλά με τις απαιτήσεις του κάθε παιχνιδιού. Η Μπάρτσα και ο Παναθηναϊκός (μαζί με την ΤΣΣΚΑ) τελείωσαν την φάση των 16 ως οι ομάδες με την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης, αλλά οι Ισπανοί στη διαδρομή τους έχουν δείξει ότι έχουν την ικανότητα να κερδίσουν όταν το σκορ ανεβαίνει ψηλά, αλλά και στις περιπτώσεις που τον πρώτο λόγο έχουν οι άμυνες. Φαίνεται ότι είναι μία ομάδα παντός καιρού και πασών των συνθηκών.
Έχω την αίσθηση όμως, ότι αυτή η εικόνα απατά εν μέρει. Από τις 10 ήττες που μετράει η Μπάρτσα φέτος, στις επτά έμεινε κάτω από τους 70 πόντους, ενώ από τη Βαγιαδολίδ στην πρεμιέρα του Ισπανικού πρωταθλήματος ηττήθηκε πετυχαίνοντας 71. Φυσικά κι έχει κερδίσει ματς που κρίνονται στους 65 πόντους, στους 75, αλλά και στους 80. Παρόλα αυτά θα τολμήσω να πω ότι το πρώτο ζητούμενο απέναντι στους Καταλανούς είναι να μείνουν χαμηλά στο σκορ (εννοείται ότι δεν ανακαλύπτω την Αμερική) την ίδια στιγμή όμως, που ο Πεδουλάκης θα πρέπει να βρει τρόπους ώστε η ομάδα του να σκοράρει πιο εύκολα.
Ο Άρτζι μπορεί να καταφέρει να κρατήσει την Μπαρτσελόνα κάτω από τους 70 πόντους.  Θα το κάνει στο ΟΑΚΑ, σίγουρα μπορεί να το καταφέρει και μία φορά στην Ισπανία. Το ερώτημα είναι, αν ο Παναθηναϊκός, την ημέρα που θα κρατήσει τον αντίπαλο χαμηλά, ο ίδιος θα σκοράρει. Χωρίς τον Μάικλ, με τον Ναβάρο ταλαιπωρημένο από τραυματισμούς, τον Αμπρίνες εκτός πλέι οφ πια, η Μπάρτσα, ίσως η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης στο πέντε εναντίον πέντε και τους επιθετικούς αυτοματισμούς, χάνει δεσμούς από τη χημεία της. Ο Παναθηναϊκός του Πεδουλάκη μπορεί το δίχως άλλο να προβληματίσει τον Πασκουάλ, ειδικά από τη στιγμή που θα αποκόψει τις συνεργασίες των ψηλών με τους περιφερειακούς κι αν βρει τρόπο να σταματήσει το παιχνίδι ένας εναντίον ενός του Τόμιτς.
Οι Καταλανοί έχουν αδύναμους κρίκους (όπως ο Σάντα, που δεν είναι ο καλύτερος σουτέρ), όπως ο Ραμπασέδα που μπορεί να σκόραρε 21 με την Μακάμπι, αλλά δεν είναι κι ο πλέον συνεπής σκόρερ. Ατομικά, οι παίκτες της Μπαρτσελόνα έχουν ταλέντο, αλλά δε μαγεύουν. Το φιλοτέχνημα του Πασκουάλ προβλέπει άριστη προσαρμογή της ικανότητας κάθε παίκτη στο «σύστημα». Η κυκλοφορία της μπάλας σημαδεύει τον Λόρμπεκ, είτε στο λόου ποστ, είτε μακριά από το καλάθι, απ'όπου είναι εξίσου αποτελεσματικός. Ο Χουέρτας είναι ο κινητήριος μοχλός κι αυτός που παίρνει (μαζί με τον Ναβάρο) τις περισσότερες αποφάσεις. Ο Μάικλ είναι πια απών, στη συγκεκριμένη θέση πια η Μπάρτσα έχει  ζήτημα. Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός μπορεί να κερδίσει μία φορά στη Βαρκελώνη, θα καταφέρει να κάνει δύο νίκες στην Αθήνα;
Όσο για τον Ολυμπιακό; Στα τελευταία δύο παιχνίδια ο Κώστας Παπανικολάου έχει 10/10 τρίποντα!!!! Κι όχι σε ματς που κρίθηκαν μεγάλες διαφορές, ούτε σε ματς που είχα ελάχιστη σημασία. Ο Κώστας Παπανικολάου έχει 10/10 σε δύο τελικούς! Για αυτό και το μόνο που όλοι έχουμε να κάνουμε είναι να του σφίξουμε το χέρι βγάζοντας το καπέλο. Θα σημειώσω όμως ότι με την άμυνα του πρώτου δεκάλεπτου, ειδικά απέναντι στην Εφές, ο Ολυμπιακός δε θα έχει απολύτως καμία τύχη. Δεν είμαι καταστροφολόγος, αλλά στο πρώτο και το τρίτο δεκάλεπτο μέχρι να πάρει φωτιά ο Παπανικολάου, ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα, ενώ στο τρίτο δεκάλεπτο έχασε εν ριπή οφθαλμού διαφορά 15 πόντων.
Η Εφές είναι ίσως ο πιο επιθυμητός αντίπαλος για τον Ολυμπιακός από το γκρουπ του Παναθηναίκού. Ούτε η Ρεάλ (που μπορεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε και να χάσει από όλους), ούτε η ΤΣΣΚΑ (με μειονέκτημα έδρας ήταν μάλλον αδύνατον να προκριθεί), ούτε φυσικά ο Παναθηναϊκός. Οι Τούρκοι πάντως έχουν φιλοδοξία. Κι αντί ο Ολυμπιακός να περιμένει να κάνει τρεις νίκες στο ΣΕΦ, που κάθε άλλο παρά με άπαρτο κάστρο μοιάζει φέτος, καλό θα ήταν να καθαρίσει την πρόκριση στην Τουρκία. Μην υποτιμάτε τον ψυχολογικό τομέα. Οι δύο αγώνες που γίνονται αρχικά στο ΣΕΦ, ευνοούν καθ'όλα τη φιλοξενούμενη ομάδα και όχι τη γηπεδούχο.
πηγή:gazzetta.gr