Στροφές με ανάποδο τιμόνι!!

O Νίκος Παπαδογιάννης αναλύει τα ζευγάρια των προημιτελικών της Ευρωλίγκας και βλέπει τρεις σίγουρους: Ολυμπιακό, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ. Ο ΠΑΟ κινδυνεύει να πληρώσει τις αστοχίες του.

O απολογισμός της ευρωπαϊκής πορείας του Παναθηναϊκού, στο φινάλε της κανονικής περιόδου, αφήνει μία γεύση πικρόγλυκη, χαρμολύπης.
Η γλύκα προέρχεται από τις θετικές απαντήσεις του σε όλα, σχεδόν, τα «πρέπει» της χρονιάς, αυτά που τον έφεραν καμαρωτό στα πλέι-οφ. Διπλό στο Καντού, διπλό στο Κάουνας, διπλό στη Μαδρίτη, διπλά στη Γερμανία, σημαντικές εντός έδρας νίκες σε αγώνες εκ των, ων ουκ άνευ (με Φενέρμπαχτσε, Ζαλγκίρις, Μάλαγα, Εφές, Αλμπα).

Για μία ομάδα που φτιάχτηκε από την αρχή, ξεκίνησε με αστοχίες, χρειάστηκε πολυάριθμες διορθωτικές κινήσεις και βασανίστηκε από σειρά τραυματισμών, αυτή η τροχιά αποτελεί γαλόνι και τίτλο τιμής για παίκτες και προπονητή.
Ωστόσο, ο ακροβάτης με τα πράσινα σκόνταψε σε κάποιες ανύποπτες στιγμές και έπαθε μικρές ζημιές που τελικά του κοστίζουν ακριβά. Η αυτοχειρία απέναντι στη Ρεάλ, όταν οι Ισπανοί έμοιαζαν έτοιμοι να παραδοθούν στο ηφαίστειο του ΟΑΚΑ. Οι χαμένες ισοβαθμίες με Εφές (-14 και +13) και Ρεάλ (-4 και +1).  Η τρικλοποδιά της Μάλαγα πριν από ένα μήνα στην Ανδαλουσία. Η χθεσινή ήττα από την ΤΣΣΚΑ στην Αθήνα.
Αυτές οι τέσσερις στραβοτιμονιές, φαινομενικά ασήμαντες αν τις εξετάσει κανείς μία-μία, μπορεί να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στην υπέρβαση και των απλώς επιτυχημένη πορεία. Δεν χρειαζόταν να τις αποφύγει όλες ο Παναθηναϊκός. Δύο έφταναν. Υπό προϋποθέσεις, ακόμα και μία. Δεν το λέω εγώ, αλλά η τελική βαθμολογία του Ομίλου. Τέσσερις μικρές αναποδιές τον καταδίκασαν στην 4^η θέση και τον έστειλαν πεσκέσι στη Μπαρτσελόνα, την κορυφαία ομάδα της διοργάνωσης, τη μοναδική που ο Παναθηναϊκός φοβάται στ’αλήθεια. Ούτε η 3^η θέση ήταν μακριά ούτε η 2^η ούτε η 1^η.
Δεν είναι βέβαια χαμένος από χέρι. Αλλά θα πρέπει να του πάνε όλα δεξιά για να νικήσει 3 φορές τους Καταλανούς. Η Μπάρτσα έχασε τον Πητ Μάικλ, ανησυχεί για τα ταλαιπωρημένα πέλματα του Χουάνκι Ναβάρο, είναι κάπως γερασμένη, αλλά διαθέτει βάθος ανάλογο με (αν όχι μεγαλύτερο από) αυτό του Παναθηναϊκού, ζηλευτούς αυτοματισμούς και πλεονέκτημα έδρας. Ο Αργύρης Πεδουλάκης θα αισθανόταν πιο αισιόδοξος εάν είχε περισσότερους ετοιμοπόλεμους γκαρντ ώστε να κρατήσει φρέσκους τους ήδη κατάκοπους Διαμαντίδη και Ούκιτς.
Στη συζήτηση επεισέρχονται νέοι αστερίσκοι. «Εάν είχε πάρει το καλοκαίρι έναν παίκτη σαν τον Ζήση…». «Εάν προλάβαινε να αντικαταστήσει τον Καπόνο πριν εκπνεύσουν οι προθεσμίες…». «Εάν ο Μπανκς ήταν πιο αξιόπιστος...». «Εάν είχε μείνει στην ομάδα ο Σάρας…».
Η επιμονή της διοίκησης στο κυνήγι του Φώτση τον Φεβρουάριο ήταν τρανταχτό λάθος, αφού σπαταλήθηκαν χρόνος, ενέργεια και πόροι σε λάθος κατεύθυνση. Ο Παναθηναϊκός δεν πονάει τόσο στο «4», όσο στην περιφερειακή γραμμή. Η διαστημική απόδοση του Διαμαντίδη και του Ούκιτς στο κυνήγι της πρόκρισης (και του Κυπέλλου Ελλάδας) έκρυψε προσωρινά το πρόβλημα, αλλά η άφιξη της ΤΣΣΚΑ το υπενθύμισε σε δραματικούς τόνους.
Η Μπαρτσελόνα θα ρίξει τον καμικάζι Σάδα πάνω στον Διαμαντίδη και θα αναγκάσει τον Παναθηναϊκό να ψάξει αλλού τον απαραίτητο «X factor». Πρόπερσι, έπαιξε αυτόν τον ρόλο ο Σάτο. Φέτος θα χρειαστούν πολλοί Σάτο: και Μπανκς και Μπράμος και Ματσιούλις και φυσικά Ούκιτς. Και Πεδουλάκης, πάνω απ’όλους. Δεν θα είναι εύκολο θύμα ο ΠΑΟ, ούτε όμως έχει περισσότερες από 20% πιθανότητες στην αφετηρία των προημιτελικών.
Τα ίδια, βέβαια, λέγαμε –και λέγανε- πρόπερσι. Τα χάχανα για το πάθημα των Ισπανών, λίγες εβδομάδες πριν το «δικό τους» φάιναλ-φορ, δεν έχουν κοπάσει ακόμη. Όταν ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην πόλη τους για να σηκώσει το 6^ο του ευρωπαϊκό τρόπαιο, η Μπάρτσα κρύφτηκε, σύσσωμη. Δεν εμφανίστηκε άνθρωπός της ούτε σε ρόλο κοστουμαρισμένου οικοδεσπότη. Η κλασσική γαλαντομία των Ισπανών.
Ο Ολυμπιακός θα προκριθεί. Δεν είναι στα καλύτερά του, ούτε εμπνέει ιδιαίτερη εμπιστοσύνη, αλλά διαθέτει πολλαπλό πλεονέκτημα στην αφετηρία των προημιτελικών. Εχει την έδρα, έχει το χαμόγελο της δύσκολης χθεσινής νίκης, έχει τον αέρα του πρωταθλητή, έπεσε και πάνω στον πιο ευάλωτο αντίπαλο από τους 4 που θα μπορούσε να συναντήσει στο διάβα του.
Η ντεφορμέ Εφές είναι το χαμηλότερο δυνατό εμπόδιο,  ανήμπορη εσχάτως να νικήσει οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Στα έξι τελευταία παιχνίδια της γνώρισε 4 ήττες και κέρδισε –με χίλια ζόρια- μόνο όταν βρήκε απέναντί της Γερμανούς. Το καλό δίμηνο που προηγήθηκε μοιάζει πλέον με οφθαλμαπάτη, αφού η συνταγή του Οκτάι Μαχμούτι πάλιωσε, ο πολυσύνθετος Τζαμόν Λούκας κουράστηκε, παίκτες-κλειδιά όπως ο Βούγιατσιτς και ο Τουντσερί έχασαν τον ρυθμό τους, η έδρα δεν τρομάζει κανέναν. Την Κωνσταντινούπολη άλωσε μεταξύ άλλων η μετριότατη (παρά τα πυροτεχνήματά της) Μάλαγα και παρά τρίχα και η Μπάμπεργκ.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να χάσει 1 παιχνίδι, ίσως 2 αν του πάνε πολλά στραβά, αλλά το «3» των Τούρκων μου μοιάζει υπερβολικά απαισιόδοξο σενάριο. Η Εφές είναι μία ομάδα ψυχολογικά εύθραυστη, η οποία πτοείται εύκολα όταν η καλή της πεντάδα παραπατήσει. Χθες, στη Μαδρίτη, έγινε ρεζίλι. Το ίδιο συνέβη στους δύο αγώνες που έδωσε επί ελληνικού εδάφους.
Αν ο πρωταθλητής Ευρώπης έχει ένα χτυπητό μειονέκτημα στη σκακιέρα, αυτό εντοπίζεται στον τραυματισμό του Μάντζαρη, του απαραίτητου για το κυνηγητό του Τζόρνταν Φάρμαρ. Η ίδια έχει καλούς αμυντικούς για να κυνηγήσει τον Σπανούλη (Λούκας, Σιπ, ακόμα και Γκιουλέρ), αλλά ο Έισι Λο θα χρειαστεί ενισχύσεις προκειμένου να βραχυκυκλώσει τον χρυσοπληρωμένο ηγέτη της Εφές.
Η Ρεάλ θα απειληθεί από τη Μακάμπι, αλλά οι Ισραηλινοί δεν ξέρουν κατά πού πέφτει το φρένο: ο γρήγορος ρυθμός αυτών των αγώνων μάλλον θα βγάλει στον αφρό την παρέα του Ρούντι Φερνάντεθ. Η ΤΣΣΚΑ θα καταπιεί την Κάχα Λαμποράλ, εκτός αν συμβεί κάποιο θαύμα. Ο Ολυμπιακός είναι φαβορί επιπέδου 80-20 απέναντι στην Εφές. Δύσκολα θα σπάσει αυτό το τρίο.
Ελπίζω ότι θα το συμπληρώσει ο Παναθηναϊκός, ώστε να εκπροσωπηθεί και φέτος εις διπλούν το ελληνικό μπάσκετ στο Λονδίνο. Για τις ομάδες μας, τα πλέι-οφ ξεκινούν με προδιαγραφές παρόμοιες με του 2012 και του 2011, καλύτερες από του 2010: δύο στα προημιτελικά, ένας με αβαντάζ έδρας, ένας χωρίς.
Αυτή θα ήταν, αν το ξεχάσατε, «η σεζόν της υποχώρησης». Μπορεί να εξελιχθεί σε χρονιά νέων θριάμβων.
πηγή:gazzetta.gr